Smutek i siła, żeby pomagać innym

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

nazywam się może nas walka jestem wdową po poległym Andrzeju że możesz opowiedzieć historię to znaczy, w jakich okolicznościach Andrzej poległ Andrzej wyjechał na drugą zmianę do Iraku 2004 roku i zginął w czerwcu miesiąc przed powrotem do domu on był kierowcą saperów no i otwiera burtę samochodu, gdzie było 400 ładunków wybuchowych zostali ostrzelani, ale rozumiem, że dla niego to była jego pasja to niebyła tylko praca on też nie planował ów zakończyć kariery Rozwiń » wojskowej po powrocie, że on się realizował tam brudno no one to był mój Bóg pierwszy chłopaki oni na samym początku porządne żołnierzom będzie wjeżdżał na misję i albo będę go kochamy doczekała no bo i tak będzie się realizował tylko bez zamian obok siebie w związku z tym, kiedy pojawił się wyjazd na pierwszą misja się nie udało czy nawet nie wiedziałam, że próbował się dostać pojechał na drugą i to był jego spełnienie marzeń powiedział, że muszę dać radę i na nie ma takiej opcji, że nie da radę bez niego nie było wtedy wciąż jak wyjeżdżał w siódmym miesiącu z drugim dzieckiem i tak już będąc tam mówił żalą, że to będzie kolejna jego misja za już za niedługo myślę, że przygotowywał mnie do tego on sam został też dobrze przygotowane do wyjazdu w związku z tym wiedział jak mam też przygotowywać do tego nie rozmawiając z żołnierzami weteranami to jest często historia to znaczy seryjnie misjonarze, którą trudno trudno strasznie im jest skończyć, ale jak się dowiedziała oś ziemskiego to był 8czerwca 20 po dziewiątej zdążyła wrócić z dziećmi ze sklepu jakieś podstawowe rzeczy byliśmy kupić inna podwórko nasze podjechały 2 samochody pamiętam, że były białe no i wysiedli żołnierza wyższa dowódca mojego Andrzeja nie znałam tego człowieka prędzej pana pułkownika weszli zapytali czy tych to jest dom Andrzeja Munka urodzonego z datę no jest wiedziałam, że coś coś złego zresztą Andrzej mówił, że mam się niczym przejmować no, chyba że zobaczy żołnierze na podwórku zawsze powtarzał, że mam słuchać Radia ani czego w telewizji będzie się działo, dopóki nie będzie samochodów to nic się nie idzie no i właśnie w weszli do mieszkania naszego powiedział rząd, że ich zginą ja myślałam, że tak powiem, że to może nie, tyle że żart, ale wydawało mi się, że oni się pomylili w ogóle, że to nie chodzi o Andrzeja tylko zupełnie inną osobę, że pomylili adresy kredy to tam troszeczkę więcej trwało nawet nie wiem ile, ale jak już w miarę się uspokoiłam to poprosiłam o wyjaśnienia, żeby mi wytłumaczono, jaką zginą, ponieważ chciał wiedzieć zginął od razu nie myślał o nas czeka na pomoc po prostu nie doczekał się gdzieś leżą ranny i myślą na żadną się z nami, bo nie miałam czasu się z nim pożegnać Lecha okazało się, że zginął na miejscu MON otwiera burtę tego samochodu winie cierpią nawet nie zdążył zorientować, więc wtedy już było mi lżej tak przez chwila, ale co stwierdziłam i byłam święcie przekonany, że nie postu pomylili adresy nie powinni dumnie przyjechać ani zresztą Andrzej często powtarzał, że co możemy się stanąć przecież jestem kuloodporne no i tak też myślała przez długi czas czy później to co ono nastąpiło znaczy w kolejnych latach zaangażowała się Stowarzyszenie współpracowała czy starała się pomagać członkom rodzin i kobietom, które znalazły się w bardzo bardzo podobnych takich samych okolicznościach się znalazła siła co tobą kierowało, żeby się zaangażować i aktywnie działać pomagać innym ludziom bardzo podobnych trudnych sytuacjach zaczęło się od tego, że spotkaliśmy się ze wszystkimi rodzinami przypadł na czy tu nie był przypadek, ale zostało zorganizowane spotkanie szczecinian dla rodzin poległych żołnierzy, na które pojechałam, a zobaczyłam pamiętam weszłam do takiej sali to chyba jakaś jadalnia restauracja i zobaczyłam całą salę wypełnioną ludźmi rodzinami poległych żołnierzy, bo po śmierci Andrzeja całkowicie włączyłem telewizor niczego nie słuchałam niech nie interesowało mnie to nie chciałam niczego słuchać nawet gdy słyszałam gdzieś ktoś zginął ucinała wyłączała przystąpienie interesuje mnie to, ale w tamtym momencie zobaczyłam tak dużą ilość osób jak zaczęliśmy rozmawiać między sobą to był taki wyjazd chyba dwudniowy to zobaczyłam, że to dziewczyny młode niektóre bardzo mu 3 ode mnie były tak samo zagubione jak ja 2004 roku wiedziałam, że będą kolejną ofiarę i że kolejni nasi żołnierze będą ginąć wydawało mi się, że muszę coś zrobić, żeby więcej nie było takich zagubionych osób jak ja, bo w 2004 roku nie było nie było wsparcia ja miałam świetnych żołnierzy w jednostce kolegów Andrzeja dowódcy każdy, który się zmieniał był wspaniałym człowiekiem i zawsze mnie byli ja wiedziałam, że w każdej chwili mogę zadzwonić, nawet jeżeli nie miałam opiekuna wyznaczonego to wystarczyło, że na jednostkę zadzwoni nawet do biura przepustek powiem nazwisko i że potrzebuje pomocy wiedziałam, że za chwilę ktoś zjawi, ale niektóre dziewczyny nie znały nawet swojego opiekuna i wiedziały do kogoś zwrócić, więc z kilkoma osobami wdowami stwierdziłyśmy, że czas najwyższy coś z tym zrobić zawalczyć ona tak, bo tam było bardzo dużo dzieci poległych żołnierzy, które chciały mieć swoje mamy z powrotem silna na 2 nogach stojąca, a niektóre dziewczyny nie dawały sobie rady same ze sobą co dopiero jeszcze z opieką nad dziećmi, więc chyba to siła się wniosła z tego, że ja sobie dałam radę, ale ja miałam wsparcie jednostki wojskowe w kolegach męża w chłopakach, którzy przyjechali z misji i oni przyjeżdżali do mnie ze mną rozmawiali, bo przez długi czas przyjeżdżali ci, którzy byli tam z Andrzejem, którzy w momencie, kiedy tracił życie nie byli niedaleko niego ja miałam wsparcia, ale wiele dziewczyn miało wsparcia i zależało nam, żeby wreszcie, żeby było osoby, które w momencie, kiedy pojawia się nowa rodzina poległego żołnierza, żebyśmy mogły pokazać, że nie jesteś sama teraz musisz zająć się sobą swymi dziećmi możesz usiąść możesz płakać, a ja się odezwę za tydzień za 2 za miesiąc pojęcie krok po kroku, gdzie musisz zadzwonić, gdzie powinnaś wysłać wniosek masz prawo siedzieć płakać, ale ci pomogę, bo ja też przechodziła no i tak się zawiązało właśnie Stowarzyszenie nasza i rodzin poległych żołnierzy tak działała mi to też napędzało też dodajmy, że w tej chwili w Polsce jest z około 150 rodzin poległych żołnierzy 44 polskich żołnierzy straciło życie w Afganistanie 22 zginęło w Iraku ja rozumiem, że wtedy systemowego żadnego wsparcia nie było, ale to się w jakikolwiek sposób zmieniło między czasie czy w tej chwili masz wrażenie, że jest jakieś się wsparcie dla rodzin takie bardziej zorganizowany bardziej systemowe w tej chwili polscy żołnierze nie walczą na żadnych wojnach, ale niestety można przypuszczać, że wcześniej czy później znowu to nastąpi, a każda taka misja niesie ze sobą również ryzyko śmierci w związku z tym rozsądne jest być na to przygotowanym czy jesteśmy na to gotowi z perspektywy rodziny poległego żołnierza teraz widzę, że jest dużo lepiej i no to trochę daje satysfakcji i takiej pewności, że jeżeli faktycznie będzie kolejna misja i nasi żołnierze wyjadą no to na pewno będzie lepiej niż było 2004 roku teraz jest już, że tak powiem pewien system działania no na szczęście nasze rodziny no nie muszą teraz z tego korzystać, bo wszystko z automatu zaraz ogarnia one są pewne fundacje, które też wspierają w dalszym ciągu nasze dzieci, więc ten system już jest ja z racji tego, że mój mąż był żołnierzem na terminowym wyjechał jako nad terminowej zginął jako na terminowe, więc no ja jestem dużo gorszej, że te bowiem sytuacji dużo rzeczy wiele rzeczy, że tak powiem mnie nie dotyczy tak jak innych żołnierzy, którzy już byli żołnierzami zawodowymi, ale wsparcie np. w, jeżeli chodzi o mojego Senat tak czy MR konwersja no to jest to nadal aktualne i mimo że jest mój Andrzej tak na terminowym to moje dziecko może tak nie wiem uzyskać teraz, dopóki się uczy nie wiem pieniążki albo odzyskać tak dostać dofinansowanie do kursów różnego rodzaju dla mnie teraz jest wystarczająca, bo wiem, że ja w 2004 roku wielu rzeczy nie wiedziałam teraz jest to jednak bardziej realne i bardziej, że tak na wyciągnięcie ręki można się dowiedzieć wszystkiego wtedy nie można było niczego się dowiedzieć nikt nic nie wiedział teraz zdecydowanie lepiej wolelibyśmy, żeby tych śmierci nie było tak, ale być może na moje potrzeby jest to wystarczające być może wielu rzeczach pewnie też nie wiem i pewnie potrzeby są też większe dla mnie jest okej pewnie mogłoby być lepiej no ja sama jestem też, że tak powiem bardzo samodzielna, więc zbyt dużo też nie potrzebuję trudno nie zauważyć, że jesteś bardzo samodzielna, ale silna i radzić sobie z życiem jesteśmy w ciebie w domu wasz fantastyczne dzieci się zastanawiam, kiedy tutaj Sówka znowu wpadnie to jest na pewno przebiegnie znalazł ciężko zrozumieć dziecku tak, że ta praca marzeń Andrzeja, że mundur był dla niego wszystkim, bo tak naprawdę był i choćbym nie wiem płakała jak dzwonił do mnie codziennie bym np. pokaże nie daje rady to tylko jemu było gorzej jest tego powodu tak, bo i tak nie wrócił, bo on wiedział, że skoro podpisał kontraktu wyjeżdża to on wyjeżdża jak dowódca mówi, iż prawo to idzie prawo choćby tam była mina, bo był takim człowiekiem zawsze postępowała tak, żeby nie przynieść wstydu Andrzejowi Luna to nie zasłużył i zasłużył na szacunek taki i on zginął jako jako żołnierz i nie taki, który pojechał dla kasy tylko pojechał zrobić coś dobrego, bo zdarzało się słowa nieraz słyszałem że, aby pojechali, żeby zarobić niektórzy takiej hali, ale mój mąż pojechał zrobić coś dobrego pojechał się też zrealizować chciałbym ze swymi kolegami nie muszę zaakceptować go kochały no nie chciałam żyć ze świadomością, bo mogłam nie wiem krzyczy powiedzieć, że nie może, bo ja sobie nie dam rady, ale ta moja w cudzysłowie bezradność nie miała prawa go też blokować nie prawo ja będąc z nim, decydując się rozwiązać z nim wiedziałam, że muszę pewne rzeczy zaakceptować i pozwolić mu się rozwinąć realizować, że przy tej realizacji stracił życie to to jest po prostu może tak miało być umorzenia jest to dziwne słowo, którego nie lubię zdanie określenie, że może tak nie być one wiedziałam, że chce jechać ci musieliśmy zaakceptować tak czy masz możliwość, żeby gdzieś te historie czasem opowiadać ktoś się tym interesuje ktoś pyta to jest głos jest siła jest też doświadczenie, które ma ogromną moc i ogromną wagę w związku z tym istotne jest żeby, żeby opowiadać, żeby ludzie dookoła o tym wiedzieli, a szanowali to co zrobił twój mąż to co robił twój mąż, a pod też ważne czy jest taka możliwość chce to, bo znaczenie lub ogólnie za dużo mówić tak o znaczy jestem gadułą, ale jeżeli chodzi akurat o śmierci Andrzeja to na bruk jest tak malutki, że nie miałam szczęście niż szczęście w rządzie zginął 2004 roku to był pierwszy żołnierz, który zginą z naszych okolic i nie było nigdy negatywnego takiego wydźwięku tak, jeżeli chodzi akurat moją osobę Andrzeja wnoszą rodzina, ale ci najbliżsi wiedzą co się wydarzyło jak to wyglądało jak sobie radzimy, jeżeli widzę, że mogłabym swoją historią w jakikolwiek sposób komuś pomóc no to dzielę się z nią jest to tak smutna, że nie lubię za dużo o tym mówić bo, bo ja jestem silna jak przedstawiłam mi brakuje wielokrotnie w życiu brakowało mi mi Andrzeja, ale jak widzę taki smutek żal w oczach osoby, która tego słucha ja też nie lubię zasmuca, acz drugiej osoby, więc ale, jeżeli wiem, że np. nie jest ktoś zdarza mi się czasem nie przyciąga chyba takie osoby z dołu wannę z jakimi represjami i widzę, że mogłabym coś to historia dać jakiegoś małego kopniaka do działania no to tak Podziel się z nią no bo jeżeli mogę pomóc nie krzywdząc będzie mi smutno no będzie mi smutno, bo wrócę sportem dla tego czasu, ale jeżeli mogę pomóc no tak ale, żebym biegała i nalewu prawo śpiewała o tym to niekoniecznie w takim bardzo dziękuję bardzo, dziękuję za tych parę chwil za te wspomnienia i miejmy nadzieję, że ludzie, którzy te historie, słysząc dostaną czas tego kopa, że naprawdę można sobie poradzić iść dalej, nawet jeżeli rzeczy straszne się dzieją rzeczy straszne dzieją się codziennie wokół nas, ale tak naprawdę dzieją się po coś ja byłam taką żoną, która siedziała gotowała pasowała była rzeczniczka i spokój wódka po tym, musiałam stanąć bardzo twardo na nogach może po to, też było, żeby mogła stanąć na tych nogach i jeżeli gdzieś coś komuś przykrego złego dzieje to ja wiem, że potrzebuje czasu na to, żeby zrozumieć, że to jest coś, ale wszystko się po co się dzieje tylko trzeba znaleźć sens tego czegoś myślę, że może ktoś gdzieś kiedyś znajdzie taki sens może dzięki tej historii może dzięki innej, ale trzeba szukać tej siły, bo moglibyśmy siedzieć płakać, ale po co, jeżeli możemy być silniejsi komuś innemu przy okazji pomocy są sobie seria podcastów daleko od domu została przygotowana ze wsparciem departamentu dyplomacji publicznej na rozmawiały Jarosław Kociszewski wsparcie merytoryczne Przemysława Wójtowicza realizacja free wręcz po Zwiń «

Smutek i siła, żeby pomagać innym

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

PODCASTY AUDYCJI: GOŚCINNIE: NOWA EUROPA WSCHODNIA

POPULARNE

DOSTĘP PREMIUM

SERWIS INFORMACYJNY

Wydanie z godziny 15:00

Najnowsze Podcasty

Probiotyki - bierzmy je mądrze

Bolsonaro powrócił do Brazylii - "Nie tak łatwo mu postawić zarzuty za inspirowanie szturmu"

Ruszyła kampania wyborcza w Turcji - "Nie można nazwać tych wyborów uczciwymi, nawet z wolnymi może być problem"

Wszyscy dookoła źli, tylko Putin jest prawdziwym przyjacielem - o orędziu Łukaszenki

TOK FM

Polecamy

Popularne

GOŚCIE TOK FM

Gazeta.pl

WYBORCZA.PL