Narażają życie by dotrzeć z pomocą medyczną i humanitarną do osób, które zostały w terenach przyfrontowych

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

wieczór państwu Anna Wacławik-Orpik dziś w wywiadzie pogłębionym chcę państwu przedstawić 3 niezwykłe bohaterki bardzo różne 3 Polki, które łączy jedno ich obecność w Ukrainie zapraszam na spotkania z kobietami zaangażowanymi w działania humanitarne w strefach przy frontowych ten nazywał się też sam się mamy 22 lata może 22 lata i rozmawiamy w okręgu Zaborowskim jesteśmy w Zaporożu co tutaj robisz dzięki ba każdy z nas tutaj jest po to, żeby pomagać nikt z nacji Rozwiń » nie godzi wojna w 2001. wieku ludzie latają w kosmos sam nadal biegamy bronią nikt z nas się z tym nie godzi moją główną motywacją jest to, że niektórzy ludzie umierali nie godzę się z tym nie chcę, żeby ludzie umierali każdy ma prawo do życia każdy ma prawo do tego, żeby mieć ojca matkę, żeby mieć swoich dziadków 7 swoich bliskich przy sobie ani na froncie i zastanowić każdego dnia czy wrócą to co możemy zrobić możemy im pomóc możemy im przejście leki możemy przybyć pomoc humanitarną możemy im dać odrobinę nadziei możemy dać odrobinę wsparcia i dobrej energii to jest to co my możemy swojej strony niebędący ze stosu, czyli w wojsku ukraińskim dochowa robimy no ale muszę powiedzieć, że jednak robi to na mnie pewne wrażenie jak państwo już wiedzą jest audycja, którą roboczo nazwałam Polki w Ukrainie skoro mamy na antenie Radia TOK FM serial anime track Zabłocki jej o sąsiadka Ukrainka ach, w Polsce to jak państwo wiedzą nie tylko mojej audycji również Polki zaangażowane są pomoc Ukrainie i to naprawdę bardzo czasami niebezpiecznych rejonach już nie wspominając o niektórych kobietach polskiej, które wręcz są wprost na Francję, więc ciekawi mnie jak to się stało, że młoda piękna być może przyszła prawniczka wylądowała na froncie wojny rosyjsko ukraińskiej niemalże na froncie myślę, że na ten moment wszystko co w naszym życiu i praca i studia wszystko słowo stawkę to co jest najważniejsze teraz to jest to, żebyśmy wygrali to, żeby ludzie przestali ginąć to, żeby dzieci kobiety i każdy Ukrainiec, ale też Polek, które myślę, że też czuje zagrożony w tej sytuacji, bo nie wiadomo jak sytuacja dalej rozwinie myśli są różne ludzie przeżywają to co się dzieje czy wszystko wróciło do normy zaczynam urlop Dziekański studiów tych mamy więcej czasu spędzam tutaj na Ukrainie niższy niż po prostu w Polsce, żeby faktycznie zająć tym w 100% swojego czasu to powiedz naszym słuchaczom jak wygląda twój pierwszy wyjazd jakich okolicznościach się odbył, kiedy to było i co robiła wtedy, dokąd dojechał oś mój pierwszy wyjazd to były Charkowa ska obaj czyli, czyli charkowski rejon podjechaliśmy wtedy 4km z tego co pamiętam do granicy rosyjsko-ukraińskiej spotkaliśmy wtedy osoby, które do dzisiaj są cały czas z tyłu mojej głowy w momencie, kiedy zadaję sobie to samo pytanie poco to wszystko spotkaliśmy kobietę, która nie miała nic mieszka w kontenerze, który jej postawili jej dom był cały rozwala one mąż zajmował się wtedy swoją mamą natomiast jej syna 1 syna przywieźli jej po kilku miesiącach tego jak był zaginiony po badaniach genetycznych przywieźli jej i z tego co pamiętam BEC nóg bez głowy kobieta nie widziała sensu życia do dzisiaj 9 PKT kat myślę a bo kobieta która, które nie widział żadnego sensu życia my przywieźliśmy pomoc humanitarną chcieliśmy dać jedzenie chcieliśmy w jakikolwiek sposób pomóc nam powiedział, że one tak nie jest ona nie jest w stanie nieść ona nie potrafi dla samej siebie czy dla samych siebie i męża ugotować się garnka zupy, bo ona nie potrafi na 2 osoby gotować całym sensem życia mój syn, który już niema ani pierwszy pamiętam, jaki to był okres, ale ona ona nam dała prezenty ona w momencie, kiedy nie ma nic dosłownie nic to my chcieliśmy dać dała nam to co ma dała nam, jaka to nam jakiejś jakieś zabawki podejść to co miało chciałam dać wszystko druga osoba to była bomba Ania, do której jeździmy regularnie tusz, bo Bania jest powołanie, które od marca siedziała w schronie mieszka z 1 kolejną, który został ranny, który uciekł ze szpitala powiedział jak baba nas Ania sobie radzić beze mnie a bo PiS prawdziwej miłości tak mi się wydaje to był mój pierwszy wyjazd był pierwszy wyjazd, w którym zobaczyłem wszystkie rozwalone budynki, a w, którym zobaczyłam ludzi, którzy mimo wojny nie stracili wiary Boga i za każdym razem, kiedy z nimi rozmawialiśmy mówili dzięki Bogu żyjemy nie mając nic mając wypalone domy oni oni nadal, a mam nadal wierzą w pokoju nadal się modlą, żeby wszystko było dobrze i mówią tylko w budę Ukraina miałam zapytać o jakie najważniejsze wydarzenie z tego roku wojny pełną skalę owej wojny Ukrainie, ale po tym co powiedziałaś przed chwilą no nie wiem czy się pomyśleć czy to nie były właśnie te obrazy, o których mówiła myślę, że najbardziej wciągający momentem był dla mnie moment, w którym, a to wiedziałem, że jeden z moich znajomych potem kilka dni później jeden z chłopaków, którego widziałam niestety zginął na froncie to były dla mnie najcięższe momenty model zakupów do dzisiaj i nie zawsze się będę modlić za nich najgorsze jest śmierć bez rąk może nauczyć żyć bez nóg możesz nauczyć ale, ale śmierci najgorsza 1 naszych ratowników opowiedział mi 1 transporcie, kiedy jest chłopaka bez rąk wpadli do zasady rosyjską kilkadziesiąt osób zginęło nie już nie pamięta, ale chyba on i jego kolega przeżyli dzięki wsparciu, które dotarło sprowadzali po prostu czy ktokolwiek z nich jest żywy chłopak przeżył dzięki temu, że siedział koło niego Medyki założył mu opaski uciskowe czy te, które Cathy założył mu na obie kończyny, któremu oberwane, czyli ręce, a chłopak siedział bardzo przybity powiedział mu się nie ma ochoty żyć w jeden z naszych ratowników powiedział mu pomyśl o tych kilkudziesięciu matkach, których synowie wrócili w pudełkach dla nich nie ma miałoby znaczenia wrócili z rękoma znakami, ale byliby żywi powiedział, że całą drogę powtarzało o tym, że i pomyślałam o tych matkach pojechał na implantację wszystko jest dobrze będzie miał ręce były sprawne ręce tak jak mówi najgorsza śmierć, które ta jest na porządku dziennym i to są twoi rówieśnicy prawda najbardziej boli, kiedy widzę chłopaków, którzy są ode mnie 4 lata emocji 2 lata młodsi, którzy często pytam ile masz lat, a nie wydają ile mają 20 nawet nigdy ich spotka na ulicy pytam w, gdyby chcieli kupić alkohol zapytałbym ich dowód tak to jest gorsza mam brata, który jest ode mnie młodszy jest niewiele młodsza od nich nie chciał go zobaczyć na linii frontu nie przeżyłam taka jak reagują na ciebie tak blog post chyba jesteś gwiazdą w radiu nie mogę użyć niecenzuralnego słownictwa i na ostatni przykład jechałem teraz Samek wyjeżdżam wcześniej z polskiej, a jechałam sama samochodem dostawczym z taką, bo kiedy, kiedy podejrzany blok po 100 den ty raczej w same niecenzuralne słownictwa, po czym po niecenzuralnych słowach były słowa jestem w szoku tak chłopaki próbują próbują pytać o numer jest oczywiste jest wojna oni oni są bez uwagi kobiecej tak naprawdę od roku są śmieszne sytuacje zabawne są różne rozwiązania IT krytycznych tych jednak takich rozwiązań jest powiedzenie, że ma się męża i tym jest po prostu na froncie czy jest prawda historycznych reguł kadrowicze w grupie siedzą na Black pozach, a jeżeli słyszę, że ktoś wojny w jak w gorszych miejscach to to już ten entuzjazm spada i że tak, ale dostać też walentynki w tym roku może powiedzieć to było tak bez danych bazowych, czyli chytrych dostałem 1 walentynki w tym roku aktualnie dużo czasu spędziłem na Ukrainie bez bez przerwy w Polsce tak naprawdę moi znajomi też starają się troszeczkę pewność odwzorowaniem, bo nie mamy kontaktu na co dzień martwią się też mnie, ale ten umówmy się w momencie, kiedy nasze życie frontowe nie ma się zwykle to jest czas na życie prywatne osobiste, ale tak to stała 1 walentynki w tym roku była to moździerz, na której było napisane od da się rynki w z miłością dla yorków, czyli po prostu dla ruskich w na początku nie widziałem jak to skomentować to walentynki, ale była to zdecydowanie najbardziej oryginalna blondynka w moim życiu ten samochód, którym jeździsz ile waży nie wiem czy mogę mówić takie informacje chętnych tych państw nie jest legalne, aczkolwiek no i oczywiste jest to, że jeżeli mamy samochody które, które są w stanie pomieścić jak najwięcej rzeczy jak najwięcej leków jak najwięcej pomocy humanitarnej pakujemy je na maksa duża, a państwo wybaczą więcej szczegółów nie będzie na temat sekret ciężarówki nie będę pytać czy będziesz tu przyjeżdżać zbyt od odpowiedź na to pytanie jest oczywista, ale zapytam co tobie daje to co robi teraz dużo osób zadaje mi to pytanie szczerze to myślę, że nikt nas nie jest w stanie sobie odpowiedzieć na to pytanie ja nie jestem na froncie ze względu czy inaczej jestem na wojnie ze względu na nienawiść do kogokolwiek nie popieram tego, a jestem tutaj, dlatego że chcę pomagać ludziom jestem przeciwko śmierci Rosja zrobiła straszną rzecz napadając na Ukrainę i staram się nie wchodzić żadne kwestie polityczne, które dotyczą tej wojny staram się swoją energię skoncentrować na pomocy ludziom i na tym, żeby jak najmniej ludzi zginęło to jest moja motywacja czy się spełnionym człowiekiem, robiąc to co robisz czuje się na pewno bardziej spełniona tutaj niż, siedząc na miejscu w Polsce projekt na dziwne, aczkolwiek ja po tygodniu w Polsce czuję, że już mi czegoś brakuje nie, jakby nie była w swoim miejscu w miejscu, w którym powinno być teraz czuje się spełniona jeszcze nie mam na najbliższy okres plany, które być może wyjdą być może nie wyjdą chce się skoncentrować jak najbardziej pomocy ludziom, którzy są na pomocy ludziom, których dotknęła wojna też mu piorę tt na najbliższe miesiące na najbliższe miesiące na okres póki ten cały całe piekło się skończyć bardzo dziękuję za rozmowę i ale przede wszystkim za to co robisz moją i państwa gościnią była dalsza Antoś mógł Polka w Ukrainie związana z fundacją ma nóż i fundacją polania dziękuję za rozmowę ja również dziękuję wywiad pogłębiony dzisiaj w wywiadzie pogłębionym przedstawią państwu wspaniałych kobiet wspaniałe dziewczyny, które jeżdżą do Ukrainy Polski w Ukrainie tak nazwałem to roboczo ten dzisiejszy program, chociaż to oczywiście nie wyczerpuje tematu, ale teraz moją państwa gościnią jest są nam kopiec związana tak jak inne mojego nie dziś wieczorem z fundacją Humanum zaangażowana w pomoc humanitarną medyczną w Ukrainie są nam kim jesteś zawodu i co tutaj robisz ja jestem lekarzem tutaj pomagam jako lekarz jeździmy tutaj co jakiś czas jeździmy po różnych wsiach ukraińskich wsiach i tam karetkami jeździmy pomagamy ludziom, którzy zostali tutaj nie mają opiekę medyczną i bo ci lekarze, którym mieszkali way, który pomagali już wyjechali albo zostali wezwani na front, żeby walczyć za ojczyznę my przyjeżdżamy tutaj, żeby im pomocy podnieść w duchu tez ja chciałbym powiedzieć ze swojej strony moje marzenie zawsze było, żeby pomagać ludziom i tutaj akurat mam takiej możliwości ja wiem jak to jest jak nie ma lekarze swoim kraju, a są chorzy nie mają dostępu ani do apteki ani lekarze i en ja jestem sama z Tybetu, więc sama wiem jak to jest, kiedy chorujesz na całość i nie wie co robić ci te są też ludzi, którzy są bardzo biedni nie stać na to, żeby kupić leki, a my właśnie robimy EKG łódzkie przywozimy leki na nadciśnienie cukrzycę bardzo często jest także tutaj są pacjenci, którzy mają nadciśnienia nie biorą leki nie, dlatego że oni nie chcą brać, bo nie mają takiej możliwości, bo nie ma w nim nie stać ich, żeby kupić leki, a szpital nie da po prostu tak się ma tutaj lekarstwo wiesz my damy im pan co miesiąc nigdzie tak nie jest wszędzie trzeba kupić dlatego jestem bardzo zadowolony, że mogę tej przyjechać moja pomoc tutaj jest kropla w morzu, ale myślę, że to jakoś oni są z tego z zadowoleniem wdzięczni, że ktoś tutaj przyjeżdża ktoś o nich pamięta i podnosi ich duchu jak państwo słyszeli przed chwilą moja rozmówczyni urodziła się w Tybecie, więc teraz proszę państwa uruchomienie wyobraźni proszę sobie wyobrazić urodę tybetańską Polski paszport i ukraińską umowę byłam świadkiem takiej sytuacji na blok poście, kiedy akurat jechałyśmy tym samym samochodem podjechaliśmy do posterunku są, na który kierował samochodem opuściła szybę żołnierz ukraińskiej uzbrojony po, żeby zajrzeć do środka popatrzył na są są nam nie wiedział, o co zapytać w końcu zapytał wy Ukraińcy my powiedział polskiej odpowiedział po ukraińsku żołnierz wysoko chyba jest do tej pory, zanim porozmawiamy dalej o tym co robisz w Ukrainie powiedz, skąd nasz ukraiński jak to się stało, że trafiłeś do Polski tu mieszkasz masz Polski paszport mojej historii bardzo długa i trafiam do Polski w 15 lat temu poprzez zaproszenie przez szkołę Bednarska i wtedy panią pani Krysia Starczewska była dyrektorką szkoły Bednarskiej i zostały zaproszone, a moje marzenia zawsze było właśnie, żeby wyjechać do jakiegoś kraju, żeby się uczyć wtedy wiedziałam, że są Indie wie, więc zawsze chciałam wyjechać do Indii Tybetańczycy dziś wysyłają do Indii to były moje marzenie ale bo najstarsze psy i nie była najstarsza albo starszą córką przez co miał najwięcej obowiązków i musiał bardzo duże rzeczy robić w domu, więc i rodzice za bardzo chcieli wpuścić szkoły pochodzę z rodziny nomadów całe życie mieszkaliśmy w górach koczowali my koczowniczy tryb życia prowadziliśmy nie, przedłużając swoją historię przyjechał do Polski, żeby wymyślam jestem nauczycielką albo lekarzem nauczycielka uczy ludzi edukuje jest też pomaga exe lekarzem będę leczyć ludzi też pomaga, więc albo tym albo tym tek zawsze, bo gdzieś w tyle mojej głowie, żeby zostać lekarza, żeby nauczycielka wiem, że też mężnie żyj swego było 15 lat tę przyjechał do Polski i zaczęły się uczyć od podstaw nie widziałbym nic nawet nie widział, gdzie jadę do jakiego kraju nie wiedziałam, że istnieje coś takiego jak Polska i widzami kontynenty są na świecie ile kraje wille języków dziś widziałem, że zawsze jest w gdańskich chiński i są Indie, gdzie tam jak przyjechał do Polski to rok się uczyłam polskiego potem od razu poszłam do gimnazjum tak jak cały chcę podstawówka przeskoczyła mam skończyłem my gimnazjum liceum w Polsce potem trzeba było z moim marzeniem było, żeby pójść na medycynę my niestety wersie w Polsce medycyna nie dostała moja też złożę tylko w Warszawie na WI na medycynę tam nie dostałam Niemcy mieli Żydzi tym wpadli na taki pomysł, żeby pojechać na studia na Ukrainę i pojechałam na studia do Stanisławowa ów i Iwano Frankowska teraz i tam studiował 3 lata i stąd znam ukraiński język, który jest bardzo przydatne teraz dzięki temu mogę ja chętnie jeżdżenie dzięki temu mogę jeździć tylko bardzo chętnie jeżdżę tutaj na Ukrainę i uważam, że Ukraina da mi szansę, żeby mogła rozpocząć moją edukację strony medycynę, a ja dzięki temu, że oni dali szansę, że karma naprawdę wraca zawsze ja uważam ja dzięki temu, że mogłem tutaj studiować to teraz dzięki temu, że tutaj śpiewam uczą się języka to mogę przyjechać tutaj teraz i i mogę tłumaczyć ci i udzielić wywiad medyczny z pacjentami i właśnie stąd znam ukraińskiej, który jest bardzo przydatne teraz ich w ten sposób odwdzięczyć krajowi, który dał ci wykształcenie medyczne tak, aczkolwiek studia na Ukrainie skończyłam przeniosłem się po trzecim roku do polskich w Polsce skończyłam studia, ale ukraińskiej nadal pamiętam uważam, że ukraińskiej bardzo podobne do polskiego i jeśli ktoś chce zrozumieć co da się rybnicka powiedz ile razy była już w Ukrainie od wybuchu pełno Stalowej woli wieś liczyła to w ogóle szczerze nie liczyłam, a 2 od początku tutaj jeździe na początku jeździłam od początku zaczęłam jeździć już pamiętam, żebym w równym potem w Charkowie Kijowie budżetowej było tam dużo problemów teraz za poroże już drugi raz także ja nie liczę ja bardzo często te jeżdżą, kiedy tylko mam wolny czas ten rok, który jest za nami rok pełna skala owej wojny czy jest takie wydarzenie, które jakoś szczególnie odczuć w pamięci jakieś spotkanie coś co nazwała być najważniejszym wydarzeniem albo może najważniejszym jakimś swoim doznaniem najważniejsze to pokój na świecie ja uważam wiem, że to prosta brzmi tak sobie myślę nie jesteśmy świadomi tego, jakie znam dobrze, kiedy nagle stracić cały dom cały majątek i i majątek majątkiem ale kiedy nagle straci 100 to co jest dla ciebie najważniejsze, czyli w kraju, gdzie żyjesz masz wolność i nagle w tym kraju nie może mieszkać, bo jest wojna twój dom zbombardowany i wtedy dopiero tak naprawdę zaczyna się to oceniać co jest najważniejsze, żebyśmy żyli w wolnym kraju, kiedy i chodzić na Dwór myślisz, że to jest bezpieczny, bo sama mieszkam w takim kraju, gdzie nie jest krajem wolę każde słowo, które coś powiesz to może zostać wykorzystane przeciwko tobie i uważam, że teraz krainy z takiej sytuacji, że gdziekolwiek wychodzić na Dwór i boisz się czy są gminy, gdzie jeść generalnie żyjesz w strachu teraz myślę, że każdy człowiek, który mieszka w kraju, gdzie jest wojnę tak żyje, a my nie jesteśmy świadomi tego, że ludzie tak żyją, bo żyjemy w Polsce w Europie, gdzie nie ma wojen i ludzie nie są świadomi tego kondycji, którzy teraz mieszkają na Ukrainie nie mogą iść do szkoły ma wszystkie szkoły są online i nie mogą się bawić właśnie z koleżankami kolegami, bo się boją pójść do szkoły, bo szkoła może zostać zbombardowane, bo na własne oczy widziałam takie szkoły, które zostały zbombardowane na Ukrainie w Charkowie pod Charkowem body Kijowem i ja chciałbym wszystkim powiedzieć, że trzeba wycenić straty mamy o naprawdę jakiejś takiej sytuacji dopiero wtedy będziemy mówić, a mieliśmy dobrze wtedy, że za późną docenił to co mieliśmy powiedzieć czy się boję, kiedy przyjeżdża tutaj tak blisko działań wojennych, gdzie słychać wybuchy, gdzie widać skutki, gdzie właściwie w każdej chwili może się coś wydarzyć i z tym jestem świadoma tego, że tutaj jest wolne i w każdej chwili może bomba spaść na mnie i na nas obok NAS-y, ale czy się boje oczywiście, że się boje niech się boją siebie tylko, że jak nic się stanie moi bliscy będę się oba te się martwić przez jak nic się stanie to oni będą dalej żyć oni będą się martwić, bo i tak jak coś się stanie to jeszcze koniec, ale przychodzę tutaj w dobrej intencji chce pomóc i mam nadzieję, że nic mi się nie stanie będę mogła dalej pomagać tutaj może to nie najlepsze słowo, ale jak konsumuje też duże jakoś wewnętrznie tą w tą swoją aktywność tutaj co dodaje c ja mam z tego bardzo, że spełnię swoje marzenie, które zawsze chciałam właśnie pomagać ludziom, a tu mogę ja tutaj i jeździmy po wsiach tam się zatrzymujemy karetką przyjmujemy tych pacjentów starsze panie, które przychodzą nadciśnienie cukrzycę i mierzymy ciśnienie tej mierze cukier przepisujemy leki, których biorą im dajemy one są tak wdzięczny to wprost, jakie widzę przytulają nas dziękuję nas, żeby pamiętać o nas, że proszę wracajcie to jest to jest to jest to jest to już ja już czy spełnione nic nie potrzebuje więcej bardzo dziękuję za rozmowy jestem dumna, że Polska ma tak szczególnych ambasadorów świecie, zwłaszcza teraz Ukrainie, gdzie trwa wojna już od ponad roku moją państwa gościnią była sam są nam Skąpiec Fundacja Humanum bardzo dziękuję za rozmowę dziękuję bardzo, w wywiadzie pogłębionym słuchali już państwo rozmów z dalszą Antosik i są nam Skąpiec Polkami zaangażowanymi w pomoc humanitarną w Ukrainie teraz jest miło przedstawić państwu Barbara Grzesiak zapraszam nazywam się Basia Grzesiak jestem pielęgniarką 30 lat pracuje jako pielęgniarka anestezjologiczna, a na oddziale intensywnej terapii w szpitalu w takim życiu osobistym jestem żoną synową, a przede wszystkim babciom i dla moich 2 ukochanych wnuków i łóżka i Szymka to dlaczego rozmawiamy na Wschodzie Ukrainy blisko strefy przyfrontowej ma, bo jak, kiedy zaczęło robić takie rzeczy to jest bardzo ciężko przestać i kilkanaście lat temu zostałam wolontariuszką certyfikowaną programu wolontariat Polska pomoc pojechałam do Paragwaju na wolontariat do pracy w slamsach i a w tym barwach i w dżungli i pomagałam tam Indianą organizowałam pracę pielęgniarki środowiskowej w slamsach Paragwaju czemu teraz Ukraina, bo pomagam ludziom ja zawsze mówię, że nie jest na wojnę tu akurat jest potrzeba pomocy człowiekowi no i miałam kilka lat przerwy między owym Paragwajem i teraz bez zastanowienia pojechałam na Ukrainę, a skąd jesteś, ale mieszkam na Śląsku w Rybniku w Polsce, kiedy pierwszy raz przyjechałeś do Ukrainy 15marca 2022 roku wtedy moim mężem po telefonie od Kuby, bo oba na pojechaliśmy do Lwowa do szpitala po chłopaka, który wtedy jeszcze nie transportowali my żołnierzy wtedy jeszcze nie wiedziałam co to jest MED Ewa wtedy jeszcze nie mieliśmy pojęcia jak to wszystko się rozwinie myśleliśmy, że wojna wcale nie będzie tak długotrwała i że nie będziemy transportować żołnierzy, a jednak okazało się, że wtedy zaczęliśmy od chłopaka z nowotworem kości, którego transportowali my nerwową do w sumie do szpitala w Rybniku, ale on docelowo jechał do szpitala do Austrii i ile razy od tamtej pory była już w Ukrainie nie wiem średnio raz na 2 tygodnie Lou wraz z 2 tygodnie przez rok nie umiem tego tak szybko policzyć i zawsze jeździć tak daleko teraz nie początki były takie, że jeździliśmy tylko do Lwowa i stamtąd transportowali my na początku były to dzieci ze szpitali onkologicznych, które eksportowaliśmy na lotnisku miesiące do samolotów z Unii Europejskiej na początku by było tu 2 OFE, a później do Skandynawii transportowali my również do pociągu, a w Rzeszowie do pociągu medycznego, który rozwoził tych chorych dzieci głównie onkologiczne potem również żołnierzy, a do szpitali w Polsce jest też doświadczoną wolontariuszką jeździła po świecie widziała różne rzeczy były w różnych miejscach slamsy w Paragwaju to już na sam dźwięk takiej słownej konstrukcji możemy uruchomić wyobraźnie i czym się różni to co dzieje się w Ukrainie od swoich dotychczasowych doświadczeń, pomijając kwestię tego, że jednak jest to teren działań wojennych no tak nie biorą pod uwagę tego, że znaczy staram się zapomnieć bardzo szybciutko bardzo skutecznie górzystym wojnie, z czym się różni w Paragwaju w slamsach bieda straszna tutaj rany biedni ludzie, którzy niczemu nie zawinili są poranieni i fizycznie psychicznie, bo tych na psychiczne też mówimy, gdzie widać dzieci, które chodzą w nausznikach na uszach nigdy tego nie zapomnę i starają się przez to nie słyszeć odgłosów wojny, które przestały mówić przez przez wojny no i jeszcze żołnierze młode chłopaki w wieku mojego syna np. którzy są tak poranieni fizycznie np. bez rąk nóg ze stabilizatorami zewnętrznymi oni chcą wrócić na wojnę na zasadzie, a są fizycznie niezdolni to tego tego nie da się porównać, a tamtej tamtej pomocy biednym ludziom i tej pomocy ludziom, którzy ucierpieli z powodu działań wojennych czy też boisz jak przyjeżdżasz, bo zdarza się, że nas słychać czasem bym powiedziała, że dość głośno odgłosy frontowe wiadomo, że pocisk nawet jeśli jest wycelowane akurat jakąś wioskę, gdzie konwój się znalazł może tam spaść chociażby przypadkiem no oczywiście, że się boję się już w domu jak zaczynamy się pakować jak trzeba powiedzieć synowi mojej siostrze mamie, że jedziemy jedziemy do Lwowa tak proste nie wszyscy wiedzą co ich bez Jimmy Ano tak już wiedzą, ale w sumie to i tak i tak wychodzimy jeździmy w tym momencie jeździmy do państwa, który jest objęty działaniami wojennymi oczywiście, że się boje bardzo się boje sztuką jest nie wiem czemu oponowała, ale staram się mogę zapomnieć, gdzie go wycofać ten strach i zająć się swoimi swoimi sprawami tym co jest ważne dla mnie, czyli pomocą medyczną, bo jestem Medykiem nie osobą militarną Boże, a powiedz przez ten rok pełno skalować wojny Ukrainie czy były jakieś takie jedno wydarzenie 11 epizod 1 sytuacja cokolwiek może jedno zdanie wypowiedziane do ciebie, które będzie towarzyszyć to Niechcę powiedzieć do końca życia, bo to może za dużo powiedziane, ale z, którym będzie dalej szła przez życie nie jest ich mnóstwo nie jestem w stanie wybrać teraz, które było zdanie co będę pamiętać będę pamiętała dużo czy dużo ludzi wielu żołnierzy niewiele dzieci np. Igorka, ale nie chcę mówić przed rozmową powiedziała mi, że we wszystkich miejscach, w których byłeś zostawia się kawałek siebie chciałabym zapytać co jak gospodaruje tymi emocjami, bo nie da się ukryć, że tutaj też nie tylko tutaj Ukrainie, ale tego rodzaju misjach wymagających takiego zaangażowania też podejmowania pewnego ryzyka i pasji, bo bez tego chyba nie byłoby to wszystko możliwe są tak angażujące sytuacje tak wymagające koncentracji i faktycznie zostawiania siebie zdzierania naskórka czy to jest koszt czy to jest raczej pewna oczywistość czy myśląc o tym uważa, że to jest dla ciebie dobra czy niekoniecznie nie jest to koszt to jest oczywistość nie jakoś przyzwyczają się do takiego życia pewnie, że zostawiam kawałek siebie odreagowuje także kłócę się z mężem np. apotem jadę do wnuków moich albo jedziemy razem z wojskiem, ponieważ jeździmy tutaj razem w Paragwaju byliśmy razem tutaj też nasze chłopaki 2 nowe są Super jako taki plaster mamy, ale nie potrafimy się angażować tylko trochę niestety robimy to od tak całym sobą całym Sową etylenu jak jedziemy z powrotem do naszych Jankowi koło Rybnika to rozmawiamy ociekających nam na remontach w domu, ponieważ mieszkamy w mieszkamy w domku, który ciągle wymaga remontów, więc np. teraz będziemy rozmawiać Exxon będziemy wracać o tym co gdzie posadzimy w ogrodzie i kto nam zrobi balustrady na schodach wyczyta rzeczywistość nie wydaje się mało ważna jest inna światopogląd wartości zmieniły się na radykalnie zdecydowanie na pewno słyszałaś na pewno o tym wiesz jesteś doświadczoną pomagać szkodzi, że tego rodzaju zaangażowanie też może skutkować syndromem stresu pourazowego osoby, które pomagają z takim z całym sercem również wymagają pomocy czy wizję siebie syndrom tego rodzaju nie mam czasu, żeby się nad tym zastanawiać obiecuje, że to zdrowie myślę, że wydaje się, że chyba tak, że chyba ze jakiś czas nie wiem czy krótszy dłuższy te raczej też będę potrzebowała pomocy nie śpię np. w nocy wystarczy mi 3 godziny snu i póki co uważam to jest takie w miarę normalne, ponieważ 30 lat pracuje na zmiany pracuje w trybie nocnymi jakość chyba już nie muszę też może z racji wieku nie musi dłużej spać ale gdyby tak głębiej zastanowić no to chyba no raczej raczej gonitwa myśli takie centrum raczej już się chyba nie pojawia co jest nagrodą jak co uważasz za za największą wartość tego rodzaju zaangażowania mówiąc bardziej brutalnie co z tego masz no powiem, że w wszystko to co mówiącą oddają nam ludzie, czyli że dziękują, że dostają naprawdę nie wiem jakąś ledwo tabletkę jakichś 2 klas tak oni dziękują, że w ogóle jesteśmy tutaj, a nie zapomnę tych wszystkich żołnierzy, którzy to sugeruje jak najbardziej oni oni chcą wracać do wojny, ale jak ja mówię do nich, że sława Ukrainie i oni przekraczają granice i wjeżdżają do Polski to oni potrafią się rozpłakać i bardzo nam dziękują kiedyś dostałam czekoladę takiego żołnierze jak powiedział, że nic nie zrobiła mówi jak to nic musiałam ją zabrać i to jest no właśnie oby tylko to to, że oni patrzą na mnie dziękują i potrafią się nawet popłakać i już bardzo dziękuję za rozmowy bardzo dziękuję za to co robisz za to za to przedstawicielstwo Polski w Ukrainie najpiękniejsze zawsze powtarzam na antenie najpiękniejsze, jakie najpiękniejsze świadectwo, jakie możemy w tej chwili dawać moją i państwa gościnią była Barbara Grzesiak pielęgniarka anestezjologiczna związana z fundacją Schumana Medevac bardzo dziękuję za rozmowę dziękuję również bardzo państwu dziękuję za dzisiejszy program Anna Wacławik-Orpik zapraszam za tydzień po dwudziestej Zwiń «

Narażają życie by dotrzeć z pomocą medyczną i humanitarną do osób, które zostały w terenach przyfrontowych

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

PODCASTY AUDYCJI: WYWIAD POGŁĘBIONY

POSŁUCHAJ RÓWNIEŻ

DOSTĘP PREMIUM

SERWIS INFORMACYJNY

Wydanie z godziny 14:00

Najnowsze Podcasty

AfD drugą siłą w Niemczech. "Wewnątrz walka między normalną partią a Goebblesowską propagandą"

Austriacka neutralność. "Wojna nic nie zmieniła. To jest niepokojące"

Mike Pence chce być prezydentem USA. "Spalony dla radykalnych zwolenników i przeciwników Trumpa"

Zapora w Nowej Kachowce. Zniszczyli Ukraińcy czy Rosjanie?

TOK FM

Polecamy

Popularne

GOŚCIE TOK FM

Gazeta.pl

WYBORCZA.PL