Co lub kto najbardziej ogranicza osoby z niepełnosprawnościami?

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

wieczór Radia TOK FM nic ludzkie nic nam obce tak brzmi tytuł nowej kampanii społecznej Fundacja zielone, a jej przesłanie jest takie osoby z niepełnosprawnościami mogą pełnić takie same role społeczne i realizować życiowych rolach na równych zasadach takich jak osoby pełnosprawne to jest właśnie przekaz kampanii, której będziemy rozmawiać, która jest przyczynkiem do naszej dzisiejszej rozmowy najbliższej godziny ja nazywam się Małgorzata Połczyńska studia są Krzysztof Rozwiń » Dobies dyrektor generalny fundacji Avalon dobry wieczór dobry wieczór pani Bogumiła Siedlecka gorlicka jedna z bohaterek kampania znana również w internecie jako ani na resorach dobry wieczór dobry wieczór witam serdecznie i łączymy się również z panią Anną Koczwara z Krakowa, która również uczestniczy w kampanii i którą również mogą państwo kojarzyć się z internetu z profilu Creative Diana dobry wieczór dobry wieczór witam serdecznie chciałam najpierw trochę bezczelnie poprosić panie, żeby wykonały panie za mnie fragment mojej pracy i powiedziały, dlaczego to właśnie panie uczestniczące w kampanii Anią oddaje głos, ale takie czekanie na czwarte to proszę to proszę powiedzieć właśnie, jaki jest pani udział w tej kampanii i jakich powodów się pani na to zdecydowała ja jestem mamą dziewczynki z niepełnosprawnością i jeżeli nie jakakolwiek okazja do wzięcia udziału w tak fantastycznej kampanii społecznej to jest pierwsza jak zobaczyłam jak pierwszą taką zajawkę filmu Chicago jak wszystko ma wyglądać jak sposób jak w ustach przedstawiona to się popłakałam bardzo się wzruszyłam, bo no, bo ta kampania jest bardzo wzruszają jest taka po prostu ludzka dlatego dlatego też zwrot z tego, jakie tematy, gdyż są porusza w sieci o warzywa reformę w moją córką do wzięcia udziału w tej kampanii no i bardzo się cieszę z tego powodu mogliśmy zrobić coś takiego owe mogą się pokazać, że osoby z niepełnosprawnością to nie tylko ich niepełnosprawność to też typy wszystko to przeżywamy my też na co dzień, że niczym się równi z tym Inspekcja i wzruszającej ludzka powiedział, że się popłakała, ale od razu zastanawiam się może nieść takie skojarzenia z czymś co no właśnie wywołuje jakiś smutek itd. a chyba nie o to w tym chodzi, więc chciałbym fani jeszcze trochę rozwinęła myśl, dlaczego tak tak to poruszyło poruszył ten pomysł i skąd właśnie taka reakcja właśnie poruszyło jest tego tytułu było to takie ludzkie Ewą kampanie są ukazane tak naprawdę rzeczy, w którym mierzy się każdy z nas porusza mnie to też dlatego, bo moja córka aktualnie jest u 7 lat i śmiejemy się jest taką miała na Polakom przez NATO wszystko co film wiele bohaterów w tym filmie i wzruszyłam się do tego byłą, bo tarek la Carte kampania pokazuje, że ich nie zamyka osób z niepełnosprawnością tylko ich niepełnosprawności nie, odbierając sprawczości i pokazuje że, że prócz siebie całego trudu związanego z Brestu byciem osobą z niepełnosprawnością i mamy w tym wszystkim też takie ludzkie zwykłe rzeczy socjalna za chwilkę opowiem trochę więcej o samej kampanii i też o motywach, które się w niej pojawiają, ale jeszcze samo pytanie o uczestnictwo zaangażowanie kieruję do pani Bogumiły Siedleckiej gorlickiej ja jestem z fundacją Avalon związana już od wielu lat przy wielu projektach m.in. przy projekcie seksu, które mówimy o seksualności i rodzicielstwem i wszystkim co ona dotyczy także ja jestem całym sercem tutaj en z fundacją mam w zasadzie więzienie od zawsze i gdy w zeszłym roku była kampania społeczna i przepiękna, która pokazywała tak naprawdę miłość związki rodzicielstwo to pomyślałam sobie, że chciałabym kiedyś być tak dobrej kampanii, która skupia się na to kim jesteśmy, a nie na tym, jaką mamy niepełnosprawność i kiedy dostałam propozycję do tegorocznej kampanii Noto od razu powiedziałam tak jasne wchodzimy to jak dym, gdy zobaczyłam cały scenariusz Stenki, które odbywamy to tak szczerze nie było wzruszenia to było taka satysfakcja, że wreszcie jest kampania, która oddziela osoby z niepełnosprawnością z tej infantylizm akcji z tego pokazywania nas jako tylko osoby, które cierpią chorują proszą ludzi pieniądze, które nie radzą sobie w życiu niestety do tej pory wielu przekazach medialnych osoby z niepełnosprawnościami były przedstawiane jako właśnie osoby, które potrzebują wiecznie pomocy wsparcia leczenia rehabilitacji i tego wszystkiego co jest związane z naszą niepełnosprawnością oczywiście, ale to jest tylko część, a przede wszystkim jesteśmy ludźmi, którzy kochają, którzy chcą pracować, którzy się złością, a niektórzy mają śmieszne sytuacje np. w parku będąc psem na spacerze, bo nasza scenka zresztą zachęcam, żeby obejrzeć całą kampanie, bo jest moim zdaniem cudowna już oglądałam ze 100× jak najwięcej i za każdym razem odkrywamy coś nowego dla siebie także zachęcam proszę dobrze to, bo tutaj powiedział pan o tej czynności proszę opowiedzieć własna nasza nas na czas synka polega na tym, że jesteśmy na spacerze z moim mężem i psem mamy suczkę Engel rasy Welsh corgi i jesteśmy na spacerze i ona coś zauważa i ucieka, a ponieważ to ja jest w naszym związku szybsza to ja ją go nie mój mąż próbuje nas również dogonić i to jest ręka, która pokazuje że, że nic ludzkie nie jest nam obce, że sytuacje, które widzą państwo w tej kampanii mogą może każdy do siebie przykleić, bo każdemu może zwijać pies każdy może się w związku z po kłócić każdy może żywić ciasto i to miasto nie wejdzie tak oczekiwania bez słów rzeczywistość i każda z tych scen jest bardzo uniwersalna bardzo pokazująca, że nieważne, jaką posiadasz niesprawność ma takie same dzielnice jak każdy tylko nie każdy widzi to, że takie życie mamy i że chcemy tego, aby ludzie po prostu nas traktowali jako takich zwykłych obywateli, którzy mają te same problemy metr cienia i przygodę tych emocji bardzo chciałbym odnieść, dlatego że dlatego, że ta kampania jest poruszająca i ona może wzruszać z 1 strony jest to opowieść, w której chcieliśmy fundacji bardzo zawrzeć ten element humorystyczny to nie jest kampania, gdzie mamy na tym ekranie w tej krótkiej opowieści w spocie wideo, które można obejrzeć także w internecie bardzo zachęcam tam miał być element humoru i im i uśmiechu i on jest ale kiedy zastanowimy się na tym, że ta kampania w ogóle potrzebna, że my pokazujemy niepełnosprawność taki sposób w jaki nikt nie pokazuje, że my zupełnie zmieniamy perspektywę patrzenia na osoby z niepełnosprawnością światów z niepełnosprawnościami, że my musimy tłumaczyć to osoba z niepełnosprawnością to jest przede wszystkim człowiek taki sam jak każdy z nas jak każdemu człowiekowi nic ludzkie nie jest mu obce to kiedy sobie uświadomimy to zaczynamy mieć tu tu tą trudniejszą refleksje i szczerze powiem długo zastanawialiśmy się fundacji planują kampanie tegoroczną już piąta kampania fundacji Avalon każda z nich ma zmienić postrzeganie niepełnosprawności 5 lat pracy, które włożyliśmy w to, żeby Polacy trochę inaczej reagowali, kiedy widzą osoby z niepełnosprawnością i kiedy ją spotykają, kiedy zaczynają wchodzić z nią wre relacje, bo jest to poważny w Polsce cały czas problem tak uważamy tak pokazują badania, które prowadzimy chcieliśmy długo zastanawiał się nad koncepcją chcieliśmy zbudować taki przekaz, w którym no właśnie odrzucimy tę rolę pokażemy niepełnosprawność, ale nie przez pryzmat niepełnosprawności tylko przez pryzmat normalnego życia takiego ma każdy z nas i proszę wierzyć, że są momenty trudniejsze i łatwiejsze są sceny bardziej wesołe, chociaż jak wasza historia z psem czy Aniu, wasza historia z z ciastem, ale są też te momenty, kiedy okaże się trudniejsze emocje mamy tam nieprawdopodobną też trudną do zagrania scenę kłótni partnerów, gdzie osoba 1 osób jest osobą z niepełnosprawnością nie słyszy tam jest złożony bardzo duży wysiłek emocjonalny to, żeby pokazać to, że osoby z niepełnosprawnościami także córki nie obce także potrafią pokłócić, ale także mogło się dobrze bawić na my na zabawie i to są takie to są takie momenty, w których my jako Fundacja Avalon realizujemy bardzo ważną dla nas misję, bo oczywiście pomagamy jest to, o czym wspomniała Bogusia te potrzeby i ta czasami konieczność wsparcia pomoc osobom z niepełnosprawnością ona istnieje natomiast nie możemy zapominać, że w tym wszystkim osoby z niepełnosprawnością to przede wszystkim osoba przed wszystkim człowiek wózek rzeczywiście jest tak szybki, żeby koniec z faktur czeka także mój wózek jest 12,5km/h, więc nie, więc daję radę czy, jakim jest będzie bazą, którzy wszystko mniej, ale no jestem zdecydowanie szybsza niż osoby pełnosprawne co jest ciekawe, ale tak no tutaj scenka była jak najbardziej rzeczywista, choć chce też powiedzieć, że ja mam osobiście duży problem z wyprowadzeniem sama Engel i nigdy tego nie ukrywałam to nie jest także ja łapię za mecz i wezmą na Pace zawsze jesteśmy w trójkę IMI to, że jesteśmy razem też w tej kampanii chciałam o tym powiedzieć, bo dostałam takie słuchy, że takie takie feedback że, dlaczego właśnie taka scenka dla ciebie kojąco nie wychodzi niż z NDR sama, a ja na to wiem, ale przecież sama nie jest sam jest ze mną majtek, a ta scena, jakby ją złożyć takie części pierwsze pokazuje nie tylko to, że pies zwiewa, ale też to, że mamy relację, że jesteśmy razem, że tak naprawdę łączy nas wiele niekoniecznie macierzyństwo czy takie państwo jest spoiwem w małżeństwie to może być chociażby posiadanie psa albo i po prostu zwykłe relacje także wczoraj akurat rozmawiam też rodziców przy okazji rozmowy o książce psa książka też właśnie ten motyw system pojawiał, więc jak najbardziej no ale my zmagamy mówił, że Engel nasza Julcia także tutaj wszystko się zgadza to pytanie w takim razie teraz oto scenkę z ciastem i dlaczego akurat taki wybór i co przedstawia, jakie niesie ze sobą przesłanie pani Anno odnośnie naszej sceny mogło faktycznie nie miałyśmy bardzo drogowa i jak ta scena mówiła o tym, że nie liczą się często efekt końcowy tylko chodzi o to, żeby po prostu dobrze razem bawić no i w życiu Ameryką faktycznie tak często wygląda z racji ograniczeń fizycznych, że wiele rzeczy nie wychodzi to po prostu nie ma znaczenia próbujemy robimy rzeczy razem i nigdy nie mówimy nie tylko po prostu idziemy w to życie odważnie co oczywiście pewne rzeczy, których nie da się przeskoczyć, ale pomimo wszystko zawsze próbujemy czy to tak jak tutaj scena zrobieniem ciasta, a nie wyszło okej ważne, że jesteśmy razem się dobrze bawimy, a wielka szkoda aktualnie chodzi do szkoły i stwierdziła, że chciałaby pójść na jogę no i większość dystansu ludzie słyszą coś takiego myślę sobie mną, bo jak no przy takim dużym ograniczeniem fizycznym to niema sensu no ale dla mnie osobiście sam wie ja zgadzam się na wszystkie fakty, że chcę pokazać komentarze i sam mimo jej ograniczeń fizycznych ona może próbować robić i bawić się tym wszystkim, żeby to była dla niej radość po tego, że czasami nie widzę i wiele rzeczy nie będzie w stanie zrobić to, żebyśmy po prostu albo były tym razem albo, żeby w ogóle brała udział w rzeczach byłam w tamtym tak społecznie umysłu to też bardzo ważne w tym temat ja to nasza o, a zaprasza także, iż uważał, że przerwa, ale chciałam tak naprawdę państwa zapytać czy tak nie jest w życiu codziennym przecież nie wszystko nam zawsze wychodzi i nie jest ważne, ale czy mamy niepełnosprawność nie czy każdy jest urodzonym cukiernikiem czy każdy nie pokłócił się ze swoim partnerem partnerką naprawdę uważam, że te sceny jeżeliby zapomnieć o tej niepełnosprawności dotyczą absolutnie każdego z dużą dyskusje toczyliśmy wokół tego hasła przewodniego tej myśli przewodniej, która jest połączona z nic Suski nie jestem obcy w tych naszych kampaniach często pada takie zdanie, bo tuż drugi raz, bo poprzednio w tej kampanii pełnosprawni w miłości też tak mówiliśmy niepełnosprawność nas nie ogranicza to jest także element naszej dyskusji z samymi osobami z niepełnosprawnościami, które bardzo często bardzo często dostrzegają swojej niepełnosprawności ograniczenia jak to nas nie ogranicza przecież ogranicza, a my mówimy, owszem to znaczy, jeżeli Bogusia porusza się na wózku no to jest dla niej ograniczenie natomiast nie ogranicza jej niepełnosprawność jest jako osoby jako człowieka nie ogranicza jej w tym, że nie może próbować pokonywać swoich barier szukać swojej drogi w realizowaniu codziennego życia codziennych pasji codziennych aktywności to, że niepełnosprawność jest to oczywiście ograniczenie, które dotyczy jakiegoś wycinka naszego życia, ale nie całości co więcej każdy człowiek nawet ten bez niepełnosprawności ma takie ograniczenia, które takiego czy innego wycinka jego życia dotyczą tutaj można zaryzykować twierdzenie, że w pewnym sensie wszyscy mamy swojej niepełnosprawności wszyscy mamy swoje ekstra sprawności to wszystko składa się dla nas jak ona na osoby jako na ludzi tu, z których każdy inny każdy swój własny i my w tej zbiorowości jesteśmy równi tacy sami, ale przede wszystkim równi i te budowanie barier sztucznych to wykluczanie to patrzenie na osoby z niepełnosprawnością jako osoby natknąć trzeba ratować, która na pewno będzie wymagała naszej pomocy albo na pewno nie da sobie rady w życiu czy taki czy innej roli to jest to myślenie, które chcemy wyłączną kampanią chcemy pokazać niepełnosprawność cechy jedną z wielu cech składających się na człowieczeństwo każdego z nas w dniu ja mam takie powiedzenie, że tonie niepełnosprawność nie ma mnie tylko ja mam niepełnosprawność i weto o tym pamiętać, że oprócz tego, że jeździ na wózku to jestem kobietą jestem żoną przyjaciółką siostrą córką pracownicą i płacę podatki, jakby jestem człowiekiem, który porusza się na wózku, który korzysta z rehabilitacji swoją drogą Fundacja Avalon, ale tutaj polecamy w tej chwili taki a, ale jedno chciałabym podkreślić, że to hasło, które Krzysztof przytoczył, czyli Zień po sprawność nie ogranicza wysp prawda to my sami potrafimy siebie ograniczyć momencie, kiedy skupiamy się tylko wyłącznie nasze niepełnosprawność no właśnie chciałem podpytać o to co już konkretnie tanie ewentualnie do pana jako osoby, które może obserwować właśnie debatować z innymi na ten temat mówią państwo, o czym, o czym też pisze m.in. senatora Keylor to jest taka aktywistka na rzecz osób z niepełnosprawnościami też przekaz i praw zwierząt, która z powodu Artur gry poza porusza się na wózku i ona przez długi czas postrzegała siebie właśnie poprzez pryzmat tego, że mierzy się z niepełnosprawnością, że ma te ograniczenia fizyczne aż w pewnym momencie co też, gdyby wpisuje się w ten ruch osób działających na rzecz osób z niepełnosprawnościami zaczęła dostrzegać jak bardzo to my społeczeństwo tworzymy barierę i i przez nie postrzegamy i definiujemy osoby, które mierzą się z niepełnosprawnościami które, które nie mają, a nie patrzymy na to właśnie jako na coś co po prostu jest naszym udziałem co też pewne osoby wyklucza pewnych nie to już nawet mam takie proste spostrzeżenie na swój temat ja mam bardzo dużą wadę wzroku, gdyby nie pewne udogodnienia, z których mogą korzystać byłabym po prostu totalnie wykluczone nie byłam w stanie robić miliony rzeczy tak jak gdyby akurat tak się skonstruował świat, że mam teraz możliwość ile z niebem lat temu bym takiej możliwości nie miała i chciałem w związku z tym zapytać panie czy pani jakoś zmieniła świadomość czy też podejście do tego tematu wraz z upływem czasu wraz z jakimi dyskusjami czy też z jakimi obserwacjami po prostu ja mam 34 lata, więc już trochę żyję na tym świecie i mecz często krytykuje się mówi ile jeszcze trzeba zrobić jak jest źle, a ja powiem szczerze i c więcej widzę zmian, ale nie chodzi tylko o architekturze o prawie, bo rzeczywiście to jest bardzo dużo do zrobienia a, ale myślę tutaj o ludziach o tym, że pamiętam jak miałam 16 lat i szłam ulicami Warszawy i nie było osoby, które się za mną nie obejrzała nie powiedziała coś pod nos San nie wytknęła palcem minęły te lata i idąc w centrum Warszawy absolutnie nikogo nie dziwi to, że osoba nie po z pewnością jest w przestrzeni publicznej i oczywiście jest to ogromna zasługa kilku czynników m.in. różnych kampanii społecznych, ale też samych osób z niepełnosprawnościami, które przechodzą do ludzi, którzy pokazują swoje ex ca moce i spraw sprawczość ekstra sprawność sprawności dokładnie pokazują, że te same role społeczne i nie tyle ceny istnieć w tych rolach co po prostu jesteśmy z nich także ja jestem osobą, która stara się doceniać, ale wiem o tym że, gdyby nie działania naprawdę wielu ludzi to nadal bylibyśmy w tym samym punkcie, w którym byliśmy byłam 16 lat wejdę ci Bogusz słowo, dlatego że dlatego, że tutaj bardzo chcę zwrócić uwagę NATO na ciebie również jako na osoby, które aktywnie dzielą się swoją prywatnością codziennością poprzez media społecznościowe ani na resorach król Julian to są świetne świetne profile w mediach społecznościowych Ramos same oglądać, ale wasza rola jako influencerów z niepełnosprawnościami czy takich, którzy pokazują niepełnosprawność siebie i oddzielają niepełnosprawność tego stereotypowego patrzenia to jest w ogóle wasza rola nie do przecenienia to, że my zaczęliśmy poprzez różne działania społeczne zmieniać postawy ludzi to jest to jest najważniejsza rzecz, którą wydaje nam się w ostatnich latach społecznie udało się wykonać, bo my wszyscy wiemy oczywiście, że są różnego rodzaju barier mu wspomniała o architektonicznych barierach tak one są cały czas ich dużo mniej niż było ich nie 20 lat temu ja pamiętam przecież taki moment w latach dziewięćdziesiątych, kiedy bardzo wtedy popularny program młodzieżowy wtedy zaliczałem się do młodzieży, więc mogę do tych wspomnień sięgnąć programu odzieżowy luz rozpoczął taką akcję wojna z 3 schodami pierwszy raz w przestrzeni publicznej to jeszcze w rozmowie z młodymi ludźmi poruszyło kwestię tego osoby z niepełnosprawnościami wykluczone, bo są te nieszczęsne schody jest świetnie dostosowane architektonicznie krawężnik schody wejście wyjście z budynku koniec nie ma bariera nie do przejścia o tym zaczęło się wtedy mówić uwrażliwiają dopiero młodych ludzi na na potrzeby osób z niepełnosprawnościami ale, ale cały czas dziś z tyłu głowy została ta ta ważna rzecz do zrobienia mianowicie likwidacja tych 3 schodów, ale nie w architekturze, a w myśleniu ludzi pokonanie tej bariery, która jest w mentalności społeczeństwa, który patrzy na siebie przez pryzmat pewnego ideału człowieka i tamtymi, ale człowieka nie ma niepełnosprawności musi skupiamy bardziej na wyglądzie na czele aniżeli człowieczeństwie w postaci całego wachlarzu cech i to jest praca, którą wykonujemy my jako Fundacja od 16 lat, bo Fundacja walą tyle czasu pracuje i wspiera osoby z niepełnosprawnościami widzi, ale to jest widzę zmiany to zaś badania pokazują zmiany, bo widzimy, że zacytuję liczenie jeszcze powiem tej zmianie, ale powolne i o tym, czego jeszcze najbardziej brakuje w tym tak mentalnym myśleniu będę chciał podpytać też już jakieś konkretne konkretne hasła przykłady, ale chcemy to właśnie wrócić do tego dania sprzed chwili i do pani Anny i czy pani jakoś u siebie zaobserwowała nie wiem swego rodzaju proces, jeżeli chodzi właśnie postrzeganie kwestii niepełnosprawności czy czy raczej, gdyby od początku pani przyjęła, że trzeba się koncentrować na tym co na na zewnątrz, a ani na tym co wewnątrz, bo dla mnie moment Narodzenia mojej córki to był tak naprawdę moment wyjść ca na mnie jakiś taki banki i zauważenia tego że, jakbym osoba z niepełnosprawnością są ja byłam wychowana w oświadczeniu, że odwracam wzrok nie widzę, żeby tam nie w ogóle nie dotyczy itd. jak on w ten sposób murowane, ale moi bliscy moi znajomi itd. jak narodziła się moja córka co dla mnie się zaczął taki efekt kuli śnieżnej, bo zaczął się proces takiej mojej wewnętrznej zmiany spoglądania inaczej też na świat widzenia tego jak jest różnorodny i jak potrzebna jest to, żeby ten świat był bardziej inkluzywna i ich po prostu jak ważne jest to, żeby od niepełnosprawności były widoczne w przestrzeni publicznej, żeby były częścią społeczeństwa, że nie chodzi wcale o jakieś wyjątkowe traktowanie ludzi po prostu równość traktowania po prostu drugiej osoby jak człowieka zaczął się też proces patrzenia inaczej też nam na mnie moje ciało mówienia w ogóle też mnie widziałam, że słucha mnie moja córka, która no nigdy nie będzie w kanonie tak ruszą tutaj palcami mówiąc słowo kanon, bo jak no myślę, że pragniemy pokoju ma bezsensowne określenie, a może będzie w kanonie morze stworzone właśnie taki kanon tak, że pozwala ona tolerowano Ray aktualnie, gdyż sam jest w przestrzeni publicznej jest moim zdaniem bezsensownym pomijała Martina różni no i zaczął po prostu patrzeć na to wszystko całkowicie inaczej i właśnie uważam też, że takie kampanie jak właśnie Fundacja Avalon i głodzenia mówienie o swoich przeżyciach i mówienie o tym jak to jest być rodzicem dziecka z niepełnosprawnością jak codzienność wygląda mówienie właśnie o tym, że no to wszystko nie kręci się tylko wokół tej niepełnosprawności, że właśnie czasem coś nie wychodzi czasami różne emocje czasem jest miłość i i wiele innych rzeczy sprawia, że no tak umie tak ten efekt kuli śnieżnej się pojawia i ludzie zaczynają zwracać uwagę otwierać zmieniają zdanie mają jakąś refleksję na ten temat myślę, że w media jest to bardzo aktualny widoczna ja bardzo obserwuje to wszystko Wista miesiąc różne media społecznościowe i takie jak była nastolatką to gdzieś tam traktowanie osób z niepełnosprawnością min w gronie gdzieś tam bliskich mi osób było straszne głównie gdzieś tam była ocena wyśmiewanie i traktowanie po prostu drugiej osoby bardzo źle tak teraz widzę, że to wszystko się odwraca no faktycznie zmienia to zmiana jest taka bardzo realna jak utrzymuje bardzo złe wiadomości na ten temat, więc to jest takie bardzo optymistyczne napływające bywają Sebastian luty prezes założyciel Fundacja Avalon osoba z niepełnosprawnością facet, który przeżył w młodym wieku wypadek i poprzez wypadek jest porażony sparaliżowany 95% i on powtarza takie zdanie, które jest dużym motorem napędowym dla nas fundacji do realizowania tego typu projektów mówi, że bardzo często większym problemem dla osób z niepełnosprawnościami nie jest ich niepełnosprawność ich nie widoczność, bo w momencie, kiedy pojawia się niepełnosprawność jeśli widzimy to my przestajemy dostrzegać widzieć osoby zaczynamy widzieć niepełnosprawność i na nich skupiać i z i traktujemy niepełnosprawność jako słabość też było jedno 1 myśli jeden z naszych poprzednich kampanii, kiedy zaczęliśmy bawić się bawić słowem słabość planu pokazaliśmy grono z niepełnosprawnościami świetnych sportowców ludzi rozwijających swoje pasje i oni, spotykając się ze sobą zaczęli rozmawiać na temat tego co jest moją prawdziwą słabością okazały się słabościami są ich pasje słabościami są rzeczy, których by, w których się zatracają tu, które wciągają ale, ale żaden z nich nie powiedział o tym, że niepełnosprawność słabość bo, bo w ten sposób nie można patrzeć na niepełnosprawności i to jest i to jest to trochę, o czym mówi, o czym mówi Ania kiedy, kiedy bardzo ważny jest wyłączenie barierę tej perspektywy patrzenia na niepełnosprawność nie na osoby, które ma jedną z cech jakąś niepełnosprawność, a jakiś przykład, jeżeli chodzi o te ograniczenia mentalne z państwa życia albo państwa obserwację, bo na razie tutaj mówimy jednak na takim pewnym poziomie ogólności, a chciałabym zrozumieć to już tak bardzo w praktyce za to może ja powiem o takiej mojej historii życia pani Bogumiła Siedlecka Gęsicka, a ja pamiętam swoje dorastanie i poczucie, że moje życie będzie przyklejona do moich rodziców rodzeństwa, że UE tylko to mnie czeka, że może skończyć studia zaocznie, ale większe perspektywy i nie widziałam, gdy miałem 18 lat postanowiłam zaryzykować postanowiłam zrobić coś co mało, kto wierzył w tamtych czasach, czyli wyprowadzić z domu, a państwo tego nie widzą jestem osobą ze znaczną niepełnosprawnością osobą, która potrzebuje naprawdę dużo pomocy od momentu wstania zabijania z łóżka Polacy w toalecie czy chociażby jak tutaj przyjechałam poprosiłam panią, żeby wyszła po mnie na przystanek muszę obawiałam dojścia, czyli tego ten cel tego odcinka, ale są też takie rzeczy po prostu mnie ograniczają mnie moją fizyczność fizyczność i mało, kto wierzył w to, że mi się uda wyprowadzić z domu bez rodziców bez wsparcia, a ja po prostu tak się zawzięłam tak się uparła na to, że udami się, że znalazłam możliwości znalazłam, jakie możliwości pani znalazła jak to wyglądało to były czasy, kiedy wszystko o wszystko trzeba było naprawdę bardzo walczyć i wydział pracy nikt niczego na tacy nie dawał nie podpowiadał, więc gdzieś się dowiedziałam, że mogę starać o opiekunkę socjalną i to ona pomagała w akademiku, gdy sama znalazłam akademik dostosowane i tam zamieszkałam wszystko tak naprawdę drogą prób błędów udało się i 5 lat mieszkałam w akademiku poznałam swego obecnego męża i moje życie nabrało całkiem innych kolorów i uwierzyłam w to, że moje życie nie jest przyklejone do mojej rodziny, która będzie się do końca swoich dni będą opiekować, a potem być może trafi do DPS, bo niestety tak się mówiło o osobach i to z pewnością póki rodzice żyli opiekun opiekunka żyła tą była zapewniona opieka potem osoby z niepełnosprawnością bardzo często czekały nadal bardzo często czeka DPS czy ZOL i trzeba bardzo duże siły determinacji otwarte głowy do tego, żeby się przeciwstawić, żeby pokazać, że chce mogę i zasługuje na to by żyć inaczej, dlaczego o tym wszystkim mówię dlatego to sytuacja z dzisiejszego poranka na Instagramie napisała do mnie dziewczyna z niepełnosprawnością, że chce się wyprowadzić z domu, że chce iść na studiach chce zacząć pracę jako amator zrobić i myślę, że kampanie myślę, że influencerzy myślę, że ludzie, którzy głośno mówią o tym, że zasługujemy na normalne godne życie sprawiają, że osoby, które to nie wierzą albo nie wiedzą jak dojść do takiego etapu momentu właśnie szukają w nas z tych odpowiedzi oczywiście nikomu nie damy niczego na tacy nie powiemy zrób to i to będzie szczęśliwie żyć to jest ogromna praca jest ogromny wysiłek nie tylko same osoby z niepełnosprawnością, ale też całego otoczenia, ale warto walczyć warto szukać odpowiedzi, a przede wszystkim warto otworzyć głowę ma to, że zasługujemy na więcej niż wiele osób myśli, ale ludzie tak przez co myślą dlatego nie są wg Kowala ani po nie znają osób z pań z pewnością tych aktywnych zaradnych przedsiębiorczych mamy takie pojęcie fundacji oswajanie niepełnosprawny właśnie lat by pokazywania niepełnosprawności jako cząstki naszego świata, a nie obce planety czy jakiegoś Zamorskiego terytorium, które tak odległe tak nie nieosiągalne właściwie nie powinniśmy się nim interesować tak naprawdę kilkanaście procent polskiego społeczeństwa to są osoby z niepełnosprawnościami szacuje się też między 7 000 000 ludzi którzy, którzy żyją, którzy mają niepełnosprawności w tej swojej niepełnosprawności realizują się w swoim życiu swoich pasjach swojej pracy w swoich emocjach w rozwoju rodzinnym w rozwoju zawodowym w najróżniejszych sferach życia to jest też hasło naszej fundacji osoba nie po z pewnością może powinna być ma prawo być aktywna w każdej sferze każdej sferze swojego życia, kiedy zapytaliśmy Polaków o to tych w pełni sprawnych jak patrzą na SOR z niepełnosprawnościami to jednak cały czas jest coś co porusza bo kiedy patrzymy na emocje no tutaj przede wszystkim pojawia się litość współczucie smutek chęć pomocy hantle za absolutnie, ale jak zapytaliśmy o to gdzie jakie są miejsca 9 osób z niepełnosprawnością notą wspomniała o tym natychmiast mówi się, że są szpitale ośrodki pomocy społecznej z Ole DPS-y nie widzimy grozę WTZ nie widzimy osoby z niepełnosprawnością w pracy nie widzimy osoby z niepełnosprawnością na zawodach sportowych na imprezie jako na ulicy jako zespół man jako dziennikarze France absolutnie nie są takie role społeczne, gdzie większość Polaków oczywiście mówimy o statystyce, czyli są zmienia się oczywiście proporcje są takie osoby które, które już gdzieś tą to postrzeganie zmieniły, ale naprawdę dużo pracy przed nami chamy Krzysztofie pamiętasz jak kiedyś patrzyło się na kobiety z niepełnosprawnością, które chciały głośno albo po cichutku mówi o tym, że chcą być matkami albo, że zaszły w ciąże i nie wiedzą co mają mieć Drodzy Państwo ten dramat nadal jest dramat jest i fundację Avalon robi taką cudowną rzecz, jaka jest mapa dostępności wysoka ma, której możemy znaleźć informację o dostępnych im przyjaznych chociażby gabinetach ginekologicznych i zawsze, kiedy o tym mówię to ludzie robią wielkie oczy naprawdę tak jest źle tak jest ciężko tak tak kobieta po z pewnością, która musi potrzebuje ma prawo ich do lekarza ginekologa bardzo często odbija się ściany od niewiedzy od ani chęci czasem niechęci lekarzy ginekolodzy bardzo często nie chcą ani zbadać osoby z niepełnosprawnością albo mówią, że nie wyznaczają zabić przecież pani wskoczy na samolocie Mig tak nie szukają alternatyw nie szukają możliwości nie edukują się w tematach i kobiet z niepełnosprawnościami na studiach niekoniecznie była okazja, żeby się z tą wiedzą zamknąć np. co skłaniało poruszające, że dokładnie i kiedy kiedy przychodzi kobieta z niepełnosprawnością znaczną widoczną ciężką tak taką ja mówię to także państwo sobie to zobrazować-li tak, bo ja akurat nie widzę siebie jako osoby, która ma ciężką i skomplikowaną niepełnosprawność po prostu taka jestem, ale jestem kobietą i mam prawo do takiego samego dostępu do chociażby ginekologii jak każda z kobiet i ja pamiętam czasy nadal niestety tak jest, kiedy nawet nie tyle ginekolodzy, ale społeczeństwo, gdy widziało kobiety z niepełnosprawnością, które w ciąży to tak po pierwsze, najpierw dużo pretensji jak jako nazwy poradzi to jest nieodpowiedzialne to jest krótkowzroczność w internacie chciałem wyraźnie przeczytałem kiedyś taki komentarz poprze nasze kampanie zeszłorocznej biedne dziecko biednej jedno dziecko to ja gdzieś tam czas przerwać kilka tygodni temu udostępniła rząd trafiła ona na taką kobietę na dziennego czwartek tylko tutaj dodam tak trafił kilka tygodni temu na TikToku na film pewnej pani kobiety, które wciąż, że no miała niepełnosprawność fizyczną leżała na podłodze i jej partner nagrywał ją gdzieś tam rachunkową miała takie miała taki wydrukowane jak liczba, który tydzień ciąży na udostępniła na swoim Instagramie no i zrobiła się burza totalna, że ja tak można, że Bóg na to nieodpowiedzialne, że jako nasze zajmie tym dzieckiem, że no ktoś sobie nie wyobraża i w ogóle co ma być, że to jest strasznie egoistyczna no ja tak okej czyli, jeżeli moja Ameryka, kiedy zdecyduje być mamą to będzie egoistyczne, a co, jeżeli to chodzi o to, że nasze mówi także swoje partnera, jeżeli ona nie będzie w stanie czegoś zrobić to partner to zrobi to jest decyzja tych 2 osób i to one decydują, ale ludzie czasem nie zdają sobie sprawy, że na pierwszy rzut oka ograniczenia, które widzą to my znajdujemy sposoby, gdy nic stara kopalnia na podłogę ty ja mam taką łatkę w domu którymi podnosi coś co spada, a ludzie myślą, że no 1 MOS jak spadnie czy kościół krótkowzroczność ludzi żal ludzi wydaje, że jeżeli oni coś widzą to oni już wie pani Anno niewielką chciałam jeszcze panią zapytać o to ograniczenia, z którymi pani się spotyka, jeżeli chodzi właśnie o inne osoby ich postrzeganie w momencie kiedy, kiedy właśnie jest pani gdzieś ze swoją córką jak jak wygląda to jest bardzo taka przykra rzecz, bo właśnie mam wrażenie, że ludzie często mają jakieś tak mówią ludzie mają jakieś wyobrażenia o nim myślę, że oni coś wiedzą, a tak naprawdę wystarczy podejść zapytać no jesteśmy ludźmi i Jan g córka też dnia oczy pewnie kilka musi zaś w ogóle lubię proszę, a chętnych nie wiem po prostu tak dokładnie i moja Amelka jak, budując w ten sposób, że jeżeli ona się dwudziestym oka, którzy po prostu rozmawiało no i ona na światowych przyszła do szkoły powiedział Hejduk tutaj jestem Amelka lubię to po to tam Chłopach no mam niepełnosprawną działek spokojnie nie ma jeszcze się nie padać jak coś potrzebujecie czegoś nie wiecie to nie zapytajcie i jakby to rozwiązanie dużo problemów po prostu rozmowa dyskusja, żebyśmy się po prostu byli ludźmi no i wydaje się, że to nie jest tak dużo, a czy teraz wracałam właśnie Niemiec byłam u rodziny na świętach no to siedzieliśmy w samochodzie mój partner się z córką do toalety numer szukano ortezy, które są widoczna jest na wózku no i stanęła kobieta, która to po prostu minę miała taką wszelka po prostu opadła podobnie nasze patrzy obraca się 3× się zatrzymała się dla siebie nie dowierza, jakby po co po to, naprawdę widać to jest widoczna myślę, że to dla niego to nie jest przyjemne, kiedy się kogoś trafiamy tak taki sposób nie wiem, jeżeli ktoś się patrzy się uśmiechnie nie zagada cokolwiek, ale albo niech zapyta tak browaru tak po ludzku pytać błądzić uważam, że nikt nie ma głupich pytań, jakie jest takie zachowania byłam, a ogólnie, kiedy byłam taką łączniczką i jak ktoś się na mnie odkręcał to wyciągała język albo potrafią pokazać środkowy palec no i nie znaliście państwo jak byłam nastolatką myłam no i buntownicza to mi to zostało, ale mój moja natura buntownika przerodziła się w naturę aktywisty Air osoby, która chce pokazać, że nic ludzki nie jest nam obce, że naprawdę my ich cenę Super przywilejów czy rzeczy, gdzie są tylko dla nas, bo jesteśmy niepełnosprawni my chcemy po prostu normalności takiej zwykłej, ale 1 rzecz bardzo bardzo chcę powiedzieć, nawiązując trochę do tego co wcześniej mówiliśmy problem jesteś ty i nie z samym postrzeganiem np. macierzyństwa, ale też partnerstwa relacji takich relacji mój mąż nadal spotyka się z takimi stwierdzeniami jak dzieci biedne albo jaki jest dziś wspaniały wspaniałomyślny jak ty się poświęcać aż jak-li aż jedno jak i jakich po prostu ciężar nosisz albo jak to dobrze, że mogły się też siła na ciebie odciąży władza rodziców dzięki temu my to nadal słyszymy, a jest straszne rzeczy Długosz opowiadasz, ale na straszne rzeczy opowiadasz, a niestety mamy świadomość przez 4 lata realizujemy projekt sekson poświęcona seksualności i rodzicielstwo osób z niepełnosprawnościami jako Fundacja Avalon jest dla nas bardzo ważny projekt taka misja, którą niełatwa misja którą, którą podjęliśmy, żeby wyłączać tabu łączyć wiedzę w tym zakresie żeby, żeby pokazywać z 1 trony, że trzeba od tych sprawach rozmawiać, ale też nie można nie nie można pozbawia żadnego człowieka prawa do miłości do budowania relacji do rodzicielstwa do rodziny do relacji intymnej także tego pełno pewnego tych na razie żadnego człowieka nie można tygodniach nie zauważyłam, że często osoby pełnosprawne, które wchodzą jakąś relację czy romantyczną czy Konkol jest osobą nie jest trudno się mszczą to ta kolejny i rząd nie rozumieją dań odręcznie zdaje się ta osoba cechę taka może nie tyle napiętnowana co już oznaczona jako partner osoby z niepełnosprawnością, czyli to jest ten, który niesie na sobie krzyż tej niepełnosprawności i ja czekam na kolejne wasze kampanie, które może skupić właśnie na tym aspekcie, bo wydaje mi się, że nie to jest jeszcze też taki Eco temat, które jest trudne i niestety jak ja poruszam tematy partnerstwa rodzicielstwa to EU no największe hity właśnie są to strona pomysłów mamy bardzo dużo aktualne, a jesteśmy cały czas jednak przy kampanii którą, lecz 24grudnia zamknięte sami dziękuję było brzmienie taki ludzki nie jest nam obce co jeszcze planuje w ramach kampanii już tak króciutko w ramach kampanii przed wszystkim dzisiaj jesteśmy obecni w mediach to jest najważniejsza rzecz nasza rozmowa bardzo dziękujemy tutaj TOK FM za to, że poświęciła cenne bardzo ciasna rozmowa na ten temat, bo to jest sedno to jest to co chcemy zrobić chcemy wyjść i rozpocząć dyskusję z Polakami bardzo szerokim zakresie na temat postrzegania niepełnosprawności tego, że osoby nie ponoszą sami są ludźmi nic ludzkie nie jest im obce teraz jesteśmy w mediach jesteśmy w mediach społecznościowych bardzo gorąco zapraszam strony Fundacja Avalon lub kpl, bo można sięgnąć by do tych historii spot, który państwo widzicie w telewizji będziecie za chwileczkę słyszeć w radiu to jest tylko kilkadziesiąt sekund z tych kilkudziesięciu sekundach proszę wierzyć to było szalenie trudne zadanie zmieściliśmy 6 opowieści, ale wszystkie powieści można dalej nie wejść można kontynuować poprzez stronę internetową poprzez media społecznościowe chcemy być bardzo obecnie bardzo wielu miejscach także w kontekście osób znanych lubianych, które włączają się będą się łączyć nasze nasze działania najważniejsze dla nas jest to byście państwo wszyscy odbiorcy naszej kampanii zaczęli z nami rozmawiać na temat tego, o czym my mówimy w tym naszym przedsięwzięciu ale, żebyście także państwowe, czyli trochę bardziej zastanawiać nad swoimi postawami nad swoimi reakcjami nad swoim postrzeganiem niepełnosprawny niepełnosprawność być może uda nam się wtedy zrealizować ten cel, który sobie postawiliśmy, ale też zapisaliśmy go we wniosku, który złożyliśmy do PFRON-u, bo ważna rzecz to muszę powiedzieć kampania jest współfinansowana ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych bez tych środków nie mielibyśmy szansę na zrealizowanie tego działania i tam sobie postawiliśmy taki cel 10%owej zmiany społeczne postrzeganie niepełnosprawności to pójdzie będziemy musieli wykazać i to was Drodzy Państwo zależy czy 10% czy państwo będziecie w tych 10% osób, które zmieniły swoje marzenie ręce oby więcej chcielibyśmy bardzo, ale to jest wydaje się tak ambitny cel zobaczymy jak to wyjdzie, ale od państwa zależy od tych wszystkich, którzy teraz słuchają, którzy oglądają spoty, którzy wejdą na stronę internetową od was zależy to czy na końcu tego naszego działania, a kampania będzie trwać jeszcze przez blisko 2 miesiące do końca lutego mocno intensywnie będziemy obecni w przestrzeni medialnej internetowej Digital owej społecznościowej, czyli od państwa zależy czy ten cały Che ta cała ciężka praca przyniesie zmianę społeczną bardzo na państwa wszystkich w tym zakresie jako Fundacja one liczymy to mówi Krzysztof Dobies dyrektor generalny fundacji Avalon, która stoi za kampanią nic Solecki jestem obca bardzo dziękuję dziękuję, a była z nami również pani Bogumiła Siedlecka Goś lińska jedna z bohaterek kampanii znane z internetu jako Anioł na resorach dziękuję dziękuję i zapraszana do kampanii obejrzeli ją koniecznie i łączyła się z nami pani Anna Koczwara, które również razem z córką Amelią uczestniczy w kampanii i którą z kolei mogą państwo kojarzyć z działalności w internecie z profilu król i Adrian bardzo dziękuję ja również dziękuję z całego serca to był wieczór Radia TOK FM ja nazywam się Małgorzata Rucińska dziękuję państwu bardzo za uwagę i słyszymy się w poniedziałek po dwudziestej trzeciej dobrej nocy dobrej dobrej nocy Zwiń «

Co lub kto najbardziej ogranicza osoby z niepełnosprawnościami?

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

PODCASTY AUDYCJI: WIECZÓR RADIA TOK FM

POPULARNE

DOSTĘP PREMIUM

SERWIS INFORMACYJNY

Wydanie z godziny 12:00

Najnowsze Podcasty

Rusza kampania „STOP Przemocy! #przyjaźniedlaautyzmu”. Bo przemoc przy spektrum autyzmu jest dużym problemem

Prof. Bugaj o strukturach podziałów politycznych

Nie chcemy pieniędzy od Łukaszenki - powstała Białoruska Niezależna Akademia Filmowa

Książki. Magazyn do słuchania: Bartek Sabela "Wędrówka tusz"

TOK FM

Polecamy

Popularne

GOŚCIE TOK FM

Gazeta.pl

WYBORCZA.PL