Habituacja. Dimitrova i Stawiszyński o tym, czy można się przyzwyczaić do wszystkiego

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

dzień dobry sweter Dimitrowa Tomasz Stawiszyński dzień dobry albo dobry wieczór podobno można się do wszystkiego przyzwyczaić o tym będziemy rozmawiać właśnie to prawda czy do wszystkiego właśnie kast psychoterapeutyczne filozoficzny o przyzwyczajeniu pomyślałem, żeby porozmawiać w kontekście wojny, bo dużo chyba jest takich głosów coraz więcej w każdym razie ja się na nie natykam ziem przyzwyczailiśmy się do tej wojny, że początkowo nabyła wielkim szokiem i wszyscy Rozwiń » w żyliśmy w takim przekonaniu, że rozstrzygnie się ona bardzo szybko i sprawdzaliśmy informacje dum Kroll link podobno absolutnie robił kariera w tym okresie początkowym wojnę trudno się zresztą dziwić wciąż jest podobno bardzo dużo ludzi, którzy popadają w tę spiralę dum screeningu właśnie no ale towarzyszyła temu taka atmosfera noże wydawało się, że jak często w takich sytuacjach, że rozstrzygnięcie nastąpi błyskawicznie no i że to jest tak w taki wstrząs taki szok, że Rze że, że ta wojna zmienia wszystko i w związku z tym nie będziemy tak łatwo mogli przejść nad nią do porządku dziennego zresztą atmosfera wzmożenia takiego bardzo intensywnego związanego też udzielaniem pomocy osobom, które tutaj zaczęły bardzo szybko i dużych ilościach przyjeżdżać no, toteż potęgowało takie poczucie, że to przedstawiają się Pionki na naszej szachownicy tymczasem 100 dni minęło niedawno od momentu wybuchu wojny i chyba dzieje się coś takiego jak z pandemią, do której też się przyzwyczailiśmy, choć uważaliśmy na początku że, że nigdy się nowego nie przyzwyczaimy no i jakoś powszednieje ta wojna nam i powszednieje to wszystko co się wokół niej dzieje już ta apokaliptyczna lęki, które na początku były też bardzo silne jakoś się ustabilizowały i to jest w ogóle jakaś cecha ludzkiego organizmu jak różne rzeczy dzieją się w czasie i różne bodźce trafiają do nas w sposób powtarzalny przez długi czas to to my to po prostu zaczynamy komponować w krajobraz wewnętrzny i ich rzeczywiście te zdolności adaptacyjne ludzkiego organizmu są gigantyczne tak można myśleć o tym po prostu jako procesie uczenia się też, chociaż może to rozmowy jest taką próbą przyjrzenia się różnym dobry i nie najlepszym stronom tak tego co znaczy, że z 1 strony jesteśmy zmuszeni do tego, że adept, żeby adaptować się do różnych zjawisk to znaczy ten stan wzmożenia apokaliptycznego, którym mówisz to nie jest coś czym bylibyśmy w stanie stale funkcjonować byłoby też niewskazane, bo ograniczało prawdopodobnie zdolność do myślenia podejmowania decyzji z drugiej strony takie pierwszym jest kojarzenie zaczęły się tym mówić było z tym, że raptem kilka miesięcy temu zupełnie niedawno opisywaliśmy jeszcze być może nie mogą sobie do końca tego wyobrazić to co niesamowicie też ujęła w swoje książce Susan Sontag widok cudzego cierpienia, że te obrazy, które obserwujemy dziś z oddali przestają po prostu przestają do nas przemawiać na, że nasze nasze nasz aparat percepcję percepcyjne w jaki sposób się do tego przyzwyczaja i w jaki sposób obojętnie co też jest zjawiskiem dalece niepokojącym, ponieważ czyni nas na różne rzeczy obojętnymi, ale właśnie to na różne strony to ma też chyba ewolucyjna po prostu przede wszystkim uzasadnienie nie sposób mówić o ważnych sprawach nie, odwołując się dotyczących człowieka nie, odwołując się do ewolucjonizmu dzisiaj no to są pewne funkcje adaptacyjne właśnie, które sprawiają, że je sprawnie funkcjonujemy w rzeczywistości i że jesteśmy w stanie właśnie adaptować się czasami bardzo trudnych bardzo stresujących warunków człowiek ma niezwykła zdolność adaptacyjna poza różnymi innymi oczywiście przymiotami, które zapewniły Homo sapiens sukces ewolucyjny to to niewątpliwie adaptacja była jednym z czołowych miejsc to, skąd został ten bardzo podstawowy poziom, czyli np. na to jak radzimy sobie jest docieranie do nazw rozmaitych bodźców chociażby takich dźwiękowych z dotykowych zmysłowych, które mogą być np. spełniać jakąś funkcję ostrzegawczą to z biegiem czasu rzeczywiście, jeżeli coś jest powtarzalna jakiś bodziec jest to zbliżone częstotliwości np. jeżeli chodzi o dźwięk itd. itd. jesteśmy w stanie w pewnym sensie wyciszyć przestać przestać skupiać na tym uwagę to znaczy przekierować nasze nasze nasze myśli naszą percepcję na coś innego co w tym momencie bardziej tejże uwagi wymaga właśnie to jest bardzo ciekawe do co z sytuacjami, w których po prostu ten mechanizm ostrzegawczy przestaje działać, bo w takim stanie bardzo dużego wzmożenia organizm jest przez długi czas już nie myślę o takich o biologicznych mechanizmach, bo o nich być może pewnie mógłby nam powiedzieć ktoś, kto jest bardziej w tym zakresie kompetencji nie wątpię, że dr Paweł Boguszewski pięknie weto wyjaśnił, ale że przyzwyczajamy się też do czegoś co w gruncie rzeczy powinna nas wprawiać zza jakiś stan gotowości albo wymuszać na działanie jednak ten ta stymulacja jest tak duża, że przestajemy to znaczy, że przyzwyczajamy się też czy adaptujemy do sytuacji, które są ekstremalne i teraz zajmuje tylko o o tym kontekście, który był prowokacją do tego, żeby poruszyć ten temat, ale w ogóle do tego, że też w dużej mierze, że w rozmaitych powiedzmy w cudzysłowie zaburzeń psychicznych czy czy zakrzewień poznawczych dotyczy to znaczy, że np. można się adaptować też czy przyzwyczajać do jakichś form nie wiem przemoc nadużycia itd. i przestawać doprecyzować jako coś co jest zagrażające np. czy jako jako sytuacja, w której należy uciekać krótko mówiąc no też na niektóre zaburzenia przecież i to w różnych podejściach teoretycznych patrzy się jako na pewne mechanizmy adaptacyjne to znaczy w ogóle nerwica w takim ujęciu ojców założycieli tradycji psychoanalitycznej jest pewną formą adaptacji jest jakimś sposobem na funkcjonowanie w rzeczywistości, która jest źródłem cierpienia deficytów tak cierpień stresów et Cetera i wytwarzają się pewne mechanizmy, które sprawiają, że człowiek właśnie paradoksalny sposób często z jakiejś tam perspektywy, działając w gruncie rzeczy przeciwko sobie bo, dokładając sobie cierpień np. albo fikcji ująć się jakimś miejscu nie mogąc ruszyć do przodu no właśnie w gruncie rzeczy przystosowuje się do jakiejś innej okoliczności która, która jest dla niego jakaś trudna albo nie da rdzy Aldonie adaptacyjna i w tym sensie właśnie różne formy cierpienia psychologicznego czy w szczególności właśnie formy nerwic to są takie mechanizmy przystosowawcze tylko tutaj pewnie można by było to powiedzieć w ogóle na temat rozmów wszystkich mechanizmów obronnych, które niejako pełnią funkcje adaptacyjne również czy ochroną i tu przechodzimy trochę inny obszar, o ile tu jest 11 przepraszam jeszcze warto o tym powiedzieć istotna rzecz, że pamiętajmy, że mechanizmy ewolucyjne nie działają w interesie jednostki tylko działają w interesie gatunku to znaczy one są pomyślane jako działające, że skok w nowsze wyraźnie działające jako w i w interesie całego gatunku co nie oznacza, że każda jednostka jest jest beneficjentem tego typu mechanizmów znaczone mają w pewnej skali zbiorowej przynosić sukcesy ewolucyjne co często oznacza, że w przypadkach jednostkowych właśnie mogą się obracać przeciwko jednostce, zwłaszcza przed żyjącej we współczesnej kulturze, która w ogóle środowiskiem nie przypominającym środowiska, w którym żył człowiek, kiedy mechanizmy ewolucyjne tworzyły w związku, z czym to, że się mówi o tym, że coś z mechanizmem adaptacyjnym to nie oznacza, że to jest konstruktywna, że to właśnie działa w interesie tego kogoś, choć mogłoby się tak teoretycznie wydawać się słyszy określenia z tej zależy też co jest interesem z ewolucyjnego punktu widzenia rozumiem, że musielibyśmy o przetrwaniu i właśnie przy przetrwaniu kategoria gatunku natomiast właśnie tutaj dokonuje się tak interesujące przejście pomiędzy taką perspektywą językiem, który sam się na SUV-a w kontekście habitu racji w ogóle takim powiedzmy bardziej biologii styczny po prostu bodziec reakcja nie nasze naście nasza percepcja w jaki sposób przetwarza po prostu bodźce, które przenikają do na zewnątrz, a to jak w pewnym sensie też wpadamy nasze nasz umysł też pada pewna kolejny, kiedy dotyczy zjawisko o wiele bardziej złożonych to znaczy np. sposobu postrzegania świata rzeczywistości to jedno już w ogóle bardzo trudne do powiedzenia, ale może, żeby sprowadzić do czegoś co niejako jest trochę bardziej uchwytne np. do określonego sposobu przeżywania postrzegania relacji czy tutaj uszkodzimy w pewnym sensie na grunt psychoterapii, bo bardzo często niezależnie od nurtu to to co jest w jakiś sposób wyszukiwane w tym procesie psychoterapii m.in. to jest właśnie ten to miejsce, w którym dochodzi do pewnych takich zapewne leń, które nie służą nie służą jednostce w tym przypadku to znaczy, gdzie np. jakiś sposób postrzegania przeżywania wchodzenia w relacje np. może być niekorzystne dla danej osoby, gdzie powielane są jakieś wzorce, które właśnie i nie służą, które są nie rozwojowe z 1 strony z drugiej strony oczywiście też spełniają jakąś funkcję i po coś się pojawiły jest trzeci miesiąc bardziej w kategoriach z kolei np. poznawczo behawioralnej terapii nie wiem nawet wrażliwi Ania przez ekspozycję na rozmaite bodźce np. jeżeli jesteśmy wiążemy określony bodziec bardzo silnym silną silnym faktem lękiem itd. na to można za pośrednictwem za pomocą jakiegoś treningu od o zwyczajach się od właśnie pewnej reakcji, która w tym przypadku nie służy tutaj to są bardzo różne obszary, ale ta powtarzalność jest czymś na czym skupiamy uwagę te mechanizmy dotyczące właśnie faktu w kontekście różnych fobii one się wydają im chodzi oto żony są w przeżyciu proste, ale one są one się wydają bardziej zrozumiały w jakimś sensie niższy całe złożona sieć sposobów przeżywania, jaka się w naszym wnętrzu wytwarza czy konstruuje skutek pewnych doświadczeń tutaj dotykam tego odczyn często dyskutujemy, czyli właśnie różnych wzorców czy czy schematów powiedzmy na różnym językiem, że tutaj można posługiwać, który w, które wynosimy z dzieciństwa i która właśnie jako pewien rodzaj przyzwyczajenia z pewnym z 1 strony prowadzą nas przez świat to znaczy też z pewnym sensie spełniają jakąś funkcję mogą spełniać jakąś funkcję ochronną z drugiej strony bardzo często tak jak w tym mechanizmie neurotycznym, którym przed chwilą mówiłeś obracają się przeciwko nam i właśnie pewna mapa poznawcza, która z 1 strony nas tak wprowadza na łono świata rzeczywistości relacji społecznych jest też czymś co może być bardzo w jakiejś sztywnej swojej formie dla nas zagrażający no tak tutaj jest wiele tych zagrożeń też zostało powiedziała na początku 1, czyli o tym właśnie obojętnie na sprawy, która na, która obojętnie 3 nie powinno naczynie powinno w ramach pewnej postawy etycznej i wydaje się, że to jest kolejny taki wymiar czy aspekt doświadczenia lektura, który skłania do tego, żeby właśnie poddawać bardzo drobiazgowej obserwacji pewne swoje odruchy i sposoby myślenia o świecie sposoby przeżywania rzeczywistości, żeby też nie nie traktować tego z dobrodziejstwem inwentarza właśnie jako coś co dane jest co nam pokazuje, jaki jest świat itd. tylko, żeby w, jaki sposób podejrzliwy do tego podchodzić coś się samemu myśli przeżywa i i to to jest bardzo ważne tylko to jest bardzo trudne sytuacje, w których poczucie zagrożenia jest na bardzo wysokim poziomie tak jak powiedziałem wcześniej to zmierzam do tego, żeby wprowadzić taki dosyć aktualny wątek w sytuacji, w której ma się poczucie zalewu rozmaitych zagrażający lub bodźców informacji tak tak naprawdę wysiłek myślenia jest użytkowaniem pewnej energii, który być może doświadczamy deficytu w tym momencie być może to jest też jakiś kawałek eksploatacji tego co się dzieje jest tymi bardzo ostrymi wyrazistymi podziałami w w ramach różnych grup społecznych takich bardziej radykalnych postaw bardzo mocne niepewność jest czymś niejasność dezorientacja jest czymś czym jest bardzo trudno sobie radzić w takim sensie, że wytrzymywać zostanie jakoś kwestionować go itd. i zmierzam do tego że, że myślałam o tym w pewnym sensie jak bardzo też przyzwyczajamy się tutaj chodzi to kwestia też za pośredniczenie, która jest związana z mediami społecznościowymi właśnie z tym, kto kulturą obrazu itd. że jesteśmy w stanie w sensie przyzwyczajać się faktycznie do do widoku cierpienia mówiąc widzę nie mam na myśli obrazu koniecznie, który sugeruje cierpienie, ale mam na myśli wysiłek powiedzmy w cudzysłowie, ale w pewnym sensie tak myślenia się w przeżywanie drugiej osoby, czyli widzenie czy wyobrażenie sobie tego co ona przeżywa że, że to już jest coś co wydaje mi się, że wykracza poza pewną ścieżkę, którą bardzo łatwo kolejne, którą coraz łatwiej nam jest chodzi, czyli przyzwyczajamy się po prostu znaczy drastycznych bolesnych trudnych informacji też można się w pewnym sensie przyzwyczaić nie ma nie tylko do informacji po prostu dobry brutalnego bolesnego świata można się przyzwyczaić czego, czego dowodem są ludzie żyjący w różnych częściach tego globu, w których no codzienność wygląda zupełnie inaczej niż u nas w cudzysłowie, gdzie przemoc jest walutą w użytku permanentnym codziennym i rozstrzyga się w ten sposób wszystkie spory tak się buduje hierarchie i tam no no powiedziałbym ten proces adaptacji przyzwyczajenie się do takich warunków i to i to w różnym w różnym położeniu jako ofiara jako kat jest jest no do obserwacji czysty do analizy jak mówią chemicy co znaczy to to są już takie mocne przykłady oczywiście bardzo do obserwowania pod kątem właśnie też tego jak jesteśmy w sięgnięciu w ten cały mechanizm algorytmów właśnie tego napływu informacji itd. myślę też o takiej niesamowitej karierze, jaką robi, czyli przychodzą trochę inny poziom kwestia przyzwyczajenia się to znaczy nie zauważa Ania nie Percy pływania pewnych zjawisk pewnych bodźców czegoś co nas otacza w ogóle przy tej ilości informacji w szerokim sensie to jest faktycznie bardzo trudne i chodzi o taką popularność mają wspólne, które wydają się z 1 strony może wołaniem jakąś głęboką potrzebą na pewno na pewno symptomem w pewnym sensie czasu w jakiej żyjemy nie chcę przez to powiedzieć, że te złe to znaczy ze śniegiem rodzaj przywołania do bycia tu i teraz właśnie jakiś przytomności do uruchomienia pewnego pewnej formy doświadczenia, od której coraz bardziej bardziej się oddalamy z drugiej strony, która wydaje mi się właśnie czymś co się w rynek coś co czymś jest potwornie trudno dostępne to znaczy dni chodzi o praktykę Otóż tezie, że jest to propagowany Rze, że dużo ludzi wiście tego uczy praktykuje itd. tylko chodzi o to, że to właśnie ten pewien rodzaj wyjścia poza poza zwyczajowy sposób przeżywania czy widzenia jest czymś co jest bardzo trudna w tym momencie trudno nam dostępne, ale trudno dostępne w jakim sensie no w takim sensie, że przenosi się z tych kwestii właśnie czy do przemocy itd. tylko na, a nawet nowego, że w pewnym sensie nie wiem nie zauważamy pewnych rzeczy nie wiem idziesz do pracy codziennie tą samą drogą po prostu przestaje różne rzeczy widzieć nie chce powoływać np. banalna umorzony służą jako dobra ilustracja to znaczy w pewnym sensie jak na ten myślę, że mamy przy pewną skłonność do takiego znużenia czy otępienia w aucie czy auto woda z niej wzrost tak czy automaty są potrzebne nie można funkcjonować nieustająco w absolutnym widzeniu wszystkiego z drugiej strony być może tych automatyzmu jest zbyt wiele no oczywiście to jest podstawowa diagnoza we wszystkich od najdawniejszych jeszcze czasów systemach wschodnich pracę z umysłem tam się od prostego przez wyrasta mają wspólne bezpośrednio z medytacji życia medytacji uważności i to jest ich formach dawnych jogi jeszcze w pierwszych tekstach sięgających tam 0810. wieku przed naszą erą i oczywiście w buddyzmie, a na ich w różnych innych szkołach pracy z umysłem właśnie podstawowa teza zresztą w różnych zachodnich systemach poczynając od tych filozoficznych szkół starożytnych, w których szukano metody na wewnętrzną przemianę przez różne szkoły ezoteryczne zachodnia herbaty z małych chemia na różne formy magii okultyzmu itd. wszędzie tam, gdzie się z umysłem pracuje tam się właśnie stawia to podstawą teza, że umysł jest zaciemnione, że jest pogrążony takich nawykach różnych przyzwyczajeniach właśnie, że jakby pracuje na schematach określonych dlatego percepcja człowieka jego świadomość siebie i w ogóle świadomość różnych możliwości, które ma też świata, którego otacza jest nikła względem tego, jaka mogłaby być, gdyby ta nawyki schematy zmodyfikować no i temu służą właśnie ta w techniki, które się gdzieś tam da sprowadzić do 1 mianownika one po prostu mają rozmontować taką właśnie z automatyzacją percepcja mają spowodować, że człowiek z tej percepcji automatycznej zostanie wytrącony łącznie też oczywiście taki nawyk owym postrzeganiem samego siebie jako jako substancja innego ja, która właśnie jest takie niemal dotykali na konkretne im to jest jedna z iluzji, która się też rozmontowuje, ale metodą czas metody często tego tego rozbijania czy rozmontowywanie tych schematów takich naukowych są bardzo intensywne drastyczna przed nie wiem w buddyzmie Zana albo na różnych szkołach szkołach magiczne to często są takie naprawdę bardzo bardzo mocna formę wytrącania człowieka z naukowych nawykowe percepcję joga jest przecież też szkołą, która poprzez pracę z ciałem to cha cha joga przede wszystkim Noma za zadanie właśnie rozmontować taki z kolei układ, jakby nawykowo zachowań postaw sposobów bycia i cielesnego umysłowego to 2 strony 11 medalu, które właśnie wszystkie w gruncie rzeczy pracują na nieświadomości to znaczy właśnie takich schematach nawykach na takich na takich adaptacja NATO jest właśnie takie coś co macie tego wszystkiego wydobyć Eliade w ogóle powiada w tej swojej drodze nieśmiertelnością wolność tej pracy takiej fundamentalnej chodzi też powstał całkowicie zdemontować klasyczną ludzką kondycję, że ogień dąży do tego, żeby w ogóle całkowicie percepcję zatrzymać taką NATO to nominacja umysłu codzienną zatrzymać ją i rozmontować tutaj dotykamy kwestii chyba może to jest przeskok, ale tożsamości pamięci z kolei to znaczy ca jest rezultatem takiego rozmontowania to znaczy, z czym można się utożsamić nie chodzi tylko o konkretnie to, o czym powiedziałem tylko w ogóle, że to jesteśmy w w pewnym sensie przez te nieświadome przez przyzwyczajenia i automatyzm w głębokim sensie ukonstytuowanie i one są budulcem tego kim jesteśmy z 1 strony z drugiej strony są czymś co jest dla nas na różne sposoby właśnie zagrażające tego naszego ego właśnie, która jest celem głównym tych wszystkich praktyk wschodnich to jest na Zachodzie trudno też do pomyślenia myślenia do zrozumienia, chociaż przypuszczam, że to odpowiednich o po latach odpowiednio intensywnych praktyk to już staje się czymś jakąś doświadczonym, jakkolwiek paradoksalnie nie brzmiałoby to tym języku, którym mówimy, czyli w ogóle w języku z kręgu kultury zachodniej, gdzie trudno właściwie nawet to wypowiedzieć, że można doświadczyć brakuje no bo kto by to tego miał doświadczać zresztą, kto jest z tym, który ten wariant tak to to pytanie, które tam Jung zadawał Hindusom, kiedy był w Indiach i spotykał się takimi mistrzami medytacji właśnie pytał, kto kim kim jest stan, który doświadczeni rwane na to oczywiście różne są odpowiedzi generalnie to nie jest tak, że oni sobie sami tego pytania zadawali więc, więc saldo zupełnie zupełnie odmienna odmienna sprawa, ale rzeczywiście ten rodzaj takiego tej tej zmiany Gatty we wschodniej, gdzie się właśnie kolejne, jakby warstw rozmontowuje i to, zwłaszcza w buddyzmie, bo w tych Hindusi z Tyczyna ujęciach to jednak jest tam jakaś wyższa jaźni jest w człowieku pewna Iskra duchowa Atman, który jest jednak w czymś co co co nie jest moim ja, ale jest właśnie reprezentację boskości we mnie jest jakąś wyższą Jaś nią w buddyzmie tej wyższej Jaś już niema tam tam są tylko kolejne warstwy iluzji, które się, które się, które opadają kolejne nawyki, które się rozmontowuje potem właśnie ten moment paradoksalny kiedy, kiedy już nic nie zostaje dopiero wtedy jest jakaś wartość pozytywna powiedziałby, że za tym słynnym powiedzeniem, że wszystkiego się można przyzwyczaić, że faktycznie tak jest myślę, że to zależy tu jednak sądzę, że są indywidualne predyspozycje to znaczy są rzeczy przypuszczam, do których nie można się przyzwyczaić wyszło niedawno to znaczy przynajmniej niektórzy ludzie do nich nie nie będą w stanie przyzwyczaić wyszła wyszło niedawno teraz wznowienie wydawnictwie, ale ta jak książki poza winą karą Jeana Améry, która tam się ukazała kilkanaście lat temu po raz pierwszy na to jest wstrząsająca książka zresztą taka klasyczna bardzo tej literatury Holokaust nowej absolutny klasyk niezwykła rzecz uważam też wstrząsająca poprzez właśnie brak brak tego elementu nie wiem nadziei Kong konstruktywnej propozycji itd. tam jest wyłącznie taka treść, która no po prostu Ameryk który, który przeszedł przez obozy koncentracyjne mówi, że to doświadczenie nieodwracalnie go mało, że to też coś obnażyło głęboko o o kulturze, w której coś takiego się wydarzyło no i że rząd prostu sobie z tym nie poradzi nie jest w stanie sobie z tym poradzić i nie da się z tym poradzić nie da się do tego właśnie przyzwyczaić no i w jakim sensie jego życie pokazało że, że bardzo konsekwentnie to na to co pisał jakoś było po prostu treścią jego życia on zatem jakoś podążał ale, ale myślę, że nie każdy jest w stanie po prostu się do wszystkiego przyzwyczaić, jakkolwiek sądzę, że są ludzie, którzy faktycznie potrafiliby się do wszystkiego przyzwyczaić co jest bardzo wieloznaczne można bardzo ważny ważniejszy niż rozpisywać to nie jest komplement garaży, ale ale, ale równe czy myślę, że naprawdę można to bardzo różnie czytać i też miałam takie skojarzenie i takie kolejne słowo, które wydało mi się w tym kontekście ważne, aczkolwiek nie przepada za nim szczególnie, ale może warto jeszcze raz się temu przyjrzeć nie nadzieja co znaczy można się przyzwyczaić do jej braku zdecydowania się przyzwyczają od lat braku nadziei i trzeba było rozmontować co to co to właściwie znaczy precz z nadzieją w rozum, że te prowokacyjnie na koniec myślę, że trzeba było jednak to pojęcie tek zdefiniować, żebyśmy mogli sobie podyskutować o tym czym zajmiemy, kiedy szczyt precz to już też troszkę zajmowaliśmy, ale nieraz pewnie będziemy nadzieje jako właśnie szansa na wyłom w pewnych kolein, które wpadamy i które właśnie czy nadzieje jako coś innego porządku wobec kolejnych, które wpadł, w które badane, zwłaszcza w tym wymiarze zupełnie nieświadomym o tym przede wszystkim mówimy, czyli tych procesach, które się toczą niby w ramach ja, ale tak naprawdę na ile z tym miała się można tak jednoznacznie po kartę związku tożsame to chyba nie za bardzo dziękujemy bardzo dziękujemy Bartosz Dąbrowski audycję wydaje oczywiście do usłyszenia do usłyszenia podcast psychoterapeutyczno filozoficzny tylko na to PZPN w naszej aplikacji mobilnej kolejny odcinek w środę po dziewiętnastej wdzięczność Zwiń «

Habituacja. Dimitrova i Stawiszyński o tym, czy można się przyzwyczaić do wszystkiego

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

PODCASTY AUDYCJI: NASZE WEWNĘTRZNE KONFLIKTY

POPULARNE

DOSTĘP PREMIUM

SERWIS INFORMACYJNY

Wydanie z godziny 04:00

Najnowsze Podcasty

Simona - postać niezwykła. Rozmowa z reżyserką filmu o Simonie Kossak

Życie to za mało. Reportaże o stracie i poszukiwaniu nadziei

Poszukaj siebie na tym zdjęciu - o filmie ''W ciemności''

Edyta Bartosiewicz: Po raz pierwszy czuję swoją wartość

TOK FM

Polecamy

Popularne

GOŚCIE TOK FM

Gazeta.pl

WYBORCZA.PL