Jak spojrzeć na Warszawę i jej historię z perspektywy... zwierząt?

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

kultura osobista dzień dobry przed mikrofonem Marta Perchuć-Burzyńska zwierzęta w Warszawie tropem relacji tak zatytułowana jest najnowsza wystawa muzeum Warszawy na stołecznej starówce ja 2 dni temu wystawy odwiedziłam państwo również polecam na zachętę dzisiaj tropem tych zwierzęcą ludzkich relacji wybierzemy się razem z gośćmi kultury osobistej, czyli Lena Wicherkiewicz współkuratorka wystawy i Dianą Lelonek artystką laureatką paszportu polityki witam serdecznie g, Rozwiń » który okazy towary siła robocza towarzysze i sąsiedzi takie relacje między ludźmi zwierzętami tropią państwo na wystawie w muzeum Warszawy wystawy, które przypuszczam ma w domyśle symboliczne powiedzenie nie postawie antropocen ręcznej tym razem na gruncie lokalnym na gruncie warszawskim tak to była nasza nasza idea, chociaż zdajemy sobie sprawę, że być może ja mówię o liczbie mnogiej, bo wspólnie ze mną wystawę przygotowali moja koleżanka Ewa Jankowska i kolega Rafał Kosewski który, skracając w naszym tej wystawy, więc mówię o liczbie mnogiej w każdym razie chcieliśmy właśnie skierować naszą uwagę na zwierzęta oczywiście w kontekście warszawskim spróbować spojrzeć historii miasta, uwzględniając obecność niemieckich mieszkańców wystawa na pewien czy ma rys historyczny natomiast nie jest chronologiczny opowieścią o tych relacjach od zamierzchłych czasów, ale ta historia przewija jest takim od swego rodzaju taką umowną ramę poza tą ramą, które są nazwane przez u nas relację naj ciekaw jestem czy wyodrębnienie tych 5 typów relacji było czymś dla państwa oczywistym czy jednak tych możliwości jest o wiele więcej trudno się było zdecydować, która na wystawie powinna zostać opisana i w jaki sposób oczywiście tych relacji można było wybrać więcej mieliśmy dostęp rzeczywiście pewną łamigłówkę intelektualną, ale pomyśleliśmy, że w kontekście miasta, bo te 5 kategorii wydawało nam się najbardziej takich widocznych takich znaczących też mieć świadomość, że one, jakby istnieją istniały w przyszłości do tej pory doświadczamy ich oczywiście my ciężar niektórych relacji jest może inne środki z 16 wieku, ale zdajemy sobie sprawę, że nadal traktujemy zwierzęta jako źródło surowców nadal używamy do pracy też praca jest może już nieco inna niż byłem dziewiętnastym wieku oczywiście nadal mamy towarzyszy to jest może takimi sumienie relacja co prawda no i zostały wcześniej oswojone, a czasy prehistoryczne, ale to miejsce towarzysze to zbyt zaczyna się gdzieś między osiemnastym wieku z takich przeciętnych mieszkańcach miasta to nie 19 dwudziesty wiek sąsiedzi też nie, jakkolwiek nie zawsze byli, ale świadomość tego, że mieszkają współmieszkańców są też dzikie zwierzęta to jest, bo bardzo współczesna relacja, więc po prostu miło nam staraliśmy się nie wychodzi nam się to udało mówić o tych relacjach, które z punktu widzenia historii było ważne ale, których nadal pozostaje ze zwierzętami no właśnie mamy do czynienia z wystawą bardzo pro zwierzęce są wytrącają chcą nas zwiedzających ludzi często z dobrego samopoczucia jak myślę, kiedy np. chociażby oglądamy ten fragment zatytułowany towar tak to jest mamy świadomość chyba najtrudniejsza część wystawy i pewnie część z zwiedzających będzie takim w tej części przynajmniej z pewnym poczuciem winy albo jakąś taką świadomością, że tutaj akurat mamy dużą nadrobienia natomiast też podejrzewam okazy nie są łatwą częścią tej ustawy pracownicy także przy towarzyszach też stawiamy tę relację, która wydaje się być najcieplejsze najbardziej symetryczną tutaj też pokazujemy to co też trudno tak przemoc w razie relację ze zwierzętami albo tylko nadopiekuńczość przechodzi pewien rodzaj przesady z sąsiadami też pewnie nie jest najłatwiejsza też wielu z nas czuje się częścią przyrody taki ma do niej szacunek to jednak mamy świadomość, że też w stosunku do dzikich zwierząt mamy chyba sobie wiele do zarzucenia, więc tak myślę, że ustawa też nie jest nie jest łatwa chcieliśmy, żeby może nie była rodzajem manifestu ale, żeby skłaniała do 1 do pewnej refleksji zastanowienia się czy jednak są obszary, w których możemy jeszcze coś zmienić no tak rzeczywiście pani wspomniała o tych towarzysza sąsiadach te części wystawy są chyba najbardziej jednak mimo wszystko optymistyczne, choć oczywiście tak jak pani powiedziała też nie, zamykając oczy na to że, że towarzyszy naszych okrutnie także potrafimy traktować często robimy to bezkarnie to jest taka część również przełamująca trochę to, o czym piszą państwo w tekście kuratorskim zamieszczonym w przewodniku po wystawie to jest dość ciekawe, że ludzka miłość do zwierząt ma charakter wybiórczy i że kochamy najczęściej te określone gatunki przywołana w tym kontekście została wzruszająca historia świnki Lili, której sąsiadką umieszczana w ścianę, ale byłem swego czasu na warszawskim Ursynowie widziałem właśnie maszerującą razem z właśnie powiedzieć właścicielami niech pani chcieliby, żeby użyła takiego określenia z jej ludzkimi partnerami o tak to jest rzeczywiście chyba taka historia, która nadal trwa kilka nadal mieszka teraz mieszka wspiera, ale rzeczywiście to jest taka historia chyba, w której Kate opatrzono fotografie Jacka tor czeka chyba zrobił nam się ciepło na sercu tak jest kilka takich historii również przywołanych na wystawie, których robi się cieplej teraz takie pytanie też do Diany Lelonek i do pani również węgle no bo zastanawiam się podczas oglądania wystawy w jaki sposób my ludzie ograniczeni swoim człowieczeństwem jesteśmy w stanie także poprzez tworzenie takiej wystawy właśnie rzeczywiście oddać tę perspektywę docent ręczną w sposób szczery jak najbliższy prawdzie nie mogą niestety dołączyć do zespołu kuratorów samych zainteresowanych głównych bohaterów czyli, czyli zwierząt wiadomo, że nie będziemy nigdy w stanie zrozumieć poczuć jak to jest jakby z perspektywy nie nieludzkiej coś zobaczyć znowu jesteśmy ludźmi, ale możemy wypracować pewne wzorce, które jak mamy gdzieś tam wyuczone takie, które faktycznie tego człowieka stawiają ponad innymi bytami, jakby centrum spróbować zacząć myśleć, jakby jednak o tym, że jesteśmy zanurzeni w sieci takich bardzo równoległych relacji i wcale ten człowiek tym centrum żaden sposób nie jest tak nie wiem spojrzeć z perspektywy właśnie te są też takie ciekawe ćwiczenia, które można robić właśnie to wystawa jest jakoś o przybliża nam taką no empatia jak rozwija czy uważność na patrzenie na przyrodę wokół no faktycznie takie ćwiczenia, które samorząd zrobić idąc przez miasto tak po prostu a gdzie nowy także zacząć zwracać uwagę jak bardzo dużo tych innych gatunków tego życia wokół wokół nas wszędzie jest jak właściwie każda szczelina w murze, jakby seryjna pomiędzy płytkami chodnikowymi od razu jest wykorzystana tak i jakieś inne organizmy tam sobie funkcjonują tak naprawdę jest to bardzo wielu gatunkowe ekosystem, w którym się znajdujemy i miasto również jest także należy tylko ludzi ile rodzajów organizmów mieszka w Warszawie ile gatunków już jakieś miliony podobno ponad 5000, ale to pewnie pytanie byłoby przyrodników, który się tym zajmują jest co ciekawsze, że znaczna większość z nich potem Społem 90% są bezkręgowce, których dużej części nie dostrzegamy dokładnie, więc to jest też taki paradoks chyba tylko radosną też pokazuje w jakim sensie też być może nasze miejsce w tej sieci bardzo się podobało decyzja jak temu powiedziałeś tak sobie zdajemy z tego sprawę, że miasto na chcielibyśmy pewnie, żeby pomyśleć kiedyś umieści jako takim wielo gatunkowo Siedlisku z różnych żywych istot pytanie czy to było kiedyś możliwe mieście, w którym nie byłoby np. zoo tak jak na 1 pracy jest to pokazane tak tutaj rzeczywiście pracą, która w pewien sposób kończy wystawę, bo jest taką perspektywą na przyszłość oczywiście zdajemy sobie sprawę, że jestem na potencjalną trzeba koncept artystyczny TOS to jest praca grupy projektowej centrala Małgorzata Kuciewicz i Szymon jako pisarz postawy współpraca Natalia Budnik liczną grupę centrala jeszcze tutaj też oddać głos im, ponieważ są współautorzy wystawy autorzy scenografii, ale byli dla nas też nie tylko projektantami, ale też partnerami w tej podróży, która doprowadziła do powstania ustawy o ten temat po prostu bardzo bliski też takiego ideowo artystycznie swoją pracą fal na dystrykt opowiadają właśnie taką możliwość jak mogłaby wyglądać Warszawa, która nie ma ogrodu zoologicznego, która jest w zasadzie taką siecią ekosystemu różnych, które żyją różne organizmy dostosowane do konkretnych warunków przyrodniczych jest co tamten też miejsca, w których np. żyją tylko ludzie albo są przestrzenie właśnie ten tytułowe fale magister tylko, w których mieszkają tylko zwierzęta od ludzi, którzy się tam znajdą jest to często miejsce, które przeżywają, więc dyskomfort, ale też trzeba w planie tej nowej Warszawy są siedliska, czyli miejsca, które wkrótce nie ludzcy mieszkańcy żyją takim rodzaju pełnej symbiozy i wzajemnego poszanowania potrzeb, więc to jest tak dla nas pewna wizja, nad którą przynajmniej można by się zastanowić może część z nich też wprowadzić w życie pewnie niektóre rzeczy byłoby możliwe czas tak, że tak jak mówiłaś przed chwilą chcą iść od razu nasunęło się przez takie dzielnice już istnieją w pewnym sensie w Warszawie tak wystarczy np. przypomnieć chociażby za kolejowe z pieniędzy to jest właśnie taka dzielnica nie ludzi tak, bo ludzie tam są, więc okazjonalnymi gośćmi, ale jednak wejście w ten teren jest faktycznie sprawia, że czujemy, jakbyśmy w ogóle być zupełnie innej rzeczywistości innej przestrzeni i no jest to pytanie dzielnica roślinne jak organizmów innych niż Homo sapiens, tak więc takie takie takie miejsca są teraz pytanie jak można było zrobić także takie jest na pewno zachowały się nie zostały np. w pewnym momencie jakiś sposób jak to się mówi zagospodarowane, a czy zabudowano także kupione przez jakąś deweloperkę itd. itd. wierzę głęboko to też pewnie jest tutaj istotne, że jeżeli taką dzielnicę faktycznie nazwać taką dzielnicą roślin i objąć jakąś formą tak prawną więzieniu, gdzie zakaz w ogóle ingerencji w sprawie rezerwat czy, a znakiem miejska Ostoja uchylenie jakby, więc pewnie takie wyznaczania tego typu niezwykły jakąś pomocą uda do budowy takiego wiele do rynkowego miasta wśród eksponatów również fotografie autorstwa twojego Dianą Ministerstwo Środowiska porośnięte przez środkowoeuropejski las mieszany przypomni z jakiego powodu powstała, a to jest praca w 2017 roku i ona powstała w kontekście protestu przeciwko wycince Puszczy Białowieskiej położenie pierwotne tej pracy było takie żona miała być na billboardzie naprzeciwko Ministerstwa Środowiska powieszona to było taki projekt organizowany przez kolektyw Sputnik photos oni zapraszać różnych artystów taki widok nowej akcji właśnie, żebyśmy zrobili jakiś projekt na plakaty na billboardy, które miały mówić o tym, że wycinka Puszczy, bo jest bardzo złym procesem bardzo złą decyzją i też w jaki sposób możemy wesprzeć tym no po prostu protestujący w Puszczy aktywistów jest faktycznie jest fotografowany budynek Ministerstwa Środowiska po prostu, a najpóźniej jest on, że w procesie produkcji porośnięty przez las taki typowy środkowoeuropejski las mieszany właśnie tego typu, jakim jesteś Puszcza Białowieska no i jest to taka wizja taka post apokaliptycznej wizji, gdzie przyroda, a przechwycenia terminy ministerstwa reguły takie wrażenie, gdy jakaś jakiś czas po już po po ludziach i może taki moment właśnie ta przyroda przechwyciła te i ten las wrócił na tereny z powrotem, jakby to była taka przestroga, że właśnie polityka Ministerstwa Środowiska, jeżeli nie zmieni dalej być tak bardzo centrowy centrum znaj po prostu decyzje będą takie to do być może jakąś przyszłość, jeżeli tak będzie w ten sposób postępować i będą takie decyzje to to koniec końców to ministerstwo właśnie tak skończy jak zamieniali się po prostu ministerstwo rośliny zwierzęta mają się również taka symbolicznego w tej taki odwet odwet symboliczny tej Puszczy daty w ministerstwie dopuszcza także rosła to efekt, bo taka żartobliwa, ale też no, jakby poważna bardzo rasa taka ku przestrodze i no jak właśnie kończy Misiak z innym miejscu Warszawy na billboardzie, ale takim docelowym moim marzeniem było, żeby się dokładnie naprzeciwko ministerstwa no jak takie lustrzane odbicie taki świat równoległy powiedzmy taka inna na ten rzeczywistość, która była widocznego z okien biur w ministerstwach enklaw fotografii towarzyszy cytat autorstwa współczesnej badaczki Moniki ba jeśli pani pozwolą zacytuje stajemy obecnie wobec kluczowego zadania zmianę sposobu postrzegania zwierząt przejścia od traktowania jako biernej przedmiotowej masy, dla której nazwania stosuje się jedno słowo zwierzę do konstatacji, że są one istotami mającymi indywidualne życia i doświadczenia oraz realizującym i własne interesy i myślę, że ten cytat pięknie zamknie naszą rozmowę, a państwo wszystkich zachęcam, żeby wybrać się do muzeum Warszawy zwierzęta w Warszawie tropem relacji o tej wystawie właśnie rozmawialiśmy w kulturze osobistej Lenę Wicherkiewicz współkuratorka wystawy i Dianą Lelonek artystką bardzo dziękuję dziękuję również dziękujemy jeszcze chciałam przy okazji resetu przypomnieć, że wszyscy jesteśmy, jakby zwierzętami jak wszystko tak samo, tak więc powinniśmy budować wspólnotę i też pamiętać o tym, że to najczęściej na my ludzie jesteśmy tymi, którzy byli są miejscami i Tommy zaburza spokój i to my zajmujemy tereny tych nieludzkich bohaterów wystawy dziękuję dziękuję, ale program wydawał Paweł Kierzniewski do usłyszenia czas na informację Zwiń «

Jak spojrzeć na Warszawę i jej historię z perspektywy... zwierząt?

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

PODCASTY AUDYCJI: KULTURA OSOBISTA

POSŁUCHAJ RÓWNIEŻ

DOSTĘP PREMIUM

SERWIS INFORMACYJNY

Wydanie z godziny 09:00

Najnowsze Podcasty

"Obywatele przejęli ulicę i demonstrację"

"Młodzi nie chcą Donalda i Włodzimierza. Chcą oferty"

Lider KOD: Marsz zaczęliśmy 8 lat temu i skończymy go jesienią

"Społeczeństwo mądrzeje, polityka głupieje" - Poranny przegląd prasy Jacka Żakowskiego

TOK FM

Polecamy

Popularne

GOŚCIE TOK FM

Gazeta.pl

WYBORCZA.PL