Kolorowe ptaki. Rozmowy o spektrum autyzmu. Wizyta w Błękitnym Domku dla dorosłych w spektrum

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

Anna Gmiterek-Zabłocka dzień dobry kłaniam się państwu w moim cyklu kolorowych ptaków, czyli cyklu programów, które są poświęcone spektrum autyzmu i ludziom w spektrum autyzmu, którzy są Kolorowi wielobarwnej i neuro różnorodnie proszę państwa dziś o dorosłych spektrum autyzmu to jest także po ukończeniu 2005. roku życia pojawia się problem, ponieważ brakuje środków właśnie dla takich osób chodzi o osoby, które nie radzą sobie samodzielnie w życiu, które są pod Rozwiń » pewną opieką najczęściej niesamodzielne, ale jednocześnie, które potrzebują relacji społecznych brakuje dla nich ośrodków, mimo że była mowa o tym, że powstaną m.in. domy typu de małe kameralne domy dla właśnie osób w spektrum brakuje też środowiskowych domów Samopomocy, ponieważ te, które działają najczęściej nie chcą przyjmować osób w spektrum autyzmu głównie, tłumacząc to tym, że te osoby bywają niebezpieczne, że terapeuci nie potrafią sobie z nimi poradzić bywa tak, że dana osoba trafia do środka, ale musi tam zostać zabrana, ponieważ rodzice takiej osoby dorosłej dostają telefon, że nie ma szans na to by taka osoba mogła w tym ośrodku dalej przebywać jak teraz przeniosę państwa pod Warszawę tam działa błękitny domek to jest właśnie taki ośrodek dla kilku osób w spektrum autyzmu z opieką można powiedzieć o 11, gdzie dorośli panowie, bo to jest ośrodek dla panów mają codzienne zajęcia i właśnie teraz państwa tam zaprasza dzień dobry ja nazywam Julia Walter i ja tutaj takiego tonie obowiązki takie kierownicze tak to można ująć i ja ogólnie znam naszych podopiecznych no nie wszystkich oczywiście, bo tam się skład zmienia jedni odchodzili przychodzili, ale taki podstawowy skład to już znamy około 6 lat i na początku tutaj zajmowałam podopiecznym jako wolontariuszka wyjść na wyjazdy wspiera terapeutów uczyłam się wiadomo bardzo dużo, a potem zaczęłam coraz więcej przychodzi coraz więcej pomagać, a potem zaczął normalnie pracować najpierw kilka dni w tygodniu teraz już na pełen etat jak pani zaczęła jeździć z z tymi młodymi panami na takie wyjazdy może wakacyjne to co myślała o rodzicach, którzy są takimi dziećmi czy dorosłymi spektrum no 24 godziny na dobę ja powiem na pewno także ja ogólnie z autyzmem mamy do czynienia już bardzo dawno, bo moja mama jest nauczycielem w szkole właśnie Staromiejskiej, więc tak naprawdę artysta miał do czynienia od samego dzieciństwa i nową też podobny wiek uczniów mojej mamy także ja tam miał z nimi do czynienia także dla mnie sam autyzm tak jakby samo zachowanie funkcjonowanie chłopaków, bo jakimś wielkim zaskoczeniem, ale jak pierwszy wyjazd pamiętam to, że trwał tydzień i po tygodniu ja wróciłam po prostu szoku, dlatego że nawet znając testów na wiedząc jak oni funkcjonują nawet właśnie znając no wielu różnych artystów wiadomo każdy funkcjonuje zupełnie inaczej to nawet właśnie znając no jakiś katalog różnych osób to mimo wszystko ja byłem w ogromnym szoku i no też bardzo duży podziw też wobec rodziców, bo szczerze mówiąc ciężko jest w ogóle sobie wyobrazić taką sytuację, żeby miał była w takiej sytuacji także na to jest po prostu nawet dla osób, które tutaj pracuje, która zajmuje chłopakami na co, więc coś niewyobrażalnego, dlatego że w gruncie rzeczy nawet terapeuta prawdami za to płacą także jej takie są w lepszej pozycji, dlatego że ja mam jakąś wizję tego, że jednak ten wysiłek będzie jakiś sposób nagrodzone tak to ujmę tak, a no jednak rodzice to robią to dlatego, że to są ich dzieci po prostu i najcięższą, zanim jest to, że cały czas jest takim trybie czuwania cały czas trzeba patrzeć cały czas trzeba słuchać trzeba obserwować jednak no nasi chłopcy tutaj funkcjonują w taki sposób, że wszyscy powiedzą, czego potrzebują, więc trzeba dużo odczytywać dużo trzeba, a prób błędów podejmować, żeby w ogóle dowiedzieć, o co chodzi są sytuacje trudne są sytuacje, których podopieczni bywają agresywni, tak więc to są no to jest bardzo wiele sytuacji, w których człowiek znajduje się pierwszy raz to jest po prostu szoku także naprawdę duży respekt do rodziców za to, że robią to i toteż nie jest także oni robią kilka lat prawda, bo tak jak ja robię to 5 lat czy 6 załóżmy no to ja jeszcze pewnie i tak mimo no tak aż dużego doświadczenia tak tutaj rodzice zajmują swoimi dziećmi po 30 po więcej lat i no to jest niesamowite dlatego, że to jest naprawdę 30 lat po prostu na takim no takiej trójce prawdę po prostu cały czas to nigdy nie wiadomo tak było czasami bywa także przyjeżdża podopieczny rano już musimy szukać w ciągu dnia zadzwonił, że np. właśnie co się wydarzyło i trzeba zabrać do domu tak także na to nigdy nie będzie tak, że też to dziecko rodzica dorośnie i już tak jakby no tak jak np. nie moja mama tak ja już wyprowadzą z domu ona ma świadomość tego, że raczej się tobą zajmę prawda, że on nie ma cały czas tył głowy, że w obozie trzeba będzie za chwilę gdzieś coś jechać pomóc zrobić, że musi się za martwić o to czy mamy gotowane czy mam posprzątane czuję się dobrze czuje czy jest ciepło zimno, bo przecież takie potrzeby też w większości nasi chłopcy nie komunikują no właśnie takie podstawowe rzeczy jak to czy jest ciepło zimno także tak jakby tutaj ja mam 22 lata taki moja mama no ma świadomość tego, że sobie poradzę tutaj rodzice no chłopcy nasi mają właśnie po 30 lat około i nornice nadal muszą cały czas czuwać i myślę, że to jest właśnie najcięższe, że muszą cały czas po prostu mieć z głowy, że już nie mogą mieć czasu dla siebie tylko nawet właśnie, spędzając ten czas osobno prawda tak jak właśnie tutaj są podopieczni już zaopiekowanie załóżmy tak na to mimo wszystko oni tak się martwią i tego jestem pewna, że mimo wszystko jest to głowę cały czas myślał o tym czy czegoś trzeba zrobić przywieźć zawieźć dowieść czy coś nie stanie takich placówek jak ten wasz błękitny domek jest stosunkowo niewiele wiemy o tym, że te większe środowiskowe domy Samopomocy nie chcą przyjmować często osób w spektrum z czego to pani zdaniem wynika jak to zmienić ja myślę, że przede wszystkim wynika z tego, że mamy takich podopiecznych jakich mamy tak zajmujemy się osoba spektrum autyzmu i wzrostu specyfika funkcjonowania jest taka, że oni po prostu myślę, że większy z nich naprawdę niedobra w takich wielkich domach żyć dlatego właśnie, że to nie są osoby, które są w stanie tak jak chociażby zakomunikować różne rzeczy tak to jednak ktoś musi naprawdę non-stop być przy tej osobie ja też rozumiem fakt tego, że w dużych takich domach pomocy no personelu jest mało podopiecznych jest dużo, więc ja sądzę, że ze względu po prostu na dobro naszych podopiecznych no oni nawet myślę, że na danie była po prostu możliwość będzie będą po prostu tam traktowani tak ale, toteż myśli pani wynika z tego, że po prostu terapeuci w Polsce niejednokrotnie nie są przygotowani do pracy z osobami spektrum to zależy tak, bo znam wielu terapeutów, którzy no są świetnie w tym co robią tak są też trawy ci, którzy no jeszcze mogliby wiele nauczyć tak, ale to moim zdaniem wszystko z w sprawach chęci też na białym seksu nie chciał wypowiadać na temat tego, jakie stoją kraju, dlatego że chyba nie mam takiego ogląda cała sprawa, ale pani jak się pracuje z osobami spektrum to jest praca, jaką wygląda na co dzień tak czy nauczyciel, z czym terapeuta musi sobie umieć poradzić no pewno terapeuta musi mieć cierpliwości to one naprawdę dużą i w ogóle dużą dozę cierpliwości dla każdego z nich, dlatego że jak każdy z nich funkcjonuje inaczej to jest wiadome, ale każdy z nich mimo wszystko potrzeba dużej cierpliwości tak, bo nie wiem mamy podopiecznego, do którego trzeba kilka razy powtórzyć, zanim w ogóle on zacznie wykonywać daną czynność z kolei jest inny podopieczny, które trzeba wiele razy powtarzać, żeby np. w ogóle, jakby przestał wykonywać jakąś czynność tak, czyli to zależy, bo są podopieczni na trybuny są podopieczni, którzy są bardziej tacy robili emocjonalnie są tacy podopieczni, którzy wymagają dużego wsparcia, żeby w ogóle ruszyć jakieś 13 także bez wsparcia terapeuty oni nawet by po prostu sobie tak kolokwialnie, więc siedzieli tak także przede wszystkim raport powinien być dużo cierpliwości poza tym też powinien mieć wiedzę na temat po prostu jak funkcjonują tacy ludzie oczywiście, że to no właśnie jak mówi ze względu na specyfikę funkcjonowania osób spektrum to i tak dużo człowiek na pewno wyciągnie z doświadczenia tak nie przyjdzie terapeutę, który ma, jakby taki wytrych na wszystkich artystów i nie ma takiej opcji, bo każdy z nich właśnie zupełnie zupełnie inny także przede wszystkim cierpliwość po drugie, chęć, jakby obcowania z tą osobą na tyle, żeby się nauczyć, żeby faktycznie być w stanie pomóc w no właśnie ad to nauczenie się danej osoby na czym polega i czym się przejawia i do czego prowadzi co pani obserwuje, ucząc się takiej osoby czy pani też czegoś uczy na pewno ja powiem tak szczerze, mówiąc że ja no z swój temperament musiał mocno oponować sensie chodzi o to że ja jestem jakaś może nerwowa czy coś, czego bardziej chodzi o to, że ja zwykle uważałam się za osobę cierpliwą od chłopcy naprawdę mnie nauczyli Anielskiej wręcz cierpliwości i no myślę, że właśnie uczynił to osoby jest przede wszystkim to, jakie jak właśnie ona sobie też radzi prawda bo, toteż chodzi o to, że no musimy wiedzieć w jaki sposób Ano właśnie funkcjonuje jak ona rytuały, bo to też jest bardzo ważne do testów prawda tej sztywności, które musimy albo wejść albo próbować z nich chłopców wyciągać to jest po prostu ogrom rzeczy prawda, bo nawet samo takie dosyć no byłabym to może trywialne rzeczy, ale czy podopieczny lubi nie wiem załóżmy tartę buraki czynie prawda jest w ogóle ogrom informacji, które trzeba zebrać dane podopiecznym i to właśnie no od takich zupełnie trywialnych prostych codziennych rzeczy do właśnie tego jak funkcjonują być może nawet ktoś stanie się wczuć na tyle, żeby zaczęli zauważać jak ta osoba może postrzegać świat tak, bo to też jest bardzo trudna no właśnie czy pani jest w stanie powiedzieć jak auto jeszcze postrzegają świat wydaje się, że jeszcze nie Niewiem czy kiedykolwiek będę, bo to jest bardzo ciężka sprawa prawda, bo oprócz tego, że każdy inny to też wydaje się, że trafi ci nie powinni nigdy interpretować czegoś, czego miał pewności nie ma kto do końca jasne nie chodzi o to, że nigdy nie powinniśmy zakładać czegoś, tak więc możemy się domyślać możemy jakoś próbować zrozumieć ich świat, ale no nigdy nie możemy zakładać coś na 100% także być może ja też próbuje tak mi się wydaje, że to jednak wraca do mnie tego wymaga, żeby próbować wejść w to co oni czują ani myślały co widzą, ale na, jaką nie możemy niczego nie założy skórę no ale powiedzmy jak pani myśli na ten moment co pani wie o tym świecie, a testów, bo wiemy, że to są często osoby nadwrażliwe na dźwięki światło itd. tak dalej tak to na pewno to na pewno często są osoby, a które po prostu mają swoje wrażliwości i tego typu sprawy, ale myślę że, toteż w ogóle postrzeganie całego świata może być inny tak na szukanie widzenie fragmentaryczne tego typu sprawy tak to jest też ogromny wachlarz dosłownie różnych opcji, które tutaj mogą scalać także no myślę, że świadka od każdego artysty jest inny i też może być dla niektórych może być przerażające nawet tak, bo no bardzo różne tutaj są zjawiska tak i no ciężko jest tutaj tak naprawdę powiedzieć kiść takiej i 1 obraz tego co może w ogóle być w głowie testy, bo to jest tak jak mówię ciężka w ogóle do rozgryzienia sprawa bardzo indywidualna kwestia, a oni potrafią panią czymś zaskoczyć oczywiście każdego dniach absolutnie każdego dnia oni naprawdę sami potrafią wymyślić rzeczy, które miały nigdy nie podejrzewała np. nie załóżmy, że taka użytym taka historyjka dzisiaj my zawsze chowa klucze po prostu do miejsca, w którym trzymamy takie rzeczy bardzo niebezpieczne chemia, ale też często leki takie różne sprawy najważniejsze podopieczny tam szczoteczkę do zębów i on ten klub po prostu wynalazł spod ziemi i nagle ból zaczął sobie spierać ja nigdy wcześniej tego nie widziałam także np. tym nie zaskoczył, ale też takie różne sytuacje takie codzienne, toteż np. podopieczny, który no on zwykle nie wchodzi jakoś tak dużą interakcję prawda z innymi podopiecznymi albo w ogóle z terapeutami im po prostu rozmawialiśmy jakaś taka aż całkiem zabawna historia była opowiadana i po prostu się zaczęli śmiać i on również przed tą też zaczął śmiać tutaj tak jak mówię ciężko powiedzieć czy on faktycznie, jakby rozumiał, o czym była mowa czy może po prostu właśnie poczuł atmosferę, ale to było dla mnie za bardzo zaskakujące także taka rzecz się wydarzyło to powiedzmy jeszcze jak wygląda taki dzień tutaj uwag w tym błękitnym domku co robicie czym się zajmujecie w jaki sposób organizujecie czas czy wciągać ich w ten to wypełnianie czasu jasne tak oczywiście będą na napięty grafik przeciętnie jak rano przyjeżdżają podopieczni domu to układamy zwykle plan dnia no dla artystów jest bardzo ważne, żeby mieć postrzegania tej perspektywie co się będzie działo danego dnia także układamy sobie plan dnia wiadomo szykujemy się rano myjemy ręce rozkładamy rzeczy tak jak każdy odmiany po kolei trzeba się trochę rozesłać obudzić podań śniadania potem mamy czas na takie zajęcia indywidualne każdy nasz podopieczny ma plan indywidualne działania naj wg tego planu po prostu terapeuci każdego tygodnia każdy terapeuta ma innego podopiecznego po prostu terapeuta danego dnia decyduje co będę robił podopiecznym takiej naj to jest taki czas, że właśnie może sobie nie pójść na spacer albo układać puzzle albo robić jakieś edukacyjne rzeczy pisać czytać próbować liczyć uczyć różnych takich prostych wiadomo że, ale mimo wszystko to daje efekty także terapeuta właśnie ustala co tutaj będą robić w tym czasie później zwykle jest spacer po to, też zależy wiadomo jak ktoś ma ochotę wcześniej ktoś później, bo to jednak musimy trochę działać pod podopiecznych od trzynastej jemy obiad wspólnie później chłopcy mają zajęcia relaksacyjne, które mogły się wyciszyć, a później zabieramy się za sprzątanie domu na jej czas uleciał prawda piętnasty trzeba się zabierać jechać do domu włączać ich np. nie wiem przygotowywanie posiłków tak oczywiście nawet mamy zajęcia kulinarne co tydzień w czwartki gotujemy wspólnie różne rzeczy on jak najbardziej właśnie gotowanie to jest niesamowita sprawa, dlatego że oni bardzo chętnie angażują gotowanie też często próbują dzięki temu w ogóle nowych potraw być może przez to właśnie na jak sami przygotują to są ciekawi także jak najbardziej i to wiadomo każdy poziom trudności ma inne to zależy jak jest w stanie ale, ale jak najbardziej ściągamy każdy ma swój udział w tym i co np. takich zajęciach kulinarnych gotuje robicie w nerkę zrobiliśmy makaron może to jest dosyć ciekawe robiliśmy swój własny makaron różne rzeczy bardzo różne rzeczy robią raczej staramy się teraz bezmięsne rzeczy robić próbujemy układać dania, żeby one były no ciekawe kolorowe wiadomo też w zdrowe, żeby dostarczały tego co trzeba co np. jeszcze ciekawego robiliśmy sałatki oczywiście kotlety np. robiliśmy jajeczne tonę rzeczy, bo wiadomo przez tyle lat to już się tym się zbierało na pewno ogromny wynik tego co jesteśmy w stanie zrobić, ale to tak jak w różny poziom trudności raczej się staramy takie trudniejsze zdrowi, żeby wszyscy byli zaangażowani to ich zaangażowanie wtedy kolega np. na czym w przypadku przygotowywania jakiegoś posiłku no tak na taki mówi jedni Terra znaczy jednak podopieczni są w stanie np. właśnie samodzielnie coś po kraju tak jedni potrzebują wsparcia takiego, żeby trzymać rękę albo np. na takiego słownego wsparcia, więc to jest no zależy właśnie co kto potrafi i na ile się odnajduje w tym, ale myślę, że zaangażowanie widzę przede wszystkim w tym, że oni chętnie, jakby przychodzą tak jak są zajęcia kulinarne to oni bardzo chętnie są w tym miejscu są w kuchni są przy stole nie odchodzą nie odbiegają nie mają takich potrzeb do załatwienia w tej chwili akurat po prostu zdaje, że są tu i teraz tak, że chcą po prostu uczestniczyć w tym, nawet jeżeli tam nie wiem ktoś nie da rady albo się zmęczy to widać, że oni cały czas, gdy są w tej przestrzeni zapytam panią jeszcze jak pani myśli z czego wynika to, że część z nas społeczeństwa, która nie miała nigdy zacznie z autyzmem nie rozumie osób w spektrum, gdybyśmy to właśnie przez to, że nigdy nie mieli do czynienia prawda, bo też snuje się spotykam z takimi tak jak mówię ja się pracą takiego w towarzystwie takich, które w większości no ma do czynienia prawda z takimi osobami, ale zauważam takie uszkodzenie mienia komunikacją czy cokolwiek takiego codzienna sytuacja, że ludzie nie bardzo wiedzą jak mało się w ogóle zachować prawda więc, żeby nie urazić takiej osoby albo, żeby nie urazić terapeuty, chociaż niewinnego miał polegać, ale tak tak ludzie mówią także nie chcą nas urazić to wolą po prostu w ogóle nie obcować prawda w ogóle nie, jakby nie wchodzą interakcje z nami a bo po prostu no to wynika ze strachu, ale i to nie jest nic bardzo dziwnego myślę, że tego prostu by się przydała edukacja na ten temat tak co można robić, czego raczej nie powinno się robić jak można spróbować właśnie taką interakcję wejść myślę, że w tym wzrostu jak najbardziej naturalnie trzeba zachowywać prawda, bo tak jak nie wiem taki przytoczę może przykład, że często ludzie jak już wchodzimy z 8 do kładki czy do innego środka komunikacji i zauważają Groupe no naszą grupę właśnie i patrzą patrzą i w pewnym momencie dochodzą jednak do wniosku, że coś mamy tutaj do czynienia z niepełnosprawnością tak to często zrazu ludzie rzucają, żeby miejsce ustępować Boże nie wiedzą co robić w ogóle panika szok niedowierzanie i w ogóle nie wiadomo co się tutaj dzieje no i moim zdaniem właśnie nie powinno się moim zdaniem to powinno właśnie najbardziej naturalnie na świecie zachowywać tak jednak my chłopców cały czas w tej podopiecznych no, jakby próbujemy wdrażać do społeczeństwa tak próbujemy wypracować w nich takie naturalne zachowania tak jak nie wiem, że wchodzimy do sklepu tak to może spróbować powiedzieć dzień dobry to może albo po prostu spróbować zachowywać jak najbardziej naturalnie i tego byśmy to, czego oczekiwali po prostu od innych ludzi także zachowywali się to naturalnie, bo chłopaki na pewno odczuwają emocje, które są wokół nich tak, jeżeli ktoś zaczyna wokół nich panikować albo się zachowuje jakoś dziwnie to ja myślę, że mocno przejmują to także jedne można zrobić, żeby w ogóle spróbować obcować z artystą to zachować naturalne to jest także autyzm często się kojarzy myślę, że w, jakiej części stereotypowo tę dużą liczbą zachowań trudnych jak jak sobie z nimi radzić, jakie zachowania i Wiak, jakie macie na to sposoby zachowania trudne są różne prawda, bo zachowania trudno mogło się sprowadzać się do takich prostych rzeczy nie wiem jak nie wyklucza np. i to jest coś co no teoretycznie nikt nie przeszkadza prawda jest społecznie akceptowalne, ale teoretycznie robi nikomu krzywdy, ale też mogą zachowania trudne takie jak po prostu agresja tak wobec nawet auto agresja wobec siebie albo agresja wobec kogoś innego tak także wszystko zależy właśnie od tego co się dzieje czy to jest coś nie wiem coś stałego prawda no bo wiadomo na stałe zachowania to mamy po prostu schematy ustalone procedury na jakieś takie wyskoki, że tak to ujmę w cudzysłowie na słowie przepraszam na tak jakieś wyskoki to wiadomo reagujemy po prostu zgodnie z tym nowe sytuacje się znajdujemy tak, jeżeli zachowania agresywne to próbujemy po prostu izolować na chwilę to osoby tak przede wszystkim, żeby zapewnić po prostu bezpieczeństwo resztę, a jeżeli chodzi o zachowanie trudne tego drugiego typu takie, które teoretycznie nikomu oczywiście znaczące słowa nie przeszkadzają no to jest po prostu mozolna praca tak po prostu wtedy ustaloną procedurę i próbujemy się wszyscy trzymać to jest taka specyfika pracy, że niczego nie wypracuje 1 dzień tak jak dzieci uczy już murować buty to jest zwykle kilka dni po sprawie tak tutaj potrafimy miesiącami powtarzać 1 czynność reagować na jaki właśnie na trudne zachowanie nadzieję, że właśnie to sprawi, że to zachowanie trudne uda się wyciszyć i czasami jest faktycznie także działa i że udaje się do dzisiaj czasami jest także na to potrzeba tego podopiecznego jest tak wielka, żeby robić to, że po prostu się nie tak no, więc jeżeli to jest zachowanie takie agresywne albo auta agresywne to wiadomo, że to jest no, jakby cięższa sprawa tak, bo wtedy wiadomo, że trzeba to ukrócić, żeby po prostu zapewnić bezpieczeństwo należy chodzi właśnie te zachowania trudnego drugiego typu na to po prostu to jest praca praca praca i nadzieja, że coś zmieni czasem zmienia czasem nie zmieniano tak nie będą wiec w bawełnę, bo tak po prostu jest, że czasami można latami latami latami robić 1 rzecz i nie zmienia, a czasami jest także się dosyć szybko zmienia, tak więc wszystko zależy to sam jest także latami robi się 1 rzecz i np. coś tak jakby w cudzysłowie zaskoczy nie wiem już po 2 latach prawda, że nagle widać, że to przyniosło skutek albo może być także się pracuje pracuje na część pracuje poświęca się temu dużo uwagi i potem się na dno potem już po prostu stwierdza, że być może to faktycznie nie ma sensu czasie zająć czymś innym i zachowanie wypis w jakiś sposób zmienia po prostu tak w jaki sposób na już inaczej podopieczny reaguje także no to też jest bardzo indywidualna sprawa bardzo, ale najczęściej właśnie to jest po prostu kawał mozolnej pracy a jakie mówi autyzm to pani z czymś kojarzy no z moimi podopiecznymi oczywiście, ale ogólnie dla mnie artysta to jest znacznie się np. kojarzy autyzm z takim nie to, że wyobcowania, ale może taką samotnością tak no bo artyści i to co jednak w gruncie rzeczy samotnicy rzadkość zdarzają się też niektórzy jednak lubią być w grupie odpowiada duża grupa ludzi wokół myślę, że to się najbardziej kojarzy właśnie oraz samotnika z wyborów pani na to co pójdziemy do domku oczywiście bardzo proszę mówiłam pani wcześniej, że może być różnie no może być różnie dania nie ma co tutaj oszukiwać tak może być różnie, bo jednak u nas może atmosfera zmian w przeciągu sekund no zobaczymy możemy poznać w tym domku, do którego idziemy też błękitny domek mieszka 5 młodych panów wszyscy są z osobami spektrum jest wraz z przedpokoju tutaj teraz chłopcy są na zajęciach relaksacyjnych także domy tak tutaj tylko przemknie my tutaj, gdzie teraz znajdujemy to jest główne pomieszczenia tak, które najwięcej czasu spędzamy tutaj jest tablica, na której układamy plan dnia to jest myślę, że wokół to jest epicentrum całego naszego domku tutaj sekwencję większość akcji wokół tego jest tu widzę tutaj, że są zdjęcia, czyli rozumiem każda indywidualnie osoba tak ma ustawiony plan tak każdy indywidualnie osoba ma swój własny plan, który układamy za pomocą PiS jest to są tak jakby ikony które, jakby określają dane daną czynność czy Niewiem rzecz tak jak są lekarstwa czy spacer czy w pójście do domu właśnie zajęcia relaksacyjne to po prostu proste grafiki, które mają obrazować podopiecznym co będziemy robić po prostu ma też mamy duży stół, przy którym większość czasu właśnie pracujemy jemy obiady posiłki dalej będzie kuchnia tutaj chłopaki i gotują nadużywamy jedzenie no też ważne na pewno dla nich miejsce tak było jednak tutaj mogą sobie przewodnicy do jedzenia picia tutaj rozumiem te obrazki, której autor pani mówiła szczegółowo opisane co, jaka czynność oznacza tak znaczenie to akurat niekoniecznie dlatego, że to jest akurat spis zasad o weto akurat młodsza grupa, która też witałem błękitnym domku weekendami oni tutaj zrobili sobie taki spis zasad którymi kierujemy na zajętych i toteż właśnie są PiS jest, żeby pomóc im zrozumieć jak tak, żeby zobrazować no właśnie pani mówi, że teraz jest czas tym relaksacyjny co to oznacza co robią obcy na chłopcy się wyciszają co znaczy, że oni po prostu kładą się na materacach puszczana jest muzyka relaksacyjna przyciemnia my przyciemniane okna tak, żeby po prostu no ograniczyć bodźce, które do nich dochodzą do pozwalają się wyciszyć w większości przypadków, a jeśli któryś nie chce np. w danym momencie no oczywiście nie będziemy go złożyć na siłę oczywiście próbujemy próbujemy próbujemy, ale jeżeli za którymś razem widać, że nasi jednak nie uda no to po prostu on wychodzi z tego co ze sławnego relaksu i po prostu znajdujemy inne zajęcia działam też, że byliście nadwozie też macie hamaki tak taki czas też tutaj można spędzić na świeżym powietrzu tak jak najbardziej w ogóle dla nas spędzanie czasu na świeżym powietrzu jest bardzo ważne, bo to też pozwala na ruch, który też zdaniem ważne fizyczne tak, żeby jednak zrealizować te emocje winny sposób prawda i tak właśnie także dużo spacerujemy dużo jesteśmy nagrodzie Grammy różne gry jak siedziałam chwilę w samochodzie pracując słyszałam nawet jeden z chłopców śpiewa tak tak tak dokładnie tak to na zasadzie właśnie Kretę chowali tutaj jeden z naszych podopiecznych sobie śpiewa piosenki różnych te najczęściej polskich wykonawców to oczywiście też zależy od dnia prawda, bo tak np. nie wiem tutaj akurat, jeżeli chodzi o Błażeja prawda są niekiedy on jest taki na bardzo wyciszony wręcz śpiący taki, że nie bardzo ma w ogóle ochotę współpracować to dopiero rozmachem tak tak są niekiedy naprawdę się z nim porozmawiać tak w miarę oczywiście wiadomo na takich ich w jego zasadach tak takie raczej plaster komunikacja raczej odpowiada na pytanie tego typu sprawy i raczej sam siebie do tej intencji komunikacyjnej w ogóle no rzadko kiedy akurat nasi podopieczni mają taką intencję komunikacyjną tak także to, ale jest w stanie np. odpowiedzieć na pani pytanie tak w większości trafnie nad tak jak mu wszystko zależy od dnia ich też zależy od podopiecznego jedni bardziej trafnie odpowiadają inni trafnie to wszystko wszystko zależy proszę państwa byliśmy w ośrodku błękitny domek rozmawiają z panią psychoterapeutką, której pięknie dziękuję za rozmowę jednocześnie chcę powiedzieć, że takich ośrodków w Polsce nie ma zbyt wiele najczęściej powstają inicjatywy rodziców, którzy nie walczą są to ośrodki, które powstają w ramach projektu, a to oznacza, że finansowanie jest zapewnione tylko na czas trwania takiego projektu np. projekt może być finansowane przez samorząd i rodzice cały czas żyją w tej niepewności napięciu co dalej co po zakończeniu projektu czy zostanie przedłużony czy znowu znajdą się pieniądze na to by zapewnić naszym dzieciom wsparcie opiekę no właśnie to jest pytanie, które pozostaje bez odpowiedzi najczęściej niestety ta niepewność jest bardzo bardzo stresująca męcząca tyle proszę państwa mnie dziękuję za uwagę, a kolejne rozmowy właśnie w ramach cyklu kolorowe ptaki są na tokfm PL, gdzie państwa zapraszam Zwiń «

Kolorowe ptaki. Rozmowy o spektrum autyzmu. Wizyta w Błękitnym Domku dla dorosłych w spektrum

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

PODCASTY AUDYCJI: KOLOROWE PTAKI

POSŁUCHAJ RÓWNIEŻ

DOSTĘP PREMIUM

SERWIS INFORMACYJNY

Wydanie z godziny 04:00

Najnowsze Podcasty

Ciąg dalszy łamania praworządności. Co na to UE?

Afera Profumo

Aż 88 procent z nas w ostatnim roku choć raz zaangażowało się w pomoc na rzecz innych - badanie Lekarzy bez Granic

"W tym reportażu nic mnie nie zaskoczyło, oprócz bohaterskiego tenora pana burmistrza" – słuchaczx po wysłuchaniu 1. odc. serialu "Mała Władza"

TOK FM

Polecamy

Popularne

GOŚCIE TOK FM

Gazeta.pl

WYBORCZA.PL