(8a.) Pamiętnik Magdy

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

pamiętniki osób LGBTQI plus dobry wieczór państwu niedzielna noc z niedzieli na poniedziałek spotykamy się od tygodnia półmetek za nami spotykam się ze sprawą pamiętników pamiętników osób LGBTQI plus i małe antologii, która właśnie została wydana przez pracownię badań nad historią tożsamości ami LGBT plus, jaki fundacji Henry osiedla w Warszawie książkę do pobrania ze strony fundacji wyroby te publikacje, jaki na stronie pracowni projekt ten jest efektem konkursu, Rozwiń » który miał miejsce w zeszłym roku wakacje roku dwudziestym na konkurs nadesłano ponad 180 intymnych indywidualnych historii z czego 18 został wybrany do tej publikacji tej rozmawiamy czy możecie państwo za darmo pobrać własność ona ponad 300 stron większość pamiętników, które słyszeliście państwo w zeszłym tygodniu będzie w tym tygodniu nadchodzącym słuchać są skrócony czy to nie są pełne wersje, że ktoś ma ochotę na pełne wersje to można pobrać pamiętnik pamiętniki antologie, a wiosną 2002. roku czy za trzy-cztery miesiące wyjdzie książka wydawnictwa Karakter, gdzie będą kolejne pamiętniki inne tamta publikacja jeszcze obszerniejsza jeszcze większa, ale nie będzie zmarło w spotykamy się i słuchamy aktorów przyjaciół naszych sojuszników Sojusz nitki zawsze tutaj wieczorem transzę podziękować, bo decyzję, żeby dołączyć do tego projektu podjęli treningami myślenia zawahania wiedzą co się dzieje w Polsce, a swoich głosów użyczyli Klara Bielawka Zofia Domalik Ewa Telega Piotr Polak Marcin Bosak Krzysztof Ogłoza dzisiaj posłuchamy właśnie głosu Ewa Legii, a za chwilkę o tym co ważne, żeby dać jakieś historyczne powinni powstają w momencie kampanii Andrzeja Dudy czy uruchomieniu języka skrajnej niechęci, a już później kontynuacji przez kościół katolicki z ambon nazywających nas zarazą muszą z tego pośmiać, ale można się śmiać Szymala 40 i dość wygodną sytuację drugiej osoby teraz gorzej wygląda sytuacja się nastolatkiem czy takie rzeczy słyszę, a z drugiej strony akcji stop bzdurom przełom lipca i sierpnia stawienie tęczowych flag w nocy w pomniki, żebyśmy mieli jasność nie uszkodzenie ich nie popsuć ich nie wandalizm czy dewastacja odwoływanie posłów tylko po prostu wstawienie tęczowych flag na szczytach drewnianych pod ramię chociażby chińskiej oferenci czy Chrystusa na krótkim Przedmieściu akcja zaowocowała przyklęknąć się premiera Morawieckiego złożeniem Znicza, które z nich później z tą grą wykradł i postawiło na moście Łazienkowskim, z którego skoczyła Milo Mazurkiewicz odbiera sobie życie zresztą te wakacje 7sierpnia brutalne aresztowania przez policję aresztowanie Margot na kilka tygodni osadzeni w areszcie takie były wakacje zeszłego roku dzisiaj usłyszymy 2 pamiętniki i jeden z nich to pamiętnik Magdy, która w zeszłym roku, kiedy pracownia badań nad historią tożsamości ami LGBT plus zbierała te pamiętniki autorka miała 46 lat, chociaż w Lubinie obecnie już w Warszawie pamiętnik przeczyta Ewa Telega, a późniejsze państwo zostańcie z nami będzie spać drugi pamiętnik będzie czytał Krzysztofa Kłosa, a jest to pamiętnik Kordiana, który w zeszłym roku miał 19 urodzi się przemysłowiec mieszka w Warszawie starsi państwo z nami osoby starsze pamiętają co się wydarzyło 13grudnia taka znamienna noc, a jeżeli jesteście po drugiej stronie i będzie przez 70 wezwać chętnie przeczytamy co trzecia pamiętnika chcą żyć w tej nocy sąsiedzi 13 grudnia to był dzień dla was jego zamyka opowieść nawet parę miesięcy przed państwem Ewa Telega czytająca pamiętnik Marty dwudziesto sześcioletni zostać w państwach miała na imię Agnieszka miałyśmy po 6 lat i chodziłyśmy do tego samego przedszkola bardzo mi się podobała, ale gdzieś w tej dziecięcej głowie tłukła się, że za dziewczynkami mogą ubiegać tylko chłopcy, więc zdejmowała spódniczkę i udawałam, że rajstopki to są spadnie, a ja jestem rycerzem Patek to musi mieć prawdziwa świadomość, że podobają mi się dziewczyny przyszła pod koniec podstawówki nosiła ubrania chłopak nie miałam sukienek spódnic na podwórko g z chłopakami w nogę i kapsle podbierała rodzicom papierosy w Polsce upadł komunizm ja natomiast walczyłam ze wstydem w latach dziewięćdziesiątych homoseksualizm był tematem tabu moje rodzinne miasto Lublin było pełne kościołów i studentów m.in. KUL-u, ale nie gejów lesbijek przynajmniej nie świadomości jego mieszkańców do dnia dzisiejszego niewiele się zmieniła w liceum poznałam swoją pierwszą miłość najładniejsza dziewczyna w całej szkole chłopaki za nią szaleli moja przewaga nad nimi polegała na tym, że była poważna niż miałam się debilne nastoletnich dowcipów i potrafiłem słuchać oczywiście nasz związek ukrywały my przed wszystkimi, a także dali i pamiętam w jaki sposób nasi rodzice się u nas dowiedzieli, ale wtedy zaczęły się kłopoty zabroniono nam się spotykać i została uznana za prowodyr rękę sprowadzającą porządne uczennice na złą drogę matka drwiła ze mnie nie miał wsparcia w nikim z rodziny w tamtych czasach nie było komórek internetu w Lublinie działały żadne branżowe knajpy nie było dziś spotkać niskim porozmawiać często czekałyśmy z lekcji, żeby móc spędzić ze sobą czas świąt dałyśmy się po mieście, gdy było ciepła zima jechałyśmy najczęściej do mieszkania, które z nas pamiętam jak pewnego dnia niespodziewanie wcześniej wrócił jej ojciec schowała się do szaty i czekałam aż wyjdzie po zakupy albo przy śnie po kobiecie takich sytuacji miałyśmy wiele po jakimś czasie zorientowałam się, że w kioskach można kupić branżowe pismo inaczej wychodziły tam różne ogłoszenia dziewczyny szukały w ten sposób poznałyśmy kilka osób dzięki temu mogłyśmy trochę wejść przyjazne środowisko poznać ludzi z całego kraju najlepiej wspominam wyjazdy na tzw. biwaki było to zorganizowane przez działaczy Lambdy wyjazdy nad jezioro krzywe koło Olsztyna w lecie z plecakami namiotami jechałyśmy stopem na Mazury przyjeżdżali geje i lesbijki z całej Polski w końcu mogłam pogadać o wszystkim uprawiać seks bez strachu, że ktoś się dowie jeździłam tam co roku tam też straciłam dziewczyna skończyła liceum skończył się mój związek dusiła się w Lublinie dusiła się w 1 mieszkaniu z rodzicami wsiadłam w pociąg i pojechałam do Warszawy był rok 1998 dostałam pracę w biurze rachunkowym lub nie skończyła policealne studium rachunkowości, więc jedyne co mogła zrobić to pracować jako księgowa zarabiałam 500zł najniższą krajową wystarczało na wynajęcie pokoju w mieszkaniu dwupokojowym wraz ze znajomym gejem mieszkanie było obskurne pełne karaluchów na jedzenie już niewiele zostawało żywiła się, więc głównie słupkami chińskimi parówkami, ale byłam szczęśliwa to miasto dało mi anonimowość pracę i znajomych tutaj poszłam na studia na filozofię na ówczesną Akademię teologii katolickiej, mimo że nie była wierząca Rastko parada z byłym moim drugim domem z rodzicami straciłem kontakt matka nie chciałam znać, a ojciec nie umiał się jej sprzeciwić nie uznawała mojej orientacji uważała, że to moje widzi misie wstydziła się mnie tak bardzo chciała się móc mną pochwalić, a wzbudzała w niej tylko obrzydzenie, a po 2 latach dotarło do niej, że jeśli nie zmieni swojego nastawienia to straci córkę, a ja już wiedziałam, że to mit, że rodzice bez względu na wszystko kochają swoje dzieci w Polsce bardzo powoli następowały zmiany mentalności miałam dziewczynę, której rodzina wpadła w szał, gdy dowiedziała się, że jej córka jest kobietą brat mojej dziewczyny zadzwonił do mojego szefa i zagroził, że powie wszystkim klientom, których obsługuje, że jestem lesbijką po 6 latach zostałam wyrzucona z pracy człowiek, którego traktowała jak ojca wyrzucił mnie na zbity pysk, a nasz związek nie przetrwał moja partnerka nie była tak twarda jak ja jednak zanim to się stało miałyśmy plany, żeby stworzyć rodzinę kupiliśmy mieszkanie myślałyśmy o dziecku na stronach internetowych dla gejów lesbijek dałyśmy ogłoszenie szukamy pary gejów, którzy marzą tak jak my, żeby zostać rodzicami wydawało nam się, że dziecko powinno mieć ojca, że dla dobra tego malucha warto udawać przed całym społeczeństwem, że ma normalną rodzina teraz wydaje się to absurdalnym pomysłem, ale w tamtych czasach nikomu nie przyszłoby do głowy, że gej lesbijka mogą wychowywać dzieci i jedynym sposobem, żeby zajść ciążę było pozyskanie od mężczyzny nasienia i za aplikowanie sobie materiału bezpośrednio do pochwy strzykawką w necie pismach branżowych krążyły ogłoszenia oddam spermę poznam chłopaka, który odda parze dziewczyn nasienie większość mężczyzn chciała to zrobić bezpłatnie myślę, że liczyli na ekscytujący seks z parą lesbijek, a jednak prawdziwy seks z mężczyzną nie wchodzi w rachubę spróbowały ósmy raz nie udało się, a nasz związek niedługo potem się zakończył moje życie to było ukrywanie się kłamstwa nikt mnie nie wiedział nikomu pracy osobie nie powiedziałam trudno jest tak żyć bałam się, że stracę kolejną pracę ludzie będą gadać za moimi plecami się ze mnie śmiać byłam nieśmiała pełna kompleksów lękliwy w końcu odważyłam się powiedzieć o sobie koleżance z pracy to jak zareagowała zmieniło moje życie dziękuję ci Lidka, że wzruszyła tylko ramionami powiedziałaś przecież ja wiem i co z tego dla mnie to nie jest żaden problem dotarło do mnie, że te wszystkie moje Strachy nie mają żadnych podstaw, że ludzie lubią i nie ma dla nich znaczenia, jaki jestem orientacji w wieku 30 lat poczułam, że moje życie nabrało sensu, że mogę być tym kim jestem i nic z tego powodu się ode mnie nie odwróci poczułem, jakbym dostała nowe życie obiecałam sobie, że już nigdy nie będę kłamać ani niczego udawać, kiedy poznam dziewczynę z dzieckiem mężem nie była szczęśliwa w tym małżeństwie rozwiodła się rodzice kupili jej mieszkanie, a my wyremontowały śmieje i zamieszkaliśmy we trójkę wydawało mi się, że to jest właśnie to ja mam partnerkę dziecko i dom zarabiałem całkiem nieźle stać nas było na wakacje za granicą wejście na obiad do restauracji jej syn był mały, a ja pokochałam go jak własne dziecko idylla do tej pory nie wiem, dlaczego się skończyła nie umiałam sobie z tym poradzić miałam myśli samobójcze paliła papierosa za papierosem trafiłam do psychiatry, który dał mi leki i skierował do terapeuty czułam się oszukana i samotna psycholog otworzył mi oczy na kilka spraw, że nadal jestem uzależniona od tego jak ludzie na mnie patrzą i co mnie myślę, że nie dba o siebie swoje samopoczucie, że chcę tylko zadowalać innych, a to w dłuższej perspektywie mnie unieś szczęśliwie na Gadu-Gadu zaczepiał dziewczynę jesteśmy razem od 9 lat przez ten czas w naszym kraju wiele się zmieniło ruszyły parady równości moja mama brała udział w tej w Lublinie, gdzie bojówki prawicowe i zwykli chuligani rzucali petardami kamieniami uczestników rodzice przeszli niesamowitą metamorfozę jeśli chodzi o stosunek do osób homoseksualnych moja mama stara się jak może, żeby wynagrodzić lata, gdy odwróciła się ode mnie, a ja jestem za to wdzięczna odwiedzamy moich rodziców przy różnych okazjach mama uwielbia naszą córeczkę i jest szczęśliwa, że maja mówi na nią babcia, mimo że nie ja ją urodziłam w Warszawie parady to piękne kolorowe święto też zakłócane przez homofobów, ale na szczęście dobrze chronione przez policję na marszu byłyśmy 2× razem z naszą córeczką po raz pierwszy, gdy miała rok chały my wózek, a do nas podchodzili różni uśmiechnięci ludzie gratulowali nam dziękowali, że przyszłyśmy razem to naprawdę cudowne uczucie, gdy otaczają nas życzliwi ludzie po raz drugi poszłyśmy na paradę, gdy córka miała 2 lata biegał taki skrawek wokół nas wymachiwał tęczową flagą ludzie robili zdjęcia decyzję o in vitro podjęłyśmy wspólnie osobno żadna z nas nie zdecydowałaby się na dziecko razem poszłyśmy do kliniki leczenia bezpłodności nikt nas nic nie pytał to był jeszcze ten czas, gdy Polska nie miała uregulowanych spraw związanych z in vitro procedura była bardzo droga niezmiernie uciążliwe dla mojej partnerki musiała brać tony leków przez całą ciążę zastrzyki w brzuch za pierwszym razem się nie udało płód obumarł w siódmym tygodniu ciąży to był trudny okres zrobiłyśmy sobie półroczną przerwę udało się za drugim razem zdążyłyśmy w ostatniej chwili przed wprowadzeniem ustawy zabraniającej stosowania in vitro u kobiet samotnych bez partnera płci męskiej, które musi być ojcem mamy zamrożone zarodki, których nie możemy wykorzystać mój kraj zabrania mojej partnerce wykorzystać swój materiał genetyczny zabrania jej zostać matką czasami zastanawiam się czy nie złożyć pozwu do Trybunału europejskiego przeciwko własnemu krajowi mam lęki związane z naszą córką co się z nią stanie, gdyby moja partnerka umarła albo nie mogła opiekować dzieckiem przecież ja wg prawa i jestem dla niej obcą osobą i nikogo nie obchodzi, że jesteśmy rodziną wychowujemy ją wspólnie dbamy razem ojej potrzeby, gdy myślę o tym mam ochotę krzyczeć z bezsilności wszystko właściwie teraz kręci się wokół tej małej dziewczynki, choć do przedszkola jak na razie nikt nie dokucza, ale znamy dziewczyny, które przechodzą już piekiełko i ich córeczka jest wyśmiewana, bo nie ma ojca majora zapytała tatę, gdzie jest odpowiedziały my, że nie wszystkie dzieci mają ojców więcej nie pytała, ale wiem, że temat będzie wracał obiecaliśmy sobie, że nie będziemy oszukiwać i wymyślać historii nie zrobiłyśmy nic złego, żeby okłamywać własne dziecko wiele osób także homoseksualnych odradzało nam dzieci, bo społeczeństwo nie jest gotowe, bo córka będzie miał ciężko, że będą dokuczać jednak ja uważam, że nie można używać to moje życie i nikt nie ma prawa odbierać radości bycia rodzicem, gdy zaczęła się pandemia pracowałyśmy zdalnie z domu, a córka chodziła do przedszkola praca z dzieckiem w domu to mordęga mieszkaniec bloku i brak możliwości wyjścia chociażby na chwilę na powietrze dokuczało nam najbardziej maja większość czasu siedziała przed telewizorem, żebyśmy mogły popracować patrzyłam na to dziecko widziałem się wstecznie gapiąc się ten monitor kupiłyśmy dom na wsi razem z dużą działką musimy go wyremontować i za rok mam nadzieję już tam będziemy mieszkać cieszyć się, że maja będzie miała psa, który marzy, że będzie mogła biegać od rana do nocy podważa, że będzie miała kontakt z naturą znowu powróciły obawy o to jak przyjmą nas ludzie dużo mówi się o wsi tam mieszkają osoby bardzo konserwatywnych poglądach my obie jesteśmy niewierzące, a maja nie była chrzczona znajomi uważają, że jesteśmy bardzo odważne, bo nie boimy się wejść zupełnie inne środowisko, ale ja już się nie boję wiem, że całą nagonkę na osoby homoseksualne nakręca ta władza wiem, że ludzie tacy nie są wrogość bierze się z niewiedzy poznałem właścicieli tego domu, które kupiłyśmy i ich rodziny przyjęli nas bardzo serdecznie nikogo nie obchodzi, że jesteśmy razem pomagamy sobie nawzajem my dajemy ubrania mają oni nam koszą trawę wiem, że mam szczęście, bo mam przyjaznych ludzi wokół siebie mam rodzinę, która nas wspiera mam świetnego szefa ludzi pracy przed którymi nigdy nie musiałam niczego ukrywać ani udawać mam pieniądze, na które ciężko pracuję dlatego chciałabym podziękować im wszystkim teraz kochanie za to, że jesteś przy mnie nie może rozrzuca skarpetki jestem tyranem mateczka za to, że dajesz mi tyle szczęścia jak nikt inny przedtem i że mogę być rodzicem mamo tato za zrozumienie i że zawsze mogę was liczyć teściowa za bezwzględną miłość do nas obu doktorze za opiekę nad nami w trakcie ciąży i sprowadzenie naszej córeczki na świat nigdy tego panu nie zapomnę dziękuję wszystkim moim znajomym przyjaciołom ludziom z pracy za to, że jesteście, bo to, że wszyscy istnieje cie oznacza, że ten kraj będzie kiedyś przyjazny dla wszystkich ludzi czytała Ewa Telega słuchają państwo jednego z kilkunastu pamiętników wszystkie dostępne są w publikacji pamiętniki osób LGBTQI plus mała antologia do pobrania na stronie fundacji imienia i Rysia była w Warszawie za darmo partnerem cyklu jest radio TOK FM Zwiń «

(8a.) Pamiętnik Magdy

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

PODCASTY AUDYCJI: PAMIĘTNIKI LGBTQIA+

POSŁUCHAJ RÓWNIEŻ

DOSTĘP PREMIUM

SERWIS INFORMACYJNY

Wydanie z godziny 18:00

Najnowsze Podcasty

Żeglarstwo. Sport dla ludzi lubiących przygodę

Piękna energia, uśmiechnięci ludzie - słuchacze po Marszu Miliona Serc

Konwencja PiS w Katowicach. "Nigdy więcej Tuska"

"Marsz Miliona Serc jak Trzecia Solidarność"

TOK FM

Polecamy

Popularne

GOŚCIE TOK FM

Gazeta.pl

WYBORCZA.PL