Zgubne skutki perfekcjonizmu w relacji rodzic – dziecko

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

dwunasta 41 to czas naszego stałego cyklu jak z dzieckiem są dziś się z nami dr Dorota Szczygieł psycholożka z wydziału psychologii w Sopocie Uniwersytetu SWPS dzień dobry kłaniam się pani doktor dzień dobry witam państwa jest z nami w naszym warszawskim studiu dr Konrad Piotrowski psycholog rozwoju kierownik centrum badań nad rozwojem osobowości wydziału psychologii prawa w Poznaniu Uniwersytetu SWPS dzień dobry dzień dobry panu to wy Drodzy Państwo chciałem, żebyśmy Rozwiń » dzisiaj od razu objaśnia naszym słuchaczom porozmawiali o zgubnych skutkach perfekcjonizmu relacji rodzic z dzieckiem nim do tego przejdziemy to może wpierw wyjaśnimy czym i na czym ma polegać ten perfekcjonizm, do którego dążą rodzice panie doktorze perfekcjonizm, którym my razem z koleżanką zajmowaliśmy się w naszym badaniu to pewna delikatna stała cecha osobowości takie dążenie do tego oczekiwanie, że nasze dziecko nie będzie popełniał błędów nie będzie popełniał pomaga zawsze z siebie 100% niektórych osób to przybiera formę takiego trwałego stałego ustosunkowania się dziecka na pewno mamy pewną cechę osobowości, więc jest to stała tendencja do stawiania dziecku bardzo wysokich oczekiwań dążeniu do tego żeby, żeby zachęcać do tego, żeby te oczekiwania osiągnęła pani doktor zwraca się do pani to jest taka pokusa, jaka tkwi w rodzicach by dzieci nie popełniły tych samych błędów, które popełnialiśmy w młodości my obecnie dorośli no wydaje się, że jak patrzę szerzej na ten perfekcjonizm i rodziców wysokie wymagania wobec siebie wysokie wymagania wobec dzieci to ja to widzę jako jednak taką pochodną tego co tych oczekiwań społecznych Air tych oczekiwań kulturowych takich, że rodzice przygotowują dziecko do kultury w jakiej ono żyje jak oni sami żyją w kulturze, która no i oczekiwań i chodzi o takie oczekiwania społeczne, żeby oczywiście rzecz dobrze jak najlepiej z innymi, ale najważniejsze jest to, żeby coś osiągnąć, żeby jakoś radzić sobie ze świata i mówię o tym, dlatego że tu teraz pewnie jakoś tak się sprzeczność niemy w stronę wypalenia rodzicielskiego, czyli to jest taki zjawisko taki zespół symptomów objawów, który mówi o stresie rodzicielskim, ale w takim dużo większym nasileniu i doświadczany przez rodziców stale, ale przepraszam to poczucie wypalenia, bo chciałbym też uściślić jest to takie dojście do ściany, kiedy widzisz, że jako rodzic zrobiliśmy wszystko i też widzimy kres możliwości naszego dziecka niezależnie, jaką dyscyplinę, jaką dziedzinę życia chodzić to nauka w szkole czy uprawianie sportu czy realizowanie swojej innej pasji nie wypalenie rodzicielskie nie tyle dotyczy tego co dzieje się z dzieckiem tylko dotyczy tego co dzieje się z rodzicem i tak jak rodzice wychowują dzieci, zajmując się nimi są mniejsze potem starsze doświadczają różnych sytuacji, które wywołują stres są zmęczeni, bo czasami jest za dużo tych obowiązków mają też inne, jakie zobowiązania zawodowe to jest zupełnie naturalne każdy z nas czasami jest smutny zdenerwowany, ale czuję, że już nie daje ropy, ale zwykle z codziennym życiu sobie z tym radzimy, bo możemy się wyspać przejdzie weekend jakoś to mamy różnego rodzaju zasoby też wewnętrzne jak i zewnętrzne wsparcie społeczne natomiast, jeżeli ten stres trwa ciągle ciągle 1 dnia drugiego przechodzi taki stan chroniczne to wtedy mówimy o wypaleniu, kiedy jest doświadczany takie napięcie Istres przez długi czas, a jeżeli chodzi o to co mówił pan o dzieciach to ja widzę w ten sposób, że to te oczekiwania wysokie wobec dzieci tak jak tutaj z Konradem pokazaliśmy w tym badaniu mogą prowadzić do wypalenia rodziców co wydaje się można na pierwszy rzut oka pomyśleć, że to jest obciążające dla dzieci i rzeczywiście jest tutaj nawet Konrad chyba więcej niż ja będzie mógł powiedzieć o tym jak wysokie oczekiwania wobec dzieci na dziecko bywają no mogą być też takie plus, że dziecko bardziej się angażuje naukę bardziej się stara to rodzice są zadowoleni z ceną jest to, że dziecko jest obciążone i poczucie, że nigdy nie jest do planu jak ma być idealny to nigdy nie jest dość dobrym tonie sięga do tego ideału natomiast rodzice już męczą różne rzeczy i stresują różne rzeczy jedną z nich właśnie tutaj poddaliśmy analizie to jest to te wysokie oczekiwania wobec dzieci we, jeżeli rodzic ma takie bardzo wysokie oczekiwania dzieci to w zasadzie to dziecko małe szanse, żeby temu sprostać ich rodzin radzi może zacząć mierzyć z tym, że może on jest dobry on sam, że jednak dziecko się nie udało także, podsumowując tak już odpowiadające 1 zdaniem na pana pytanie wypalenie rodzicielskie to jest też takie no dużo szersze pojęcie niż tylko dotyczące czy wiążące się z perfekcjonizmu na rodzicielskim rozumiane zarówno wysokie oczekiwania wobec siebie w roli rodzica jak wobec dziecka i dotyczy zmęczenia i takiego nadmiaru owego obciążenia nadmiarowe w stosunku do zasobów, które ma rodzic obciążenia rodzicielską panie doktorze teraz do pana się zwrócą, bo czym innym jest ptakiem oczekiwanie perfekcjonizmu przez rodzica w stosunku do dziecka czy innym jest stworzenie mu warunków, które pozwoliłoby mu się rozwinąć na miarę jego możliwości tutaj też ten rodzic ma pokusy stworzenia takiego świata dość perfekcyjnego przy czym o ile pierwszą sytuację można rozpoznać jako z natury złą no bo nikt nie jest idealny tak ta druga chyba niczego złego za sobą nie niesie ten rodzic chce dla dziecka jak jak najlepiej, a oczywiście oczywiście ona tutaj pan redaktor wprowadza na taką ścieżkę definicję tego czym w ogóle perfekcjonizm jego odróżnić od np. motywacja osiągnięć prawda albo od dużych oczekiwań od siebie to co możemy przełożyć na grunt rodzinny i zapytać, kiedy rodzic jest perfekcjonistą oczekującym od dziecka perfekcji, kiedy rodzic po prostu motywuje dziecko nie ma jakieś adekwatne oczekiwania wobec niego granica nie jest bardzo bardzo sztywna tak, ale jeszcze 1 rzeczy i znam to z własnego doświadczenia rodzić też poprzez stworzenie perfekcyjnych warunków do rozwoju może w ten sposób, ale nie oczekują też dziecka żona będzie idealne kupuje sobie pewną polisy nie myśli dziecko rozwija się w danej dziedzinie, która jest bardzo cenny nie wiem muzyka bądź też sport, gdzie nie zawsze wynik to dobiegnie pierwszy pokazuje, kto jest rzeczywiście najlepszy rodzic chce osiągnąć stan, w którym zawsze spojrzy w lustro powie zrobiłem wszystko, żeby on sukces danej dziedzinie osiągnął nie udało się trudno, ale sobie nie ma nic do zarzucenia doskonale pan wspomniał, bo to wprowadzi nas na to czemu nasze badanie, które tutaj z Dorotą umawiamy jest takim ciekawym z punktu widzenia tych badań nad perfekcjonizm, bo jeśli różne perfekcjonizmu zazwyczaj, kiedy myślimy perfekcjonista ach, jak pani pan redaktor albo słuchacze pomyśli sobie, jakim jest perfekcjonistą, aby przyszła do głowy najpierw taka osoba, która od siebie oczekuje bardzo dużo, a więc sobie stawia wysokie oczekiwania się zawsze musi być najlepszy zawsze musi się zawsze się wygrać z innymi zawsze musi się udać i to jest oczywiście trudna sytuacja rozumiemy zazwyczaj mamy składają w głowie pejoratywny obraz musimy sobie ktoś musi mieć z tego powodu dużo kłopotów jest też inny rodzaj perfekcjonizmu i oczekiwanie perfekcję od innych to jest inna trochę sprawa, bo osób oczekują perfekcją innych osób to są zazwyczaj osoby, które mają swój temat bardzo po bardzo takie wysokie mniemanie o bardzo pozytywnie siebie widzą, ale przepraszam oczekiwanie od innych perfekcjonizmu samemu będąc albo nie, starając się być perfekcjonistą hipokryzji, jeżeli hipokryzja hipokryzja, bo może wtedy, gdyby oko dokonywały świadomie prawda, ale tak nie jest to są osoby które, kiedy patrzą w lustro myślę sobie jeszcze świat osobową osobą, która się na sukces np. bez świetny w tym co robisz no i teraz, kiedy patrzą na zewnątrz na innych to chcieliby, żeby inni również dawali siebie 100 proc poszedł dzięki temu lepiej się czują to są osoby, które et często towarzyszy im też taka cecha jak narcyzm, a oni lubią otaczać osobami, które są bezbłędne, które są najlepsze, bo to daje im też możliwość dobrego myślenia o sobie no i teraz takie osoby ci efektem zawirowań na innych jak pokazują badania wcale nie kończą tak źle, bo osoby, które właśnie otaczają się takimi osobami do tego, że są np. tacy szefowie, które są bardzo krytyczni prawda albo ci partnerzy nasi, którzy ciągle wytykają różne błędy jak pokazują badania oni, ale także mają wysoką samoocenę, a mam dość dobre myślę o sobie świecie i to nasze badanie, które z Dorotą przeprowadziliśmy pokazuje właśnie rysa pewną na tym, że ci rodzice, którzy oczekują perfekcji swoje dzieci wcale nie nie kończą dobrze to nie przysparza im wcale, a takie kolejnej kolejnych cegiełek do tego, żeby świetnie sobie myśleć ani się wypalają czemu, bo prawdopodobnie postrzegają swoje dziecko jako wadliwe, bo dzieci niestety nie są perfekcyjne każdy, kto ma dziecko wie, że dzieci za pomocą zapominalski roztargniony trudno kontrolować swoje zachowanie, więc nie ma szans, żeby dziecko spełnił oczekiwania efekty mistycznego rodzica jest rodzić to widzimy się sobie coś nie tak, a coś z tym dzieckiem jest prawdopodobnie tak tak sobie wyobrażać nie badaliśmy tego, ale wyobrażam sobie takie osoby na dziecko przełożą odpowiedzialność za to proszę odczuwają stres czy nie pomyśl sobie OKS za dużo oczekuje za bardzo od siebie wymagasz ciągle zaczął biegać ciągle się stresuje tylko pomyślą sobie coś z dzieckiem jest leniwe albo, a jest kiepskie w sporcie albo jest za mało inteligentne coś jest nie tak nagle wypowie się stres przed się pojawi wypaleni przez pewną konsekwencję, bo to dziecko, które z tej relacji on widzi tego rodzica wie co się dzieje wie, czego radzi oczekujemy to będzie miało skutki dla niego pani doktor czy perfekcjonizm zawsze wszędzie w relacjach dorosłe dziecko będzie dysfunkcją to znaczy tu właśnie chciałam nawiązać ten służy do tego co mówił Konrad, który zaczął mówić o tym, że różnie może się manifestować perfekcjonizm, jeżeli chodzi o ten perfekcjonizm zorientowany na dziecko to można powiedzieć, że niejedno imię, bo to jest narzędzie, które skonstruował właśnie Konrad i tam są takie 3 wyróżnione 3 wymiary tego perfekcjonizmu 1 to jest wysokie standardy drugi to jest porządek, a trzeci to jest rozbieżności, jeżeli to elegancko nazywam będzie korek poprawi w każdym razie jeśli chodzi o porządek to jest oczekiwanie, żeby dziecko było uporządkowane posprzątał zabawki to jest wtedy, kiedy rodzic mówi oczekuje od dziecka, że będzie pamiętało, że będzie zaczynało rzeczy kończyło rzeczy, które zaczęły ciąć ogólnie po prostu dbało o swoje otoczenie i drugi to są wysokie standardy oczekuję, żeby moje dziecko robiło wszystko jak najlepiej, żeby właśnie starało się, żeby zrobić wszystko jak najlepiej, a trzeci wymiar to jest rozbieżności rozbieżność to jest taki stan czy taka sytuacja, kiedy rodzic pod scenę, że dziecko nie jest dość dobra, że jestem rozczarowany tym co dziecko robi albo, że mogłoby coś robić lepiej lżej, że nie jest ma nie jest po prostu dobre nie do dość sięga do moich standardów jak się okazuje te 3 wymiary perfekcjonizmu zorientowanego na dziecko mają różne konsekwencje dla rodziców, bo ile wysokie standardy oraz to oczekiwanie porządku nie nie jest tak to nie są czynniki, które powodują jakieś obciążenia dla rodziców obciążeniem jest doświadczanie tej rozbieżności i pamiętam pierwszy raz rozmawiałam z Konradem na temat tego badania tak to dobrze zapamiętam mówił o tym, że mogą być rodzice, którzy mają niskie wymagania niskie standardy niż wszystkie oczekiwania dotyczące porządku, ale dużą rozbieżności, czyli nie oczekują dziecka, czyli nie wyraża tego domyślamy się, że jeżeli ktoś ma niski poziom też niski standard tych wysokich standardów i porządku no pewnie się przy planie manifestuje zachowane, ale rozbieżności w najbardziej tak jak dziecko miało się po prostu za dotknięciem czarodziejskiej różdżki zorientować co co robić, więc myślę, że trochę tak nawiązuje do pana wcześniejszych pytań do tego czy właśnie wy to jest 1 rodzic, który patrzy w lustro tak stałem się nauczyć porządku tak starałem się pokazać dziecku carowi jak najlepiej motywowała do działania, ale nie będę się dręczy tym czy zrobiło czy nie czy to tak panu pasuje zaczyna to nie nie ma pasować to rzeczy z tym co tam też tak tak oczywiście natomiast w ubolewam, bo musimy zmierzać do płyty naszej rozmowy pana dr. Piotrowskiego poproszę o podsumowanie mamy około północy w pomoc mogą cumować nawet to, ponieważ prawdopodobnie z kraju osoby, które mają dziecko to chciałbym pewną przestrzeń przed pewną rzeczą, że ja, kiedy rodzic oczekuje bardzo dużo swego dziecka, a to może się wydawać rząd dąży do tego, żeby dziecko właśnie osiągnęło dużo robi dobrą robotę jako rodzic poradziła sobie w życiu tak tak, ale spojrzymy na świat oczami dziecka na ten świat w rodzinie to wiemy wielu różnych badań, że dzieci zadają się obawiać boją się, że są niewystarczająco dobra dzieci wcale nie robią tego co rodzi się wydaje, że dają siebie urząd prezydenta osiągniesz sukces środa 9 latek, który marzy o tym, żeby zostać menedżerem w firmie już zaczyna pracować dzieci takie nie są one się boją boją się, że są niewystarczająco dobre i niestety, ale ma to bardzo poważne konsekwencje, które rozumiem może kiedyś mówił przy okazji innego spotkania tak zapraszam państwa już teraz dr Dorota Szczygieł była z nami dziękuję pani bardzo dziękuję dziękuję bardzo, dr Konrad Piotrowski dziękuję bardzo, tego co dotarliśmy do mety naszego cyklu jak z dzieckiem informacji Radia TOK FM po nich życie zdrowie Zwiń «

Zgubne skutki perfekcjonizmu w relacji rodzic – dziecko

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

PODCASTY AUDYCJI: JAK Z DZIECKIEM

POSŁUCHAJ RÓWNIEŻ

DOSTĘP PREMIUM

SERWIS INFORMACYJNY

Wydanie z godziny 01:00

Najnowsze Podcasty

Aż 88 procent z nas w ostatnim roku choć raz zaangażowało się w pomoc na rzecz innych - badanie Lekarzy bez Granic

"W tym reportażu nic mnie nie zaskoczyło, oprócz bohaterskiego tenora pana burmistrza" – słuchaczx po wysłuchaniu 1. odc. serialu "Mała Władza"

Odc. 1: Aneksja, czyli jak utrzymać się u władzy przez 17 lat

Volkswagen ID.7 oraz luksusowy pickup BMW

TOK FM

Polecamy

Popularne

GOŚCIE TOK FM

Gazeta.pl

WYBORCZA.PL