Gwiazdorskie obsady, ale efekt nie zawsze satysfakcjonujący

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

Adriana Prodeus krytyczka filmowa związana m.in. z miesięcznika Vogue i kino jest teraz z nami cześć witam bardzo gorąco test obsypał premierami w kinach w tym tygodniu no i postaramy się państwu opowiedzieć, chociaż o kilku wybranych z nich no i wybrałyśmy sobie tutaj Adriano kilka tytułów, chociaż oczywiście zachęcam do tego, żeby zerknąć na te bogate wiosenne listy premier kinowych i znaleźć coś tam dla siebie chciałabym, żebyśmy zaczęły od Memoriał Memoriał Rozwiń » picia ponga wyraz ta kula z tylną Swinton film, który w zeszłym roku na festiwalu w Cannes miał swoją premierę no i firm jak to zwykle u wyraz ta kula dość niezwykły wymagający kryjący pod swoją treścią wiele wiele pokładów też interpretacyjnych tym razem Bogota i Tilda Swinton, która w tej Kolumbii próbuje odkryć właśnie co kryje się za tajemniczym dźwiękiem, który słyszy w głowie próbuje go w jaki sposób opisać zastanawiam się jak ty ten film odczytuje co przede wszystkim wybija tutaj dzisiaj na pierwszy plan przy właśnie interpretacji przemyślenia o tym filmie mówi się bardzo często, że to kino Apichatponga wyrosły ta kula to jest kino, którego nie da się opisać nie da się go opowiedzieć trzeba je przeżyć, że to jest jakby taka istota w ogóle filmową ości nowości, czyli takiego nie opisy wolnego doświadczenia myślę, że Memoria no jest takim świetnym przykładem tego ja się tutaj nie poddawała tylko próbowałem jednak opisać to doświadczenie oglądania tego filmu w kinie podkreślam to, dlatego że ten film jest przede wszystkim doświadczeniem cielesnym on się zaczyna od dźwięku dźwięku, który myślę przy dobrej literaturze kinowej dźwiękowej no, jakby należy doświadczyć w taki sposób dogłębne wiele osób tam po prostu podskakuje na fotelach czy Niewiem zatyka uszy, słysząc dźwięki to jest dźwięk, który słyszy w głowie właśnie bohaterka grana przez Tilda Swinton ona próbuje go jak zrekonstruować i zrozumieć, skąd ten zwiększy bierze i co on jakby z nami robi, więc przez jakiś czas jesteśmy w takim studiu dźwiękowym i cały ten film jest właściwie takim są systemem można powiedzieć taką nie wiem archeologię tego dźwięku wokół, które są oparte różne dywagacje jak to u o PIT od Boga, których nie da się tak linearnie, jakby oczywiście da się, ale to nic by nie wniosło, gdybym opowiedział ten film od początku do końca raczej to jest takie wrażenie zupełnie nieoczekiwanych skojarzeń nieoczekiwanych zdarzeń, które stają na naszej drodze ci, którzy poznali Apichatponga tak jak ja przez jego firm pierwszy, który pojawił się w Polsce dystrybucji, czyli mój wujek, bo on mi prawda dadzą, o czym mówię, że jakby jest w kinie i doświadczenia, żeby przeżywania rzeczywistości, która staje się na naszych oczach jest trochę takim znam na jawie i nie wiadomo po prostu do końca co to wszystko znaczy musimy to sensu sobie stworzyć sami i o ile dla niektórych widzów to doświadczenie jest nie wiem nudne żmudne mozolna niektórzy zasypiają na tych filmach ja uważam, że to jest absolutnie liczone przez czas pomaga w tym w te filmy dlatego, że to niż szkodzi, nawet jeżeli ktoś zacznie na tym firmy albo się znudzi, dlatego że te obrazy te doświadczenia cielesne, które podczas sensu się pojawiają one one gdzieś na zostają ja w tej chwili mogę powiedzieć, że Memoriał działa rok temu ostatnio, ale wciąż ten film pamiętam przez różne jakiś taki bardzo dziwna no nie wiem wrażenia cielesne, które nie zostały i wyobrażenia owa 1 ze scen, która mnie bardzo została to jest scena snu mężczyzny, który nie wiadomo czy śni czy umiera zasypia po prostu na żądanie kładzie się prawda w ogrodzie wśród roślin i zasypia my jak jesteśmy świadkami tego jego stanu nie wiedząc do końca co oglądamy, obserwując oddychać umarł i to jest tak przedziwne doświadczenie, że trudno zapomnieć myślę że, że dla dlatego warto i jest iść do kina na na Memoriał, żeby tego doświadczyć, żeby uruchomić jakiś łańcuch własnych skojarzeń, która przy oglądaniu tego filmu się pojawiają jest odbiór każdego widza jest kompletnie inne tak właśnie dlatego zapytam o to osobiste doświadczenie, bo każdy wychodzi z tego filmu z jakimiś cenami które, któremu zostają w głowie ja np. bardzo lubię scenę, gdzie bohaterka grana przez Fidesz Milton próbuje w tym studiu nagraniowym opisać ten dźwięk który, który słyszy w głowie i też ona w wywiadach niezwykle o tym mówi, że trochę to jest takie ona akurat mówi, że Rze, że to pokazuje też taką czasami niemoc artysty, który tak, w którym tak trudno jest przekazać to co czuje w środku to to te jego wyobraźnie tego emocje przekazać w produkowanym w dziele prawda, ale myślę, że każdy gdzieś do pewnego stopnia no spotyka się właśnie zderza się z taką trudnością jak innym wytłumaczyć to co czujesz w środku ten dźwięk prawda w głowie chciałbym, żebyśmy pochyliła się teraz nad 2 tutaj aktorami tym razem, ponieważ no 2 aktorów wielkich aktorów wkroczyło nam w tym tygodniu na ekrany obaw takich chwil mych filmach długich tytułach Nicolas Cage nieznośnym ciężarze wielkiego talentu oraz Benedict Cumberbatch szalonym świecie ludzie z całej na zasadzie wcielają się w takiej postaci, w których widzieliśmy bardzo często Nicolas Cage tutaj co prawda gra samego siebie, czyli gra postać, która nazywa się Nicolas Cage to jest faktycznie aktor, który w ciągu ostatnich lat gra jak szalony robi po kilka premier w ciągu roku i tutaj w tym filmie jest aktorem, którego dopada wypalenie zawodowe, ale mimo wszystko ta postać też wpisuje się te klasyczne role Nicolasa Cage, czyli mężczyzny walczącego o sprawiedliwość, ale jest taki mężczyzna z bogatym wnętrzem melancholijnym wzrokiem podobnie Cumberbatch gra Graal i całej na geniusza outsidera ekscentryka, więc niby dostajemy coś nowego jednak gdzieś z takim właśnie spojrzeniem w przeszłość myślę, że bardzo celnie ujęła, mówiąc że oglądamy to samo, ale w nowym ujęciu troszkę się obawiać, że to jest obecna taka recepta producentów na na produkcję, która przyciągnie wielu widzów do kin to widać po prostu w tym jak repertuar nam się układa to jest bardzo dobre zderzenie tych 2 tytułów, dlatego że Nicolas Cage w filmie o sobie samym no gra taką rolę no gra karykaturę samego siebie bardzo dobrze gradu, że ma dużo poczucia humoru na własny temat jest chyba jego największa zaleta gra cytaty z własnych filmów parodiuje to jest tak jakby nie wystąpił w kinie klasy Bea jakimś nie wiem nisko budżetowym, który składa się właśnie takich kolarzy jego przeróżnych ról, gdzie on jest jakby nie wiem sam ze sobą rozmawia prawda ze swoją młodszą wersją, bo bardziej zbuntowaną sam siebie nie wiem sam sobie grozi tak dalej i ten film jest taką no mieszaniną taką hybrydą gatunkową dopóki on jest właśnie komedią opartą tylko na takie nie wiem satyrycznej stronie Nika Cage jako najczęściej w tym filmie nazywany to jest Super i można się tym bawić myślę, że jeżeli ktoś lubi w ogóle Nicolasa Cage, a Tottenham powinien zobaczyć, bo to jest ewidentnie film dla jego fanów i w błąd na pokazie w kinie mamy publicznością dziś naprawdę zaśmiewali na tym filmie no ale niestety ten film zawiera również element inny to znaczy nie jest w stanie długo pociągnąć tylko na tej energii takie auto parodii, ale również stara się opowiedzieć na pewno historia i mieć jakieś takie głębsze dno to jest jego było dlatego, że to się nie udaje, bo w momencie, kiedy jak robimy filmu taką no po prostu komedia dosyć głupią jakoś mnie postmodernistyczną opartą wyłącznie na na auto cytatami ach, no to jakby zakładamy, że widz się plasuje w takiej pozycji, na który się kogoś, kto szliśmy razem z nami i kiedy każe każemy się widzowi go przejąć jakąś sprawą, którą mają ci bohaterowie misji ratowaniem kogoś jakimś nie wiem no walcz cieniem z siłami zła tutaj reprezentowanymi przez mafię to wiadomo, że widzowie się w to nie wciągną, bo są, jakby na innej energii prawda są na takiej rozmowie z filmami noże słuchać wszyscy razem widzieliśmy te same firmy nie mam uwielbiam myśleć panie i będziemy razem popołudnie tak, ale niestety ten każe nam się czymś przejąć tutaj właśnie okazuje się słaby i okazuje się takim połączeniem nie wiem romansu z jakimś takim pseudo thrillerem no i gdzieś tam grzęźnie staje się miałki przestaje być śmieszny przede wszystkim to jest to jest pewnego wada, niemniej myślę, że ten film odnosi nas do takiej epoki nie wiem początku przełomu lat dziewięćdziesiątych tyka zerowych tego okresu postmodernistycznego w kinie kiedy, gdzie jest tam z tak być jak GROM Markowicz inne tego typu firmy, która daje komentowały same siebie one były popularne, więc takie późne dziecko tego tego nurtu i Nikola skończy jak zwykle sobą i oglądając film myślałam sobie obrusza bili się o tym jak ostatnio go jakoś tak gremialnie żegnaliśmy po tym, okresie, kiedy on właśnie jak grał dużo prawda i jakby był w tym wszystkim takim taki niewidzialny życzyłabym sobie, żeby Nicolasa Cage nie spotkała taka historia, zwłaszcza myśmy musieli pożegnać zażycia i oby nie był jego ostatni film, żeby jeszcze zagrał rolę, którą potem dałoby się parodiować, które nie byłaby sama już gotową parodią natomiast jeśli chodzi o ten drugi, który wspomniała, czyli szalony świat Luisa wojna z tak tak z Benedyktem Amer ba no to jest firm również do pewnego stopnia udany jeśli chodzi właśnie oto kreacje głównego bohatera, który jest takim no typowym mężczyzną, a typowym artystą, który no tworzy coś wtem pie jakimś takim w zastraszającym błyskawicznym obsesyjnym również jest takim odmieńcem wspaniałym cudownym wrażliwca takich bohaterów kino kocha, ale firmy do pewnego stopnia tylko skupia się na na jego wrażliwości w potem matki wątek romantyczny wątek na niewielkich melancholijne, ale tak jako jako ukochana tego właśnie artysty no właściwie niewiele się dowiadujemy w ogóle twórczości tego tego Louisa łajna tak naprawdę dopiero w napisach końcowych dostajemy jego obrazy kotków różnych słodkich, które on malował też bardzo dużą dozą poczucia humoru także ja tego kim jest oparty na fakt, że władze są to, czego nie powiedziałyśmy na początku, że to jest w zasadzie bio Pixel, czyli wsi biograficzne z spodziewamy się po takim gatunku no czegoś takiego połączenia właśnie elementów biografii artysty w tym momencie no artysty nieznanego, które dopiero poznajemy przez ten film i jakiegoś komentarza na temat jego sztuki tego jak sztuka i działała, skąd ona właściwie się brało prawda, że taki model bio piku artysty tymczasem tutaj dostajemy coś na pograniczu trochę nie wiem jakiegoś powiedzmy Eda uda, bo to jest taki twórca trochę taki niewielki szkicownik powiedzielibyśmy biorąc za punkt wyjścia taką kulturę wysoką oto ktoś, kto tworzy sztukę, która trafia naprawdę każdego przynosi ludzie jakoś od ucha jest zabawna jest przewrotna, ale tak naprawdę firm tą sztuką nie zajmuje tak jakby trochę jej nie wiem nie rozumiał nie zajmuje się też tym artystą tylko trochę nowości skupia się nad na tej stracie na na takim nie wiem niespełnionym trochę życiu i moja moja jakoś nie mam pretensji do tego filmu jest taka, że właśnie ja dalej nie wiem kim był kim był ten twórca po obejrzeniu tego filmu i czegoś tutaj brakuje jeśli zaś chodzi o kreację aktorską Benedict Cumberbatch czai, bo to oglądam ten film myślą sobie zadają sobie takie pytanie w głowie czy to jest rola oscarowa to jest rola tak, aby obliczona na to, żeby no stanąć w tej konkurencji oscarowej myślę, że do pewnego stopnia tak, tyle że no jest nieszczęściem dla wybitnego aktora zagrać dobrą rolę w złym filmie prawda nie ma gorszej rzeczy dla aktora jak zagrać dobrą rolę w złym filmie oczywiście można za taką rolę dostać Oscara czemu nie, ale wydaje się, że będę Benedict Cumberbatch powinien mieć jakieś nie wiem wyższa w sumie cele wyższe ambicje on świetnie obsadzone tylko ono nie wiem jakoś wydaje się, że reżyseria willa Sharpa troszeczkę tutaj gdzieś tam grzęźnie momentami i że Benedict Cumberbatch nie pokazuje jak całego zakresu swoich możliwości w tej roli, chociaż na pewno gdzieś tam komunikuje się z widownią za pomocą tego swojego właśnie kruchego nadwrażliwego no takiego nie wiem pola energia jak widzę na ekranie to już po prostu, jakby zaczynam czuć takie lekkie mrowienie prawda on no on ona na bardzo ciekawym poziomie może się komunikować z widzami myślę, że jest dużo subtelniej i ciekawsze głębszy niż Nikolas kraj prawda jest na przeciwnym biegunie w ekspresji ale, ale no firm również niestety posiada pewne wady, ale mimo to wszyscy, którzy lubią takich artystów naiwnych, którzy lubią nie wiem obrazy kotków albo same kotki albo w ogóle taki kicz w sztuce takie urocze prawda wdzięczny kicz w sztuce mogą na tym filmie się dobrze bawić no ale aby partnerujący kamper badaczowi kler swój nie pokazuje nic niezwykłego tutaj troszeczkę podąża za Amber Baltic i próbuje podobną postać stworzyć też taką nad wrażliwą kruchą słodką, ale trochę gorzej to wychodzi niż Cumberbatch owi także ona przegrywa myślę w tym pojedynku aktorskim z kamer bacząc tak myślę, że przy obu największych firmach mamy do czynienia z takim myśleniem zatrudnimy doskonałych aktorów oni nam zrobią film, ale okazuje się, że tu i tu jednak potrzeba bardziej dopracowanego scenariusza i bardziej wyrazistej reżyserii tak jak powiedziałaś zasługują na więcej ci aktorzy i za to też trzymamy kciuki za te kolejne propozycje szła na koniec chciałam jeszcze krótko powiedzieć o o animacji, gdzie jest Inflanty kolejna animacja, którą dostaliśmy od jego Formana zresztą też kolejny tytułu skan zeszłorocznego i animacja skierowana do nieco młodszej widowni niż tego poprzednie filmy, które tak bardzo dobrze znamy w Polsce jak Kongres czy walce z Baszirem opowiedzenie niby na nowo trochę oczywiście historii, którą wszyscy na świecie świetnie znamy, czyli historii, a frank Ari Forman próbuje ją w trochę włożyć we współczesny kontekst, gdzie jest Anne frank to jest dobre pytania firm na Nani nie odpowiada Anna frank na pewno nie ma w tym filmie to jest niestety moja wypowiedź, dlatego że film zajmuje się tą wymyśloną przez Anne frank bohaterką Kitty, do której napisała listy jak wiemy no, więc bohaterką filmu jest Kiki, która wychodzi z kart te książki co więcej, jakby zabiera ze sobą egzemplarz tego pamiętnika Anny frank przez to wzbudza ogromne jak takie poruszenie no i ona zaczyna mieć swoje przygody w świecie współczesnym współczesnej Holandii i no przemawia w imieniu uchodźców bronił praw uchodźców i szczerze mówiąc no oglądając ten film zadający pytanie jak to możliwe, że ktoś taki sposób instrumentalny potraktował historię Anne frank czy dosięga Juan frank nie nie, opowiadając o niej tak nie, opowiadając o nim nie, dodając nic do historii wręcz momentami jakby, traktując ją bardzo użytkową, bo firmy, ponieważ taki refren parokrotnie powtarzane, że w Holandii w Amsterdamie wszystko jest jakby nazywane imieniem Anne frank szkoła na fakt teatr Anny frank mocny frank wszystko Anne frank tak naprawdę nikt nie jest wierny jak tej idei ten temu przed przesłaniu, które stoi za tym zatem pamiętnikiem no, więc arii Forman wyk przekonuje nas, że on staje za za tym przesłaniem i że on wykorzystuje je po to, żeby dzisiaj bronić uchodźców, ale tutaj dochodzi do pewnych takich skrótów myślowych, dlatego że porównując to rzeczywistość nazistowskich Niemiec i sytuacji Żydów w czasie Holokaustu do uchodźców we współczesnej Holandii dokonujemy takich drastycznych bym powiedziała skrótów myślowych np. porównania policji holenderskiej do nazistów co uważam, że jest bardzo na tak nadużyciem wręcz prawda dzisiaj jednak nikt uchodźców w zachodniej Europie nie wkłada do obozów pracy ani do obozów koncentracyjnych, więc ten film budzi mój sprzeciw na wielu poziomach na tym najbardziej nie jest zbyt dobrze animowany moim zdaniem jest jest taką nie wiem hybrydą bardzo różnych stylów wydaje się, że tutaj leży największa słabość jego Formana, który dał nam wspaniałego władza, zwłaszcza rem, ale już przy kongresie jak pokazał pewną słabość tego, że kiedy reżyser nie jest sam animatorem nie jest jakby autorem w ogóle warstwy plastycznej filmu no to jakby rozdrabnia się, ponieważ bardzo wiele osób jest odpowiedzialny za ten wygląda jak te postaci ruszają jak świat zbudowany i my świat się po prostu rozpada w przypadku walce z Baszirem no to wszystko było oparte na bardzo osobistej bardzo autentycznej historii Ariego Folmana dlatego takim był znakomity, ale już w przypadku Kongresu no, jakby nastąpiło takie nie wiem no po prostu rozdrobnienie tych elementów, które mają zachwycać widza na ekranach polskich kin jest raz inna animacja, którą bym bardziej z wielokrotnie bardziej poleciła, czyli BL tam ruch osady firm, które również jest taki eklektyczny w formie jazd stylu zawiera bardzo różne style animacji telewizor wolna od istnieją wózki przez anime do jakich nie wiem Gierek komputerowych takich Gierek na telefon, ale to jest film no kogoś, kto dla kogo języka animacji jest jego językiem ktoś odpowiedzialny za całość tego filmu dlatego jest spójnej robi ogromne wrażenie Phil Ball natomiast film, gdzie jest Anne frank wydaje się troszeczkę takim jubileuszowym nie wiem produktem na jakim takim niedokończoną taką propozycją i no wydaje się, że jest niestety kolejną klęską i po pozwalam sobie zadać takie pytanie czy arii Forman naprawdę powinien tworzyć filmy animowane czy jednak nie wiem nie powinien poszukać dla siebie kogoś innego języka nie dokument czy fabuły, bo animacji jak się okazuje nie ma zbyt wiele do zaproponowania co więcej traktuję tego widza jak jakiegoś było kanał wydaje się, że młodzi widzowie, którzy oglądają animację od rana do wieczora, którą wypełniony internet Netflix itd. no mają naprawdę bardzo duże jakieś takie wymagania obecnie i gdzie jest Anne frank myślę żadnego widza nie jest w stanie niestety zadowolić oprócz tego, który po raz kolejny chcę się przejąć, jakby losem no i uciskanych losem uchodźców, ale tak bardzo powierzchownie, bo to nie jest film, który zmieni czyjeś myślenie na temat na temat kryzysu uchodźczego, który się toczy na świecie, więc no ja mówienia, gdzie jest Anna Anna sza Adriana Prodeus bardzo dziękuję za tę opowieść o tych dlatego tygodniowych premierach filmowych dzięki serdeczne Zwiń «

Gwiazdorskie obsady, ale efekt nie zawsze satysfakcjonujący

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

PODCASTY AUDYCJI: MAGAZYN FILMOWY „DO ZOBACZENIA”

POSŁUCHAJ RÓWNIEŻ

DOSTĘP PREMIUM

SERWIS INFORMACYJNY

Wydanie z godziny 19:00

Najnowsze Podcasty

Rok 2020. Pandemia, wybory kopertowe, zakaz aborcji

"KE powinna przyjrzeć się ręcznemu sterowaniu cenami paliw w Polsce"

Podsumowanie dnia [2.10.2023]

"Agresja i konflikt odrzucają od polityki niezdecydowanych"

TOK FM

Polecamy

Popularne

GOŚCIE TOK FM

Gazeta.pl

WYBORCZA.PL