REKLAMA

Porowska: Pomoc uchodźcom na dworcach warszawskich nadal jest bardzo potrzebna

Magazyn Radia TOK FM
Data emisji:
2023-01-29 14:40
Audycja:
Magazyn Radia TOK FM
Prowadzący:
Przemysław Iwańczyk
W studio:
Adriana Porowska
Czas trwania:
14:40 min.
Udostępnij:

Rozmówczynią Przemysława Iwańczyka była Adriana Porowska.

Młynarska: Naszym azymutem jest WOŚP i na ten azymut kierujemy nasze serca Popovych: Rosja nie zdobyła niczego co planowała

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

Transkrypcja podcastu
w ostatnią odsłonę naszego dzisiejszego niedzielnego magazynu Przemysław Iwańczyk kłaniam się państwo ponownie z nami jest Adrianna Porowska kamiliańskiej misji pomocy społecznej ekspertka think tanku strategie 2050 przy ruchu Polska 2050 kłaniam się pani dzień obręcz porozmawiamy teraz potrzebnej pomocy uchodźcom i uchodźczyń na warszawskich dworcach to wszystko wiąże się też z dzisiejszym dniem takiej dobroczynności, jakim jest kolejna trzydziesta pierwsza już edycja Rozwiń » wielkiej orkiestry Świątecznej pomocy proszę dzieci czy ta skala właśnie dobrego serca i pomocy, jaką Polacy ruszyli po wybuchu wojny blisko rok temu utrzymywana jest wciąż no niestety nie ja pamiętam doskonale początki ten ogromny zryw, który działa i dworca, ale w tych miejscach, gdzie organizowana była pomoc noclegowe dla uchodźców to były naprawdę tysiące osób, a przewożone były przy różnego rodzaju rzeczy i odzież żywność wszystko to co komu przychodziło do głowy, że w tej chwili będzie jak gdyby potrzebne w tej chwili tak zdecydowanie jest mniej, że tak powiem wróciło do normalności, czyli do tego dokładnie co było rok temu mię to pomagam osobom doświadczającym bezdomności o 17 lat 5 przez 17 lat liczy na dobre serca i pomocy wsparcie Polaków te 17 lat to jest mniej więcej taki stały poziom w sensie te osoby, które angażowały się do tej pory dalej się angażują no im w trakcie tego zrywu też media bardzo dużo o tym mówiły bardzo dużo osób na mediach swoich społecznościowych informowało, że łączyło się w jaki sposób w pomoc, a zostają wolontariuszami, a to właśnie przekazujących dziś żywność właśnie czy odzież dla dla uchodźców i pomaganie to jest ogromna sztuka to to to nie jest bułka masłem i wielokrotnie o tym mówiłam to ja, pomagając osobom doświadczającym znosi też wielokrotnie mówiłam o tym, że ja nie pomaga panią, że to są osoby, które wymagają dużo więcej wyrozumiałości mądrości wykształcenia doświadczenia tego wszystkiego prosto od osób pomagających i tak są osobami z Ukrainy przyjechał do nas różnego rodzaju osoby, których problemy czasami zaczęły się jeszcze dużo dużo wcześniej przed wojną no i wyczerpanie zmęczenie pomocą to już widać Polaków proszę powiedzieć jak bardzo zmienił się profil jeśli można takim powiedzieć przybywających z Ukrainy do do Polski na początku były to kobiety dzieci, a teraz no bo też profil takiego uchodźcy wojennego jest nowych dziś drogowskazem dla tych, którzy chcą nieść pomoc komora jest, gdy do kogo mają skierować musimy pamiętać, że na samym początku wojny właśnie mieliśmy żadnych statystyk, bo nie docierało do nas żadne statystyki ani przejść granicznych Hani właśnie z tych miejsc noclegowych bony były różnie organizowane, a to przez samorządy to przez wojewodę przez organizacje pozarządowe przez prywatne osoby, więc tych statystyk jak na samym początku w ogóle nie byliśmy, więc ciężko powiedzieć też, jaki był profil chodź, bo to na na sam dworzec zachodni, na którą ja mam na samym początku przyjeżdżały naprawdę tysiące ludzi byśmy widzieli po prostu wśród nich kobiety z małymi dziećmi, ale wśród tych kobiet z małymi dziećmi przychodziły też nastolatki tych nastolatków spotykała już od samego początku, a czy wśród całego tego tłumu niż 6 i inny i tego dramatu tych wszystkich, jakby problemów ten nie zauważano na samym początku można powiedzieć nastolatków, a ja powiem może z racji tego, że sama mamy szesnastoletniego syna może z racji tego, że pod moją opieki na samym początku wojny już trafiła też dziewczynka z Ukrainy i kilka kilka innych nastolatków bacznie przyglądał temu co się dzieje w głowach tych nastolatków i on i ci te dzieciaki straciły wszystko straciłem poczucie bezpieczeństwa przyjaciół rodzinę on nie mają nic nie mają też wiarę w to że, że będzie trochę inaczej teraz też obserwujemy uczą, że sporo nastolatków samodzielnie przekracza granice przyjeżdża do Polski bodajże w tamtym tygodniu spotkaliśmy takiego chłopca trzynastoletniego, który ucieka w 2 dni przed bombardowaniami w Dnieprze w dziś no jego ojciec z wiadomych względów nie mógł wyjechać mama pilnuje właściwie resztek dobytku resztek no tego co po prostu uda się ocalić, bo oni bardzo często mówią o tym, że stracą po prostu wszystko co mają Night chłopak, który trafił do nas na wolontariuszy na dworzec zachodni i szukaliśmy mu pieczy zastępczej miejsca, w którym bezpiecznie będzie mógł po prostu przebywać, żeby nie został sam sobie, żeby nie został no niewykorzystane przez okrutnych ludzi czynu straszny sposób potraktowane czy my nie nazbyt stereotypowo patrzymy na przybywających z Ukrainy, że takim miejscem, w którym udzielana jest pomocą tylko dworce wielu Polaków także licznych słuchaczy powie, ale tam się już nic nie dzieje te centra zniknęły, gdzie ruszyć z pomocą, gdybyśmy chcieli takiej udzielić centralnie zniknęły umysł kamieńską misją pomocy społecznej, ale jesteśmy na dworcu zachodnim nadal jesteśmy w dworcu centralnym skala zdecydowanie jest mniejsza to jest prawda, ale np. na dworcu centralnym prowadzimy taki punkt pomocy matki z dzieckiem kiedyś to było tak naprawdę teraz to jest taki punkt podróżny dla podróżnych, którzy muszą z różnych względów kilka godzin poczekać czasu z małymi dziećmi no to około 50 osób na dobę tam kilka godzin musi zostać mamy materace może się położyć odpocząć czasami są nim po kilku dniach podróży czy przebrać dziecko nakarmić wypić sobie ciepłą herbatę na miejscu na dworcu zachodnim ten ruch uchodźczych jest większy, ale to jest taki specyficzny dworzec, na którym zawsze bardzo dużo się działo związanego z Ukrainą no i tam mamy ponad 100 osób 150 osób nawet dziennik, który przychodzi po różnego rodzaju informacja czasem więcej, bo nie mają, gdzie zatrzymać bo, bo coś takiego wydarzyło że, że plany im się posypały, bo nie znają swoich, gdyby prawo, więc utrzymują taką podstawą informacji, a czasami bywa także okazuje się np. żeby dalszą drogę i Europy nie mogą wybrać się ze swoimi zwierzętami, więc my musimy się za tymi zwierzętami czasami euro po prostu dokumenty dla tych zwierzaków oto, żeby mogli po prostu dalej wspólnie podróżować, więc ten ruch jest zdecydowanie mniejszy a, ale on cały czas jest dzięki temu właśnie, że jesteśmy na tych dworcach to niema takiej po prostu blokadę jeszcze nikt nie zatrzymujemy potrzebuje pomocy to ją dostaje i dworzec może być po prostu dworcem, a nie ku bliskiemu tak jak to było na samym początku proszę pani na ile wam jeszcze starczy zasobów dnie nie odniesie wyrazie tak rąk ludzkich jak jak i samej pomocy materialnej by by wspomóc tych, którzy przybywają właśnie, gdzie pan jesteśmy wspierani przez wojewodę mazowieckiego od pewnego czasu jesteśmy przez niedofinansowanie koordynatorzy są przez niego finansowani bardzo dużo rzeczy takich przekąsek czy owoców wodę dalej nam dostarczają różnego rodzaju prywatne osoby i chciałabym powiedzieć, że tyle co Jurkowi no do końca świata 1 dzień dłużej obyśmy nie byli potrzebni naprawdę pan marzy o tym obyśmy nie byli potrzebni osobom doświadczającym bezdomności uchodźcom wojennym z przyjemnością po prostu przebranżowić się na pewno znajdę jakiś dziękuję nisza, a czy dostrzega pani już zmęczenie tą wojną wiem, że z perspektywy Ukraińców brzmi to fatalnie ale, ale też każda trauma pozwala pozwala przyzwyczajać do niej też, o ile nie wiem zaraz po wybuchu wojny 24lutego wszyscy byliśmy szczególnie uwrażliwieni na los Ukraińców, ale także ta troska o własne bezpieczeństwo brała górę tak teraz także znak ten konflikt nieco nam poprzednio myślę, że tak, ale chyba wszyscy to zaobserwowaliśmy, że pan ja przez 2 miesiące nie wychodziłam z dworców mi się wydawało, że wszyscy Polacy są na dworcach, bo pomagają Ukraińcy przyjeżdżają i wyśmienicie poza dworcami dzieje ale, ponieważ pod moją opiekę tak jak wcześniej wspominałam trafiły dzieci z Ukrainy i musiałem znaleźć taki moment, w którym po prostu idę z nimi do parku i wyszło mi do parku chciałbym pokazać też starówkę i wyjechała na miasto bardzo zdziwiłam, gdy okazało się w ogóle miasto żyje i że nie wszyscy żyją funkcjonują tak jak ja, czyli na dworcu, bo mój pierwszy jak gdyby zdarzenie męczą to tak z początku wojny, ale teraz całkiem niedawno byłam też w jednym z ze sklepów i była reklama post po polsku, a potem powtarzana po ukraińsku ktoś po prostu bardzo głośno skomentował to dlaczego w tym języku kaszubskim coś takiego po prostu jedyne co proszę tak zdziwiona, że jedyne co zrobią to wróciłam tego człowieka po prostu spojrzeniem nikt z nami w okresie poczuł, więc wygląda na to, że Polacy no przestaje im się podobać pomaganie innym mówi, że wszyscy, bo absolutnie nie ja absolutnie korzystam z pomocy bardzo wielu Polaków i dalej oni się zastanawiają jak pomóc matce z malutkimi dziećmi, bo tak jest teraz podnoszą opieką nad flagową, że przecież wiedzą, że samotna Polka z malutkim dzieckiem też ma problem i ze znalezieniem pracy żłobka przedszkola i pójście do pracy połączeniem tych wszystkich po prostu ról no, więc zdają sobie z tego sprawę, że dziewczyna z Ukrainy z dwójką malutkich dzieci no ona sobie tak łatwo nie poradzi potrzebuje naszej pomocy wsparcia możemy być po prostu tą rodziną, która trochę pomoże wesprzeć, bo one są bardzo dzielne one są bardzo dzielne oni krzyczą oni płaczą oni proszą o pomoc ona naprawdę zaciskają zęby i czekają na koniec wojny każda z nich mówi ja chcę wrócić do domu więc, że są tacy ludzie, którzy są oburzeni tą pomocą, ale myślę, że do głosu po prostu oni bardziej teraz dochodzą, bo wcześniej było bardzo dużo tych takich pozytywnych komentarzy na jej ona te złe ginęły po prostu może tego dobra, a teraz ludzie po prostu nie reagują jak ktoś no neguje udzielanie pomocy to jak indywidualnie każdy z Polaków rusza z pomocą to 11 ta pomoc instytucjonalna, którą pani zahaczyła swoim powiedzieć, że dług może pani wciąż nie liczyli wypełnia myślę, że bardzo wielu rzeczy nadal brakuje, że inne, bo to pomoc powinniśmy podzielić na kilka faz, czyli mamy tę pomoc taką, o której mówiliśmy na dworcu, czyli taką interwencyjną, czyli człowiek przychodzi dostaje informację kanapkę ciepłą herbatę pomagamy mu dostać się z punktu ADO punktu ba nawet gdyby miało okazać się, że mamy kupić bilet, ale ma jakiś pomysł jest dziś jakaś myśl o sam gdzieś wie co zrobić, ale są też takie osoby, która no potrzebują więcej to są te nastolatki, którym wspominałam, ale też nie 50 jeśli to są też osoby starsze, w które mają 80 parę lat znam taki przypadek pana 85 lat, ale farmerem, który samodzielnie nigdzie nie będzie Mieszko żadna w rodzinie weźmy go po prostu pod stałą opiekę aż po mówi o polskich rodzin powstało pięcie i tu potrzebna jest pomoc instytucjonalna i to na pewno wszystkie jednostki organizacyjne pomocy społecznej powinny wiedzieć, że osobom z Ukrainy, jaka pomoc się należy następne to są właśnie te kobiety z malutkimi dziećmi, które będą potrzebowały pomocy mieszkaniowymi nie możemy trzymać wielkich halach nie możemy liczyć na to, że ktoś cały czas po prostu Polacy indywidualnie będą mieli ich domach jest to pomoc mieszkaniowa takie wsparcie finansowe chociażby dopłaty to jest cały czas ten dylemat, gdy pan, żeby oni wyjechali z dużych miast do małych miast, ale w małych miastach ciężej znaleźć pracę przedszkole utrzymać się, więc to Polacy mają z tym problem Acta, więc o tym jak gdyby trzeba myśleć i na pewno cały ten system integracji w szkołach niestety bardzo dużą słyszę złego na temat tego jak traktowane rządzić ukraińskie przez dzieci polskie do naprawdę wystarczy 1 chuligan 1 osoba, która nakręca taką atmosferę nienawiści i kilka osób, która no nie reagują bądź reagują po prostu liczeniem, czyli takim cichym przyzwoleniem na to, żeby kogoś krzywdzić dziękuję pani bardzo za rozmowę Adriana Porowska kamiliańskiej misji pomocy społecznej ekspertka think tanku strategie 2050 przy ruchu Polska 2050 była z nami kłaniam się życie pani dobry dzień bardzo dziękuję kłaniał się nisko do widzenia ja także państwu dziękuję za wspólnie spędzony czas już za chwilę informacji Radia TOK FM po nich antymateria, którą zapraszają Anna Wacławik-Orpik oraz Anda Rottenberg wydawcą tego programu był Tomasz Kopka realizatorami Maciej Gorczyński i Jacek Kozłowski Przemysław Iwańczyk do usłyszenia o godzinie siedemnastej Zwiń «
Transkrypcja podcastu

PODCASTY AUDYCJI: NIEDZIELNY MAGAZYN RADIA TOK FM - PRZEMYSŁAW IWAŃCZYK

Więcej podcastów tej audycji

REKLAMA

POPULARNE

REKLAMA

DOSTĘP PREMIUM

Wszystkie audycje, kiedy chcesz! Teraz TOK FM Premium 30% taniej: podcastowe produkcje oryginalne, Radio TOK FM bez reklam i podcasty z audycji. Nie zwlekaj, słuchaj wygodniej!

KUP TERAZ

SERWIS INFORMACYJNY

REKLAMA

Najnowsze Podcasty

Więcej podcastów

REKLAMA
REKLAMA