Dzieci z Ukrainy. Jak dobrze być z nimi w szkole?

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

kolejna godzina niedzielnego magazynu Radia TOK FM Przemysław Iwańczyk kłaniam się państwo ponownie z nami doktor habilitowana na Czerskiej kierowniczka katedry psychologii rozwojowej wydział psychologii Uniwersytetu Warszawskiego dzień dobry pani doktor kłaniam się dzień dobry państwu dzień dobry panu jest z nami także dr Karolina Małek z zakładu psychologii wychowania wydział psychologii Uniwersytetu Warszawskiego dzień dobry pani doktor dzień dobry witam wszystkich temat, Rozwiń » jaki chcemy podjąć na naszej antenie dotyczy dzieci z Ukrainy dotyczy też ten temat pewnego projektu, którym chciałbym, żebyście teraz pani mamy opowiedziały występujecie w roli koordynatora, więc daje paniom głos bardzo proszę pani dr Cierpka, a projekt został właściwie wymyślone bardzo spontanicznie i tak naprawdę odpowiedzi na zapotrzebowania, które zgłaszali nam wolontariusze jak również nauczyciele oraz wolnych wszelkie osoby, które chciały towarzyszyć dzieciom z Ukrainy w Polskiej szkole, ponieważ okazało się, że właściwie jest bardzo wiele różnych niepewności wątpliwości jak można towarzyszyć dzieciom i co zrobić jak reagować na różne zachowania dzieci z Ukrainy, więc pomyślałyśmy sobie że dobrze by było porozmawiać dość swobodny sposób z osobami, które mogą przejść na nasze spotkania i myśli już spotkanie każdą środę od godziny osiemnastej do dziewiętnastej 30 to są Kania całkowicie otwarte jeśli można to podam namiar na stronę, gdzie można znaleźć wszelkie informacje na ten temat, jeżeli państwo zechcecie wejść na stronę wydziału psychologii, czyli Sych Krupka UW Krupka wg krótka el i to zajrzeć domowego KRK pt. pomoc w związku z kryzysem wojennym to tam znajdziecie nasze nasz projekt opisany pod tym tytułem dzieci z Ukrainy jak dobrze być z nimi w szkole i znajdziesz tę państwo aktualności to wszystko co się dzieje na bieżąco w ramach tego projekt projektu, ale także archiwum spotkań i archiwum spotkań znajdziecie państwo wszystkie nasze spotkania prezentacje nagrania z tych prezentacji oraz taką zakładkę polecane materiały i w tych polecanych materiałach zgromadziliśmy udało nam już zgromadzić całkiem niezłą biblioteczkę rozmaitych formularzy zajęć opisów książeczek to gdzieś na wszelkich materiałów, które mogą być przydatne do pracy z dziećmi ukraiński i mi i polskimi aktualnej sytuacji do materiału oczywiście są do pobrania całkowicie darmowo rozpowszechniania tam, gdzie trzeba i korzystania z nich tylko na nie był tam gdzie, gdzie to jest potrzebna pani doktor ma bardzo proszę ja sobie myślę, że ta inicjatywa to jest też specyficznej taka nasza potrzeba, a w związku z tym, że jakoś też oprócz takiego zaangażowania czy aktywność dydaktyczną naukową też jesteśmy zaangażowane w takie funkcjonowanie różnego rodzaju instytucji edukacyjnych i właściwie można było pomyśleć sobie, że to jest pierwsza taka sytuacja to co powiedziała wcześniej pani prof. Cierpka no to jest właśnie taki moment, w którym właściwie spotkania mają taką mieć funkcję pomocową, ale też są bardzo wysoko dlatego sama wszystkich jest to nowa sytuacja i ciężko jest przewidzieć właściwie, jakiego rodzaju kłopot, jakiego rodzaju trudności będą doświadczeniu dzieci z Ukrainy dzieci z Polski, które przecież towarzyszą swoim ukraińskim kolegom na bieżąco nauczycieli rodziców zarówno Polski, jakim ukraińskich i właściwie to jest co myślałem sobie, że to jest taka w tej chwili inicjatywa ad hoc w związku z tym jego obserwację co się dzieje tego co zgłaszają nam uczestnicy tego co sami czy same też widzimy, a do tej pory takich spotkań odbyło się 7 i rozmawialiśmy na od, z czym z, jakiego rodzaju kłopotami mogą przyjeżdżać do nas uczniowie z Ukrainy zaczynaliśmy tak w momencie, kiedy uczniów z Ukrainy w polskich szkołach było około 24 000 no z danych z początków kwietnia wiemy, że to już jest liczba, która przekracza 160 000, więc też, jakby na bieżąco wpływają nowe zagadnienia, bo też trudno mówić o problemach, ale nowe zagadnienia do takiego przedyskutowania zaopiekowania i pochylenia się troszkę natomiast no właśnie z różnych perspektyw, a oczywiście cały trud naszej uwagi są uczniowie z Ukrainy no ale przecież nie funkcjonują w szkole zupełnie sami mają polskich kolegów mają rodziców w Polsce uczniów pod polscy koledzy też mają rodziców i wszyscy oni mają jeszcze nauczycieli, którzy to nauczyciele właśnie no znaleźli się po raz kolejny bardzo trudnej sytuacji stąd pomysł, żeby też nauczycieli pijacką czy po tych ponad 2 miesiącach wojny, a co za tym idzie też w związku z tym kryzysu uchodźczego, gdzie Polska wywiązuje się zdaniem wielu innych krajów właśnie wszystkich krajów bez zarzutu z tej z tej roli państwa frontowego czy możemy powiedzieć, jakie są największe problemy bolączki, z którymi mierzy się Polska szkoła w przyjęciu ukraińskich dzieci bardzo proszę pani doktor cierpko myślę sobie myślę sobie, że tych bolączek jest jest wiele trudno tak określić tak naprawdę takie, które są najważniejsze, ale to co nam zgłaszają nauczyciele wolontariusze na to przede wszystkim trochę taki chaos związany z brakiem rozwiązań takich systemowych rozwiązań dotyczących tego jak można by było zaopiekować dziećmi ukraińskimi w Polskiej szkole to są chociażby takie nieporozumienia związane z tym jak różnie wygląda jak różnie jest skonstruowany system polskiej szkoły polskiej i ukraińskiej szkoły wiele nieporozumień jak mówią nauczyciele wynika chociażby właśnie takiej rozbieżności dotyczącej nie wiem skali ocen czy sposobów zorganizowania pracy i na terenie szkoły i tzw. pracy domowej to też jest zupełnie inna w Polskiej szkole szkole ukraińskiej, a więc, jakby nauczyciele też mówią o tym, że brakuje takich jasnych wytycznych oni też potrzebują takich jasnych wytycznych do tego jak można by zorganizować być dzieci z Ukrainy na terenie polskiej szkoły, żeby nas z 1 strony to miało dla nich też taki charakter i bezpiecznego stałego miejsca, jakiego bez względu na na okoliczności potrzebują w tej chwili, ale też, żeby to miało taki sens edukacyjny też rodzice bardzo starają się żeby, żeby dzieci no faktycznie korzystały z tego co jest w tej chwili w szkole takim sensie edukacyjnym i to są chyba takie najważniejsze rzeczy tak najważniejsze kwestie też mówią nauczyciele to może jeszcze dodam kwestii związanej z zachowaniem dzieci z Ukrainy czy też właściwie mówią o swojej bezradności w tym jak można by reagować na to co się dziećmi dzieje mówią o swoim braku umiejętności reagowanie na emocje, które się pojawiają, a o czasie, którego na pewno potrzebują do tego, żeby zająć się indywidualnie dzieckiem, które np. nagle się rozpłacze albo nagle się w ogóle wyłącza wyłącza metaforycznie, bo no gdzież tam musi w głowie film zbombardowania nagle zaczyna przewijać, więc mówią też nauczyciele takiej ogromnej potrzebie m.in. wolontariuszy, którzy mogliby wspomóc ich w takim procesie opiekowania się, ale też po prostu bycia w klasie z dziećmi to są takie główne potrzeby pani dr Małek bardzo proszę mamy 2 minuty do skrót informacji jasne jak można troszkę pociągną ten ostatni wątek bo kiedy na nie zapominajmy, że to jest też taka sytuacja, w której po raz kolejny od nauczycieli osób zaangażowanych funkcjonowanie szkoły w pewnym sensie rzeczy rzeczywistość przyspieszonym tempie wymaga nabycia jakiegoś kolejnego worka podobnego pełnego kompetencji przez sekundkę wróciliśmy do szkoły w sensie do szkoły do budynku przez ostatni czas daniną nauczyciele szybko tańczą dziś nauczyć przeskoczyć chce przeskoczyć na nauczanie zdalne w tej chwili no jest faktycznie rzeczywiście tak, że mają poczucie, że kolejny worek kompetencję do nabycia już i to jest takich dodatków kompetencji bardzo złożonych, bo to jest oczywiste taki wątek dotyczący tego jak dobrze właśnie być z dzieckiem pojedynczym w szkole, które przychodzi do szkoły z doświadczeniem traumy wojennej, ale to przecież jest jeszcze kawałek dotyczący tego w jaki sposób się z tym dzieckiem porozumiewać nie wszyscy nauczyciele naprawdę mówią po ukraińsku rosyjsku w jaki sposób monitorować to co się dzieje z klasy i pomiędzy uczniami polskimi ukraińskimi, żeby to był dobry proces ich, żeby to było tak, że to będzie sytuacja takiego funkcjonowania klasy, która będzie no takim środowiskiem wspierającym droga dla wszystkich w związku z tym jak sobie pomyśleć o tego rodzaju kompetencja ktoś nagle znowu jest bardzo dużo no i też z 1 strony to jest też to co nauczyciele zgłaszają jako kłopot no bo też sami czują, że bardzo trudno jest pomagać i przepraszam za kolokwializm, ale karnie tą skomplikowaną rzeczywistość z drugiej strony to też jest w pewnym sensie powód ta to nasza inicjatywa jest odpowiedzią tak jakoś na to złożoną rzeczywistość za chwilkę wracamy do naszej rozmowy dr hab. Anna Cierpka dr Karolina Małek są z nami teraz skrót informacji kłaniam się państwo już po nim informacja przepraszam Radia TOK FM doktor habilitowana na czerniaka jest z nami dr Karolina Małek kłaniam się panią ponownie dzień dobry rozmawiam dobrze tak rozmawiamy o projekcie dzieci i Ukrainy z Ukrainy jak dobrze być z nimi w szkole pani już mówiło założenia tego projektu, ale też zapytałem te największe problemy, które wiążą się z licznym przybyciem ukraińskich dzieci do polskich szkół wypada się cieszyć nie wiem panie podzielają zdanie, bo najpierw wymieniały panie może inaczej przede wszystkim te problemy związane z logistyką zajęć z organizacją i systemem pracy dopiero w drugim rzędzie pojawią się problemy adaptacyjne, gdzie mieliśmy mnóstwo obaw jak to będzie kiedy, kiedy przyjmiemy około 2 000 000 gości, z którymi nie byliśmy nigdy dotąd to sytuacja, w której tak samo sprawdzaliśmy się jak ci, którzy do nas przybywali jest chyba dobry znak jak ten proces adaptacji pani zdaniem po zdaniem pani przebiega bardzo proszę pani Anna cierpko jak tutaj uważała na generalizacji je wyobrażam sobie w różnych miejscach to też może inaczej wyglądać tak jak wspomniałem wcześniej nauczyciele apelują o pomoc proszą o to, żeby rzeczywiście był jeszcze ktoś do pomocy w szkole, ponieważ nie są w stanie zająć się wszystkimi dziećmi naraz dla nich ogromne wyzwanie natomiast im taki mamy doświadczenie ze spotkań naszych znał celami wolontariuszami, że ten po drugiej stronie jest rzeczywiście ogromne zaangażowanie i to oczywiście brawa dla wszystkich którzy, którzy pomagają, ale też naszej osoby pomagające mówią też swoich granicach pomagania i tego też dotyczyły nasze spotkania pan myślę też sobie, że my jesteśmy być może jeszcze w trakcie, a może już właśnie pod koniec takiej fazy euforii i takiego no to jest taka też mówić o tym, że to jest taka faza miodowego miesiąca takiego wielkiego zaangażowania w pomaganie no istnieje takie niebezpieczeństwo, że jeżeli nie zadbano też do siebie swoje zasoby w tej sytuacji to jak to faza minie to myślę zdążymy już to zarówno z tym, że nos pustego to Salomon nie naleje, czyli nie będziemy mieli w ogóle czy z czego czerpać jeśli nie nie zadbano o swoje zasoby, ale też minie ta euforia związana z takim nowym pierwszym zabezpieczeniem z pierwszą reakcją i jaką wielu nauczycieli czy też w ogóle wielu Polaków w odniesieniu do naszych gości gości z Ukrainy prezentowało, a w tej chwili nauczyciele też mówią i wolontariusze mówią o tym, że pojawiają się takie problemy, które są związane no chociażby z tym, że oczekiwali od swoich gości ich wdzięczności takiej współpracy czasami tej wdzięczności ani współpracy nie tylko nie ma, ale pojawiają się negatywne emocje i tutaj tak jak o tym rozmawiamy na to trzeba też zrozumieć, że te negatywne emocje są absolutnie uprawniony w tej sytuacji, ponieważ dla nich to jest sytuacja ucieczki to jest trauma też trauma wojenna to jest reakcja związana też ze stresem pourazowym, więc myślę sobie, że to pyta pan o to jak w tej chwili jest ja jakoś staram patrzeć na to jako proces, który teraz jest taki na początku był bardzo pozytywne euforyczne wręcz, a teraz widzimy żon gaśnie i że to jest normalne to tak wygląda, tym bardziej myślimy sobie o tym, że wszyscy wszystkie osoby, które będą współpracować na terenie szkoły będą potrzebowały jeszcze większego wsparcia to jak dodała jeszcze do tego procesu u taką kwestię, która związana jest tym, że realność przecież to przecież jest taka, że nikt z nas nie wie jak długo to będzie trwało jak długo będzie trwała wojna jak długo nasi goście będą nasi goście, kiedy będą mogli wrócić do domu jak pyta pan o panie redaktorze adaptację to stawiana jest jednocześnie pierwsze pytanie z bardzo szybko, a właściwie do czego się adaptować to jest taka sytuacja, w której nasi goście są tutaj na chwilę i czy to też tak jest ich przeżyć już są tylko na chwilę czy tak jest, że właściwie to jest taka sytuacja takie doświadczenia, które będzie trwało nie wiadomo jak długo i teraz od strony często dorosłych jest taka myśl, że właściwie takie właściwie oczekiwanie, że to, że to uczniowie z Ukrainy będą się szybko adaptować właśnie, że będą się szybko integrować z grupami, w których wylądowali w cudzysłowie, że będą się szybko, że wystarczająco szybko angażować różnego rodzaju aktywności i w pewnym sensie następuje zdziwienie rozczarowanie, kiedy tak się dzieje, kiedy po drugiej stronie jest czy dystans czy opór czy w ogóle rezygnacja ze wspólnego podejmowania aktywności i myślę sobie, że budowanie rozumienia wokół takiego zjawiska to znaczy takiego być może myślenia o tym, że tu jesteśmy tylko na chwilę, że za chwilę wrócimy do swojego domu nasze życie właściwie Lucii, a ponieważ nam jest filozofem brano za momencik będziemy tam z powrotem w pewnym sensie nakłada pewną niezgodę ze strony uczniów i my tutaj szczególnie uczniach nastoletnich do tego, żeby właśnie angażować, żeby właśnie przyjmować pomoc, żeby właśnie jakoś adaptować czy też integrować, a z tą rzeczywistością, który jest teraz, ponieważ przeżywają ją niejako swoją i co więcej może być też także bez zrezygnowanie z, a tu też by podążanie za tymi procesami Integracyjnymi dla części z nich łączy się z pewnym porzuceniem nadziei aha to znaczy, że tam już wiadomo jak długo będzie trwało nie wiadomo czy to jest także muszę tutaj teraz budować swoje życie i to jest pewne zjawisko, które też jako zgłaszają i nauczyciele osoby zaangażowane właśnie z pomocy dzieciom także ten proces adaptacji myślę sobie bardzo złożony i to na co my chyba będziemy chciały też mieć taką bardzo dużą uważność to na to, żeby starać budować zrozumienie, a co też takiego może być doświadczeniu dzieci i jakie są oczekiwania po naszej stronie to znaczy dorosłych z 1 strony z drugiej strony osób goszczących, żeby pomóc w pewien bezpieczny sposób budować współpracę z takim myślę sobie i szacunkiem tak wielu jak może być nowo przecież jeśli ktoś trzyma się swojej nadziei to do tej nadzieje musi mieć ogromny szacunek byłaby pani zdaniem pani zdaniem pani przepraszam lepsza sytuacja, której właściwie przygotowujemy się do niczego o nim ani goście z Ukrainy, bo tak samo jak zaskoczyła nastawienia tak tak samo nie niezbadane są scenariusze co dalej może łatwiej założyć, że być może to jest sytuacja permanentna, która będzie przy przenosić się latami pytanie czy taki w takim razie instytucje odpowiadające za proces edukacji w Polsce powinny współpracować choćby takim inicjatywami, jakie panie reprezentują tak by no modelować i tworzyć najlepiej jak się da i jak najszybciej nie czekając na to jak będzie widoczny cel mojego nie ma myślę sobie, że to byłby bardzo dobry pomysł, gdyby taka współpraca różnych organizacji też te czy też różnych inicjatyw ona rzeczywiście miała miejsce chociażby po to, że, nawet jeżeli nie ma tego celu my tak naprawdę nie wiemy co się wydarzy za czas jakiż to mamy tych gości tutaj pod tutaj pod naszą opieką pod naszą kontrolą i to co teraz się dzieje no to czas też płynie, a nasi goście mają różne potrzeby i myślę sobie, że np. zadbanie o podstawowe bezpieczeństwo naszych gości w tym fizyczna jak również ustabilizowanie rzeczywistości może sprawić, że wróci też w ich umysłach takie poczucie kontroli w podstawowym zakresie wróci też taka przewidywalność takie poczucie, że nawet, jeżeli nie wiem co za chwilę się wydarzy i nie wiem, czyja wrócę za miesiąc czy za jakiś dłuższy czas nie wiem czy w ogóle wrócę, bo być może moje życie moje życie tutaj także ustabilizuje, że ja jednak podejmę decyzję, że tutaj zostaje to mimo wszystko zyska takie bazowe poczucie bezpieczeństwa i od zyska, jakby też taką wolność podejmowania własnych wyborów, a nie tylko jakby to zniknie poczucie bezradności chyba tak by mogła to ująć, a więc wyobrażam sobie, że taka współpraca w różnych miejscach warto, żeby miała miejsca najbardziej tu druga jak bardzo proszę ja bym do tego dodała jeszcze no taką pewną oczywistość to znaczy myślę sobie, że taka współpraca, której pan mówi no to jest umożliwiłaby po prostu dzielenia się informacjami i na bieżąco tak to jest także pracujemy różnych różnych nica różnych pozycjach w stosunku do tego problemu, z którym mamy styczność w tej chwili co innego wiemy z pozycji psychologów i mamy swoje informacje inne doświadczenia wiedzę taką codzienną mają nauczyciele, którzy pracują przecież z uczniami jeszcze inną wiedzy im jeszcze inne informacje mają dyrektorzy szkół i oczywiście im wyżej tym do tym tych informacji jest więcej i właściwie taki rodzaj zmiany byłby jedynym słusznym sposobem na to, żeby jakoś móc opracowywać wspólnie rozwiązania, bo w tej chwili przecież sytuacja wygląda w ten sposób, że rozwiązania, które są proponowane niektórym szkołom czy w ogóle szkoły ze strony no właśnie władz np. nie do zrealizowania ze względu na to jak szkoły funkcjonują i taka myśl, że będziemy przyjmować uczniów po prostu bez ograniczeń tak jak przecież na początku to było jeśli tylko uczniowie zgłoszą się razem z rodzicami jako osoby zamieszkujące daną gminę przybyło wiadomo, że to nie uda po prostu szkoły nie są już z gumy tak nie będą w stanie zapewnić ogromnej liczbie dzieci wystarczająco dobrej opieki i właściwie do ten przepływ informacji byłby absolutnie kluczowy do tego, żeby można było w pewnym sensie dbać o uczniów z Ukrainy, którzy do nas przyjeżdżają, żeby nie było to takie doświadczenie, że oni 1 chaosu wojennego wpadają w drugi chaos takiej rzeczywistości Polski z innej szkoły, bo cały ciężar wtedy utrzymywania bezpieczeństwa spada na nauczycieli i osoby, z którą z kolei uczniowie są jak pierwszy kontakt to jest ogromne obciążenie tak być absolutnie nie powinna zmierzamy do zakończenia naszej rozmowy to jeszcze poproszę w mamy dokładnie 1,5 minuty 2 minuty taki apel pani do tego, gdzie mogą zgłaszać nauczyciele, którzy być może bezradni są w relacji ze swoimi przełożonymi prośbach to o to by po by ktoś pomógł, a być może znajdą jakąkolwiek wskazówkę właśnie poprzez takie projekty, jakie panie reprezentują pozostaje mi serdecznie państwa zaprosić na nasze spotkania jak również do archiwum jak żeśmy stworzyły w ramach naszego projektu, bo tak jak wspomniałam tam znajdują się różne materiały do pobrania chciały może jeszcze tylko dodać, że nasze spotkania są zorganizowane także pierwsza godzina jest zorganizowana wokół pewnego tematu i poruszam jakiś takie kwestie mamy zaproszonych gości te prezentacje są potem nagrywane i są pdf udostępniona z tych prezentacji dla państwa w archiwum natomiast ostatnie pół godziny naszego spotkania to jest taka przestrzeń, gdzie zapraszamy państwa do dyskusji do zadawania pytań też jesteśmy bardzo otwarty na to, żeby zbierać państwa pytania jest taki formularz dostępny na stronie wydziału psychologii i będziemy nasze kolejne spotkania organizować również wokół tych pytań czy też wokół tych zapotrzebowań wokół wątpliwości, jakie będziecie państwo zgłaszać aż butach serdecznie państwu zapraszam nasze dziękuję bardzo, dr hab. Anna Cierpka kierownik katedry psychologii rozwojowej wydział psychologii UW, a także dr Karolina Małek zakładu psychologii wychowania wydział psychologii UW także były naszymi gośćmi kłaniam się paniom życzę dobrej niedzieli dziękuję pięknie dziękuję wzajemnie naszych słuchaczy zapraszam teraz na informację Zwiń «

Dzieci z Ukrainy. Jak dobrze być z nimi w szkole?

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

PODCASTY AUDYCJI: NIEDZIELNY MAGAZYN RADIA TOK FM - PRZEMYSŁAW IWAŃCZYK

POSŁUCHAJ RÓWNIEŻ

DOSTĘP PREMIUM

SERWIS INFORMACYJNY

Wydanie z godziny 03:00

Najnowsze Podcasty

"Gwałt to jest coś co nam się wydarzyło, a nie to czym jesteśmy - my dalej jesteśmy sobą"

Jak radzić sobie z prokrastynacją?

Co wstyd z nami robi? "Moment w którym poszedłem na terapię, to było otworzenie puszki Pandory"

Lublin stawia na dostępność w kulturze. Powstają Lubelskie Standardy Dostępności Kultury

TOK FM

Polecamy

Popularne

GOŚCIE TOK FM

Gazeta.pl

WYBORCZA.PL