Książki. Magazyn do słuchania: Agnieszka Jucewicz "Czasem czuję mocniej"

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

dzień dobry państwu to jest pierwsze w roku 2023 wydanie naszego podcastu książki magazyn do słuchania dzisiaj państwa moją gościnią jest Agnieszka Jucewicz dzień ta szczęśliwego nowego roku dzień dobry szczęśliwego nowego roku tobie i wszystkim mając teraz mogę się zwierzyć rozmowa będzie o sprawach związanych z tym co dla nas istotne, gdy chodzi o zdrowie psychiczne i różne nasze akcje, że Agnieszka jestem osobą w redakcji gazety, która wokół, której zawsze jak to Rozwiń » ładnie powiedzieć teraz się zawstydziłem sam, która budzi szacunek nie tylko mój nie tylko sposobem pracy, ale też umiejętnością stawiania pytań przede wszystkim co nie jest częste empatią wobec rozmówców w stosunku do twoich rozmówców pewnie fakt, że posiada takie cechy charakteru też sprawił, że mogła odnaleźć jako świetna dziennikarka zajmująca się tematami bardzo bolesnymi trudnymi, czyli kryzysami psychicznymi kryzysem psychicznym, bo zdaje sobie sprawę znają, obserwując czytając twoje wywiady teraz także książkę, że to może być obciążające wieś tak za szukałem trochę w wpisaliśmy taką laurkę też oczywiście bardzo miłe nie wiem czy no to chciałbym się do końca z tym zgodzić co powiedzieć, ale dziękuję czy to jest obciążające wiesz co często często mi różne osoby zadają takie pytania wydają się to nie jest ważne jak po ważnej sądom nie zawsze moi rozmówcy te historie i no Car każdy zawód ma jakieś swoje obciążenia anonim uprawiamy taki zawód też go uprawia zresztą czasami mamy do czynienia z trudnymi tematami i z rozmówcami, którzy potrzebują dużo uwagi jakieś takiego wsparcia bierzemy na siebie to jest chyba po prostu cena, którą płaci za to, ale jak pytasz konkretnie o to książkę czasem czuje mocniej rozmowy o wychodzeniu z kryzysu psychicznego to jak sobie porównam ją do poprzedniej, którą pisałyśmy z Marią Kaczyńską na butelce rozmowy z dorosłymi dziećmi alkoholików tam była dla mnie znacznie trudniejsza i zastanawiają się nad tym, dlaczego w mojej mamy jedno drugie doświadczenie czyni i modą też budowę w butelce i też mam za sobą poważny kryzys psychiczny, więc można powiedzieć, że jakby tu i w 12 przypadku była taka podatność na torze red może być trudno nam jednak tamta książka ta była znacznie trudniejsza dla mnie znacznie obciążająca cieszę się, że PiS śmieją razem z Magdą tutaj tutaj byłam sama, ale jakoś mian mian większy dystans do do tego co co też nie wyklucza empatii, której powiedziałeś siostrom i braciom w kryzysie dedykuję tę książkę i zdecydowała się na przeprowadzenie bardzo pogłębionych intymnych rozmów o swoim kryzysie też mówi w ogóle czy to jest sprawa dla ciebie zbyt intymna i zamknięto nie chodzi o intymność po prostu nie lubię rozmawiać osobie skończy mogę o tym rozmawiać z bliskimi osobami nie wydaje się, że to jest jakoś Super cenne dla dla innych mniej wydaje, że jest przepraszam, że dzieci słowo, dlatego że kiedyś się zwraca uwagę Ataka jest też moja praca na sposób w jaki zadaje pytania to widać, że to nie jest ścisk kości tylko zrozumienie połączone z doświadczeniem na pewno nie jest także, że ja mam taką wiedzę też własną na temat wszelkiego rodzaju kryzysów psychicznych to co na co ja cierpię to są zaburzenia lękowe napadami paniki gdzieś tam blisko była np. do powieści Agnieszki Jelonek jednej z moich rozmówczyń, która też boryka się z tą samą diagnozą oczywiście inaczej ją przeżywa na kryzysy są gdzieś tam mogą mieć wspólne nazwy, ale jednak każdy kryzys jest indywidualny natomiast nie znałam innych kryzysów psychicznych i z tego powodu też się wzięła się w ogóle ta książka na, żeby trochę od tabu izolować trochę bardziej wejść w ten świat ludzi, którzy borykają i depresją, ale też schizofrenią z chorobą afektywną dwubiegunową zaburzeniami obsesyjną konkursy innymi PTSD jest Scott stąd jest też taki szeroki wachlarz moich bohaterów, żeby pokazać, że kryzys niejedno ma imię i też też konstruowane rozmowy w taki sposób nie wiem mam nadzieję, że może też gdzieś tam poczuła się, żeby ludzie, którzy będą czytali in nas mieli takie poczucie, że się przysiadają tych rozmów one są dosyć intymne, ale też też bezpieczne wspomniał o tym jak zadaje pytania i że nie jestem wścibska nie wiem to jest dobre słowo po prostu, gdyż jak się dziś twarzą twarz z człowiekiem i widzieć rząd nie chce jakiś temat wchodzić, ale zdążyłem tylko, dlatego że po prostu znam bardzo wiele osób, które zmienią się dziennikarzami, których nie interesuje tak naprawdę co dzieje się z drugim człowiekiem, a w drugim człowieku tylko sensacja albo dobry główek natomiast 0 zrozumienia w tym kontekście mówimy o względy via moje doświadczenie dziennikarskich takie, że czasami cisza mówi więcej niż słowa i to, że ktoś nie chce wchodzić jakiś temat powiedzą więcej niż niż ta, jakby taki dociskany zaczął się w to zagłębiać i szanuję ludzi prawo do prywatności i wierzmy też jestem niesamowicie wdzięczna moim rozmówcom, że oni opowiadają bardzo trudny kawał swojego życia pod imieniem nazwiskiem to oni biorą na siebie ten ciężar wieś odsłaniania się i opowiadania historii wiem, że część z nich się bała tego jak ta książka zostanie przyjęta, bo właśnie, dlatego że ujawniają na szczęście tym odzew jest niesamowicie pozytywne i mam mam taką informację, że niektóre z nich trafia z czegoś bardzo cieszę, że mają poczucie, że wzięli udział w czymś co służy innym ludziom to była główna motywacja nie nie po to, żeby opowiedzieć swoją historię czy tak, ale po to, żeby one właśnie dawała coś tym, którzy są w podobnej sytuacji, ale też bliskim rodzinom przyjaciołom mam też odzew od psychoterapeutów psychiatrów, którzy mówią, że to jest dla nich niesamowicie cenne są świadectwa, bo też dają taki wgląd bez w tych wewnętrzne monologi, które się dzieją w przypadku osób, które doświadczają kryzysów nie wszystko się opowiada w gabinecie jednak czasami są takie kawałki, które zresztą człowiek zostają czasami są rzeczy, które można dopiero powiedzieć po pewnym czasie niektóre z tych osób mają jeszcze największy kryzys za sobą np. żołnierz Szymon Wójcicki, który doświadczył PTSD 15 lat temu po powrocie z Afganistanu, ale gdzieś to z nim cały czas rezonuje gdzieś cały czas mu już jest jest taka podatność wrażliwość na to, że jak ktoś już doświadcza 1 kryzysu psychicznego, gdy musi na siebie uważać, bo różne okoliczności niesprzyjające żyjemy w takich czasach, które nie sprzyjają nawet bardzo drogo jednostką mamy ze sobą 2 lata pandemii, a później od razu należy się im czas wojny, która się dzieje tuż pod naszymi drzwiami i do tego jest inflacja to wszystko ma ogromne znaczenie także ta książka też jest z 1 strony jest od tych kryzysach, ale z drugiej strony jest o wychodzeniu z kryzysu i tym co sprzyja i też o tym co było dla mnie szalenie ważne na co chciałam zwrócić uwagę to jest to jak jak jesteśmy ze sobą połączeni my ludzie w ogóle i ile możemy sobie dać i to dużo o tym w ostatniej rozmowie mówi 1 osoba, która jak reprezentuje profesję medyczną psychiatra Tomasz Szafrański jak bardzo duża mówimy w Polsce od jak bardzo jest źle jak opieka ochrona zdrowia jest niewydolna szczególnie, jeżeli chodzi o ochronę zdrowia psychicznego w przypadku dzieci młodzieży to wszystko jest prawda natomiast myślę, że zbyt mało mówimy o tym ile my zwykli obywatele moglibyśmy dać tym osobom, które są w jak w gorszej sytuacji i wydaje się, że ta książka może być jakiś sposób inspirujące do tego, żeby się zastanowić a jakie ja mam podejście do tego tematu czy wokół mnie są takie osoby jak ja z nimi rozmawia się do nich odnoszę co o nich myślę, bo gdzieś tam czasami wydaje się, że w niektórych bankach, których się poruszamy mam takie wrażenie, że ten temat już został całkowicie od obu izolowany tak no tyle jest tekstów na temat zdrowia psychicznego i kolejne świadectwa np. na temat depresji nie wiem teraz widziałem okładki magazynu UN, w którym na 2 osoby opowiadają o depresji różne wydaje się, że jeszcze tam 1015 lat temu magazyn modowy typu tego typu to jest niemożliwe, żeby nakład się pojawił taki temat z 1 strony tak sporo się wokół tego tematu otwiera ja bym powiedziała, że głównie wokół tematu depresji jednak natomiast inne inne inne zaburzenia inne choroby nadal są klimatyzowane najbardziej chyba schizofrenia, więc jesteśmy jeszcze do tego daleko, ale wydaje się, że ta otwartość chęć tak jest w pewnych bańkach tak jak powiedziałem jak się spojrzy na badania ezo to są takie przekrojowe badanie na bardzo dużej grupie ludzi w Polsce one są stosunkowo świeża ryba sprzed 2 lat, jakie mamy postawę wobec osób cierpiących na zaburzenia psychiczne no po te te wyniki są dołująca w nie pamiętam czas konkretnych liczb, ale te były takie pytania jak byś podszedł do tego podeszła do tego, gdyby twój np. lekarz okazało się, że lekarz ma za sobą kryzys psychiczny oraz pobyt w szpitalu psychiatrycznym ponad 80% wobec tego nie wyobraża to samo chyba nauczyciela nauczycielami naszych dzieci, ale też nawet ponad połowa chciałaby mieć takiego sąsiada no i to czy wiesz to by to też widać gdzieś w języku np. ja walczę z tym, żeby dziennikarze byli bardziej uważniej czy też redaktorzy byli bardziej uważni na język, jakiego używają, bo to jest bardzo ważne, ale no to jest płonna walka póki co, bo jednak na razie takich słów nie powinniśmy używać to nawet nie chodzi o naszą wieś nie powinniśmy zastanówmy się, dlaczego używamy naczyń z taką łatwością przychodzi tak nie wiem nie wiem mówiąc o psychozie jakąś politykę tak albo schizofrenię poglądów albo o o tym, że ani nie będzie ostatnia czytam o nadużywaniu też pewnych słów które, jakby powodują, że zaczynamy bagatelizować dane zjawisko monety np. depresja nie przeczytam nagłówek zresztą swoim miejscu pracy od depresji po filmie po obejrzeniu filmu awatara tak takie sformułowanie użył autor tego tekstu to gdzieś tam zostało wybite 9 depresja po Avatar owa ja wtedy się łapie za głowę, bo myślę no wie, że jeżeli dewaluuje, jakie słowo, bo nie można mówić o tym, że jak też obejrzeć jakiś film to popadł w depresję no to te osoby, które są rzeczywiście w depresję i mówię np. depresji której, która jest lekka oporna, którą trzeba leczyć w szpitalu elektrowstrząsami, która powoduje, że projektem spędza wiele miesięcy to wiesz, o czym mówimy nagle nagle i zresztą jak po czy też po komentarze pod niektórymi tekstami dotyczącymi zdrowia psychicznego to często się pojawią komentarza jest teraz każdy ma depresję i tak rzeczywiście, jeżeli nadużywamy tego słowa no to może dojść do takiego pomieszania, że w zasadzie nie wiemy czym to jest nie wiemy jak ktoś nam o tym mówi to jest w ogóle poważne mamy się nad tym zastanawiać czy czy to wieś zbagatelizować no, więc na język kształtuje rzeczywistość to jednak bardzo wierzę, więc wynajmie się, że rynek uważność na to jak używamy tych sformułowanie no jest szalenie ważne no też opowiadali mi o tym moi bohaterowie bohaterki Kasia Kożuchowska z diagnozą, a schizofrenię, która pięknie opowiada w tej książce o tym doświadczeniu jest też bardzo dużo robi dla osób z takim doświadczeniem mówi o tym, że duże, że wiesz, że jak czyta schizofrenika, którzy coś tam popełnili złego albo, że nie wiem człowiek uciekł ze szpitala miał schizofrenię i jest niebezpieczny to wiesz ciężko nie odnosić tego do siebie i jakoś przez pryzmat się widzieć dlatego wiele osób, które mają zaburzenia psychiczne czy żyją z zaburzeniami psychicznymi się też auto stygmatyzuje ta stygmatyzacja stereo typizacja, które mają naokoło jest jakby wewnętrznie ona w związku z tym myślą o sobie, że są niewydolne, ale może myślą że, że jedynymi scenariuszem na ich życie to jest być naręcze i oględnie uczestniczenie w społeczeństwie, że do pracy i nadają, że są niebezpieczni właśnie dlatego mówi jak mówią o społeczeństwie o tym co my to mówię o tym, że jest rzec, że nie jest także, że ci ludzie istnieją jakoś obok tylko są razem z nami też często sobie w ogóle nie zdajemy sprawy, że osoby którymi pracujemy współpracuje czy, których mijamy na korytarzu na na uniwerku cierpień tak w tej swojej wypowiedzi bardzo wiele wątków, które moglibyśmy poruszać na wszystko na pewno starczy czasu, ale jeszcze bym chciał przy języku na chwilę zostać, zanim przejdziemy do innych kwestii, bo faktycznie jest tak, że utarł się pewne powiedzenia bardzo łatwo się kogoś nazwał wariantem prawda szaleńcem wszystkie takie określenia, które nie mają nic wspólnego z rzeczywistością nie mają nic wspólnego z jednostkami chorobowymi, a po pierwsze, są obraźliwe, a drugi też jakimś sensie dotykają tych, którzy naprawdę są w kryzysie psychicznym jak sobie radzić z tym językiem to znaczy właściwie powinniśmy zrobić, żeby nabyć tę świadomość, bo ja myślę nie chcę nikogo bronić myślę, że każdy z nas popełnił takie błędy w życiu jasne przecież Dianą każdy ale, ponieważ świadomość wzrasta jednak coraz częściej światem mówi to w jak to zrobić pamiętam lektury książki Doroty Kotas suchy, która była opowieścią o byciu spektrum i o tym w jaki sposób te osoby czują myślą mówią i to mi bardzo wiele dało przynajmniej w podjęciu próby lepszego nawiązywania kontaktu z osobami spektrum jest twoja książka są teksty wywiady, ale właściwie, gdy i jak sobie z tym językiem radzi jak sobie radziła w tym przejściu do zrozumienia no wiesz co zadawać pytania chyba tym osobom, których dotyczy co ociera ani jak BN co jest, lecz jedynie do przyjęcia co sprawia, że się gorzej czujesz z tym zresztą nie chodzi też o to, bo ja też nie chciałabym doprowadzić do takiej sytuacji albo, żebyśmy się należy w takiej sytuacji, że tak strasznie będziemy uważać na wszystko co mówimy i wygrzebać się wszystkiego wieczne to trochę dzieje w stanach i moim zdaniem teraz jak w takim dyskursie wiesz ty też jakaś przesada, gdzie są jakieś granice wieś swobody wypowiedzi tak dalej, ale wydaje się, że już dużo jest jak w ogóle podejmują taką refleksję nad językiem jak w ogóle nie wiem no od zawsze chodzi o empatię no oczywiście nie ma takiego doświadczenia sam, czyli kryzysu psychicznego jak nie ma w pobliżu wokół siebie takiej osoby tej trudniej sobie wyobrazić co to znaczy usłyszeć o wieś, że ktoś tam jest szaleńcem wariatem czy schizofrenika czy paranoje jak wiesz co to znaczy mieć paranoję zupełnie inna sytuacja wiesz masz doświadczenia jak nie wierzy natomiast wydaje się, że taka refleksja po pierwsze po drugie zadawanie właśnie pytanie po trzecie rozmawianie w ogóle z osobami, które mają takie doświadczenie nie banie się rozmawiania tego Libanie zadawania pytań i nietraktowanie ich też jak jaki jajka, bo to nie nie o to chodzi, żeby traktować ludzi po prostu chodzić koło nich na palcach tylko wydaje się, że większość osób, które już, jakby Jeż nie jest epicentrum tego kryzysu, bo to jest jakby inna inna opowieść ale jakby jest po tym kryzysie ma doświadczenie jest bardzo otwarta na rozmach, czyli chodzi, żeby nie popaść z niezrozumienia i ignorancji jakąś przesadę, która też może być odebrana niż korzyści to nieprawdziwa po prostu też nie jest potrzebna wydaje mi się nam potrzebna jest refleksja uważność no tak jak nie wiem czy pamiętasz taki takie spoty sprzed kilku lat nie świruj idź na wybory no ta to się wydawało, że to, że to zostało po prostu bezrefleksyjnie zrobiony wiele osób później tego broniło, że już bez przesady właśnie przecież to jest zabawne tak dalej natomiast z rozmów nie tylko z moimi bohaterami mojej książki też rozmów z innymi osobami po kryzysie psychicznym wiem, że to w ogóle nie bawiło, bo oni widzieli w tym siebie jeszcze tym te wykrzywione miny wiesz te właśnie no takiej taki stereotyp takiego szalonej osoby, a ta książka, która właśnie ukazała czasem czuje mocni to jest poza spotkaniem z bardzo wartościowymi ludźmi w różnych kryzysach za chwilę o niektórych rozmowach pewnie powiemy także dla mnie jest niezwykle cenne kompendium wiedzy właśnie na temat zachowania, ale przede wszystkim przyswojenia i zrozumienia na czym polegają różnice w tych chorobach tych schorzeń to znaczy, że to nie jest 1 worek, do którego wszystko się wrzuca wymieszaj coś z niego wystarczy tylko jak pt. szaleniec dokładnie tylko, że po prostu jest bardzo wiele różnego rodzaju schorzeń chorób, które mają inne objawy też wywołują inne reakcje u osób cierpiących na nią w powiedz, jeżeli mogę prosić, bo właściwie rozmawiamy już 20 minut nie padło pytanie o genezę i sposób stworzenia listy tych chorób kryzysu, który chciała się porozmawiać napisać no to nie jest proste, bo no jak wieś istniejące Kompania diagnostyczne, które mówią no i wyróżniają bardzo dużo o tych zadłużeni po zaburzeń tak dalej i no każdy dobry psychiatra powierzy to jest jakaś wskazówka, ale tak naprawdę leczy się człowieka nie diagnozę można, więc oczywiście ta książka siłą rzeczy nie dnie ja bym się kłóciła się też kompendium wiedzy, bo to jest jakiś wycinek malutki promil wiedzy no właśnie chciałam na pewno, żeby znalazły się tam osoby z rzemieni komplet widzów pełne kompendium wiedzy o kilku przypadkach 11 dokładnie modeluje bohaterów dwunastym psychiatra Tomasz Szafrański, choć zależało mi na tym, żeby pokazać, jakby te no najbardziej rozpowszechnione kryzysy psychiczne, czyli jestem depresja są 2 historie depresji kobiety mężczyzny też wydawało mi się, że to jest istotne będą, jakby trochę pokazać różnica jest zespół stresu pourazowego i też są 2 historie o tym, żeby pokazać, że on może być różny jest kryzys psychiczny zwany schizofrenią zaburzenia afektywne dwubiegunowe zaburzenia obsesyjne kompresyjne anoreksja też o tym wiele osób nie pamięta, że jest to zaburzenia psychiczne, a nie choroba ciała uzależnienie kolejna rzecz, która może się wydawać, że nie jest zaburzeniem tylko jest wyborem np. jeszcze w takich kategoriach możemy poruszać nie wiem czy wszystkie wymienione bo, a zaburzenia lękowe napadami paniki, jeżeli one się też mieszają różne się po do tej kategorii też zmieniają czasami jest także 1 osoba ma i depresje zaburzenia lękowe te nie są takie często w wyniku 1 pojawia się była akurat przechodzi przez w drugiej, więc to jest różnie na próżno najważniejsze dla mnie było znalezienie bohaterów i to czym się kierowałam szukaniu tych bohaterów to było to, że zależało mi na to, żeby osoby miały wgląd w ten kryzys, bo nie zawsze tak jest czasami jesteśmy w kryzysie psychicznym i w ogóle nie wiemy co się z nami dzieje nie mamy żadnej postawionej diagnozy albo co gorsze i co teraz je coraz częściej, z czym coraz częściej spotykam wydaje się to szalenie niepokojące mamy diagnozę, którą sami postawiliśmy albo postawił nam tiktoker pan dr Google albo dr Google albo o niewielkich podręcznik czy też poradni, które przeczytaliśmy i stwierdziliśmy to jest to na pewno mam ADHD np. wynika z rolnictwa ze strachu przed pójściem do lekarzy i skonfrontowanie się z możliwych ważnym przypadku czegoś innego troszeczkę nie wydaje się, że to lenistwo to jest, jakim tutaj w Tourze to jest jakaś przyczyna nie wydaje się, że człowiek cierpiący, bo nie wierzę, że to osoby, które się od diagnozuje czerpią tylko, że niekoniecznie można postawić diagnozę szukają jakieś wytłumaczenie dlatego cierpienia i innej już też dostęp do specjalistów wiemy jak jest, więc po prostu stąd ten doktor KUL ja wcale nie oceniam ludzi, którzy w ten sposób szukają, więc jakiś nazwy dlatego co jest myślę tylko, że jeżeli się sam oto diagnozuje to to jest niebezpieczne po prostu możesz się zapędzić w kozi róg czy to to nie jest to nie jest sposób na wyjście z kryzysu na pewno myślałem o tym czytając twoją książkę jednak, że nawet w przypadku kryzysów społecznych bardzo się nie widać rozwarstwienie społeczne i możliwości dostępu do 200 do leczenia do lekarzy prawda to znaczy społeczeństwo ich rozmówców właściwie myślę, że większość z nich po prostu jest w stanie zapewnić sobie nie nie jakaś połowa to dla mnie udział jest dużo tak duża w tym sensie, że oni po prostu byli w stanie w jakim sensie sobie pomóc to znaczy dotrzeć do specjalistów i w miarę szybko, kiedy już była taka sytuacja, że trzeba poddać się leczeniu myślę sobie tych wszystkich ludziach, o których przed chwilą mówiliśmy, że sami szukają odpowiedzi na to co się z nimi dzieje na TikToku albo wyszukiwarce internetowej, że oni być może nawet nie chcę tego diagnozować w ogóle jest po prostu obecnie sam się nasuwa bardzo chcieli tej pomocy fachowej, ale to jest w tak tragicznym stanie w Polsce taką Maz może nie tyle samo organizacji, ale też w dostępności w uzyskaniu inne po prostu wydają się też dla wielu osób jakiś potworny animacja lubi się przez to przebić trochę skomplikuje, bo jeśli do końca tylko wątek szukam swoich bohaterów, że jedno dla mnie wyznacznikiem, jakby było to, żeby oni mieli wgląd wiedzą wiedzą co się z nimi dzieje, a drugi, żeby byli po leczeniu to znaczy, że byli to co było dla mnie szalenie ważny jest to, żeby oni mieli kontakt z o z psychiatrą psychoterapeutą ze specjalistą zdrowia psychicznego też na okoliczność naszych rozmów, bo ja nie mogłam wziąć na siebie tej odpowiedzialności, gdyby coś stało, żeby nasza rozmowa jakoś uruchomiła poruszyła niebo nie chciałam ich krzywdzie dzień chciała mieć taką pewność, że jeżeli coś się z nich otworzy to, żeby mogli z kimś o tym porozmawiać to kto kto się nimi zajmuje, więc to było dla mnie ważne dlatego też szukanie bohaterów zajęło mi trochę czasu nie było takie już przy, a druga rzecz mówi o tym osobach które, jakby nie podejmą na wieży mówi o tym, że ta ochrona zdrowia psychicznego jest w takim strasznym stanie, że nie można się dostać do specjalistów sama wcześniej powiedziałem również z 1 strony tak z drugiej strony popatrz jak popatrzymy nie mogło 50 lat temu, a to wydaje się, że jest jednak lepiej nie ma w tej chwili od kilku lat wydarza się w Polsce reforma psychiatrii powstające środowiskowe centra zdrowia psychicznego, gdzie jest świadczona pomoc psychoterapeuty żona i psychiatryczne za darmo i wciąż zbyt mało mówimy o tym, że takie miejsca są w tej chwili jest takich jak ja ostatnio sprawdzałam było 40 parę, ale wydaje się teraz już jest 60 parę miejsc takich w Polsce i na stronie c ZP kropkę org PL można sobie sprawdzić pod wieś miejscowością i województwem, gdzie takie ośrodki się znajdują i one polegają na tym, że w ciągu 72 godzin powinien dostać odpowiednią pomoc na ten swój kryzys nie zawsze musi być pobyt w szpitalu może być skierowanie na jakieś warsztaty grupowe np. w zależności od tego czym się, bo lekarz to jest jedno druga rzecz to nie jest tylko dostępność, ale to, że ludzie się po prostu wstydzą prosić o pomoc wstydzą się mówić o kryzysie psychicznym jak się wrócimy do tych statystyk, które podałam, jakie jest podejście do o do do zaburzeń w Polsce cały czas nie w Warszawie w centrum, ale pan właśnie byliśmy banki nasze no i też byliśmy poza Kraków Gdańsk Wrocław itd. no to no to nie dziwne, że ludzie się boją powiedzieć o tym, że potrzebują pomocy psychiatry albo psychoterapeuty i w tych samych badaniach, które dawałam z 2 wydaje się, że tylko 16% osób, które potrzebują pomocy specjalisty zdrowia psychicznego na to decyduje większość woli np. w z z tym problemem do lekarza pierwszego kontaktu, więc jakoś łatwiej no też wstyd jest tutaj przeszkodą w szukaniu format taka dziedziczona z pokonania na pokolenie pewność, że w naszej rodzinie to się nie przydarzy te wszystkie określenia po związkowych głupek, że zawsze wszędzie w każdym bloku w każdym mieście nie może sobie na razie nadal poradzi sobie, że zegar itd. nawet jeżeli to nie jest wypowiedziane wprost gdzieś tam jest takie myślenie, że kryzys psychiczny to znaczy, że jest słaby akt to w rozwiniętym kapitalizmie, bo też nie nie dotyczy też wież takich środowisk teraz powiedział w środowisku wiejskim, ale ludzie na świeczniku i którzy osiągają tzw. sukcesy, bo tutaj moglibyśmy długo definicji sukcesu rozmawiać co właściwie jest na to też mają przeszkody no Marek Plawgo jest świetnym przykładem sportowiec olimpijczyk, który się po prostu wstydził iść po pomoc tak nam powiedziano co ja pójdę do przychodni, a jak mnie tam ktoś rozpozna, więc umówił się najpierw przez internet i też miał pewne wyobrażenia wieś na jak to będzie wyglądało w ogóle nie wiedział na czym polega to spotkanie z psychiatrą, o co ten lekarz będzie go pytał był zaskoczony, że lekarz pyta o to, jaką śpi jako jem, kiedy ostatnio był na urlopie, gdyż nie spodziewał się takich pytań na staż oczywiście odpowiedź w ostatniemu na urlopie wiele lat temu też była tutaj dla nich odkrywcze NN dobrze teraz myślę, że moglibyśmy spróbować porozmawiać o kilku rozmowach, które są w twojej książce wspominała o tym, że depresja jest takim tematem, który pojawia się już nawet na okładkach pism kolorowych wiele o tym mówiliśmy, więc może skupmy się na czymś poza depresją nie deprecjonując w ogóle z niego, więc jak podkreślić tak, bo też no to co jest ważne i co będę powtarzać do upadłego to jest diagnoza jest jedno, ale sposób jak nasze manifestuje jak te objawy się manifestujący w konkretnym człowieku to jest zawsze inna historia dlatego jestem silnie wdzięczna goście Serafin i Markowi Plawgo, że o tym opowiedzieli też te de Press oni oboje mieli depresję tak, ale zupełnie inny też przebieg zupełnie inaczej z tym z tym sobie radzić niż ich żyją dziś, więc też by nie chciałabym tego właśnie deprecjonować dobre słowa myślę sobie o tym, że kiedy czytałem twoją książkę to kupowałem oczywiście może to jest jakiś naiwny, ale zrozumieć twoich rozmówców w sensie takim, że nie chciałem się wcielać, ale wyobraźnia działała i po prostu starałem siebie postawić w ich miejscu na ich miejscu co by się ze mną działo, gdyby mnie dotknęło być może coś dotyka i po prostu jeszcze mam niezdiagnozowane to jest zresztą częsta sytuacja prawda są takie anegdoty o tym, że również tak właśnie, że każdy jest niezdiagnozowana bądźmy poważni pisarka Agnieszka Jelonek opowiada w swojej książce o zaburzeniach lękowych napadach paniki muszę powiedzieć, że poza tym, że pozbawia Agnieszkę bardzo serdecznie i myślę, że oboje i doceniam to się zgodziła o tym z tobą porozmawiać, kto czytał książkę ten wie, że ona także była próbą opowiedzenia o tym ubrania formę litery ani świata umyj okna bardzo polecam no właśnie powiedzmy trochę o tym, jeżeli możemy nazwać Agnieszki w ogóle tego, czego dowiedziała się od lekarzy specjalistów czy są lęk strach panika jak to w ogóle rozróżniać jak sobie w takiej sytuacji ewentualnie albo u kogo szukać pomoc no jej takie trudne pytanie zadaje się nie czuje kompetentna radzenia wiesz nie jestem lekarzem ani psychoterapeutką japońską wiedzę dziennikarską, którą w kwestii uznaje zakład wiedza osobista też na no natomiast za przede wszystkim zachęcam do przeczytania rozmowy z Agnieszką na pięknie tłumaczy ta różnica, o które zapytała pytałeś zapytała powiedziałem wszystko jest płynne i no, więc wierzę lęk zaczniemy strachu nos jest prostsze strach to jest takie uczucie, które ma jakiś konkretny obiekt, czyli nie wiem jak wchodzić gwałtownie na pasy nagle widzisz rozpędzony samochód to jest strach albo jak otwieranie drzwi powiedzmy i ktoś nagle wyskakuje z ciemności to jest strach lęk jest bardziej taki no osobliwe on może nie mieć konkretnej przyczyny nawet i jakby miała miała powiedzieć to lęk jest czymś takim co się rozlewa po całym ciele i trochę są takie objawy związane z lękiem, które może to jest jakoś ciekawe dla osób, które nie to jest racjonalne czy nie naczelny nie jest często jest racz nam nie wie, skąd się to bierze nagle ogarnia cie Jerzy para w paraliżuje coś co oczywiście może zawsze znaleźć przyczynę Zień nie wiem generalnie świat jest słabej kondycji, więc to jest dziwnie się, iż natomiast na lęk jest tym bardziej nie ma takiej namacalne fizycznej postaci jak o sobie tak wyobrażam natomiast na różne osoby z różnych doświadczeń z zaburzeniami lękowymi pewnie inaczej to odczuwają jest bardzo bardzo takim cielesnej są takie 2 objawy, które nazywają realizacja im de personalizacji ja, o których może osoby, które nie doświadczały nigdy napadów paniki i nie wiedzą, że to jest lęk, ale to to jest takie uczucie, jakby wychodził z ciała albo jak byś sobie wyobrażał nagle znajduje się w scenografii, a nie w rzeczywistości tak bardzo nieprzyjemne uczucie takie poczucie, że na niegdyś za chwilę umrzesz na właśnie za chwilę użyję tego słowa zwariuje szczelinami straci jakąś jakąś rozsądną ocenę sytuacji to bardzo bardzo nieprzyjemne słowo było wzięte w cudzysłów dobiera się nie widzimy tak Chin zrobiłam żaby w no napad paniki to jest tak jakby dla mnie przyspieszony lęk, czyli takich skondensowane lęk czy coś co nagle się odcina od od od rzeczywistości, że nagle nie wiem mam takie objawy jak przyspieszone bicie serca podczas zalewa robi się niedobrze, ale to wynika np. ska napady myśli, że ciągać myślisz nie ciężko powiedzieć nie wiem może niektórych wynika zgonu Paddy myśli Ano, ale czasem zazwyczaj dzieje się w takich sytuacjach, że nagle oczywiście jak jak żyje już przez jakiś czas zaburzeniami lękowymi no to odkrywasz są pewne sytuacje, które sprzyjają tego, że masz większe prawdopodobieństwo wystąpienia ataku paniki jak wsiądzie do zatłoczonego tramwaju np. albo nie będzie Śledź samolotem, ale do jak się napije alkoholu albo jak żyjesz zgodnie z sypie się też nie jest takim motywem, który się przewija przez prawie wszystkie opowieści moich bohaterów, jakie od wieś to coś co odkrywasz po kryzysie jest, jakie to jest ważne, że przecież sypiać na taki banał wieś, ale taki banał, który nagle staje się odkryciem w momencie, kiedy jest bardzo trudno może to przychodzi z wiekiem, bo akurat doświadczą tego objawienia pod hasłem, jakie to jest ważne, żeby się wyspać wyniosła jedno ja doświadczyłam tego po kryzysie psychicznym właśnie, że jednak to jest coś co musi być na liście moich priorytetów, bo baby, bo bez tego będzie bardzo źle tak samo regularne jedzenie np. kolejny banał Agnieszka Jelonek dużo opowiada i w sposób taki bardzo sugestywne o tym obrazowy jest rolnik z reakcji carski po prostu dokładnie tak chciałem powiedzieć, że to jest bardzo literacka rozmowa na świetnie po prostu nazywa rzeczy zjawiska myślę, że istotne jest to, o czym mówiła o tym, że np. alkohol może jak wzbudzać też stanę na napady paniki stany lękowe nie tylko te antyczne Dźwierzno na pewno nie przy mnie nie pomaga w depresji wszystkich innych kryzysach nocna bank wszelkie używki wszelkie jeśli mogą doraźnie pomóc i często mojej bohaterki bohaterowie opowiadającą historię swojego wychodzenia z kryzysu z praw i praktycznie w każdej opowieści alkohol pojawiał się jako legł, czyli sposób radzenia sobie chwilowe zabicie czegoś tak problem no nawet nie zapisze tylko np. nie wiem w mówi o tym Paweł Żukowski artysta, opowiadając o swoim doświadczeniu choroby afektywnej dwubiegunowej na takie stabilizowanie stanu w pewnych tak, czyli wyciszanie się np. manii no to jest najbardziej dostępne lekarstwo tylko, że ona lekarstwo znowu w cudzysłowie tak na morze na krótką metę pomóc natomiast najdłuższą na pewno pogorszy te stany, których jesteśmy no właśnie skoro wspomniał o Pawle, który też pozdrawiamy serdecznie on mówi o sobie, że jest Polakiem i ma też znajomych tzw. Polaków, czyli osoby, które w są czasem manii czasem bardzo głębokiej depresji po akurat jest osobą o swojego znamy bardzo świadomą tego co spotkało w życiu w różnych aspektach i mówi o tym z podniesioną głową myślę, że zasługuje na podziw, bo jednak nie każdy ma w sobie tyle siły, żeby po prostu z podniesioną głową otwartymi oczami powiedzieć co go spotkało ale, toteż jest opowieść o potwornym cierpieniu, zanim człowiek dotrze do diagnozy prawda ptaki wyszły właśnie tak sobie myślę o tym gdyśmy kiedyś zapytał na, ale co ta diagnoza daje ona pomagać przeszkadza czy wręcz przeciwnie no, więc wydaje się tu też znowu jest może być różnie natomiast większość przypadków tych osób, z którymi rozmawiam nabyła wybawieniem, chyba że jest źle postawioną diagnozą wtedy wchodzi w jakąś ścieżkę leczenia, która wcale nie nie nie pomaga w jak być wyjść z tego kryzysu, ale jeszcze mogę przy okazji przepraszam po Agnieszki Jelonek ona o tym mówiła nie tylko ona zresztą tam się właśnie wydaje chciałem też podkreślić że twoi rozmówcy twoi rozmówcy nie mają świadomości np. że mogli być źle prowadzonej terapii albo, że diagnoza była błędna i że to nie pomagało trzeba było szukać dalej po pierwsze trzeba udać się do specjalisty, a po drugie, należy rozmawiać o tym, że być może to co nam jest proponowane nie jest skuteczne, a nie od razu też cudzysłów poddać się, że w takim razie niczego nie wszystkim zależy to jest trudne oczekiwać tego ludzi, że nowi wiele osób też ma np. traktuje lekarzy psychiatrów jako absolutny autorytet innych nawet jak jak czują, że Time niedobrze robi albo im nie pomaga to idą za tym leczeniem i zdarzało się skonsultować prawda inną osobą warto się wsie jak słuchać też siebie no czuje się, lecz nam się czuć lepiej czy czy jeszcze np. ta terapia robimy dobrze czy wręcz się czy tylko raz grzebie pewne rany i nie zamyka, a jeśli nie dajemy jakieś nadzieje na przyszłość dajemy się tutaj na toteż noże nie wszyscy mają też takie wsparcie ludzi wokół, żeby sobie pozwolić na to, żeby tak tak się zaopiekować sobą dlatego cały czas wracam do tego tematu tytułem noży im więcej my też ludzie, którzy nie jesteśmy w kryzysie psychicznym będziemy wiedzieć na ten temat będziemy czytać to też Agnieszka Jelonek o tym mówi, że osoby, które są kryzysie psychicznym często zaczynają się, jakby szukać informacji na temat tego co jest jest czytać nie dojrzeć leczą to jeszcze czytają pogłębiają swoją wiedzę szukają jakichś ścieżek pomocy sobie też na własną rękę poza tym, że są jednak w leczeniu w kontakcie ze specjalistą, ale sprawdzającą im pomaga co im niedobrze robi też fajnie, jakby osoby, które nie są kryzysie też miało to wiedza ja uważam, że taka podstawowa wiedza na temat kryzysów psychicznych i wychodzenia z nich powinna być w programie szkół, czego nie ma mamy edukację dla bezpieczeństwa, na której uczymy się na skład pierwszej pomocy albo tego co zrobić, kiedy nie wiem pojawi się alarm bombowy natomiast nie mówimy o pierwszej pomocy emocjonalnej psychicznej, a wydaje się, że żyjemy w takim świecie, którym już jest absolutnie niezbędna rzecz też dostępność do pomocy wokół zdrowia psychicznego jest też tak bardzo utrudniona w tej chwili bo, bo tyle osób potrzebuje po prostu system się zatyka, bo jak wieś podaż jest mniejsza niż popyt, ale jeszcze pytając, jeżeli mogę do Pawła Żukowskiego i opowieści o zaburzeniach afektywnych dwubiegunowych np. kiedy człowiek cierpiący na te zaburzenia jest w stanie manii to co może robić co robi myślę, że często nie jest świadomy, że jest pani nie tu znowu jest wartość osób, które są blisko i wiedzą, że jesteś chory tak mogą cie jakoś ci uświadomić że, że znowu wróciły objawy, że warto nie pójdzie swojego lekarza albo zgłosić się do szpitala przed własną branie na siebie ogromnej liczby zadań prawda wszak, że ma się wrażenie, że jest się w stanie podołać nawet sposób mówienia się zmienia jeszcze jest właśnie ty mówisz o tym, że spotkała się z Pawłem ani rekordu mali jak przypuszczam, że nie jest ale jakby nie miała jeszcze takiej wiedzy na temat zaburzenia tego zaburzenia tego rodzaju zaburzenia Bydgoszcz na długo przed naszą rozmową ani go zaprosiłam gazety książki Jan szczęśliwie się zgodził, ale wiedziałem, że coś jest nie tak, gdybym wiedziała tobym go pewnie zapyta słuchaczy czy to nie potrzebujesz jednak się skontaktować ze specjalistą i jest na jak, że jest jakimś cierpieniem psychicznym typu im dłużej, że jest w tym ten jest większa szansa, że będzie jednak rozpoznawał tę wiarę, że nauczy się trochę siebie nie mam takiej kasie Kożuchowska, która teraz przy już kolejnym pobycie do w szpitalu to ona sama się tam zgłosiła, bo wiedziała, że Rze, że to objawi się na tyle rozkręciły, że nie jest sobie w stanie pomóc ani tymi lekami które, które rodzi się z OFE nie podano chodzi o schizofrenię taki, że musi pójść do szpitala po to, żeby mogli na nowo ustawić leki Paweł też już od typu, że za którymś razem jak to objawy wróciły to sam się w środę wszedł do taksówki pojechał do szpitala, więc uczyć się z tym uczysz się siebie po prostu zresztą to jest to jest coś co kryzys może dać jeśli jesteś pod dobrą opieką, że Rze, że poznajesz coś służy ocenie to jest taka wiedza, którą powinien posiadać każdy człowiek niezależnie od tego czy cierpi na zaburzenia psychiczne czy nie w natomiast wiele osób musi dojść do ściany czy dopiero wieś złamać, żeby odkryć, bo osoby, które nie konfrontują się z takimi sytuacjami granicznymi często nie mają nawet okazji, żeby sobie zadać te pytania co służy, a co nie służy przepraszam, że zadam teraz być może naiwne pytanie w obecności specjalistki, która nie czuł się specjalistką od mniejszością nawet, ale raczej myślę o tym o o zasoby wiedzy, które posiada dzięki rozmówcom swoim w tym sensie czy to by było np. złe gdybyśmy, gdyby ktoś z nas padł na pomysł albo zechciał sam siebie pójść do psychologa psychiatry po prostu porozmawiać, nawet jeżeli nie podejrzewa, że ma jakieś objawy porozmawiać o osobie czy nie moim zdaniem jeśli im zwierzchniej cierpi czuje się dobrze to nikt nie musi to w sumie pan dlaczego nie wiem może dobrym pomysłem jest, jeżeli myślimy o tym też w tym sensie np. że nauczymy się też tego z wiekiem, że robimy sobie jakiś czas badania krwi prawda skanujemy sobie skórę, jeżeli ktoś ma tak np. Kia znamiona i może się za tym kryć jakieś niebezpieczeństwo, że profilaktyka jest ważna taka profilaktyka nie oznacza od razu wizyta u psychologa i psychiatry tak mi się wydaje profilaktyka jest bardzo ważna, ale to w wieczność jest już takich inicjatyw Psycho edukacyjnych znanych moim zdaniem to są jakieś warsztaty np. że ktoś ma ochotę na to, żeby sobie poprawić jakość życia i albo się przyjrzeć temu czy to życie, które prowadzi i jest dla niego optymalne tu może pójść, żeby nie było się tylko pytania, które zadałem nie wstydzę, bo uważam, że po prostu uczymy się przez sen z zadawaniem pytań jednak powiedzieć wiesz słucham tego też co ci odpowiadam na to pytanie też tak nie jestem pewna do końca czy czy wiesz musiałem się bardziej zastanowić co ja w zasadzie myślę na ten temat, ale tak na pierwszy jest ogień to nie wydaje się, że każdy powinien iść to do specjalisty zdrowia psychicznego jeśli nie no nie cierpi myślę, że słowem kluczem jest cierpienie, zwłaszcza jeżeli ona, jeżeli one tak jeszcze no to wtedy trudno będzie po pomoc jeśli nie zresztą z tego sprawę musi coś takiego wydarzy, że jednak to poczujesz to jest to co mi się wydaje wartościowe być może to są bliscy osób, które są w kryzysie psychicznym, że może warto, żeby oni poszli po taką na taką rozmowę, bo taką pomoc, bo bo, bo to jest bardzo zaniedbany temat też w naszym kraju wydaje się, że to o tym mówi psychiatra Tomasz Szafrański czasem czuje mocniej, że ostatecznie osoby, które są w kryzysie liczną mają szansę dostać pomoc natomiast ich bliscy najmniej mało jest takich grup samopomocowych np. wież dla dla dla mężów żon matek ojców braci sióstr przyjaciół przyjaciółek osób w kryzysie tak oni też potrzebują wsparcia, bo czasem na ich barkach leży opieka czy też wieczną oglądanie tej osoby pilnowanie czasem, jeżeli ona jest w takim bardzo złym stanie boimy się, że sobie zrobi krzywdę to ważne, bo niejedna osoba w książce mówi o tym, że kiedy teraz znowu cudzysłów świat trochę nas albo się zawalił i przyszła choroba zaburzenie trzeba było poddać się leczeniu to właściwie wiele przyjaźni znajomości nie przeszło próby innego się okazuje, że to właśnie siostra rodzice oni są największym wsparciem, nawet jeżeli w przyszłości nie było nam ze sobą po drodze, bo się kłóciliśmy jakiś mało istotne sprawy albo mieliśmy inne wizje świata jeśli to szczęście, kiedy tak jest, kiedy ta ten partner partnerka mąż czy matka ojciec czy czy rodzeństwo tak jak mówię nawet jeśli nie mieliśmy z nim jakiś relacji okazuje się wsparciem jest szczęście czy zamiast także taki człowiek zostaje zupełnie sam więc, że dla tych strasznie, żebyśmy np. będąc sąsiadem takiej osoby też potrafili się odważyć zapukać i jeżeli widzimy żona nie wychodzi od wielu dni, a jest w mieszkaniu np. na niej malowane pracownika współpracownika współpracowniczka rok tri wiem, że jest samotna samotnej widzimy, że jej stan się pogarsza też możemy coś w tej sprawie zrobić czasem czuję mocniej są też rozmowy z osobami, które cierpią mają innego rodzaju zaburzenia niekoniecznie wszyscy zdają sobie sprawę z ich występowanie albo na osoby, które cierpią w ten sposób patrzy się jak no właśnie znowu na dziwaków bardzo duże wrażenie zrobiła na mnie rozmowa z lawą kod, czyli osobą cierpiącą na zaburzenia obsesyjne no kompulsywne to świetnie prowadzony wywiad na temat tego, dlaczego dla dla niej brud jest czymś mówiąc kolokwialnie nie do przejścia prawda znam takich osób, które mają co kiedyś potocznie nazywane było nerwicą natręctw dzisiaj też pojawiać gdzieś tam w literaturze i mam doświadczenie też leczenia świat takich osób to też niekoniecznie jest najprostsze, ale myślę, że musimy też o tym powiedzieć słuchaczom słuchaczom, że to nie jest żadne dziwactwo to nie jest jakiś urojone strach przed brudem przed czymś co nam przeszkadza wizualnie tylko to jest po prostu też zaburzenie, które wiąże się z cierpieniem ogromnym cierpieniem i sobie nie zdawałem sprawę przed rozmową z Laurą jak dużym wydawało się, że wiem coś na ten temat i tutaj posypała głowę popiołem bo, bo jak zacząłem rozmach z Laurą po prostu nie nie zdawałem sprawę, że to jest aż takie już na Laura też chcę polecić, bo rozmawiamy z drogami książkę napisała swoją książkę, która jest dostępna w pdf je nazywa się moje życie z CD można sobie ją ściągnąć za darmo jest takie świadectwo i takie próba wpisania tych zmagań on ma ogromną wiedzę na ten temat nie tylko wiedzę, jakby ze swojego życia, bo zmaga się z tym zaburzeniem 20 lat, ale też wiele na ten temat czytała też zwróciłam uwagę np. na to, że w popkulturze często się pojawia ten wątek zaburzenie obsesyjną kompresyjne jako pewien rodzaj takiego wieś komediowego elementu norek ktoś tam już po 100× wraca do domu, żeby sprawdzić czy żelazko wyłączy albo, że jest taki Super pedantyczny poukładane tak dalej co też skrzywił, jakby spojrzenie na ten rodzaj zaburzenia no bo nie mówi o nim prawdę tylko zrobi z niego jakiś żart to jest no to to zaburzenie jest nieprawdopodobne cierpienie, bo to są nie tylko powtarzane czynności, które akurat Laura ma kłopot z brudem one różne są objawy też można mieć kłopot nie wiem czym, ale są nie tylko chodzenie po konkretnych płytach chodnikowych na stanie, że tak różnych rytuałów tak związanych z tym, że więcej jednak są te impulsy, czyli tzw. powtarzane zachowania po to, żeby, żeby przywrócić ład temu światu, który się rozsypał, a drugi to są obsesyjne myśli to to jest to jest element, którego nie zdawała sprawę, że no, że poza tym że, że Laura jak bardzo pilnuje tego, żeby się nie ubrudzić nie dotknąć powierzchni, które wg niej są zainfekowane tak to nie jest taki brud w powszechnej definicji, że coś jest pomazane, albowiem ubrudzone jakimś sosem to ten brud to jest czymś znacznie bardziej skomplikowanym, więc pilnuje tego z drugiej strony w głowie notuje sobie też mnóstwo punktów cały czas gdzieś coś dotknęła, gdzie musi to w związku z tym później wyczyścić albo wrócić do tego miejsca na IT i ciągle następ obaj nie ma odpoczynku ten mózg prawda nie ma jest ona mówi, że jest wierzono też lepszej i gorsze momenty, a trzeba pamiętać, że w 100 niewiarygodni są ci moi rozmówcy, bo oni, mimo że się borykają z tymi kryzysami jednak próbują już pracują uczestniczą, w jakich w życiu społecznym na to samo na pracę na pełen etat ma znajomych wiesz na próbuje żyć jakoś utrzymać do kupy ile wysiłku na to, iż to jest niesamowita po prostu nie da, że ten wysiłek idzie po prostu zwyczajne życie to jeszcze jest energia wkładana jakieś jakoś już ogarnięcie tych objawów no i ona ma gorsze tak jak każdy z moich rozmówców ma gorszej lepsze momenty takie, kiedy te objawy nie są aż tak nasilone no ma takie, kiedy są tylko kiedy cała objawach już tylko brutalna szczerość odpowiedzi na pytanie np. na co wydaje pieniądze pewną warstwę to odpowiedzi wynika, że właściwie najważniejsze jest ciągłe posiadanie pod ręką tych środków higienicznych, które pozwalają i umyć ręce wyczyścić klamkę, bo ma miała też zaburzenia związane z lękiem przed tym, że klamka jest naprawdę to wszystko traktowała do tego kupujemy go nowe ubrania no no te, które wg mnie średnio z np. butów nie jest w stanie wyprać tak porządnie, jakby chciała, więc musi wyrzucić zdarza się, tak więc ona użyła takiego sformułowania, że ta choroba jest droga czy jakoś tak nie są niewiarygodni przejmując to wyzwalające uczucie, że w czasie pandemii wszyscy chodzili w rękawiczkach i bali się by do kontaktu z wirusem, więc wtedy ona nie czuła się inna tak niesamowite, że tak jak te informacje adresowe dla wszystkich nagle był pomocny, ale wiesz też ja słyszałam i to nie tylko moich rozmówców, ale też nie rozmawiałam z różnymi osobami, ale też psychoterapeuta ami w czasie pandemii bo, bo bardzo dużo tych rozmów przeprowadziłem w czasie pandemii na temat tego co się z nami dzieje jak nas wpływa wielu psychoterapeutów mówią mi, że ich pacjenci z zaburzeniami lękowymi mają się lepiej paradoksalnie w pandemii w lockdownach, dlatego że pod przede wszystkim osoby, które miał lęk społeczny i nagle Jeż nie było dziwne, że nie wychodzą świat się wyludnia tak także, że to było okej, że oni siedzą w domu, bo wszyscy siedzą a, ale też było dużo dużo pacjentów z zaburzeniami lękowymi takiemu uogólnione miało się lepiej, ponieważ ten lęk zyskał postać, czyli przestał być czymś takim wieś irracjonalnym nie wiadomo, skąd tylko miał twarzy twarz covidu 19, nic więc to jest ciekawe jak ten kontekst może zmieniać oczywiście później się to im dłużej trwała ta sytuacja tym, jakby no wiesz, jakby różni wpływała na osoby w kryzysach, ale po pandemii przybyło bardzo dużo nowych pacjentów, bo też osoby, które wcześniej były zaopiekowane już mają pewne narzędzie do radzenia sobie też ta, a osoby, które wcześniej nie miał też do czynienia z kryzysem też trochę jak startują od zera bardzo ciekawa jest też w książce Agnieszki rozmowa z Dawidem Polakiem o zaburzeniach hipochondryk danych o tym w jaki sposób cierpi za to jest też są tak naprawdę zaburzenia lękowe z tym, że Dawid bardzo się boi chorób takich oszczędności jak boli szyja to od razu działania prawda jak coś się nie wiem zaczyna pojawiać na skórze to Czerniak ryzyka na najgorsze myśli od razu się w Murcii szykują w głowie Dawid też jest dla mnie ciekawym rozmówcą, bo paradoks polega na tym, że nie biorą technologiami pracuje w ogóle w badaniach naukowych ma ogromną wiedzę na temat powinien być racjonalny 2 lata tak mimo tego jakby ale wie, że to, że on dalej, jakby pracuje w tym zawodzie, że go fascynuje, a jednocześnie ma zaburzenia, które są na na tym tle i daje sobie z tym radę to to jest niesamowite tej teoretycznie jak kiedyś napisałam, że jego największą bronią jest jego poczucie humoru na niezwykłe poczucie humoru zresztą myślę, że jak państwo zarząd tej rozmowy to w niej 1 momencie się uśmiechnięci biomasy Melman w szkole dodane jak on ma niezwykły dystans do siebie też potrafię opowiadać o tych objawach wiesz sam siebie śmiejąc, ale też bardzo intymnych, bo np. dotyczący budów genitaliach przecież mało, który facet potrafi tak na zasadzie gotowi i to wiesz ty facet, który ma metr 90 wzrostu, bo bardzo lubię tę rozmowę i jakoś wydaje się, że ona wiele wiele pokazuje też oczywiście David ma dystans do tego potrafi z tego mieć, ponieważ jest dosyć dobrym stanie teraz w tych najtrudniejszych momentach miał taki właśnie jestem przypadek, kiedy zaburzenia doprowadziły np. do programu rolnik straszny moment miał myśli samobójcze, których jakoś wydobył cudem, ale no myślę, że wtedy nie było w ogóle do śmiechu, że ten ten jego poczucie humoru nie ratowało Bono dzień nie było takiej możliwości natomiast na to jest człowiek, który zresztą to jest niesamowite, że zarówno Agnieszka Jelonek jak Dawid Polak bardzo dużo podróżują w mimo tego, że cierpi na zaburzenia lękowe i tej dla mnie jest niezwykle inspirujące no bo dla mnie też takim wyzwalaczem zmiana miejsca i jakby oni mnie zainspirowali dlatego, żeby próbować jednak jeździć mimo tego, że bardzo się boję także, że wieś dopadnie mnie napad paniki albo któregoś nie podniosę oni robią i jak opowiadają o tym jak to robią to jest szalenie jakoś no takie wieś podnoszące na duchu, że Rze, że da się w na koniec chciałbym byśmy jeszcze powiedzieć 2 słowa o PTSD pamiętam moją rozmowę lata temu to już mija chyba kadra w 2023 jeszcze zupełnie innym miejscu pracowałem bardzo się stresowałem długo się przygotowywałem bałem się też chyba tak po ludzku wyzwania, jakim była rozmowa Grażyna Jagielska to było w momencie, w którym okazywała się miłość z kamienia, czyli opowieść o tym jak Grażyna zachorowała na PTSD, chociaż to Wojtek Jagielski mąż jeździł na wojnę i to właściwie jego mogło spotkać wiemy, że spotkało to jego partner Krzyśka Millera wiele osób, które były na wojnie to wtedy chyba zacząłem się uczyć odpowiedniego doboru słów do pewnych sytuacji rozmów mając świadomość tego przez co przeszły albo przychodzi konkretna osoba i jest twojej książce rozmowa ze wspominanym żołnierzem, który był na 2 misjach był świadkiem śmierci kolegi walczył ze sobą, kiedy wszyscy lecieli do Polski to zostało ono wiele tam było sytuacji trudnych i musi sobie jakoś z tym radzić, więc i tę rozmowę też książkę Grażyny jak zyski oczywiście polecam przy okazji, ale zresztą pisała potem kolejne opowiadające o leczeniu, więc też bardzo osobiste, ale myślę Agnieszka istotne jest że, żeby powiedzieć, że PTSD to nie tylko sprawa urazu wyniesionego z bycia żołnierzem na wojnie to znaczy te same objawy mogą dać inne sytuacje w życiu prawda tak teraz bardzo dużo się pisze na temat traumy i na temat traumy złożonej też badania na ten temat poszło bardzo do przodu i akurat tutaj takie opowieści o traumie złożonej niema no ale po prostu też nie starczyło na to miejsce zresztą to zasługuje na osobne książki natomiast zakatarzona pożyje kosztu, a właśnie opowiada o zespole stresu pourazowego, które właśnie jest inne w charakterze, chociaż objawy podobne niż taki uraz wyniesiony z wojny czy też nie z wypadku komunikacyjnego czegoś co nam większości pewnie znaku PiS kojarzy się właśnie już kataklizmem albo albo z ważnego zdarzenie nagłe zdarzenie natomiast okazuje się, że to może być zupełnie inna sytuacja sytuacja z ogromnego zagrożenia związana z relacją w tym przypadku, że Łukasz to jest utrata kontaktu z dzieckiem, która jest tak dramatyczną sytuacją daje takie objawy, jakby się uczestniczyło w wojnie i Kasia opowiada o tym no no taki delikatny sposób też, ale wydaje się, że między wierszami można poczuć to jej cierpienie i to co co robi taka sytuacja, kiedy nie wiesz czy ten kontakt z dzieckiem odzyskasz kiedy, jeżeli go odzyskuje to nie warunkowy na chwilę no wiesz to całe ciało które, które po prostu jest zamrożone też w takim oczekiwaniu na to co będzie w takim na tak na właśnie takim czuwaniu czujności i każe też opowiada o tym, że no to proces wychodzenia z tej traumy no bo ona teraz już, jakby kontakt z synami i żyje z nimi jak wszystko się poukładało to jest proces na lata, mimo że ta sytuacja miała miejsce już nie pamięta chyba 10 lat temu to ja rozmawiając z Kasią miałam poczucie, że cały czas jest jakby po procesie zdrowienia do do dochodzenia do siebie podobni jak żołnierz mówi, że rozmowy z tobą też od choruje tak, ale tak tak tylko, że oni, jakby mama mam wierzę by był w procesie terapii długoterminowej skoncentrowanej na PTSD, ale wiesz trauma jedną z charakterystyk, którą czyta, a my takiej po kataklizmie wypadku wojnie czy traumy związanej z jakąś relację z tą, że ta trauma zostaje w ciele, że w wyniku pojawiających się zdarzeń, które jakiś sposób np. przypominają tę sytuację, która tam ram wywoła to ciało natychmiast odpala, jakby do tamtego i wraca do tak tego miejsca w tym jest to co było niesamowite akurat w rozmowie z Szymonem żołnierzem to było to nie zwrócić uwagę, że on opowiadającymi o tym co wydarzyło się 15 lat temu, jakby siedział teraz znaczy mówi się w ciążę to najważniejszy w tej mierze ja mam do dziś jego twarz jak on po prostu siedzi przede mną i mam poczucie jakby, jakby je i jego ciało było tu siedziało przede mną on jakby umysłem cofną się do te do tych zdarzeń też ta niewiarygodna plastyczność tej powieści to, że jak jak wiezie go słucham natychmiast widziałem sceny wybuchający samochód jego chroniącego się przed ostrzałem talibów trującego zarządzającego do żony, a później płaczącego później próbującego jakoś samego sobie radzić z tym strachem jest na to wszystko jest jak bardzo takie cielesne niesamowicie i takie żywe to to to wydaje się, że to co co sprawia nie wiesz co to co sprawi, że trauma potrafi być takim ciężarem to, że ona od żywa ma jakąś niewiarygodną siłę do regeneracji tak jak być ktoś nie wiesz cały czas im by ten zasłonięty strup zrywał czasem czuję mocniej rozmowy o wychodzeniu z kryzysu psychicznego taki tytuł nosi książka Agnieszki Jucewicz, która była państwa moją gościnią dziękuję bardzo, tylko jeszcze przypomnę, że poza książką można też na naszej stronie wyborcza PL i wydaniach gazety szukać rozmów Agnieszki z osobami w kryzysie z psycholożka i psychologami generalnie jak sobie radzimy albo Unia z zdrowiem psychicznym no dzięki za debatę tworzą bardzo dziękuję za zaproszenie Michał noga się do usłyszenia Zwiń «

Książki. Magazyn do słuchania: Agnieszka Jucewicz "Czasem czuję mocniej"

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

PODCASTY AUDYCJI: GOŚCINNIE: WYBORCZA, 8:10

POPULARNE

DOSTĘP PREMIUM

SERWIS INFORMACYJNY

Wydanie z godziny 13:00

Najnowsze Podcasty

Indie: czy skazanie Rahula Gandhiego jeszcze go wzmocni politycznie?

Dr Karniej: Ustawa o jakości w opiece zdrowotnej jest w całości źle przygotowana

Watykan przekazał sądowi w Chodzieży tajne akta w sprawie kościelnego procesu księdza pedofila

Maliszewski: Propozycje rządowe są doraźnym gaszeniem problemów polskiej wsi

TOK FM

Polecamy

Popularne

GOŚCIE TOK FM

Gazeta.pl

WYBORCZA.PL