Oswajanie lęku przed śmiercią

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

na odsłona naszego programu dziś rozmawiamy w skłania nas do tego oczywiście dziennie 1listopada dzień 1listopada nie pozwolą państwo najpierw przywita naszego gościa z nim pani dr Magdalena Nowicka psycholożka psychoterapeutka Uniwersytetu SWPS dzień dobry kłaniam się pani doktor dzień dobre po mówimy rzeczy, które łatwo mówić a tym bardziej na antenie na antenie Radia o oswajaniu lęku przed śmiercią to może nim zadam pani to pytanie czy da się w ogóle ten lęk oswoić Rozwiń » to to zapytam trochę retorycznie, dlaczego o śmierci i takie tematy poruszane są tylko w okolicy 1listopada, dlaczego ta refleksja nie doła nie dopada nas w innym czasie, bo właściwie pewnie każdy z nas na swój sposób codziennie mierzy się z tą myślą jak będzie jego okres w inny tu nic przed śmiercią jest jednym z takich najbardziej pierwotnych lęków, które są gdzieś nas zakorzenione to jest rzecz właściwie jedyna mu pewna, że urząd nadzoru o podatku oczywiście nawiązanie do pewnej MAX-y tak dokładnie, tak więc to jest coś czym się jak, bo mierzymy nieustannie co jest głęboko zakorzeniona mówi się nawet w literaturze, że to jest taki lęk pierwotny, który właściwie jest nam dane z naszym wyposażeniu genetycznym my żyjemy w kulturze, w której większość w zasadzie zjawisk związanych ze śmiercią jest tematem tabu i trochę jest spowodowane właśnie tym, że jest nas stany lęk głęboko zakorzenione to, żeby się też tak bardzo boimy tej śmierci to sprawia że, że nasza ludzka fantazja mocno szaleje i tworzy bardzo wiele takich różnych negatywnych skojarzeń też związanych ze śmiercią, więc w zasadzie można powiedzieć, że jak wszystkie kwestie związane z odchodzeniem umieraniem śmiercią są dla nas bardzo bardzo trudne dlatego jak wyposażamy się takie filary, które chronią nas przed tym lękami psychologii mówi się nawet takiej teorii opanowywania trwogi i zakładającej, że właśnie ona od śmierci te tematy związane ze śmiercią budzą nas taką największą najbardziej nasilone trwogę w no i w związku z tym relacje z innymi ludźmi światopogląd wiara, która zakłada życie pozagrobowe i mówi że, że coś nas po tej śmierci jeszcze czeka to wszystko ma chronić nas przedtem przed tym lękiem i tworzyć taką perspektywa być może jakiś sposób uniknięcia tych zagrożeń, o których myślimy właśnie, jakby kojarząc je ze śmiercią natomiast u ten 1listopada ten dzisiejszy dzień jest takim momentem, kiedy mocno się z tym tematem konfrontujemy to znaczy to jest trochę także ten moment obala te nasze, a to nasza różnego rodzaju mechanizmy obronne, które sobie wytworzyliśmy, żeby przed tym lękiem uciekać konfrontuje nas ze śmiertelnością, a najbliższych jak będą nie pozwala uciec od tego tematu jakiś wiarygodne sposób, więc musimy się z tym skonfrontować no i wiele kultur próbuje ten temat oswajać prawda my jesteśmy taką też wyjątkową kulturą, w której ten moment związane z wzruszona pani myśli pani doktor kulturę polską czy kulturę zachodnią przy myślał w ogóle o kulturze zachodniej, że raczej ten moment ten dzień jest tutaj ja wiązane z jakimś rodzajem zadumę i z jakiś jakimś rodzajem refleksji jak w związku z tym w tych kulturach Zachodu i nowe by słabo to śmierć tak naprawdę i oswajamy w innych kulturach w kulturach, a np. Meksyk upraw ta to to jest zupełnie inne podejście tam ludzie się cieszą tam, gdzie się bawią, a ta śmierć jest towarzyszką, którą się oswaja, którą się, za którą się ludzie przebierają, która jest kolorowa, która staje się pewnym kompanem tam się celebruje tak naprawdę poprzez tą śmierć też radość życia i taką zdolność cieszenia się bieżącą chwilą im tam trochę to mierzenie się w związku z tym nawet tym momentem od zderzenia się z i z tym świętem z tym momentem, kiedy wspominamy tych najbliższych jest czymś był łatwiejszy, bo kojarzy się nam z pozytywnymi emocjami czy zgodzi się pani zadam teraz takie pytanie zresztą poruszyłem kwestię w naszym niedzielnym magazynie, kiedy rozmawialiśmy o tym jak uświadamiać dzieci na temat śmierci, że skupia się tylko na Polsce, że odpadł nam taki pewien faktor, który pozwalał nam z tą śmiercią się zaprzyjaźniać mianowicie do czego zmierzam w choćby w mojej rodzinie do kin, którzy już odeszli bardzo często doświadczyli traum wojennych później nasze nasi najbliżsi, jeżeli się z tym wszystkim co niósł za sobą komunizm stąd szarością krótko mówiąc życie na ziemi nie było łatwe i też poprzez wiarę, która wówczas była sprawą powszechną naszym kraju wiara katolicka nie powodowało to, że postrzegaliśmy życie jako coś jest tylko przystankiem jest pewnym etapem przed czymś co co dopiero daną prawdziwą satysfakcję cieszenia się z czegoś co jest bliżej nieokreślony natomiast teraz, kiedy zaznaliśmy w porównaniu z tamtymi czasami takiego kraju na ziemi wszystko na wyciągnięcie ręki kult młodości konsumpcja szeroko pojęta to nam się po prostu nie chce odchodzić na tamten świat już tak bardzo kolokwialnie powiem no tak tak zdecydowanie myślę, że to woń w ogóle wynika też fakturze, że udaje nam się bardziej oto życie dbać ma bardziej rozwinięta medycyna ludzie zdrowieją, mimo że chorują na bardzo poważne choroby tak myślę, że tak, że my to też życie bardziej doceniamy też trochę mamy inną perspektywę czasową inne nastawienia ma jesteśmy mocno nastawieni na teraźniejszość, a i na przyszłość w związku z tym perspektywa śmierci jest rzeczywiście dla nas bardziej bardziej przerażająca to teraz pomóc w kwestiach wiary, bo jak duże znaczenie bardzo determinujące jest to czynnik dla dla człowieka by by na śmierć nie chcę powiedzieć wyczekiwała, ale gdzieś znosił ze spokojem myślę, że ona nadejdzie czy też nie ma żadnego znaczenia w naszym postrzeganiu odejścia z tego świata wiara ma ogromne znaczenie tutaj nawet nie chodzi o to co wierzy na tylko czy w ogóle coś bierze czy czy jest coś co jest ponad nami wiarę nadzieję wiara też warunkuje coś takiego bardzo ważnego w kontekście radzenia sobie z sytuacjami trudnymi też w kontekście radzenia sobie z ze śmiercią czy naszą własną czy najbliższych, a mianowicie warunkuje coś psychologii nazywamy nadzieją podstawową, czyli taką postawę wobec wobec życia wobec losu, która zakłada, że dno, a musimy coś wyjąć to życie ten post taki, jaki on jest okazuje się to wynika z badań psychologicznych, że ludzie, którzy wierzą a tym bardziej praktykują, a i mają zdecydowanie większy poziom tej nadziei podstawowej i w związku z tym zdecydowanie lepiej sobie radzą z takimi sytuacjami bezsilności, która ach, no niewiele da się zrobić nam rzadziej towarzyszą jakieś bardzo silna nasilone negatywne stany emocjonalne rzadziej w takich sytuacjach popadają w stan przewlekły stan depresyjna, a więc ta nadzieja jest po prostu tak by ta wiara jest jakby takim punktem odniesienia, a to do do czegoś co o jak też nie podlega żadnym żadnym wątpliwościom co po prostu jest od też powiedzmy sobie, że takie trudne momenty w życiu naszym m.in. taki jak jak śmierć osoby bliskiej żałoba potrafią tą wiarą rzeczywiście też podważyć to znaczy ludzie w żałobie często przechodzą przez takie etapy tej żałoby, w których mocno buntują się na bogaczy mocno buntują się na wiarę w ale ale to też bywa rozwojowe to też jest jak się okazuje ważne rozwojowej bardzo często ten etap przejście przez ten etap wiąże się z nawóz potem tzw. wzrostem pokryzysowe czyni, a czy nie to, że człowiek wychodzi z tego kryzysu to to jeszcze dzięki dzięki tam kryzysowi rozwija się jakiś nowy sposób rozumienia świata w jakiś rodzaj głębszej dojrzałości, a która znowu wyposaża nas na dnie podobne kryzysy w przyszłości dzieci to też jest osobna kwestia dzieci w ów naszej kulturze, które mierzą się ze zjawiskiem śmierci czy też poprzez odejście osób bliskich czy też jeśli chodzi o uświadamianie ich firm poprzez szkołę poprzez rozmowy z rodziną jak pani ma pogląd na tę na tę kwestię my umiemy rozmawiać z dziećmi na temat śmierci czy też odsuwamy to jako niewygodną prawdę, który nie warto mówić ktoś mówi 1 psycholog zwrócił uwagę, że najtrudniej dorosłem jest rozmawiać z najmłodszymi o seksie śmierci właśnie te tak to jest to jest prawda no i to wynika z tego naszego ogromnego lęku przed śmiercią to znaczy my w ogóle mamy tendencję do tego, żeby chronić nasze dzieci przed wydarzeniami trudnymi i zakładamy, że należy też chronić przed tym co trudne emocjonalnie w związku z tym mamy lęk związany z mówieniem o śmierci bardzo często niechęć się np. związaną z tym, żeby dzieci uczestniczyły w pogrzebach bardzo często rodzice stosują jakiś rodzaj metafory mówiąc o śmierci, a że poszedł spać tak wam poszedł spać albo odleciał razem z ptaszkami tam dziadek już go nie ma ja uważam, że to nie jest dobra to znaczy ile rzeczywiście jakiś rodzaj mata formalnie trzeba stosować w stosunku do dzieci najmłodszych, które nie mają jeszcze na tyle rozwinięte różnych kompetencji takich poznawczy związany z rozumieniem świata, żeby samą ideę śmierci, która jest dla nas dość abstrakcyjna oprócz tego wątku związanego z z jedną z cielesnością, a to rzeczywiście w stosunku do tych dzieci młodszych należy mówić o śmierci być może ta chory ucznia natomiast z pewnością z dziećmi należy rozmawiać należy temat śmierci oswajać najmłodszych lat nie tylko w tych momentach, kiedy rzeczywiście ze śmiercią się zderzamy to znaczy ktoś umiera wśród naszych najbliższych trzeba mówić o stosunkowo prosto najprościej jak się da nie budujmy wokół tego tematu śmierci tabu no bo to jest właśnie jeden z takich nieuniknionych kryzysów życiowych, z którymi zarówno nam przychodzi mierzyć jak i naszym dzieciom przyjdzie się mierzyć w związku z tym ta rozmowa z nimi to oswajanie śmierci jest jakby też właśnie wyposażaniem ja w taki rodzaj mechanizmu, który pomoże im kiedyś, które pomoże im kiedyś poradzić sobie z kwestią odchodzenia najbliższych bardzo ważny jest oswajanie dzieci też pozwalanie dzieciom na przeżywanie trudnych emocji związana jest żałobą z tęsknotą i mówieniu wprost, dlatego że dzieci też jeśli są oszukiwała czy jeśli zastosujemy jakiś rodzaj manipulacji mówiąc o trudnych sytuacjach to ona zwykle czują się dużo bardziej niekomfortowo niż wtedy, kiedy mówimy im praw dzieci bardzo dobrze czuwają jakiś rodzaj manipulacji są bardzo wrażliwa na, a na takiej kwestii, kiedy rodzice blokują zaświadczenie o mocy, kiedy starają się nie pokazywać tych, a tych emocji to wszystko doskonale czują ich w takiej sytuacji czują się dużo bardziej zagrożona dużo bardziej, a niepewna niż wtedy, kiedy mówimy im wprost nawet najtrudniejszych sytuacjach nawet o najtrudniejszych kwestiach za chwilkę wracamy do naszej rozmowy dziś przy okazji 1listopada dr Magdalena Nowicka psycholożka psychoterapeutka z uniwersytetu SWPS opowiada nam o tym jak oswoić lęk przed śmiercią czy są jakieś mechanizmy, które pozwalają zrobić o tym już za chwilę proszę byście państwo pozostali z nami Ania się państwo jest z nami dr Magdalena Nowicka psycholożka psychoterapeutka z uniwersytetu SWPS musimy się pani doktor tak tak no właśnie teraz przejdźmy do zasadniczej kwestii czy istnieje nie nie mówi w formie poradnika bulwarowej prasy, ale jakiś mechanizm, który pozwoliłby nam oswoić lęk przed śmiercią chce też nie oczekuję, że pani w 10 punktach nam poda receptę przepis na to też osobniczą każdy z nas ma inną wrażliwość ale gdyby pani zechciała powiedzieć to w ogóle jest możliwe i czy możliwe jest zrobienie samemu ze sobą jednak trzeba sięgać po pomoc specjalistów absolutnie nie trzeba sięgać po ponad specjalistyczną i ja myślę sobie, że na co dzień my sobie świetnie radzimy z tym lękiem no właśnie dzięki tym różnym Fila ROM w natomiast oczywiście najtrudniejsze są momenty, kiedy się z tą śmiercią konfrontujemy, kiedy rzeczywiście sami wchodzimy w stan żałoby po pobliskich wsi to co ważne to, żeby podkreślać uczyć żałoba nie jest stanem patologicznym, że to nie jest pan, którego należy unikać to co ja widzę wśród osób, które zgłaszały się na konsultację, które poszukują psychoterapii u wśród rodzin osób dotkniętych śmiercią to taka chęć żeby, żeby tą żałobę i ten żal strat jak najszybciej stłumić, a żeby ten zawodnik jak najszybciej wraca do normalnego funkcjonowania, a że nie płakał, żeby oni żeby, żeby nie cierpiał natomiast wszystkie te uczucia, która w, których doświadczamy w momencie, kiedy odchodzi bliski są na bardzo potrzebne, bo właśnie wtedy, kiedy mierzymy się z faktem śmierci tych osób dla nas szczególnie ważne, że żałoba głęboki sens zwykle to żałoba przeżywamy około roku, a nie dlatego żona ma być jakoś szczególnie długa tylko, dlatego że ten rok to jest cykl naszego życia, przez które przechodzimy zwykle u na, doświadczając różnych wydarzeń właśnie obchodzą różnego rodzaju święta, a urodziny ważne wydarzenia w kontekście rodzina i przeżycie tego ona przez rok bez tej bliskiej osoby jestem takim nauczaniem się doświadczania tego życia na nowo co oczywiście nie jest łatwe bardzo trudna, ale bardzo bardzo potrzebna ta żałoba ma swoje fazy, w których człowiek mierzy się bardzo różnymi emocjami, a od trosk not poprzez Lang aż do do złości i wreszcie ukojenia i akceptacji własnej bezsilności wobec faktu umierania u, choć takie spojrzenie na to, że wobec perspektywy rzeczywiście ablucji NATO może prowadzić do wniosku, że to bardzo trudnej nie może niepotrzebne można te emocje uśmierzyć to jednak wszystko wskazuje na to, że takie pełne przeżycie tych wszystkich faz pozwala ludziom skutecznie wrócić do normalnego zdrowego funkcjonowania właśnie z wytworzonymi mechanizmami radzenia sobie to jest taki, a Trocha ukryty tak jednak związane z żałobą to znaczy jeśli przejdziesz żałoby jeśli zmierzę się z tą żałobą i ze spokojem o każdą następną sytuację związaną z doświadczaniem śmierci własnej z doświadczeniem umierania Grota odchudzania ciężkich chorobach czy też umierania bliskich osób z każdą taką sytuacją poradzić sobie lepiej, więc można powiedzieć, że to co nas wyposaża te mechanizmy to jest zetknięcie się z tym tematem Nowak znów wejdę pani słowo pani doktor, bo z 1 strony oczywiście traumatyczne przeżycie też może być powodem dla któregoś z o swoje my się ze śmiercią np. odejście kogoś bliskiego z drugiej strony w czasach, w których żyjemy, gdzie jesteśmy przegłosowani albo inaczej szukamy bodźców, które oderwały naszą uwagę od tego co co krytyczne co nieprzyjemne co niekomfortowe no raczej będziemy ten temat oddalać nie nie wykorzystamy tego jako pretekstu, żeby też przed całym sobą przyznać śmierć czeka każdego z nas mnie również no tak, ale tak tak na protesty nacja na temat na temat śmierci naszego wyobrażenia o niej, a no trochę tak tylko, że też pamiętajmy, że znowu z drugiej strony współczesne czasy nie za bardzo pozwalają nam na to prosty nacje moim zdaniem bo jakkolwiek żyjemy w świecie Trocha z wyimaginowanym związanym z światem Social mediów i tam sobie taką tworzymy trochę rzeczywistość to no to także realna rzeczywistość mocno skrzeczy np. doświadczenie wojny czy doświadczenie pandemii doświadczenie wojny tuż za naszymi granicami to mocną mocno poruszyło te wszystkie filary, które nas chronią przed lękiem przed śmiercią myślę, że to był taki rodzaj doświadczenia, które mocno ludzi sparaliżował i teraz pytanie, dlaczego tak sparaliżował, dlatego że uruchomił nas wszystkich ogromny lęk przed śmiercią, bo tak blisko to realne zagrożenie, więc wydaje nam się, że mimo, że bardzo chcemy uciec bardzo senator kwestionować to w dzisiejszych czasach to jest w zasadzie niemożliwa, a oni rzeczywiście przez kilkadziesiąt ostatnich lat żyliśmy trochę właśnie w takim malinowy vanem gdzieś tam wyobrażeniu że, a że, że nie zagrażają nam tego typu niebezpieczeństwa jak wojny jak kataklizmach no ale ale okazało się, że wszyscy musieliśmy się z tym musimy cały czas się namierzyć, więc myślę sobie, że to będzie coraz trudniejsza, żeby w tym względzie progres trenować i że ważne, żebyśmy rzeczywiście każdy z nas realnie pracował nad tym swoim mi osobistymi mechanizmami radzenia sobie z lękiem poprzez budowanie takiego swojego osobistego dobrostanu, a nie udawanie, że pewnych kwestii nie ma pewnych nie ma pewnych dylematów nie ma pewnych lęków, ale gonią swoje życie tu i teraz oto jakie ono w tym momencie właśnie jest równowagę emocjonalną o zdrowy styl życia bardzo dobre relacje z innymi o regulacje emocjonalną taką zdrową, która nie polega na tłumieniu emocji na zamykaniu oczy tak jak to robi do lat 3 latek, a w kontekście tematów trudnych tylko u raczej uruchamiali taki mechanizm atrakcyjności te uczyli się czegoś co się nazywa psychoterapii takim mechanizmem analiza, czyli rozumienia jak funkcjonuje mój umysł akceptacji, że z natury jaśnie pan raczy boje tak będzie, ale korzy się boję to nie oznacza, że mam rzeczy unikać guanxi nie mierzyć z systematycznym w, gdybyśmy spojrzeli na inne kraje pani wspominała Meksyku na początku naszej rozmowy to, które są charakterystyczne w umiejętności radzenia sobie z ze świadomością śmierci albo też są specyficzne nas na swój sposób i niekoniecznie te opierają się kryterium religijne ja myślę sobie, że we wszystkich kulturach śródziemnomorskich, a generalnie ludzie sobie łatwiej trochę radzą z tym tematem, dlatego że po pierwsze, są bardziej ekspresyjni i kulturach nie ma no jakiegoś takiego oporu związanego z wyrażaniem emocji także tych emocji negatywnych ludzie chcą to płaczą płaczą mężczyźni mogą lamentować nawet czasami bardzo powiedzielibyśmy przesadnie ale, ale bardzo ważna właśnie w radzeniu sobie z tematem śmierci i we wszystkich kulturach, które też szczególnie ważne są relacja nie wiedział, że we wszystkich kulturach, które mają charakter kolektywy istotne też kulturach azjatyckich jak ludzie sobie dają też jak dużo większe wsparcie w kontekście radzenia sobie ze śmiercią, bo tam jest ważna jednostka tylko ważny jest ważny jest kolektyw proszę nie ważne jesteśmy wszyscy w tym jak sobie radzimy, a my jesteśmy kultury Zachodu jesteśmy jako kultura indywidualistyczny mniej, więc jest, jakby mniej mniej czujemy się zobowiązanie takie się wydaje do wspierania ludzi w tym procesie radzenia sobie ze śmiercią i w związku z tym mamy też takie założenie, że sami będziemy musieli sobie z tą śmiercią w efektywnie radzić i trochę jak w związku z tym zamykamy sobie droga na wszelkie takie strategie które, które są związane z tzw. regulację emocjonalną tzw. interpersonalną, bo to co jest najważniejsze taka najważniejsza korzyść, która płynie z relacji z innymi ludźmi, o których nie można z nich to właśnie regulację emocji to, żeby sobie dzięki tym relacjom potrafimy radzić z trudnymi i mu emocjami tak tak, bo te różnice kulturowe widziała oczywiście patrząc bardziej globalnie w pani zdaniem 1listopada w generalnie w okolicy przełom października listopada to dobry moment, żeby właśnie przy grobach naszych najbliższych dotyka tematu śmierci czy wręcz przeciwnie takie spotkania powinny być okazją do wspomnień do tego by widzieć zmarłego, którego prochy odwiedzamy różne myśli można odwiedzać procentach, ale przy, przy którego grobie stoimy to był pozostał w naszej pamięci jako istota przede wszystkim żywa, żeby nie było to naznaczone tym tym cierpieniem traumą i rozpaczą po jego stracie ja myślę sobie, że to są absolutnie 2 perspektywy, które można połączyć to znaczy można konfrontować się tematem śmierci właśnie wspominając, a wspominając rozmawiając o tym jak ktoś był dla nas ważne jednak bardzo np. trudno na miejscu radzić sobie z nieobecnością tej osoby no właśnie to myślę, że to jest trochę takie błędne założenie, że konfrontowania się ze śmiercią musi oznaczać lament płacz to co robimy właśnie we wspomnieniach to to także skonfrontowanie się tematem śmierci tematem przemijania, ale wspomnienia są czymś niezwykle ważne no jak są właśnie taką formą przedłużania przedłużenia życia to znaczy no właśnie tego powinniśmy też m.in. uczyć dzieci, że nawet jeśli ktoś umiera to pozostaje we wspomnieniach biskup wspomnień można korzystać one są dla nas takim bardzo ważnym regulatorem emocji one dają od ucha, a one one pozwalają wrócić tej momentów, a więc jak jak najbardziej wyłączna i 2 perspektywy, czyli z 1 strony wspominajmy uśmiechają się nad wspomnieniami będą obrzeża mówmy też trudnych relacjach jeśli one rzeczywiście była trudna nie unikają rozmów autem, a duża, że jakieś relacje były dla nas trudna konfliktowa i że np. zmieniła nam się teraz perspektywa nie unikają mówienia czegoś żałuje ma w kontekście relacji z jakąś osobą, a pan czasami mieć mamy potrzeba po prostu płeć ma, a mówimy o swojej tęsknot cisza no bo to są wszystko bardzo ważna przeżycia żaby z żadnych tych przeżyć nie należy rezygnować one są po prostu istotą człowieczeństwa no właśnie one decydują o tym, że jesteśmy ludzi u jakby, zaprzeczając temu, uznając że, że są one niewłaściwe to trochę zaprzeczam tej tej właśnie i idei swojego człowieczeństwa emocji wyjątkowej emocjonalności, która jest przynależna tylko nam, a ludziom dziękuję pani bardzo za rozmowę dr Magdalena Nowicka psycholożka psychoterapeutka z uniwersytetu SWPS, bo naszym gościem kłania się dziękuję za rozmowę niełatwo, ponieważ dziękuję bardzo, dziękuję naszym słuchaczom także dziękuję za wspólnie spędzony czas w imieniu swoim także Tomasza Kopki, który był wydawcą tego programu oraz kat Wagner Jacka Kozłowskiego, którzy byli realizatorami informacje Radia TOK FM Zwiń «

Oswajanie lęku przed śmiercią

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

PODCASTY AUDYCJI: POPOŁUDNIE RADIA TOK FM

POSŁUCHAJ RÓWNIEŻ

DOSTĘP PREMIUM

SERWIS INFORMACYJNY

Wydanie z godziny 00:00

Najnowsze Podcasty

Wysiadłeś z kolejki w Sopocie? Nie biegnij nad morze, idź w przeciwną stronę, w las

Paryska Policja z 1900 roku, czyli Belle Epoque, jaką dobrze znacie, oj, znacie

"Piękny eskapizm" - o kulinarnym pokonywaniu śródziemnomorskich granic

Kończenie relacji przyjacielskiej jest inne niż relacji romantycznej

TOK FM

Polecamy

Popularne

GOŚCIE TOK FM

Gazeta.pl

WYBORCZA.PL