„Pacjent, to nie tylko ciało” - na czym polega pomoc psychologiczna w hospicjum dla dzieci

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

Anna Stachowska witam państwa bardzo ciepło zapraszam na rozmowę z Agnieszką Chmiel Baranowską psycholog hospicjum dzień dobry witam ciepło i nowy no właśnie za chwilę dowiemy się proszę państwa na czym polega taka pomoc psychologiczna w hospicjum domowym dla dzieci czy psycholodzy np. hospicjom pomagają też rodzeństwo pacjentów z jakimi problemami najczęściej styka się psycholog w hospicjum czemu służą i jak działają takie grupy wsparcia w hospicjum Agnieszko mówi, Rozwiń » że człowiek to nie tylko ciało, a pacjent nie jest samotną wyspą, bo choroba dziecka odbije się na całej rodzinie się choruje cała rodzina czerpią rodzice cierpi rodzeństwo i to cierpienie także starać się właśnie psychologowie zmniejszać, czyli im lepszej kondycji są wszyscy członkowie rodziny tym lepiej jest dla pacjenta wydaje się, że to nie tylko w sytuacji choroby dziecka zawsze, jeżeli członkowie rodziny czują się dobrze są ze sobą blisko są ze sobą szczerzy otwarci na pewno pomaga w funkcjonowaniu całej rodziny, a nie wyobrażam sobie sytuacje, kiedy między rodzicami są jakieś napięcia kryzysy konflikty, bo wtedy rzutuje na pewno na chorowanie dziecka tego chorego, ale też tak naprawdę wpływa na pozostałe dzieci w związku z tym psychologowie no i zna tutaj jesteśmy tak trochę popchnięcie do pracy z tą duszą tak psyche pacjentów, ale głównie emocjami staramy się towarzyszyć rodzicom w tej trudnej drodze opieki nad nieuleczalnie chorym dzieckiem oczywiście też nie zapominamy o dzieciach, choć bardzo często w warszawskim hospicjum dla dzieci pacjenci są albo na tyle małe, że nie są w stanie mówić albo niestety na tyle chorzy, że kontakt taki słowny jest niemożliwy, jakbyśmy się też damy ten kontakt taki poza werbalne utrzymywać z pacjentami dbać o ich dobre samopoczucie, więc często jest bardzo dużo zabawy z dziećmi już znamy też jakieś ulubione zachowania dzieci wiemy co pomoże przetrwać np. jakiś trudny zabieg, bo czasem, jakby też jestem proszona o to, żeby pomóc odwrócić uwagę Czyżby tekst spróbować stworzyć dobrą atmosferę, żeby różne zabiegi medyczne, które nie są może najprzyjemniejsze przebiegały w lepszej atmosferze, ale chyba największą część pracy poświęcamy na pracę z rodzicami dzieci nieuleczalnie chorych ich rodzeństwem, dlaczego dlatego, że często dzieciaki zdrowe są tak napisała jedna z kasy z twórczyń właściwie opieki paliatywnej są trochę w spółce cienia taki niewidoczne takie niewidoczne najfajniej, że one są grzeczne nie stwarzają problemów i wymaga się też znika, żeby rozumiały co się dzieje z bratem czy siostrę, żeby właściwie zachowywało się dorośli się wydaje, że te dzieciaki ze względu na wiek i tak zachowują się wyjątkowo dorośli dojrzale natomiast one są wciąż dziećmi dlatego często rozmowy z rodzicami polegają również na tym, żeby przypomnieć, że kilkuletnie dzieci mają kilka lat mimo tego, że mają doświadczenia, które pewnie byłyby trudne dla osób dorosłych, więc masę czasu też jasnymi staram się poświęcić rodzeństwu na trochę pracy takiej artystycznej, ale też na bardzo dużo do rozmów, ponieważ on też mają swoje przemyślenia dotyczące choroby Grad czy siostry, skąd one się wzięła, jaką może przebiegać tak naprawdę co one mogą zrobić, żeby bratu siostrze pomóc to z ostatniej chwili, ale muszę się państwem tym podzielić właśnie wczoraj ma jednak mama opowiadała, że starsza siostra, która z przedszkolakiem na pytanie czy młodsza kilkumiesięczne siostra płakała w ciągu dnia, kiedy niepełne okazało się niestety był epizod płaczu, więc ona resorty powiedziała, dlatego że tęskniła same piękne są bardzo ciepłą osobą, więc na pewno pacjenci uwielbiają duże doświadczenie w ogóle wszyscy w hospicjum w warszawskim dla dzieci jesteście tak naprawdę 1 wielką rodziną pracuje tam też od wielu wielu lat tak nie powie młodzi ludzie wdów i nad tym na tych właśnie wy macie tak naprawdę 2 takich dyżurujących psychologów opiekuje się rodzicami służyć pomocą też rodzeństwa mówi się chorych dzieci ta opieka trwa do tego momentu ostatecznego to jest także macie też 2 grupy wsparcia powiedzmy o tym właśnie my zawsze mówimy, że opieka hospicjum nie kończy się momentem śmierci dziecka, dlatego że mamy całą dużą jego pole oddziaływania w postaci wsparcia w żałobie, która jest oferowane rodzeństwu i rodzicom mamy właściwie 2 grupy wsparcia dla rodziców 1 jest tzw. Natalia, czyli dla tych par, których dzieci zmarł jeszcze przed terminem podmiotu bądź tuż po tym, podać, ponieważ mamy również hospicja perinatalne druga grupa to jest taka grupa ją nazywamy otwartą, dlatego że mogą też skorzystać rodzice, których dzieci zmarły w szpitalu nigdy nie był pod opieką hospicjum, a czują czy uważają, że będzie im takie wsparcie w żałobie potrzebne dlatego taką decyzję podjęliśmy w momencie, kiedy powstały grupy, że nie zamykamy się tylko dla naszych rodziców mamy rodziców tych, którzy o istnieniu hospicjum dowiedzieli się od znajomych i często też słyszymy takie głosy, że nigdy do tej pory nie widzieli np. plakatu Warszawskiego hospicjum dla dzieci, które są w Warszawie w momencie, kiedy dostali pomoc naszej fundacji zauważyli żadne jednak są myślę, że ludzie trochę boją się prawdy, bo hospicjum kojarzy się większości osób bardzo źle, a my też tam się pamiętać o tym, że cały czas nasi pacjenci żyją wydaje się, że bardzo tu też uśmiechu radości w hospicjum mimo tego, o czym wiemy co nas wszystkich będzie czekać w pewnej bliskiej przyszłości, czyli moment odejścia, poszerzając nie zdajemy sobie z tego sprawę bo, jakbyśmy żyli to było byśmy byli przerażeni, ale każdego z nas no w danym momencie dotkniętą czy też wśród bliskich czy samych nas dotknie, więc warto chyba też się tego jakoś przygotować też nie wiem czy może ich tu właśnie te są łamane jej najdłuższy debaty zawsze z rodzicami naszych pacjentów czy można się przygotować na śmierć własnego dziecka i jak po tych wielu latach pracy mam swoją odpowiedź bardzo prosty sposób dziele przygotowanie na 2 elementy takie elementy kognitywne i on rzeczywiście jest może tylko oswojeni, ale tak naprawdę uczymy się tego, że choroba postępuje uczymy każdego dnia patrzące dziecko widzimy część jak intelektualna jest przygotowana natomiast nie da się przewidzieć, jakie emocje będą towarzyszyć bardzo często rodzice, którzy towarzyszą swoim dzieciom w tym momencie w tym procesie umierania mówią, że w życiu nie spodziewali się, że to będzie aż taka mieszanka, że myśli tylko nie wiem o smutku rozpaczy, a tam już jest bardzo duże również innych emocji takich jak chwilami jak swoista wdzięczność czyny przyjętych do pani odebrała czegoś, że żeśmy była spokojna, że bliskie osoby, które chciały być wtedy chciało dziecko, żeby towarzyszyły były dla kobiet ten element emocjonalny jest nieprzewidywalny po bardzo trudno jest nam powiedzieć jak będzie natomiast my też chyba tek wspólnie staramy się akceptować to co nas się dzieje to jest po prostu ta prawda u nas też, które się pojawia, które nie jest ani zła dobra i nie ma czegoś takiego, że są wytyczne co powinno czuć po prostu czujemy to co czujemy i wszystkie kryzysy, które przychodzą dzieci jakieś pogorszenie stanu to jest właściwie taki moment też, gdzie rodzice ten kolejny raz takiego na nowo uświadamiają sobie, że dziecko rzeczywiście nieuleczalnie chore też moment kryzysu dla dziecka, ale też dla nich, ale z perspektywy już później pracy z rodzicami w żałobie oni o tym często mówią, że to był taki moment ponownego uświadomienia sobie tego, który taką idą takiego też skupienie się na wykorzystaniu czasu, który mają, bo chyba nikt tak jak dzieci hospicyjnych nie uczy tego, że żyje się absolutnie do końca i że to trochę żal marnować czas, że jesteśmy tu i teraz no właśnie to piękna płyta naszego spotkania polecamy państwa uwadze hospicjom warszawskie dla dzieci można też 1% podatku 1,5 już przepraszam 1,5 już przeznaczyć właśnie na hospicjum no i też, jeżeli mają państwo właśnie taką kwestię, że się zastanawiają czy zgłosić się do hospicjum to proszę poczytać posłuchać też co dawne ekspertów jest stan tego miejsca, które państwo widzą są 1 wielką rodziną i naprawdę pomagają całym sercem swoim dziękuję pięknie ze spotkania przypomnę dzisiaj naszym gościem była psycholog hospicjum Agnieszka Chmiel Baranowska z Warszawskiego hospicjum dla dzieci dziękuję pięknie to spotkanie za duże SZ c ciepło, które tutaj się się rozpłynęło studia chcę dziękuję z wzajemnością się, że na pewno jest to praca, która jest twoim powołaniem pewna w mam głód na dzień dziękuję pięknie rozmowy prowadziła Anna Stachowska do usłyszenia Zwiń «

„Pacjent, to nie tylko ciało” - na czym polega pomoc psychologiczna w hospicjum dla dzieci

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

PODCASTY AUDYCJI: DOMOWE HOSPICJUM DLA DZIECI

POPULARNE

DOSTĘP PREMIUM

SERWIS INFORMACYJNY

Wydanie z godziny 15:00

Najnowsze Podcasty

Ryjówki są jadowite

Czy nauka potrzebuje żartów?

"To nie tylko wielki nauczyciel, był jak metoda filozoficzna" - wspominamy prof. Pawła Śpiewaka

Sześć pragnień, które zaspokaja Konfederacja

TOK FM

Polecamy

Popularne

GOŚCIE TOK FM

Gazeta.pl

WYBORCZA.PL