O depresji w dobie samotności i pandemii COVID-19

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

magazyn TOK FM zaprasza Przemysław Iwańczyk po godzinie czternastej kłaniam się państwo ponownie Przemysław Iwańczyk zaprasza na kolejną odsłoną ostatnią godzinę naszego niedzielnego magazynu naszym gościem jest prof. Piotr Gałecki konsultant krajowy w dziedzinie psychiatrii ambasador kampanii twarze depresji dzień dobry panie profesorze dzień dobry panie redaktorze dzień dobry państwu przez minione godziny rozmawialiśmy o tym jak covid właściwie równo rok po wybuchu Rozwiń » pandemii wpływa na nasze życie w rozmaitych aspektach, ale temat zdrowia psychicznego Polaków też nie można go podawać w oderwaniu od tego co co dzieje się przez ostatnie miesiące ma to ono bardzo znaczący wpływ wpływ na to jak i jak się czujemy jak postrzegamy świat jak w nim funkcjonujemy cała pandemia myślę, że też sponiewierał nas okrutnie pan profesor rozumiem podzieli zdanie tak to był bardzo trudny okres dla Polaków w ogóle chyba dla mieszkańców Unii Europejskiej, bo taką perspektywę chyba tak tak przez taką perspektywę powinniśmy powinniśmy postrzegać okres bardzo dużej niepewności okresy wielu sprzecznych informacji, które otrzymujemy i przede wszystkim coś, czego w ogóle się chyba nie spodziewaliśmy bo, bo jednak żyjemy w okresie w Europie pozbawiony wojen zastanawialiśmy się, że będziemy więcej zarabiać czy mniejsze kredyty będą droższe czy tańsze, gdzie podróżować okazało się, że te problemy, które mieliśmy w ogóle istnieją teraz prawda, że okazuje się czy będziemy zdrowi i jest ryzyko zagrożenia życia, a nawet naszego zdrowia panie profesorze to zapytam też zupełnie bez bez przytyków proszę mnie dobrze zrozumieć panu czasu przeszłego takie życzeniowe myślenie, że to był okres bo, bo nie jest trwa i trwać pewnie będzie ta oczywiście będę powiedziałem to z perspektywy takiej, żeby może nie wróży na przyszłość, ale ciągle jesteśmy w sytuacji takiej, kiedy ta przewlekła stresował sytuacja nie wiemy, kiedy się skończy każdy stres, który w medycynie na jak go nazywamy opisujemy czy on jest większym czy mniejszym stresem on oczywiście zawsze odbierane subiektywnie o takim elementem obiektywnym jest taka jego charakterystyka, że nie wiadomo, kiedy się skończy to jest najgorsza rzecz, która może zdarzyć się w medycynie od długość oczekiwania na diagnozę jest gorsza pod względem psychologicznym i konsekwencji psychiatrycznych niż uzyskanie tej diagnozy, bo jeśli uzyskujemy diagnozę to już możemy wybrać strategię, którą będziemy postępować i tak jest obecnie taką sytuacją i o tyle jeszcze jest to trudne, dlatego że na jest ten ten stres jest trochę społeczny, że dotyka każdego z nas każdy z nas odbiera trochę indywidualnie, ale nie mamy obiektywnego eksperta, który nam to powie jak postępować, jeżeli w naszym życiu przeszłości odbiegamy oraz od pandemii zdarzyła się trudna sytuacja lubiliśmy w sytuacji trudnej, gdzie nie widzieliśmy jak rozwiązać zamawialiśmy wizytą u psychologa psychiatry radziliśmy się co zrobić on dawał nam bardzo obiektywną odpowiedź, a teraz nam trudno znaleźć takiego specjalistę, który by nam powiedział, kiedy ta kresowa sytuacji nie ja się zachować w stosunku do niej panie profesorze izolacja i idąca za nią samotność to jest taka zmienna, która sprzyja wszelkiego rodzaju kryzysom psychicznym sprzyja, dlaczego dlatego, że jesteśmy osobami jesteśmy może inaczej nie osobami chcę zwrócić, jakby trochę do natury jesteśmy zwierzętami jednak społecznymi emocja dla nas jest ważne ważne jest bardzo język, który rozwinął u nas jako jedne 1 gatunku i to bardzo ważna taka relacja interpersonalna ograniczenie relacji interpersonalnych jest resortem proszę powiedzieć panie profesorze czyta tegoroczna kampania twarze depresji jest znacząco inna od tych, które miały miejsce wcześniej przed wybuchem koronawirusa i pandemii z nim związanej każde z tych kampanii była bardzo ważny, dlatego że przede wszystkim ambasadorami kampanii były osoby, które są znane rozpoznawalne, czyli to powodowało, że kampania twarze depresji walczyła przede wszystkim ze stygmatyzacją to był taki jest w mojej opinii podstawowy cel nawet jeśli on nie był podstawowym celem organizatorów oczywiście o każdym zaburzeniem psychicznym powinniśmy dużo mówić dużo edukować, ponieważ rozpowszechnienie danego zaburzenia psychicznego zależy do opieki medycznej zależy od dostępności terapii oraz stygmatyzacji danego zjawiska dlatego każda edukacja zaburzenia psychicznego czy każdej innej choroby psychicznej czy jednostki chorobowej jest ważna, bo ona powoduje, że więcej osób, które cierpi na takie zaburzenie zgłasza się po pomoc dlatego wydaje się, że ten kampanii twarze depresji są tak wyjątkowe ja myślę że nie tylko ta kampania, ale każda inna, która jest ukierunkowana na zaburzenia psychiczne te tutaj mówimy o zaburzeniach depresyjnych może dlatego to tak ważne, że to jest to najczęstsze zaburzenie psychiczne no powoduje, że z rzecz, że może spaść liczba samobój np. lub osób, które chcą uzyskać pomocy, które chcą uzyskać pomocy, starając się tą pomoc uzyskać czy są w stanie oszacować, bo może inaczej prognozował, jaki w, jakim odsetku depresja będzie dotyczyła wydarzeń covidowych albo związanych z covidem nie wiem czy jasność wyrażam zdradzają swoje intencje chodzi o to czy nie w grupie osób, która ma problem jest dotknięta depresją, jaki odsetek może być nie tej depresji powodowany właśnie pandemią koronawirusa, bo przecież spotykamy się na każdym kroku z tymi którzy, którzy z tego powodu cierpią na tym w swoim gabinecie w szpitalu spotykam grupy pacjentów pierwsza grupa pacjentów co ci pacjenci, którzy mają pewne predyspozycje do zachorowania na zaburzenia lękowe lub depresyjne i zawsze każda sytuacja stresowa ważne dla nich emocjonalnie powoduje pojawienie się kolejnego epizodu depresyjnego to jest 1 grupa pacjentów, a druga grupa pacjentów to są ci pacjenci, którzy już przechorowali covid lub ktoś w rodzinie przechorował lub nawet zmarły z tego powodu, a dla mnie jest to nowe doświadczenie i trauma poza tym wydaje mi się, że całkiem niedługo pojawi się kolejna grupa osób, która jest doświadczoną w ogóle tym zjawiskiem sytuacji zagrożenia ciągle trwamy pojawia się kolejna fala zachorowań jednak w jaki sposób się mobilizujemy czy potrzebujemy tego, żeby zawrzeć swoje wszystkie zdolności adaptacyjne tuleje, które jeszcze posiadamy natomiast kiedy ta sytuacja pandemiczna minie nie musi być oczywiście szybko może się zająć nawet za rok czy za 2 lata to wówczas, kiedy nie będzie tego na tej sytuacji mobilizacji zdolności adaptacyjnych zwykle pojawiają się epizody depresyjne, więc wydaje mi się, że taką kolejną falą zaburzeń jeśli nie spróbujemy w jaki sposób temu zapobiec poprzez różne kampanie czy działania zapobiegawcze mogą być takie zaburzenia lękowe depresyjne pozwoli pan panie profesorze o tym mówimy już po informacjach Radia TOK FM, na które teraz serdecznie zapraszam naszych słuchaczy prof. Piotr Gałecki konsultant krajowy w dziedzinie psychiatrii ambasador kampanii twarze depresji był naszym gościem pozostanie naszym gościem także po informacjach dodajmy odrzuciliśmy trochę tę rozmowę po to, bez dystansu spojrzeć na NATO co działo się kilkanaście dni temu do depresji mówiło się wiele pani profesorze pewna dokładnie tak za chwilkę jesteśmy ponownie pozostaną państwo z nami kłaniam się już po informacjach prof. Piotr Gałecki konsultant krajowy w dziedzinie psychiatrii ambasador kampanii twarze depresji jest z nami panie profesorze dzień dobry ponownie dzień dobry rozmawiamy właściwie to tutaj próbuje wypytać pana w jaki sposób pandemia koronawirusa wpłynęła na zdrowie psychiczne Polaków to to wszystko ma związek oczywiście tym, o czym mówiło się kilkanaście dni temu w Polsce mianowicie depresję odsłonach o tym w jaki sposób pomagać być empatycznym uwrażliwiać na na zdrowie psychiczne naszych najbliższych, ale także na samych pan użył 2 terminów o za mówi pan o zaburzeniach lękowych w związku z koronawirusem, a także zaburzeniach depresyjnych, żeby proszę o wyznaczenie tej tej granicy, która dziś różnicowała, aby oba te stany zaburzenia lękowe są jedne z najczęstszych obóz obok zaburzeń depresyjnych inne zaburzenia psychiczne i polegają one na tym, że rzeczy, które są obojętne traktujemy jako zagrażające i dodatkowo powoduje to szereg różnych konsekwencji somatycznych w postrzeganiu tych sytuacji, ponieważ uruchamia to pewien zaprogramowany mechanizm ewolucyjny taki sam jak odpowiedź na sytuację realnego zagrożenia, czyli realne zagrożenie powoduje pewne uwarunkowane ewolucyjnie nasze zachowanie, które nie podlega naszej woli, ale warto pamiętać o tym, że somatycznie nasz organizm nie odróżnia lęku strachu, czyli jeśli ktoś ma obawy, że nie jest danego egzaminu to pojawia się u niego wzrost ciśnienia tętna napięciami zawężenie zakresu uwagi i immunologicznie, czego nie widać wzrasta ekspresja czynników prozapalnych w odwodzie na obwodzie i wydziela się większa ilość kortyzolu, czyli hormonu stresu tak i czyli jakby każdy lęk, którzy się obawiamy, że wychodząc z domu zarazimy się koronawirusem to pojawią się pewne konsekwencje, które są niezależne od nas i te zaburzenia lękowe powodują szereg somatycznych dolegliwości, z którymi pacjent często zgłasza się do lekarza rodzinnego internistę neurologa kardiologa, a w konsekwencji także do psychiatry to jest wzrost ciśnienia tętna napięcia mięśni poprzecznie prążkowanych kołatania serca bólów głowy zawrotu głowy uczucia góry w gardle różnych dolegliwości gastrycznych bólów miejsca szczególnie karku ramion i gdy zgłasza się do lekarza rodzinnego internisty kardiologa neurologa ci lekarze nie znajdują przyczyną somatycznych takiego funkcjonowania i to oznacza, że taki pacjent by najprawdopodobniej ma zaburzenia lękowe to jest 1 grupa zaburzeń natomiast zaburzenia depresyjne to są takie zaburzenia, których partia ma obniżony nastrój brak zdolności odczuwania przyjemności ma stałe poczucie zmęczenia jest wrażliwe rzeczy, które były kiedyś obojętne powodują jego irytację ma pesymistyczne poczucie postrzegania przyszłości przeszłości teraźniejszości rozważa myśli o samobójstwie ma zaburzenia rytmów dobowych obniżone libido zmniejszony apetyt i ten stan trwa co najmniej 2 tygodnie i zaburza jego funkcjonowanie w każdej sferze życia, czyli rodzinnej społecznej i zawodowej i wówczas mówimy o zaburzeniach depresyjnych wspólnym komponentem zaburzeń lękowych depresyjnych jest poczucie lęku, czyli obawy, że coś złego się stanie i o ile w depresji jest także my się obawiamy że to ten lęk przecież z zewnątrz to tyle zaburzeń lękowych on jest jakby wewnątrz nas panie profesorze pozwolę sobie teraz wziąć pana na spytki jeśli jeśli mogę jak długo zajmuje się pan psychiatrię swojej karierze naukowej zawodowej tak tak dokładnie, ale nie chciałbym zapytać jak długach, a po jak długo około 20 lak i to proszę wobec tego powiedzieć jak bardzo zmienił się sposób mówienia o depresji jak bardzo zmieniła się tam racja w przestrzeni takiej publicznej medialnej, ale też jak zmieniła się nasza wrażliwość na drugiego człowieka dotkniętego depresją, bo myślę, że to to jest zauważalne gołym okiem tak ta zmiana jest naprawdę zauważalna i żałuję bardzo, że ta zmiana zauważalna jest właściwie tylko w przypadku postrzegania zaburzeń depresyjnych jeśli mówimy o zaburzeniach psychicznych, ale na początku swojej kariery spotykałem się takimi sytuacjami, że depresja była postrzegana jako lenistwo jechałem jako ucieczka przed problemami jako coś co ma zamaskować niechęć do pracy sama pamiętam jako młody lekarz na oddziale w klinice psychiatrii, gdzie rozpoczynałem pracę pojawiło się pacjentka, która była lekarzem stomatologiem, która zachorowała na depresję rozmowy z perspektywy to powiedzieć po prostu był ciężki epizod depresyjny zresztą też tak wszyscy to postrzegaliśmy wówczas i nagle pojawiła się rodzina pacjentki, która zażądała wypisu i ta pacjentka oczywiście też to potwierdziła, że chce się wypisać ze szpitala i rodzina stwierdziła żądania pojeździć rowerem to i to depresja minie ona wróci do pracy, bo przecież dopiero skończyła studia jest fantastycznie zapowiadającą się stomatologiem i inne teraz niepostrzeżenie teraz nie postrzegam takich zachowań depresja postrzegana jest jako jednostkę chorobową, którą trzeba leczyć mało tego, że niezbędna do odpowiedniego leczenia depresji jest farmakoterapia psychoterapia, więc to jest taka dość istotna zmiana poza tym bardzo istotne jest także to, że depresja nie jest postrzegana jako choroba, która dotyka pewnej grupy osób może takie, które mają pewne specyficzne cechy osobowości czy tylko dotyka każdego jest taką demokratyczną jednostką chorobową dotyka osoby, które mają wykształcenie podstawowe dotyka osoby, które mają wykształcenie wyższe dotyka osoby bez względu na to jaki wykonują zawody bez względu na to czy są osobami zamożnymi czy nie zamożnymi i to jest rozumiane przez każdą z tych grup, którą wymieniłem, bo depresja przede wszystkim taką jednostką chorobową, która w 80% leczona jest ambulatoryjnie, więc pacjentami mamy zwykle kontakt przez wiele miesięcy nawet kilka lat no tak, ale wie pan jest jeszcze panie profesorze kilka takich obszarów, w których jest wiele do zrobienia nie wiem obszar pracodawców choćby, którzy nie wszyscy, gdzie nie wszyscy mają jednakowe podejście do depresji jako jako problemu medycznego jeśli jest zdolny do pracy fizycznie po prostu pracy interesuje mnie to w jakim jesteś nastroju prawda tutaj jeszcze jest wiele do zrobienia, mimo że jest przecież taka jednostka chorobowa i można do dać zwolnienie kupuje się środki farmakologiczne wyleczyć depresję to jednak dziennie są jednak ludzie, którzy tego nie przyjmują no myślę, że jest to ze stratą dla tych osób, ponieważ depresja nie jest taką jednostką chorobową, która bezwzględnie wyklucza pracy zawodowej oczywiście poza trwa, gdy trwanie depresji o nasileniu umiarkowanym lub ciężkim pamiętajmy, że depresja obecnie pierwszym powodem niezdolności do pracy osób w wieku produkcyjnym w Polsce, ale przeciw depresyjnym 2019 roku kupiło 3 800 000 taka rola agresora, ale mam jeszcze chciałbym dodać uzupełnić, ponieważ bardzo często objawy są względne nie są interpretowane jednoznacznie to to wiele osób mówi o perspektywy oraz niektórych pracodawców uznaje, że to jest wymysł, że jest to jakiś wybieg który, który ma na celu usprawiedliwić nasze lenistwo czy sam pan profesor mówi jeszcze kilka minut temu no, więc myślę, że nasz program i rozmowa o tym edukacja wszystkich także pracę pracodawców, którzy nie rozumieją tego zjawiska Ano jest bardzo ważna osoba, która cierpi na epizody depresyjne leki lub umiarkowany jej wydolność pracy jest średnio mniejsza 8 godzin tygodniowo niż osoby, która nie cierpi na depresję, więc to jest istotne i bardzo tym zjawiskiem, które często doprowadza do depresji jest takie zjawisko wypalenia zawodowego bardzo często mówimy o tym wypaleniu zawodowym mówiąc co na zawodach, które pracują z ludźmi nauczyciele lekarze prokuratorzy sędziowie urzędnicy państwowi to jest taka grupa zawodowa, która jest narażona na na wypalenie zawodowe i brak odpowiednich warunków pracy w w tym grupa zawodów, które wymieniłem, choć pełnione są jeszcze szerszej nie wszystkich wymieniłem powoduje, że ten te epizody depresyjne mogą się pojawiać pamiętajmy, że cechą która zwiększa nasze ryzyko wypalenia zawodowego jest to, że jesteśmy ambitni i utożsamiamy się z wykonywanym zawodem, czyli ambitny bardziej empatyczny lekarz szybciej wypalić zawodowo niż taki, który nie ma tych 2 chce to samo urzędnikiem państwowym nauczycielem z Serbią adwokatem czy praw czy prokuratorem, ponieważ relacje międzyludzkie to to coś co towarzyszy nam od ewolucyjnie cofając się od samego początku to jednak są takie sytuacje są takie stany gdzie, gdzie tej empatii nie potrafimy u siebie wzbudzi, bo po prostu nie mamy narzędzi nie wiemy jak nie wiem w stanach żałoby trudno nam się zwrócić do kogoś bliskiego, bo też nie wiemy jak to zrobić w stanach, kiedy ktoś choruje nie na chorobę onkologiczną też nas opór, żeby nie urazić nie powiedzieć czegoś co nie będzie taktowne nie będzie na miejscu i podobnie chyba musi pan przyznać jest z chorobami psychicznymi także z depresją unikamy bardzo często kontaktu, bo nie wiemy jak się zachować tak i to jest trochę może część osób się to nie podoba, ale jest trochę prawidłowa reakcja, dlatego że zapewne każdy z nas czy ze słuchaczy spotkał się z taką sytuacją, że nie wiedział co zrobić, żeby kogoś nie urazić jak w danej sytuacji zachować i może dobrą reakcją jest tym już w pewnym sensie, żeby ta reakcja była nim minimalna albo ograniczone do do niewielkich zachowań gestów czy mimiki, ale profesorze to jest w takim razie broń obosieczna, bo bardzo często usprawiedliwia nas brak kontaktu w stosunku do drugiego nawet bliskiego człowieka, bo mówimy sobie lepiej nic niższy niż coś źle czasami to się sprawdza, bo czasami pamiętajmy, że boi ja chcę wrócić nawiązać może do do zaburzeń depresyjnych, że czasami bywa także to przyczyną depresji jest też relacja interpersonalna to co się działo w rodzinie to się kiedyś działo w rodzinie to się teraz dzieje np. w pracy i my mamy zbyt pewnie taki ograniczony wgląd może myślimy tylko o sobie to niezłe, ale może zjeść jakiś z różnych powodów, gdy ktoś inny odbiera to inaczej konkludując, chciałbym powiedzieć, że chyba najlepszą sytuacją najlepszym wsparciem, które nigdy nie będzie odebrane w przyszłości jako złe jest to, żeby poradzić danej osobie w sposób dyskretny w zależności od tego jaki mamy z nią kontakt, żeby skorzystać z porady specjalisty psychologa lub psychiatry, bo czasami nadmiarowość też szkodzi brak nadmiaru gości też szkodzi, a często słucha obiektywna informacja że, że warto skorzystać z pomocy specjalisty jest ważna po prostu podejście Niewiem co czujesz ja się czuję z tym źle jak patrzę na siebie wiem, że cierpisz słuchaj znajdę ci kilku specjalistów, którzy uznawani są za dobrych specjalistów ekspertów w tej dziedzinie, do których może się szybko umówić to jest taka pomoc, który bardzo obiektywną pomocą panie profesorze to jeszcze na koniec ludzie powinni czując, że mają problem wychodzić z tym do innych czy raczej tłumić w sobie w poszukiwaniu właściwej kompetentnej osoby przy czym nie zawsze taka prawidłowość tak taki taka sekwencja zdarzeń następuje bardzo często ci, którzy w, których coś dotyka zamykają się w sobie tego drugiego kroku, czyli zasięgnięcia porady specjalisty nie robią to tu zależy od na samym mówię tutaj z perspektywy pacjenta jeśli jest osoba, która całej rodzinie wszystkim znajomym opowiada, że złapała gumę w samochodzie, że rozdarł spodnie noszę plan miła że, że zrobiła coś takiego albo innego to jest ich ekspresją, gdyby tego nie powiedzieli to by im się wydawało że, że te osoby o oszukują lub nie mówią całej prawdy o swoim życiu to niech to powie bo, bo to spowoduje, że nie będzie siebie odbierała, że ukrywa przed nimi pewną tajemnicę natomiast jeśli jesteśmy osobą która, która wszystko zachowuje dla siebie, która z dystansem podchodzi, informując pewne i inne osoby o tym bo, bo to, że ma infekcja grypowa utrzymuje w tajemnicy to, że ma kłopoty ze snem utrzymują tajemnicę albo to, że dokonała jakiejś inwestycji, która była nieudana utrzymuje w tajemnicy, bo uważa że, że tak powinno być to lepiej niesieni dzieli taką informacją bo, bo może źle przyjmie ten odbiór prawda natomiast zarówno 1 jak druga osoba na pewno powinna skorzystać z pomocy specjalisty dziękuję panu bardzo za te rozmowy myślę, że słuchacze też będą bardzo wdzięczni prof. Piotr Gałecki konsultant krajowy w dziedzinie psychiatrii ambasador kampanii twarze depresji był naszym gościem kłania się panie profesorze dziękuję bardzo, państwa zapraszam teraz na informację Radia TOK FM Zwiń «

O depresji w dobie samotności i pandemii COVID-19

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

PODCASTY AUDYCJI: NIEDZIELNY MAGAZYN RADIA TOK FM - PRZEMYSŁAW IWAŃCZYK

POSŁUCHAJ RÓWNIEŻ

DOSTĘP PREMIUM

SERWIS INFORMACYJNY

Wydanie z godziny 02:00

Najnowsze Podcasty

Podsumowanie tygodnia, a w nim strach na prawicy i tragedia w Ukrainie

Jak reporter odnalazł się na Instagramie - czyli o tym, co się działo wokół gatunku po 2010 roku (cz. 2)

Czym się kierować przy wyborze szkoły ponadpodstawowej?

Co lekarze po studiach medycznych w Polsce wiedzą na temat aborcji?

TOK FM

Polecamy

Popularne

GOŚCIE TOK FM

Gazeta.pl

WYBORCZA.PL