Walka, bezsilność i wyczerpanie na oddziałach intensywnej terapii

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

świat podgląd Agnieszka Lichnerowicz serdecznie zapraszam państwa na świat podgląd, który zaczniemy dziesiąty rozmowy z prof. Mirosławem Czuwara, z którym się połączyć przez Skypea dzień dobry panie profesorze dzień dobry pani redaktor dzień dobry państwo pan profesor jest kierownikiem drugiej kliniki anestezjologii intensywnej terapii na Uniwersytecie medycznym w Lublinie te porównania z wolną oczywiście są bardzo dwuznacznej ryzykowne, ale zaryzykuję i powiem, że takie Rozwiń » miejsce pracy, w którym teraz pan profesor jest to pierwsza linia frontu, jaka jest sytuacja w tej chwili własna oddziale są jeszcze na brak jak bardzo brakuje sprzętu ludzi są wolne miejsca w jakim stanie są pacjenci pani redaktor, więc od razu przychyla się godnymi wiary i uwagi, żeby sobie z tym innym militarnymi analogiami nie pójść za daleko dlatego, że to jest po prostu jest dosyć Męczących dla nas dla pracowników służby zdrowia, bo ja wiem, że to dobrze dobrze brzmiało być może na początku pandemii już ponad rok temu co do zmobilizowania powiedzmy wszystkich natomiast dzisiaj raczej wolą bliższe są słowa pana posła Sośnierza, który mówienie o walce o obronie i to chyba lepiej lepiej brzmi też, bo powiedzmy sobie szczerze to jest do ich została niedawno walka to jest codzienna praca codzienny trud setek tysięcy ludzi żeby, żeby z pandemią jakoś sobie poradzić natomiast jeśli chodzi o dalszą część pani pytania no cóż ja jeśli chodzi o braki sprzętowe ludzkie na szczęście nie mogę na to narzekać zdaje sobie sprawę, że jesteśmy w tej komfortowej sytuacji jesteśmy szpitalem referencyjnym klinicznym, gdzie no takie problemy, jakie są udziałem chociażby wielu szpitali powiatowych no na szczęście nas dotyczą podobnie jeśli chodzi o sprzęt mu dostępność do terapii w tym innowacyjnych również nie ma żadnego problemu natomiast co to co jest bez wątpienia ogromnym problemem to stan psychiczny wielu z naszych pracowników po prostu zmęczenie głód dominuje i też taka powiedzmy sobie uczucie, że pomimo tego, że staramy się naprawdę wykonywać swoją pracę jak najlepiej staramy się poszukiwać często taki dosyć no nie bójmy się tego słowa innowacyjnych metod wleczeniu to niestety wyniki leczenia tych pacjentów z najcięższym stanie są nadal zdecydowanie na nie odpowiadające naszym oczekiwaniom, czyli tak naprawdę chcielibyśmy powrotu już do normalności do takiej sytuacji, kiedy przyjęcie na oddział intensywnej terapii kończyło się przeważnie pozytywnie w tej chwili niestety wielu chorych to walka z covidem znowu militarne porównania przegrywa to chcę jasno nawiązać do waszej kondycji po tylu miesiącach ciężkiej pracy w takim razie nie widziałam takie ciekawe badania brytyjskie, które ostrzegają, że nawet 14 pracowników będzie cierpieć na jakiś syndrom stresu pourazowego, ale rozumiem, że ten nie jest jeszcze moment, w którym jak myślicie o tym jak się zaopiekować sobą tak, czyli to jest jakby nie chodzić cały czas militarne porównania, ale jesteście w pracy, czyli nic się nie zastanawia jeszcze na tym to znaczy to jest tak jak w sytuacji każdego nazwijmy co może robocza wzmożenia to znaczy wiadomo, że nikt sobie dzisiaj nie jest w stanie pozwolić na decyzję jeśli chciał na słabość na takie zwątpienie, bo przede wszystkim, dlatego że nadal tych pacjentów jest bardzo dużo tak wszystkie praktycznie oddziały są wypełnione w 100% w tym chodzi o łóżka intensywnej terapii stanowisk intensywnej terapii i prawda jest taka, że ten czas właśnie na taką refleksję to nadejdzie dopiero jak jak powiedzmy ta fala minie też będziemy mogli powiedzieć, że pandemia jest opanowana i wtedy raczej jawił się zaczął niepokoić tym co się może stać natomiast proszę wierzyć, że my patrzymy troszeczkę w przyszłości takie badania na temat nad kondycją psychiczną pracowników służby zdrowia zaangażowanych w zwalczaniu skutków pandemii to prowadzone są praktycznie od początku tych tych działań ja już pierwsze takie ankiety pierwsze takie próby zbadania tego zjawiska to już pamiętam o sprawie z grupą kwiecień-maj, kiedy pierwsze takie kwestionariusza napłynęły i to będą bardzo ciekawe materiały do badań natomiast trzeba trzeba pamiętać, że 1 stroną jest badanie zjawiska drogą to jest pamiętanie o tym też mówimy o ludziach, którzy na jak pandemia minie na nie przestaną być potrzebni tak musimy już teraz myśleć o tym dbać o to, żeby ludzie po pandemii byli w stanie nadal leczyć naszych rodaków i to jest bardzo ważne, żeby zawczasu się za czasów tym problemem po prostu zająć to chciałam właśnie zapytać z kolei stan pacjentów z, dlatego że nie ma przypadku potwierdza, że rzeczywiście są gorszym stanie niż kilka miesięcy temu by byli jakoś tak średnio nazwijmy to, gdy do was trafiali to jest rzeczywiście potwierdza pan to to znaczy ja jestem chciałbym zaapelować dużą ostrożność w interpretowaniu pojedynczych głosów z na różnych jednostek, bo niestety mamy teraz taki obraz, który kształtują właśnie opinie np. na pojedyncze pojedynczego lekarza pielęgniarki ratownika medycznego oczywiście mogą być mogą być bardzo cennej i w zwiększać nasz poziom wiedzy na temat zjawisk towarzyszących pandemii natomiast ja tego tak nie generalizować to znaczy ja jestem zaangażowany mój zespół leczenie pacjentów najcięższym stanie też mówiliśmy praktycznie od początku od marca zeszłego roku i to co możemy powiedzieć to, że my z młodymi pacjentami bez chorób towarzyszących bardzo ciężkim stanie to znamy się bardzo dawna tak co w tym sensie jakoś nie widzimy jak i specjalny zmiany to co ewentualnie widzimy co możemy powiedzieć to, że tych chorych rzeczywiście teraz jest dosyć duża, czyli praktycznie mamy non stop oddziały obłożony 100% natomiast nam dwudziesto trzydziestolatków już leczyliśmy na wiosnę na jesieni zeszłego roku teraz oczywiście też tacy chorzy się zdarzają i no to jest to naprawdę jest straszne tak, bo wbrew obiegowej opinii to nie jest choroba groźna tylko dla pacjentów w wieku podeszłym z licznymi chorobami towarzyszącymi nic, ale ma w tej chwili mieliśmy taką sporą grupę pacjentek, które albo były zaraz po ukończeniu ciążę albo mamy jeszcze 1, która jest w trakcie ciąży czy tutaj mówimy o młodych zdrowych kobietach, które zapadły na najcięższą postać tej choroby, które u nas na naszym oddziale były zmuszone walczyć o życie niestety część z nich to walkę przegrała czy czy pacjent w już trafiają do własny oddział w ogóle mecz jak jakaś możliwość kontaktu z rodzinami jest to znaczy to jest niestety ogromny problem, bo my praktycznie od razu staraliśmy się w jaki sposób z tym problemem na sobie poradzić, bo zdajemy sobie sprawę, że 1 rzeczą jest oczywiście no dyskomfort chorego, który jest pozbawiony kontaktu z bliskimi czy ten należy od razu powiedzieć o warunkach oddział intensywnej terapii, bo w tej fazie choroby pacjenci są przeważnie uśpieni także nie mają kontaktu z otoczeniem natomiast co innego to są to jest kwestia dotycząca ich rodzin, które mną chciałby uzyskiwać informacje chciał być być, więc na bieżąco co się dzieje przy czym z przyczyn oczywistych szpitale zostały zamknięte szczególnie takie oddziały jak te którymi pracuje, więc na my po prostu pracowaliśmy w taki system, że po prostu informujemy na bieżąco telefonicznie członków rodziny pacjenta jak wygląda sytuacja staramy się to na bieżąco na bieżąco informować po to, właśnie też, żeby jakoś to w jaki sposób, chociaż ten brak bezpośredniego kontaktu zrównoważyć oczywiście to jest tylko proteza i bardzo niedoskonały system, jeżeli pacjent odzyskuje świadomość może próbować np. używać komunikatorów internetowych próbowaliśmy robić takie sesje np. na skraj to też w jaki sposób wychodzi natomiast tylko pacjent opuszcza strefę Najwyższego zagrożenia to jednak staramy się zapewnić jakiś kontakt z pacjentem jego rodzinie tylko oczywiście z zachowaniem wszelkiego reżimu sanitarnego wszystkich obostrzeń co też jest trudna i niestety jeszcze jakiś czas tego typu obostrzenia będą musiały być utrzymany jasne panie profesorze już pan zwrócił na to uwagę, ale no po roku w zasadzie nie ma leku nie jak rozumiem też zwracać uwagę, że w pewnym sensie nie będzie, bo to jest tak wielowymiarowy atak na organizm właśnie chciałam zapytać jak to wygląda to znaczy, że każdy pacjent rozumiem nie czy wypracowaliście już Niewiem właśnie już umieć rozpoznać, który legł na i jak reagujecie na takiego pacjenta, który wam się w rękach zapadać czy po roku więcej rozumiecie do pani redaktor naprawdę jest to co tak powiem, że zmieniło na pewno przez ten rok trwania pandemii to, że pozbyliśmy się złudzeń co znaczy, że jeszcze rok temu ja pamiętam taką listę potencjalnych terapii leków, które mogłyby być skuteczna no i z tej listy praktycznie nic nie zostało tak czy wszystko zostało w toku dobrze zaplanowanych badań naukowych tak albo balony albo stwierdzono, że dana dana terapia po prostu przy przenosi, jeżeli korzysta niewielką jeszcze najlepiej jest jak przy okazji w ogóle nie szkodzi, więc na dzień dzisiejszy jest jeśli chodzi o pacjentów najcięższym stanie to tak naprawdę nie mamy specjalnie dużej oferty jeśli chodzi o farmakoterapię to są najwięcej pracy dotyczy stary żydowski leków, które intensywnej terapii uznanej już od dekad, a i tak naprawdę to są leki, które nowe kazano, że są w stanie zmniejszyć śmiertelność, ale bardzo niewielkim stopniu ogromne nadzieje związane z tzw. blokadami cytokiny na również w badaniach zostały ostatecznie potwierdzone jest niewielka redukcja śmiertelności, czyli nieco do czego nas nowoczesna medycyna przyzwyczaiła, czyli spektakularne sukcesy tak jak np. czy chociażby przy leczeniu zakażenia wirusem HIV WZW typu c, gdzie właściwie pacjent może sobie funkcjonować mimo zakażenia w miarę normalnie i wydłuża życie w sposób istotny tego typu leczenie tutaj tego nie ma tak naprawdę w sytuacji, kiedy pacjent wymaga intensywnej terapii to żadne leki już działają i to co możemy robić to jest albo stosować respirator terapie czy wentylację mechaniczną albo, jeżeli ona nie wystarcza możemy w bardzo niewielkiej grupie pacjentów spróbować krążenia pozaustrojowego, czyli Eko na tym nasze opcje terapeutyczne się kończą Leeds można powiedzieć to jest bardzo podobna sytuacja jak chociażby w przypadku zakażenia wirusem grypy z bardzo dziękuję panie profesorze za rozmowę i oczywiście nie tylko za rozmowę on bardzo dziękuję prof. Mirosław czuł war kierownik drugiej kliniki anestezjologii intensywnej terapii Uniwersytetu medycznego w Lublinie był państwa gość Zwiń «

Walka, bezsilność i wyczerpanie na oddziałach intensywnej terapii

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

PODCASTY AUDYCJI: ŚWIATOPODGLĄD

POPULARNE

DOSTĘP PREMIUM

SERWIS INFORMACYJNY

Wydanie z godziny 04:00

Najnowsze Podcasty

Simona - postać niezwykła. Rozmowa z reżyserką filmu o Simonie Kossak

Życie to za mało. Reportaże o stracie i poszukiwaniu nadziei

Poszukaj siebie na tym zdjęciu - o filmie ''W ciemności''

Edyta Bartosiewicz: Po raz pierwszy czuję swoją wartość

TOK FM

Polecamy

Popularne

GOŚCIE TOK FM

Gazeta.pl

WYBORCZA.PL