Jaka są stereotypy w diagnozowaniu?

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

popołudnie Radia TOK FM Filipka kurz jest z nami Pamela Kozioł prezes fundacji nie zdiagnozowani dzień dobrem dzień dobry dziękuję bardzo, zaproszenia Fundacja nie zdiagnozowani to jest Fundacja, która otacza opieką osoby bez diagnozy, które cierpią na choroby rzadkie słabo rozpoznawane przez lekarzy albo na typowe objawy chorób, które są znane co również bardzo diagnozę utrudnia pod koniec listopada ruszy liście z kampanią społeczną silniejsze od granic ciała równość Rozwiń » pokoleń w diagnostyce i u podstaw tej kampanii znalazły się badania prowadzone również przez polskich naukowców związane z i jazzman dyskryminacji ze względu na wiek, jakiej doświadczają pacjenci i ja jestem zaskoczony wynikami badań, które państwo przytaczają wynikami z wynikami próby badawczej opracowanej przez Beatę Dobrowolska 2017 roku i oddam pani głos, dlatego że te liczby dotyczące właśnie dyskryminacji, jakiej stereo typizacji pacjentów ze strony lekarzy, które są dość znaczne powinny na początku tej rozmowy wybrzmieć dziękuję panie redaktorze zgadzam się, że wyniki prof. Dobrowolskiej dają nam bardzo duża i słusznych wniosków i wartych podjęcia działań przeciw czy zmowy różnej postaci dodam, że próba bardzo dobrze pan znaczy, że chodzi o próbę badawczą, ponieważ badanych było bodajże 100 coś w okolicach 100, więc musimy pamiętać, że od strony metodologicznej to wciąż zbyt mała próba, żeby uogólniać, że w całej Polsce te 30% seniorów doznaje dyskryminacji ze względu na wiek, ale wśród tych badanych przez panią profesor z, zwłaszcza wśród osób starszych potwierdziła się, że doświadczali w trakcie hospitalizacji w trakcie wizyty zjawiska kończy mu jeśli ktoś słuchaczy nie wie czym się przejawia szczególnie w stosunku do osób starszych to przede wszystkim chodzi o o postawę że, że było cierpienie jest wpisane w wiek seniorów, że powinni się z tym pogodzić się mniejsze też NIK te dociekanie co do dalszej diagnostyki i możliwego rozpoznania też pytanie prof. Dobrowolskiej brali udział studenci pielęgniarstwa w szczególności też kierunków i bliskich medycynie i ciekawe było to, że oni około połowa z nich jako obserwatorzy zjawisk w trakcie hospitalizacji, czyli z perspektywy obserwatora i części też systemu opieki zdrowotnej oni dostrzegali, że też to zjawisko ma miejsca około połowa tych badanych także dużym atutem badań prof. Dobrowolskiej było też zbadała to zarówno ze strony pacjenta seniorek ze strony osoby osób szczególnie studentów na obecnie już pewnie również pracowników systemu opieki zdrowotnej, iż obydwóch perspektyw potwierdziła się zjawisko ma miejsce i pytanie, które rodzi naturalnie związane z tymi badaniami z tą próbą badawczą brzmi czy to faktycznie jest istotny problem biorąc pod uwagę całą listę problemów polskiej służby zdrowia i państwo przekonują, że tak, dlatego że ten, iż może się przełożyć co już padło w rozmowie na na diagnozę na sposób postawienia diagnozy i oczywiście, że może się przełożyć panie redaktorze i te te zjawiska są ważne też nie tylko w perspektywie naszego kraju, ale w wielu krajach na wielu kontynentach w Australii już w 2013 roku też przytaczaliśmy w naszej proszą, żeby taki długi obszerny raport oparty o wiele badań on zatytułowany czuję Young i w szczególności tam podkreślono ojczyznę w stosunku do osób młodych w trakcie diagnostyki o osobach starszych również wspominano, ale Australia Polska 2 odrębne światy, a jednak w dużej mierze tam również i to bardzo mocno zaznacza się ten zejdzie my w stosunku do ludzi młodych nawet podejść bardziej niż w stosunku do do ludzi starszych and badania też w krajach Unii Europejskiej potwierdzają to m.in. badanie pana brata z 2018 roku przypadał on ponad 56 000 badanych łącznie tam połowa osób starszych młodszych to było badanie dotyczące ojczyzny ogółem, ale też był były w to wliczone zjawiska dotyczące systemu opieki zdrowotnej niż chodzi o ojczyznę i to też jak najbardziej potwierdziło dania USA podobnie także widać, że jest to wyzwanie łączące narodowości i nie jest tylko charakterystyczne dla Polski, ale też zaznaczyłem, że musimy uszanować perspektywami i pracowników systemu opieki zdrowotnej im nie zaprzeczam, że oni doznają komunikacji z pacjentem wyzwań też przykładowo seniorami bardziej tutaj wydaje się sensownym przedstawić, bo ocenia, że z różnych powodów mogą sami przedstawiać coś zbyt chaotycznie nie jest to wina czy coś przypisane tylko do seniora, ale wiemy, że zdarzają się statystycznie części zaburzenia pamięci np. wśród osób starszych i gdzie my też jako Fundacja pomagamy im pomagamy pacjentom seniorom młodszym struktury Zobacz informacje, które przekazują temu lekarzowi, czyli ulepszać ten działek pomiędzy lekarzem pacjenta, a Nova nie możemy zaprzeczyć że, że też lekarzy stykają się z wyzwaniami komunikacyjnymi ze strony pacjenta także panie redaktorze zależy nam, żeby tak to postrzegać dwutorowo tak nie tylko z 1 perspektywę ale, ale też się wszechstronnie i przytacza wyniki badań zagranicznych niepolskich, które teraz to nie powiem autora, ale też z naszej proszę zaznaczono tam pan znajdzie to to badanie mianowicie ono stanowiło, że pracownicy systemu opieki zdrowotnej z różnych krajów bardzo chcą się w końcu co do dialogu z pacjentem bardzo chcą zwiększyć swoją wiedzę co do tego co wypada mniej, a co bardziej komunikować pacjentowi, a także ta chęć rozwoju jest z ich strony też znacząca także to uważamy za plus im za potencjał też działań na rzecz systemu opieki zdrowotnej wielość i tego nie neguje i zdaje sobie sprawę, że stereotypy mogą znaleźć odzwierciedlenie rzeczywistości często znajdują natomiast jeszcze chciałbym zapytać właśnie o to w jaki sposób jednak nadmierne uleganie tym stereotypom możesz się może się przełożyć na nastawianie na stawianie diagnoz właśnie czy to w zakresie bólu czy w zakresie jakiś innych chorób przewlekłych, a może doprowadzić ca sugerowanie się stereotypami do tego, że zostanie zbyt późno postawiona jakaś poważna diagnoza np. osób młodych przytoczyłem przykład spór o spóźnionej diagnostyki choroby nowotworowej u nastolatki lat 17 to był bodajże głos pierwszy ten jest wyjaśnić to nie jest żadna nasza podopieczna nie była to przypadek literatury i to nawet zagranicznej także nie jest przypadek Polski ale gdzie dokumentowano też była to było to głośna zagranicznych mediach, że dziewczyna podejrzewała także ma guzek, ale poszła w takim pełnym szacunkiem do lekarza czy żona nie upiera, że to jest coś niebezpiecznego tylko chciała zbadać i gdzie były takie opinie, że jest pani taka młodziutka no to z pewnością nie jest żaden głos nawet pojawiły się opóźnienia do wystawienia skierowania na UFG no właśnie się okazało, że faktycznie młoda dziewczyna chorowała na nowotwory różnią się bardzo też poważne miejsce wiele, więc jakieś opóźnienia diagnostyczne tutaj to jest przykład nawet tego czy są bezpośrednio stosunku do osoby młodej natomiast od osób starszych no to również załóżmy taki ból kości nie tylko pracownicy systemu opieki zdrowotnej bardziej my wszyscy w otoczeniu często jesteśmy tak naładowani takim przekonaniem powszechnym społecznym, że no starsza osoba typowo żyją tam w kosztach na pogodę takie typowe tak tam mnóstwo romantyków pewnie wśród starszych osób biura takie stereotypy, ale ten ból kości nie musi być tej starszej osoby skutkiem tego, że ona jest starsza tylko może to być bardzo poważna choroba w tym np. nowotworowa tak i a to jest to jest bardzo duże ryzyko, czyli nie przypisują bólu, że on jest typowy dla danego wieku, ale on jest oczywista powinniśmy akceptować niektórzy chorzy dzielą się z nami taką refleksją, że się nauczyli ten ból akceptować także to też też z ich strony piękne odważne, że zachowują pogodę ducha, mimo że bólem towarzyszy codziennie, ale w tej kampanii raczej promujemy żeby, żeby tego bólu nie traktować, jeżeli tylko jest czas, żeby zmniejszyć zredukować, żeby nie traktować jako codzienność cie też w przypadku osób starszych, że te osoby starsze też mają prawo do komfortu dobrego samopoczucia i wiek to nie jest jakiś wskazanie na nabór, więc podatki przykładowe przypadki, gdzie jednak ten, gdzie może może mocno zaburzyć diagnostykę i może pan tutaj jest, jakie dodatkowe pytania to tak rozpoczęliśmy rozpoczęliśmy klasyfikacji tych stereotypów w w tej broszurze informacyjnej, do której nawiązujemy tych stereotypów jest 5 w tym wieku nie chodzi się po lekarzach trochę już usłyszeliśmy natomiast stereotyp, który zdecydowanie zwrócił moją uwagę to jest chyba pytanie też o w ogóle społeczne postrzeganie czy to chorego czy samej choroby to jest stereotyp pod hasłem uśmiecha się i ładnie wyglądasz to znaczy, że jesteś zdrowy i tu mnie zatrzymało myślenia nad tym, dlatego że noty w wynik wynika z tego z tego rozumowania, że chory musi być osobą poszerzał smutną cierpiącą podczas gdy w rzeczywistości czasem lepszym sposobem na to, żeby radzić sobie jakąś chorobą przewlekłą jest nie najlepszy, ale 1 jest w jaki sposób podejścia do niej z ZUS z uśmiechem w cudzysłowie, jakby i śmianie się oskarżenie jakikolwiek sposób i wydaje się, że to jest ogromna pułapka, że takie właśnie postrzeganie pacjenta jako osoby cierpiącej z automatu sprawia, że bardzo wiele rzeczy może lekarzowi unikać zdecydowanie zgadzam się z tą perspektywą przytacza słowa jednego z Warty chcemy lekarzy, ale też do tych słów na pewno dobrze, aby nasza wiceprezes fundacji pani Agnieszka Górecka też cytowała, że osoba, która cierpi dokładnie tak jak pan powiedział, że czasem mniej leczeniu nawet często jej leczeniu może sprzyjać poczucie takiej normalności w tej chorobie, a częścią tego poczucia normalności jest schludny ładny wygląd, lecz coś co daje mu choremu poczucie, że poczucie, że zachowuje tego tę godność, że nie utracił tego wszystkiego przez chorobę co było przed chorobą i niektórzy empatyczni pracownicy systemu opieki zdrowotnej nawet niekiedy zwracają uwagę bliskim, żeby motywowali chorego do tego żeby, żeby ładnie się ubrał tego lepszego samopoczucia, żeby nie skąpił sobie tych drobnych prostych czynności, które bardzo dużej mierze jednak wpływają na motywację do zdrowienia i taki pozytywny obraz swoich oczach, bo niekiedy choroba może nam bardzo zepsute relacje z samym sobą, że zaczynamy zaczynamy postrzegać siebie jako kogoś z słabego kogoś gorszego od tych zdrowych tak to sobie w tej sprawie nazwijmy bardzo nam też zależy jak i fundacji w ramach świadczonego wsparcia psychologicznego, żeby pomóc CR chorym jednak najlepiej też tego etapu już są w tym etapie to, żeby z niego mogli wejść w samym sobie, że jednak szanują siebie mimo tego akceptują chwilę słabości, bo też nie można wymagać od chorego, że będzie ładnie wyglądało, że tego dnia jak jak bywając, że ciężko wstać z tego łóżka, ale muszę przyznać, że niezależnie od tego czy tutaj w Polsce ze strony chorych podają leki społeczna blokach zagranicznych, które są bardzo bogate mnóstwo inspirujących osób chronicznie chorych to jednak ten element wyglądu tam pada bardzo często, że to nawet potrafi w jakiś sposób załagodzić odczuwanie bólu, bo jednak uwagę kieruje się ku czemuś innemu też ma większą motywację, żeby nawet wyjść na ten krótki spacer na osiedlu, mimo że że ogrom ciała boli też na 1 progu inspirującej państwa brak przeczytałam że, że to jest takie mini codzienny cud, że jak u nas ładnie bierze troszkę się maluje to na większą motywację, żeby z tego łóżka wstać przejść to jest sukces zaznaczy, że to naprawdę takie drobne czynności są sukcesem w rzeczywistości osób chorych przewlekle, a że, jakkolwiek one jednak tę aktywność podtrzymują, więc kogoś ktoś z boku zdrowe mógłby pomyśleć co to za sukces zebrać z tego łóżka i przejść po swoim osiedlu koło bloku, a jednak to jest jest sukces, więc jak najbardziej popieram tę perspektywę, ale przyznam, że w szpitalach też stykam jako pacjentka z takimi tekstami nawet nie ze strony lekarzy czy pań pielęgniarek ze strony innych pacjentek co ty co sobie wyobrazić, że ty się tak to nie w trosce o mnie to mówiłem ręce to się tak uśmiechasz w ogóle się za dużo uśmiechasz jesteś za bardzo pozytywna nikt nie uwierzy, że ciebie, bo ileż tam kości, zwłaszcza ich stan zapalny w ogóle chcecie wierze, gdyż uśmiecha do tych lekarzy, ale bardzo smutne postrzeganie tych, które jeszcze dodał takie maskowanie uśmiechem cierpienia może pan redaktor też słyszał o tym zjawisku o życie sami uśmiechem można maskować bardzo bardzo duże cierpienie niektóre osoby maskują depresję uśmiechem, a więc też trochę inaczej spójrzmy wszyscy na na ten uśmiech nie zawsze oznacza beztroski tylko czasami też się taki, jaki rodzaj do niektórych miejsc trafią to też, ale czasami to niekoniecznie świadczy o tym, że wszystko dobrze, że danej osoby ma miejmy oczy szeroko otwarte tory i również poza poza gabinetami lekarzy bardzo dziękuję panu lekarzu prezeska fundacji nie zdiagnozowani była z nami dziękuję bardzo, panie dyrektorze mam i to wszystko co przygotowaliśmy dla państwa w tej części popołudnia Radia TOK FM w piątek 30grudnia program wydawała czuwała nad nim Katarzyna Murawska realizował Szymon waluta ja nazywam się Filip Kekusz serdecznie państwu dziękujemy spokojnego dnia Zwiń «

Jaka są stereotypy w diagnozowaniu?

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

PODCASTY AUDYCJI: POPOŁUDNIE RADIA TOK FM

POPULARNE

DOSTĘP PREMIUM

SERWIS INFORMACYJNY

Wydanie z godziny 09:00

Najnowsze Podcasty

E. Adach-Stankiewicz, GUS:" Od października notujmy spadki sprzedaży"

Dysonans między słowami a zachowaniem liderów opozycji - Anna Pacześniak, Anna Wojciuk

Borowski: "Opozycja bez wspólnej listy jest w stanie wspólnie rządzić"

"Partnerstwo Rosji i Chin jest wyzwaniem dla Zachodu"

TOK FM

Polecamy

Popularne

GOŚCIE TOK FM

Gazeta.pl

WYBORCZA.PL