Na co wybrać się do kina? Filmowe podsumowanie miesiąca [cz. 2]

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

Inter luda zaprasza Cezary łasiczka dobry wieczór Cezary łasiczka to jest program Inter luda witam państwa bardzo serdecznie i zapraszam na dzisiejsze spotkanie i Szanowni Państwo od razu informuje, że dzisiejsze spotkanie jest dalszą częścią rozmowy, która rozpoczęła się w programie Owczarek dzisiaj o godzinie jedenastej także druga część mojej rozmowy z filmu znawczynią panią Dianą Dąbrowską dobry wieczór dobry wieczór oczywiście ta rozmowa jest bytem oddzielnym Rozwiń » samoistnymi można tylko żyć znając tylko temu rozmowę dzisiejszą dwudziestej drugiej, ale jeżeli państwo są ciekawi, o czym rozmawialiśmy o później 11 to co państwa do archiwum audycji Radia TOK FM tam znajdą państwo naszą dzisiejszą rozmowę godzinie jedenastej także bardzo bardzo serdecznie zapraszam także do sprawdzenia programu Owczarek w archiwum dzisiejsza rozmowa z panią Dianą Dąbrowską to jest w pewnym sensie podsumowanie, ale takie selektywne wybranie podsumowanie miesiąca zwraca uwagę na filmy, na które warto się wybrać albo nie warto się wybrać, bo warto zastanowić się, zanim się człowiek wybierze przed informacjami w pierwszej części naszej rozmowy o godzinie jedenastej rozmawialiśmy mówi Filip także od państwa do audycji, w której z panią Dianą Dąbrowską o tym filmie rozmawiałem znajdą państwo tę edycję w archiwum rozmawialiśmy trochę filmie wieloryb i może sad niemy, bo mam wrażenie, że jednak też nie dokończyliśmy tej rozmowy o filmie wieloryb w reżyserii Darrena Aronofsky ego, więc może na rozpoczęcie naszej rozmowy zakończenie naszej poprzedniej rozmowy dotyczącej wieloryba z pewnością w tej też jak pan podkreśla, że mówimy o filmach, na które być może warto nie warto wydaje się, że ta selekcja, którą dokonaliśmy nie umniejszając naszym ocenom z tej pierwszej części, bo tutaj troszkę zdradzę zrobię taki mały wybieg, że chyba możemy jeszcze powiedzieć, że nie jest jakimś może naszym faworytem jest tych premier obecnych czy sezonu oscarowego wieloryb, ale jest to z pewnością właściwie wszystkie filmy, których nie dzisiaj mam nadzieję, że będziemy mówić one na pewno jakoś stawiają człowieka fajnym dialog z samym sobą z otoczeniem one coś robią i może nawet pracują na korzyść jakiegoś takiego po seansie tego zastanawiania się o naturze po prostu tych zjawisk, o których opowiadają, ale my z pewnością bym zachęcała, żeby jednak się z nimi zmierzyć to znaczy wydaje się że to by było zbyt takie proste, gdyby powiedzieć Słuchajcie na wieloryba nie, a NATO tam tak, bo wydaje się że, że tak tam udało trafić tym zestawieniem z teraz tej audycji jak zobaczymy, że to są takie tytuły, które mogą się np. bardzo podobać i też bardzo nie podobać tego, że zostawiają prawda w takim środku obojętności i jak wiele 1 filmem, który będziemy się mówić mam taki jestem zaskoczona, że tak mam, ale w kontekście wieloryba może tylko przypomnę to co mówią w tej w tej pierwszej części, że mam wrażenie, że to jest film pęknięty to trochę wynika z obsesji fascynacji samego twórcy darem Darrena ja zawsze jego nazwisko to może powiem to bardzo ładnie poprawnie tak jak Ardanowski Darrena Aronofsky ego w takim znaczeniu, że z 1 strony mamy to obserwacje na temat cielesności tego jak wnętrze ZTE zewnętrze wchodzą w ciekawy dialog wręcz kontra punktują takiej chęci dziś tam też wolności i takim wstydzie uzależnieni to wszystko gdzieś tam kupuje i uważam, że to zrobione w sposób przejmujący chwilami taki monstrualnych chwilę chwilami pełen empatii czuły, że tutaj znamy takie finansowanie, ale jesteś także film nie jest tylko o naszym głównym bohaterze nie tylko Charlie, ale też ludziach wokół niego tam będą bardzo ważne relacje z jego córką np. takim misjonarzem, który trochę tak jak nawiedza jest taką prezencją i w jego domu właśnie pytanie na ile rzeczywistą czy na ile też, jakby trochę taką nie wychodzącą z jakiegoś takiego może duchowego zapotrzebowania samego reżysera, który tutaj, jakby dopina wątki biblijne tak wypowiedział te motywy religijne, które chwilami mam wrażenie, że spłycają te obserwacje tego pierwszego urzędu, która mnie zainteresowała, czyli te kwestie właśnie uzależnienia kwestiach zgłębienia etycy spektrum po prostu, jakby tego tego bohatera, jakby tak jak to się stało jak jak też można może spróbować jakoś wpisać siebie jego postać to oczywiście nie chodzi mi o 11 tak ale jakby wydaje się że, że tutaj to nie musi być tylko kwestia tak olbrzymiej otyłości mogą być też inne mechanizmy, że możemy się w nim odnaleźć po prostu mam taki dysonans między tak jakby nim, a potem, jakby tym co się dzieje w relacji z tymi innymi postaciami w szczególności taki już rozważania filozoficzną uduchowione, że tak powiem z tym misjonarze młodymi tam ta różnica między nimi światopoglądowa, że tuż pod tezę tak zgadzam się z panią ja przyznam, że spieszy część naszej rozmowy o godzinie jedenastej powiedziałem, że naszą rozmowę rozpoczynamy o od najsłabszego filmu z tej listy, które dzisiaj chcemy rozmawiać, ale teraz myśląc wreszcie myśląc pomyślał sobie, że może to wcale nie jest najsłabszy film, o którym dzisiaj rozmawiamy może jest jeszcze jeden, z którymi my się mniej podobał, ale ciekawi Miedź czy ten mój podświadomy albo świadomy wybór w jakimś sensie też je zgadza się pani nosem krytyki filmowej czy takie musi powiedzieć, że w kontekście wieloryba w kontekście też filmu Car, który mam nadzieję, że dzisiaj będziemy mówić, że to były takie 2 tytuły, gdzie tak czułam, że albo to będzie taka miłość na zasadzie, że w tym History wejdę właśnie będę jakąś taką obrończynią tych postaci tak dalej tak dalej, że bardzo nie chciałam, żeby zagrało zagram ten środek takiej, że doceniam pewne aspekty, że załącza się taka racjonalna, że umiem docenić kwestie Niewiem od jakichś estetycznych jak one współgrają ciekawie opowiadaniem historii umiem docenić pewne rzeczy, ale jeżeli tak musiał ściągać uwagę w pewnym momencie na te powierzchnie to znaczy, że gdzieś tam nie stało się to co pragnęłam, żeby chciało, że po prostu tak jak wpisze się tą historię te rozterki tylko potraktował to bardzo analitycznie intelektualnie, że ten chód jednak mimo emocji, które takim jak wieloryb jest ich bardzo dużo tak jak to jest wręcz 3 pozwolę sobie powiedzieć chwilami wręcz wyciska następcy na buty tak skrajne doświadczenie tak takie wyczerpujące tak przez oglądając samego Brendana fryzura w tej stylizacji tam to ta nie tylko przepłacone, że tak powiem mikro ruchy, które stają się właśnie kimś takim wielkim po prostu problemem, jakim takim wielkim wyzwaniem no tutaj samo w sobie niesamowicie przyjmującej w ogóle mam wrażenie, że patrzenie na twarz na te oczy tu coś co tam nie rusza czasami bardziej niż niejedna kwestie dialogowe filozoficzne którymi ten film spłycają właśnie ja mógłbym się np. proszę wybaczyć taką bezpośredniość, ale gapić dosłownie w twarz tego człowieka w tej charakteryzacji ile mówi ile mówi milczeniem ile mówi w tym swoim trudzie na zasadzie, że ja tam widzę nie, bo to też jest charakteryzacja nie zrobione rzeczywiście rozpoznajemy tutaj ten początek twarzy, a potem ist jest jego więcej także tak sobie pozwolić gotowi, ale czy to nie jest ani trochę co czy to nie jest oczom nie staje się takim kotkiem w internecie i tak jak com małe kotki mają wielkie oczy są całe takie puchate to mówimy o ten wręczenia, jeżeli zaś oznacza, że zechce szczerą smutnego spaniela widzi jakąś męczy i mówimy o, ale to właśnie dalej wrócić do tego, że w tym kontraście, że ja widzę 2 rzeczy tak widzę trochę takiego Boga 2 obliczach tak, bo to trochę miejsca film, który dzisiaj będziemy mówić takie one są trochę takim znaczy o temacie wiary szeroko pojętej na pewno jakiś takiej omnipotencji tych postaci albo dążeniu albo zrzekania się tego wydaje się, że w ogóle świetnie logują ze sobą te filmy to jest dla mnie ciekawe jak wieloryb stary niby filmy na antypodach, a jednak w ogóle postawi na antypodach nie mówię tylko tutaj nie ma tej klasie to tutaj Brendan frajerze w takiej stylizacji, ale nawet takich parametrach cielesnych tutaj to dążenie do doskonałości tutaj to takie można by było powiedzieć wręcz oddanie w ogóle rysów swojego ciała tak, że to jest jest już tak materia na zasadzie takiej góry która, która jest rzeźbiona właściwie czyjąś rozpaczą czymś, gdy tak, jakby jego ciało jest zapisem emocjonalnym, który mnie arcyciekawie nie traktuje tego jak tego kotka w internecie na zasadzie, że to jest takie wie pan hipnotyzujące, że mogłabym się temu przyglądać na zasadzie nie mogę spać nie chce z nami przed oczami i ludzie mają różne niech tam jedni oglądają kotki drudzy słyszałam, że taka MoDO oglądają wyciskanie różnego rodzaju z ciała, że jak różne mamy i jest nasze tak jakby jakiś prezent wilki plaży itd. ale właśnie podoba mi się jak w tym 1 kadrze bez, że tak powiem tak jakby bocznych tekstów tak bez didaskalia ów ja sama się w tej historii mieście, że tam jest dla mnie jeszcze miejsce mimo tych tego parametru Brendana fryzjera, że po prostu widzę w tych jego oczach tych jego twarzy zestawione z tym korpusem, że to jest tak jakby dialog na zasadzie huba drzewo, że po prostu to dla mnie jest tam jakby to istotą tego filmu, jakby to skupia na tym Czarni, kiedy Charlie zaczyna swoje wywody o bobiku one jeszcze okej ale, iż misjonarze to najciekawiej chyba wypada relacja jego stan jego opiekunką pielęgniarką wydaje się, że to ona tak jakby tam najsilniejszej broni i też ciekawa postać, ale że, gdyby to dla mnie dla mnie jest to rzeczywiście to połączenie tutaj, że to się wszystko osadza na tych zmianach tym zmęczonym ciele, który jest zapisem po prostu jakiś taki panoramy emocji panoramy traum i różnego rodzaju błędów, które ja mogę sobie dopowiedzieć też mogę zastanowić jak wobec samej siebie czy w kontekście samej siebie na zasadzie ile my mamy takich rzeczy właśnie zapisanych na sobie byt to mnie ciekawi to mnie ciekawi to pan powiedział świetnie w tej pierwszej audycji, że właściwie tak jest w sztuce teatralnej, że pierwsze co wydaje się, że w ogóle nam się tak na SUV-a i córka jego też pyta, dlaczego doprowadziły do takiego stanu tam kamera panu rapuje widzimy w mieszkaniu są zdjęcia naszego głównego bohaterka z głównego partner w przepraszam głównego bohatera ze swoim partnerem lista też kwestia rodzina taka pęknięta tej była 1 rodzina potem jakby tego tak naprawdę nasz bohater też tożsamościowo się inaczej, jakby rozpoznał i zbudował sobie coś coś innego, że tutaj żałuję, że nie było takiego Kopania Kopania w głąb, że poszliśmy trochę nataką łatwiznę, żeby dokopać głównego bohatera potrzebna była Biblia i potrzebne było po prostu, żeby ten tydzień apokalipsy skończył się 1 wielkim zmartwychwstaniem czy Wniebowstąpienie może nawet lepiej zabrzmi niż jakąś taką psychologią czy wręcz socjologiem to jest tylko moje, ale nie zmienia faktu, że z pewnością jest to film, który nawet lepiej pracuje jak dla mnie po seansie, bo dziś siedzi we mnie to, że dzisiaj o nim rozmawiamy to jest pewien nasz wybór i tak zdecydowaliśmy okej, ale nawet wydaje się żywo dosyć o nim rozmawiamy, więc tutaj zachęcałbym do tego, żeby jednak mimo wszystko się z nim zmierzyć, aczkolwiek na takiej skali wiem, że też kiedyś o tym rozmawialiśmy nie jesteśmy fanami tego tak pozwolę sobie powiedzieć liczbie mnogiej czy to się na 8 gwiazdek 2 kciuki do góry itd. no to miała gdzieś natychmiast się rozpoznać to by było tak by była w połowie poszłabym tą stronę tej wyższej oceny, ale szybko się zatrzymała na takiej zasadzie, że to dla mnie nie jest na pewno arcydzieło i jest to niezłe, który pracuje właśnie w tym w tym nad na tym przyznacie, że rzecz, że to jadę decyduje, który warstwy chce bardziej zamieszkać co z niego wyczytać pozostańmy może w takim razie przy takiej formie i oceny diet zgadzam się, że oczywiście warto poświęcić czas, aby ten się zobaczyć, bo to jest niezły to jest, który z pewnością coś spowoduje nas tak właśnie albo powiemy no dobrze nie potrzebuje moralizatorstwa Darrena Aronofsky ego, a może jednak wyciągniemy coś z tych potyczek słownych głównego bohatera z córką czy modem kaznodzieją czy też w końcu ze swoją przyjaciółką opiekunką kolejny film ja może dojść jeszcze śledzą mogę, bo wydają się, że to stary też będzie ciekawe, bo tam też pada taka sugestia tam non stop jako taki lejtmotyw powracają eseje, które też sprawdzać czy znaczą ma jakąś taką wizję co do tego jak to powinno wyglądać to takie pisanie i w ogóle są fakty, jaką mówi opisaniu i utworzeniu tej formy i właściwie ten Paul, którą ma, jaką to czyni, że taki człowiek, który kojarzy w ogóle jak może sztuka też działać jak można się właściwie tak gdzieś tam złapać na można wypełnić tak dalej tak dalej i wydaje się, że jako taka refleksja w ogóle jakiś to jest dramatyczne i to można w skali mikro pewnie odnieść do siebie w skali makro to widzimy, kto zrobił taki przyjmującej takiej też katastroficzne w pewnym sensie Aranowski, że i style prawda tyle mówi, że tutaj film odmienił moje życie jakaś książka odmieniła moje życie dziś kompozytor odmienił moje życie i byśmy gdzieś tam np. że to mógłby karmić duszy i po prostu to zestawienie, że człowiek tak myślący człowiek tak intelektualnie też interesujący, który potem ostatecznie z powodu takiego innego wyposażenia psychologicznego takich traum takich fobii obsesji uzależnień zaczyna po prostu siebie pakować batoniki chociażby, że to też się wydało bardzo intrygujące, że takie jak i to można też tak jakby potraktować jako coś co wyrasta refleksja z tego filmu, ale można ją też tak naprawdę do do użycia tak jak często tak się mówi takim karmieniu się przez sztukę i o tym prawda zdrowym ciele zdrowy dług i ta dusza tutaj tak dalej, a potem jak przychodzi co do czego to no to ten Mobilis nie wniesie do łazienki, kiedy ważyć tamte 220 kilo o to chodzi także co najwyżej może weźmiesz kartkę jesienią jakoś tam mąż myślę, że pan się domyśla co chcę powiedzieć, że to też tak bardzo gorzka refleksja na temat takiego właśnie idealizowania sztuki i o tym w realizowaniu sztuki też właśnie tary tak pomyślał, że mistrz powiem, żeby podprowadzić do tak wyczuwam, że chce pani przejść do filmu tar no też pan rektor zaczął tak bywało, że pan zaczął mówić jeszcze taki film tar ich nie jeszcze powiedział, że jest jeszcze jeden z Chin, które wydaje mi się dobrze, ale skoro już niema co nie ma już niema co kombinować porozmawiajmy w takim razie o filmie Tal to jest film to ja tak zacznę może to jest film dla mnie z gatunku takich filmów, które należy obejrzeć co najmniej 2× od czasu do czasu pojawiają się na ekranach takie filmy w po obejrzeniu, których człowiek się zastanawiam zaraz zaraz zaraz zaraz czy na pewno wszystko zrozumiałem albo czy na pewno złapałem wszystkie okruszki, które reżyser pozostawił dla mnie i oczywiście, kiedy jeśli się kończy czujemy pewien niedosyt, ale niedosyt i szybko mija, bo mówimy no nic dziwnego, że czuje niedosyt bo, żeby poczuć się w pełni usług usatysfakcjonowany to potrzebuje jednak podnieść te wszystkie krążki potrzebuje podążyć tymi ścieżkami, które dla mnie zostawił reżyser i to jest właśnie dla mnie taki Fin Fin, który należy obejrzeć co najmniej 2 czy może 4×, żeby wychwycić te wszystkie malutkie cząsteczki pozostawione dla widzów, aby w pełni zrozumieć, o czym jestem film, bo krótko mówiąc to jest film o dyr c, gdy Agency, która stoi na czele niemieckiej orkiestry Symfonicznej jest lesbijką jej partnerka żona można powiedzieć gra w ten w tej orkiestrze jako pierwsza skrzypaczka ne także można powiedzieć, że pomiędzy nią, a jej żoną no są takim to się pięknie nazywa Power couple tak czy taką parą, która ma władze oczywiście z racji tego, że jest świetną agentką, ale też bardzo medialną osobą to gdzieś tam pozostaje na szczytach jest w PE w w oku zainteresowania publicznego i przychodzi taki moment, kiedy rzeczy w pewnym sensie zaczynają pękać pojawiają się panowie się rysy co się dzieje inny niektórzy uważają, że jest to film dotyczący tzw. Kansy kończy, czyli kultury unieważniania także oto ktoś z racji tego, że wyrwie coś z kontekstu albo pokaże jakiś fragment naszej wypowiedzi naszego zachowania tak mówi tak nie można mówić ta utytułowana znana osoba jest rasistką seksistowską i wszystko Starym dziadem itd. tak dalej żądamy, aby ten profesor czyta profesorka została usunięta, żeby zabroniono dostępu itd. tak, bo także trochę taka przygoda spotyka naszą główną bohaterkę ledwie tar ne, ale tutaj już pani oddam głos może, ale chyba pan 1 tylko aspekt tej złożonej osobowości tej ligi tar objawił, bo rzeczywiście kasy Carrefour to jedno, ale też wydaje się, że dysk znów powiedziała, że im pęknięty na zasadzie, że doceniam niesamowicie tę kreację Cate Blanchette jest bardzo duże prawdopodobieństwo, że idzie ona swojego trzeciego Oscara i toteż wydaje się, że byłoby jak najbardziej zasłużone nie, ale co ja mam jako problem w tym filmie to z tym Kliment to, że są w nim pewne sekwencje przywołam tak dla przykładu szczególnie dla tych państwa, którzy widzieli też sekwencja otwierająca i przedstawiająca bohaterkę jest to taka takiej kiły, jakby taka rozmowa dyskusja o jakimś znawcą tematu i ona tam jest po prostu charyzmatyczna i jest po prostu fajne takie spotkanie autorskie, które nowym czyścić kina czy świecie literatury to takie spotkanie z autorem, którego się tam szalenie ceni, który jest przed jakąś ważną swoją misją twórczą tutaj to będzie wy i wystąpienie książka ma powstać także rzeczywiście jesteśmy w takim takim haju trochę na początku z tą naszą linią tar i czystość ciekawie jak Todd Field pracuje, czyli reżyser tego filmu na właśnie budowaniu tak jakby segmentów z życia np. to cała pierwsza sekwencja, jaką ona jako mówiła jak nie rozumiem tam większości rzeczy przyznam szczerze związanych tam muzycznymi, jakimi się wykładnia ami, ale po prostu ten to jako NATO opowiada jak ciało pracuje to jak wyznacza te rytmy wszystkie jak jak rzeczywiście to wyobrażenie, które ja mam o dyr dyrygencie no to to się wszystko gdzieś tam spełnia jest świetna taka scena też cała sekwencja w taki szkole bardzo prestiżowej Juilliard, gdzie tam właśnie jest można powiedzieć taka sytuacja, która potem zostanie przeznaczona, ale też zbywca i tak tam jest to zderzenie właśnie też o to od przywileje twórców tak to oni m.in. rozmawiają ze studentami oba WHO, a mnie i takie są takie momenty, które dla mnie z tego filmu całkowicie zapamiętam, ale znów mam wrażenie, że spoiwa są za miękkie i to i to się po prostu rozłazi, a trochę rosła także na końcu nawet do nie do końca jak jak wybrnąć jak bez pewnych rzeczy, ale mówiliśmy nigdy takich rzeczach ważnych w kontekście tego filmu no to z pewnością fakt odwrócenia pewnych schematów to znaczy jest pewna sprzeczność tej naszej bohaterce jest też tak grana pokazywana w taki sposób, który na pewno widzowi nie ułatwia jakiegoś procesu identyfikacji to jest raczej taka poseł Gowin, że tak powiem siła jest w ogóle taki Tour de Force, kiedy plansze, ale z 1 strony jest to z pewnością kobieta, która musiała zbudować swoją pozycję w Arce męskim świecie i która musiała udowadniać i udowadnia nieustannie i która też, jakby stara się utrzymać na powierzchni w systemie, które niekoniecznie jest przychylny jej, aczkolwiek tak jak na początku tego filmu jawi się właśnie jako oni potem na żonę tutaj boginią jest to wielka Lidia tarta znana kompozytorka pierwsza w historii kobieta dyrygentka największy niemiecki orkiestry, która chciała grać w Berlinie gra w Berlinie, ale z drugiej strony widzimy w tym rozłożeniu tych całych relacji międzyludzkich, że nasze zachowuje po prostu jak Predator taką ma zachowania, które raczej w tym w dobie mitu też kontekście teraz sprawy sądowe jeszcze niedawno znowu, jakby to wróciło z Harley mój tajny że, że to są zachowania tak jakby jakieś dziwne usługi także ja tobie coś ty mitu jakieś takie wymienne rzeczy jakieś takie faworyzowanie jakieś dążenie do tego, żeby zablokować czyjąś karierę jeśli się komuś nie spodobało, że dotychczas tak było jednak to byli bohaterowie tutaj podkreśla bardzo świadomie męską formułę, że ta racja właśnie była o reguł, jakie dziennikarka ach, weźmy np. 1 głosem był taki film zresztą też bardzo ciekawy pod koniec zeszłego roku był, które np. próbują wybadać całą sytuację z branżą filmową Carey Mulligan była jedną z tych z tych aktorek i tam zawsze tym Predator jest mężczyzna i wydaje się, że taka odwaga przewrotność tego filmu w dobie stawiania bardzo trudnych pytań jeszcze bardziej nie dawanie łatwych odpowiedzi czysto, że tutaj ta dwoistość tej figury tej gitary jest czymś co mnie fascynuje, że ma w sobie coś z dr House za, a potem ma coś po prostu z no właśnie tego chociażby producenta seksualnego, że tak powiem jak już takiego producenta, który chce używać swojej władzy, a do tego, żeby budować sobie świat na swoją modłę, żeby mieć by wykorzystywanie w ogóle swojej władzy, czyli jak jak teraz odbierzemy taki film, który będzie jednak miał w centrum taką bohaterkę i tu znów podkreślę bardzo mocno, że chodzi o bohaterkę, czyli przyjmujemy tę narrację chcemy takiego kina, ale teraz powinniśmy chcieć na dobre na złe i powinniśmy dostawać same pytania też w stosunku prawda do jednostek tutaj niezależnie na płeć, które swoją władzę wykorzystują i potrafią władzą decyzjami zniszczyć komuś życie doprowadzić przez kogoś do samobójstwa czy depresji czy po prostu do upadku, więc to wydaje się szalenie intrygujące i że to w tym filmie jest i docenia, ale po prostu mam problem, że w pewnym momencie ten w ogóle za długi tak jakby ktoś trochę nożyczek zapomniał w montażowni tam tak na zasadzie takiego połączenia prawda stać w jego rodzinnym 40 prawie tak ale gdy takie niż my też miała do filmu, które są powyżej 2 godzin tylko czy to potrzebne tak jest to co mogliśmy przy ba bilon jakiś czas temu jasne dobrze to to jest cenna uwaga to jest radio TOK FM pierwsze radio informacyjne to jest program Inter luda dzisiaj panią Diana Dąbrowska rozmawiamy o filmach, które na, które mogą państwo do kina teraz rozmawiamy o filmie tar no i pani Diana Dąbrowska czuje, że jest to film zbyt długi, a czy niema pani wrażenia wszystkiego co powiedziała ten jest płyta jest za długi za drugi tak i zaczyna się od napisów końcowych to w ogóle jest ciekawy proszę przepraszam proszę czy niema pani wrażenia, że w tym filmie są takie sceny, które zwracają uwagę na to, że to nie jest film o tym, o czym nam się wydaje no pewnie trochę musimy kart odkryć, ale mam nadzieję, że to nie burzy za bardzo czynienie nie zdradzamy głównych wątków, ale taka scena, kiedy w życiu naszej dyrygentki pojawia się zdolna wiolonczelistka, którą nasza dyrygentka Lidia tar chce by wypuścić na szersze wody chce z niej trochę uczynić solistkę w koncercie, do którego nagrania się przygotowuje pewnego dnia odwozi ją do miejsca, w którym ta zamieszkuje ze znajomymi, po czym zostawia myśl tej od modeli wyłączyli zostawia w samochodzie maskotkę i Lidia tar chce tę maskotkę oddać wchodzi jakiegoś takiego dziwnego o rozwalone ego byków i budynku właściwie pustostanu to są jakieś takie kluczowe to, że to są takie charakterystyczne sceny, jakie znamy z gatunku nie wiem sam bank tak, czyli jakaś woda ściany ciemność tajemnicze odgłosy z takich ne od momentu wizyty wyskakują potwory albo atakuje nas ktoś i i teraz takie przejście tego świata przepychu z świata czystego sterylnego świata muzyki klasycznej to takiego świata nowości trochę do podziemi szczyt dla mnie było takim takim znakiem, że zaraz zaraz czy na pewno znajdujemy się w tej samej rzeczywistości, w którym momencie mamy do czynienia z tym co się dzieje naprawdę, a w, którym momencie mamy do czynienia ze światem, który jest w głowie naszej głównej bohaterki ja mówię o tych krążkach nie nie wspomnieliśmy jeszcze o postaci jeszcze 1 która, która jest ważna to jest postać kwestii, jeżeli dobrze zapamiętałem imię tak nasz Krista tak Krista z powodu można tak rzec różnych sytuacji popełnia samobójstwo i Krista jest charakterystyczna także dlatego, że ma jest Ruda i teraz, a ta Ruda postać niekoniecznie Krista, ale jakaś Ruda postać pojawia się w różnych momentach m.in. jest jest taka scena, w której Lidia Tarnawska główna bohaterka budzi w środku nocy swoje dziecko i teraz, jeżeli pani przejrzy sobie tę scenę i klatka po klatce co nagle zobaczy pani, że w ciemności pokoju, w którym momencie gdzieś tam przy oknie widzimy ciemną, ale jednak rudowłosy to postać, a Tomi przypomina inny film który trzeba by oglądać kilka kilkanaście razy, żeby wychwycić wszystkie myślę tutaj filmie Fart plan tak, żeby trzeba było wychwycić wszystkie różne małe rzeczy i ta rudowłosa postać pojawia się jeszcze kilku innych miejscach oczywiście wiemy, że to nie jest Krista tylko to w sensie sugeruje, że w którymś momencie jesteśmy w takiej przestrzeni, która jest trochę snem trochę jawą trochę właśnie trochę się dzieje naprawdę to trochę się dzieje w głowie głównej bohaterki i czasami trudno odróżnić co, w którym momencie jesteśmy nawet zakończenie filmu albo może 2 zakończenia w ten sposób powiem to pewnie nie będzie zdradzać żadnego sekretu, gdyż przyzwyczajeni jesteśmy do tego że, że firmy mają końcówkę potem jeszcze końcówkę sam jeszcze końcówkę w każdej z samo zakończenie filmu nie wiem czy pani takie wrażeniami tak, że zaraz zaraz czy to się dzieje naprawdę czy to się dzieje naprawdę czy czy musiało do tego dość czy zaraz to to są jakieś żarty i natychmiast mówię sobie, a właśnie, bo skąd wiem czy to się dzieje naprawdę czy to się dzieje w głowie nasze bohaterki na ile to jest wyobrażony stan na ile to jest coś co reżyser pokazuje jako kolejny rozdział w pewnym rozwoju wypadków piąta Symfonia liczba 5 piąty numer to wszystko gdzieś tam się łączy jakąś taką nić książka, która znika książka, która się pojawia metronom, który nagle zaczyna działać sam siebie w środku nocy jakieś krzyki nie wiadomo czy rzeczywiste czy usłyszane w głowie po powtarzająca się rudowłosa postać tu i ówdzie i wrócę do tego czy mówił na początku dla mnie to jest taki dwu warstwowo film jest pewna warstwa, która dotyczy tego co się dzieje i w rzeczywistości, co gdyby możemy obserwować jest warstwa, która dzieje się w głowie głównej bohaterki, która też możemy obserwować natomiast naprawdę trzeba za każdym razem te niteczki rozpływać mówić rzeczywistość głowa głowa rzeczywistość o tak tak takie mam przemyślenia i nic bardziej swojska bym nawet miał taki skażenie, że ta atmosfera właśnie takie oczekiwanie między tą przestrzenią wyobrażoną kosztom kreacją w świadomości jaźni można sobie powiedzieć, a takim powiedzmy poziomem 0 rzeczywistość także powiedzmy, że to jest obiektywna tam subiektywne pamięta pan taki film ogląda się teraz to się nad wodą lub na Nikolasa Rega i tam też taki słynny w ogóle wątek z czerwonym płaszczem córeczką i Włochy zresztą dzieje się do Wenecji Wenecja też kanały to wszystko ma taką taki surrealistyczny niemalże jak wymiernie nie trzeba bardzo tego kreować, żeby tak się wydawało nam bulli Christi do marca termin także te to, że w tych relacjach jeszcze z tą córką często pojawiają się znaczki, które tam są tak jakby malowane, które się okaże jak tablice te tapicerka z filmu publika Lśnienie te tak jak charakterystyczny wzór, który tam się pojawia to temu takie takie wrażenie, że jasne jest tam pewnego rodzaju gra, ale to oczywiście w kinie nie jest niczym nowym tam wydaje się, że swojego czasu o próbę kasy Culture pewne czy powiedzieć to nazwisko czy nie, ale rok Roman Polański jest mistrzem takiego właśnie tworzenia czy jesteśmy w głowie lokatora jesteśmy właśnie na tym poziomie powiedzmy na piętrze zerowym na parterze rzeczywistości czy zleciliśmy schodami windą czymś właśnie do tych segmentów, jakby różnych zwojów programem głowy i przestrzeń, ale wydaje się, że to tam nie jest kiczowate, bo aż mocą chcę powiedzieć, ale wydaje się tak jakby nie miało to, że też bardzo funkcjonalne właśnie nie czuje tego tego zachwytu takim elementem tajemnicy tylko, że to jednak sprowadzić do tego, żeby pokazać drugie dno tej postaci na zasadzie Zobacz tutaj jest jednolita tutaj jestem posągi MO tu ma siły, ale w nocy ma koszmary, bo proszę zobaczyć, że nikt w tym filmie tak naprawdę to też kolejny taki Przytyk do tego co się współcześnie dzieje, że oskarżenie, które się pojawia automatycznie czyni już kończy karierę tak jest także tam nie ma pola do obrony taki m.in. my wiemy, że to nagranie zmontowane mamy bardzo jasne sygnały, że Rze, że nasza bohaterka jestem redaktorką, ale też proszę powiedzieć czy jakiekolwiek takie ujęcie, które nam mówi tak dobitnie oprócz aluzji różnych osób, ale bardzo dobrze wybrała pani scenę, bo wyjaśniamy oczywiście naszym słuchaczom słuchaczom nasza bohaterka ma taką Master Class klasę mistrzowską właśnie w tej prestiżowej szkole, czując skoro muzyk i tam rozmawiają na temat kompozytorów 1 ze studentów mówi ja odrzucam muzykę Bacha, bo ten biały uprzywilejowany ma czystą ski tak dalej tak dalej na wywiązanie się dialog pomiędzy Legią tar, a tym studentem, który później trafia bardzo szkła montowany pod tezę tak są zostawione tylko te rzeczy, które stawiają zło w złym świetle natomiast problem jest taki, że kiedy pani przyjrzy się z samej scenie dialogu tam nikt nie ma telefonów zresztą ona podczas tego spotkania mówi zaraz zaraz po pierwsze, byliśmy w przestrzeni, w której telefony komórkowe nie są dopuszczane tak, czyli sugestia studenci złamali pewne reguły, ale nawet, jeżeli zapomnimy tej w tej sprawie to mamy nagraną Lidię tar z różnych kątów trochę jak gdyby różne osoby nagrywały to nie jest jedno ujęcie to jest kilka różnych ujęć, ale świetnie widzimy, że nikt nie ma telefonów, a więc co się wydarzyło albo my czegoś nie wiemy albo ona czegoś nie widzi, a co nam bardzo silnie sugeruje, że mamy do czynienia jednak z 2 rzeczywistość oczami 1 tą rzeczywistością 0, a drugą rzeczywistością wyobrażoną albo tą, która dzieje się w głowie mam wrażenie że, że reżyser bardzo bardzo precyzyjnie został zastawiony na taki mały pułapki, kiedy nasza bohaterka ma problemy z barkiem udaje się do lekarza ten diagnozuje mówię, że mamy do czynienia z czymś coś nazwano talia parę estetyka taką nowinę talia nie nostalgia tak nostalgia, czyli znowu patrzenie wstecz mi mnie przychodzi znowu tak Krista do głowy te w którymś momencie się pojawia wątek jednego z plemion w chyba w dorzeczu Amazonki to jest plan jeśli PiS i jeść pić, bo koni dba o szczegóły znane to plemię Ano z tego, że na ceramice maluje takie wzory przypominające labirynt i znowu ktoś może powiedzieć no tak przypadek bzdura, dlaczego akurat to plemię dlaczego, dlaczego ten labirynt miałby nabyć potrzebne ja cały czas czuje się jak w labiryncie, że od dochodzenia jakiś do jakiegoś rozwidlenia mówi prawo lewo czy to jest wyjście to nie jest wyjście czy wchodzę do głębi tego labiryntu czy czy znajdę z niego wyjście o na ale, jakbyśmy się nawet trzymali teraz bardzo ciekawe tak tej konstrukcji labiryntem i w pełni kupuje co pan mówi no to tutaj nie mamy wątpliwości, że Minotaura trochę, przy którym ucieka i ona sama tak jakby tutaj wydaje się, że dziś widzimy że, że to jest taka pułapka, ale no i tutaj ta podwozia ktoś, ale z drugiej strony też jakiś taka próba też dotarcia do jakiej takiej innej nie może głębszej warstwy tej tej tej bohaterki przysłona ma też takie jakieś przebłyski powiedziałabym, gdzie też już ta taka ciężar tej maski tej wielkiej pani tar też siada tak jest taka bardzo zabawna taka Senat, który się człowiek mógłby spodziewać w tym filmie, kiedy jednak w ogóle znów taka surrealistyczna związana z sąsiadkami w takim mieszkaniu pierwszym mieszkaniu, którego nie chce odpuścić nasza bohaterka mimo tego, że ma o wiele nawet ładniejsze ma mniejsze jestem ze swoją właśnie partnerką żoną i córką i tam jest taka taka sytuacja, w której przychodzą ci nowi, jakby sąsiedzi to znaczy ludzie, którzy odziedziczyli to mieszkanie i ona myśli, że chodzi o to, że chcą pochwalić muzykę, a po prostu chcą się dowiedzieć, kiedy nagrała, bo to też jakieś kwestie jak pani w ogóle ma regulamin sobie wpisać jakiś taki taki no dla z jej perspektywy skostniały model bycia także nie my śmiertelnicy mamy jakiś może nie wiem pory, kiedy powinno być cicho, jeżeli gra kiedyś chce ona tak wychodzi grana takim akordeonie czy jakieś takim instrumencie i Polsce też pęka po prostu poddały się momenty, kiedy właśnie też pękała, a ta stosunkowo tak tej tej bohaterki, którą tak wysoki długi długi długiej sekwencji bardzo realistycznie zrealizowanej tej rozmowy tego kiły ja na początku widzimy tylko, że tras co pan chce powiedzieć także tutaj mamy taką naruszony co chcę powiedzieć już mówię, że chcę powiedzieć chcę powiedzieć Otóż w którymś momencie pojawia się też Lena Bernstein w tym filmie w i ona no i biegu uczennica i ona wspomina właśnie w tym plemieniu które de dala od plemienia jeszcze więcej pozostawiam to już państwo do obejrzenia, ale mówi, że Bernstein wierzył i bodaj bada hebrajskie słowo też 2, czyli takie odkupienie, ale także powrót, który pozwala człowiekowi cofnąć w czasie i naprawić swoje uczynki i teraz dla mnie ten film to jest taki właśnie miotanie się próbie odkupienia myślę, że te to odkupienie na końcu się nie dokonuje, ale to jest jakaś taka próba no właśnie czy można się cofnąć w czasie nie można, ale jednak nasza główna bohaterka miota się w tym labiryncie to co zrobiła w przeszłości podąża za nią i oczywiście nie próbuje bronić ani wybielać, ale to jest takie właśnie próba odkupienia, która kończy się porażką, a toby się ciekawie łączyło z tym co mamy właśnie podczas tego pierwszego ujęcia z tym Masterclass sem czy właściwie Piła najem tak, żeby potraktujmy już Masterclass budy ze studentami też po prostu taka rozmowa na scenie niektóre zapowiada, jakby wielkie rzeczy, które czekają idzie tary potem widzimy jakieś życie układa tak dalej, że ona tam bardzo duże mówi pojęć technicznych też pojawia się bardzo dużo nazwisk człowiek bardziej osadzony, jeżeli chodzi o muzykę klasyczną pewnie będzie z tego czerpał większą przyjemność sprawdzi nie wiem jak bardzo wiarygodnie są napisane dialogi, ale jeżeli odrzucimy, jakby to skupimy się jakimś takim przekazie, że tak powiem najprostszym z tego co mówi to jest to, że ona potrafi panować nad czasem, że nie ma ruchu przypadkowych i ta refleksja na temat czasu nasi pojawia od samego początku na tak dosłownie to pokazuje jak wstrzymuje tak ona chciałaby móc to wszystko by wierzy, że kiedy już na próbach to są próby ale kiedy już dochodzi do tego do egzekucji tak powiem to to tam jest po prostu absolutną precyzję nawet co się wydaje przypadkowy to ona decyduje się ona panuje nad czasem ona jeśli tak przynajmniej wydaje na samym początku, czyli znów wchodzimy w to przestrzeń taką oni potężną taką trudno też artystyczną oczywiście i trochę, jakby przychodziła kara za pychę tak za na początku mówi tak nie ma, że ja panuję nad czasem i to ciekawie łączy pana interpretacją, że to właśnie totalnie wytrącony, ale co chciał wcześniej dokonać dokończyć, że to też mi się bardzo podoba pan mówi, że to zatem nie jest taka bohaterka czy trochę tak jak, jeżeli przez nią filtruje zdarzenia, bo w sumie ciągu jesteśmy z nią w tych ujęciach tak czysty rzadko kiedy mamy taki Shift, że tak powiem i jesteśmy inną postacią nabyć okazywał równie ważna tylko większości ten właściwy jesteśmy ciągle Lidią tar i to jest żona nie jest taką pewną narratorką tych wydarzeń także tutaj jest taka praca na zasadzie trochę tak jak pamięć zwodnicza tak jak my chcemy pewne rzeczy pamiętać wymazów ją inne rzeczy to to też właśnie jako taka tras ucieka słowo taka, że niepewna narratorka, ale taka nie do końca sprawdzona to znaczy tak jak rzeczywiście ta scena z tymi komórkami tak, gdyby się zastanowić one tam były nie były, a ja jak to było tak ostatecznie czy wydarzyła się ta scena, którą chce, żeby była czystą kobietą z tego też esencji tak jak, która z tych wersji jest prawdziwa, więc to rzeczywiście wydaje się, że można może trzeba o ja pójdę na to jest raz, a zachęcamy wszystkich, żeby w ogóle poszli 0102. trzecim, a tak to się pójść na to jeszcze raz proszę przyglądać się tym różnym dziwnym rzeczom to jest radio TOK FM pierwsze radio informacyjne to jest program Inter luda pani Diana Dąbrowska film znawczyni opowiada dzisiaj różnych filmach rozmawiamy o różnych filmach Filip wieloryb tar takie wszystkie jedno i jedno słowo w tytule, więc chyba warto wyrobić normy stop przekroczy normy 100% może jakiś tytuł, który ma 2 słowa, ale też mam takie skojarzenie, że tak zwierzęcą nam się zrobiło, bo jeżeli przypomnimy sobie film jak złośliwie dotarł są zwrócone na na rat, że to też, jakby jest taka ciekawa gra prawda jak na wspak możemy też taka podpowiedź co do być może natury tej bohaterki, że też takie, a do tak mówił pan tych krążkach zacząłem za nimi chodzić i tak do tych określone jest więcej nie wiem po prostu rzeczy współ proc do tej sceny, której mówiłem tak, czyli widzimy, że koleżanka, którą podwozi wychodzi z samochodu i za chwilę widzimy tę samą scenę wchodzi do bramy takie za chwilę widzimy do dosłownie, bo przejeżdża samochód tak i widzimy tę samą scenę z drugiej strony, czyli widzimy ten samochód przejeżdża, ale tej dziewczyny, która przetrwa dziś już niema, a nie minęło wystarczająco czasu, żeby ona weszła do budynku ona znika trochę, gdyby przedostaje się do innego świata itd. tak dalej, ale może jeszcze 1 film w dzisiejszym programie tak jest Holy pajdę, ale jak pasji będą się państwo pamiętacie jego wcześniejszy film granica całkiem dobrze przyjęty przez środowisko Akademii europejskiej twórca, który zabiera nas no teraz widzę, że to nasza kolejna podróż do Iranu, bo myślę o tym jak rozmawialiśmy o filmie nie bohater witamy też rozmawialiśmy właśnie o tym Kancelaria ani New i w sumie jesteś tara i tutaj też inne zupełnie twórca, ale pasję do nikogo raczej nie sprawia towar samego pomysłu na film, ale czerpie mocno w rzeczywistości znów to znaczy nie jest to historia seryjnego mordercy, który tzw. Święty Pająk, bo tak tak trzeba było przetłumaczyć estry bardzo długo rozwijał, jakby ten moment dziejowy wydaje się, że jest no w to, że jak niesamowicie złożyło, że ten film jest teraz z tym tematem z taką bohaterką, którą zobaczycie dziennikarką w tym filmie, które zresztą dostała nagrodę nawet za aktorską w Cannes za swoją rolę i ten powrót właśnie Baas jego rodzinnego Iranu ta granica właśnie to było tam m.in. oprócz, ale ze Szwecją świecia przede wszystkim i to to jest taki film tak odnoszący się do przyszłości, bo ten seryjny morderca ma swoją historię i tutaj widzimy oczywiście rząd się tutaj ważną postacią, ale nawet jeśli de facto jego poczynania w tym świętym mieście ten Święty Pająk to jest przeszłość to wcale okazuje się, że problemy i sytuacja kobiet tego filmu to nie jest przeszłość chciał wypowiedzieć tak ja z wielką radością zasiadłem w sali kinowej, aby ten film obejrzeć, bo kino irańskie jest ciekawe, bo też m.in. zabiera nas do takiego świata, którego nie znamy znaczy pewnie raczej Iran znamy poprzez czołówki prasowe i sobie wyobrażamy na trochę jak to może wyglądać kino nas wtedy zabiera trochę głębiej ja przyznam szczerze, że byłem rozczarowany, bo o mam wrażenie, że reżyser irański mówi, a dobra to odrzuca tradycję kina irańskiego, ale za to sięgnę po tradycję Hollywood i konstruuje moją opowieść opartą na prawdziwych wydarzeniach, które miały miejsce kilka naście lat temu skonstruuje w takim trybie chodzi łódzkim, czyli oto mamy seryjnego mordercę i mamy władze, czyli policję prokuraturę tutaj dochodzą te powiedzmy władze religijne, czyli establishment, który nic nie może w tej sprawie zrobić jest bezsilny no to mamy główną bohaterkę, która pomimo, że długo przegrywa to na końcu wygra jakiś jakiś fortel zastosuje jakiś fortel zastosuje nasza bohaterka Ano taki fortel, że pewnie sama się stanie przynętą dlatego już seryjnego mordercy ach, i Och, czy ja tegoż wcześniej nie widziałem tak czy raz nie czy 2 nie, a ile setki razy setki tysiące razy to jest znana sztuczka na, jeżeli chodzi o konstrukcję to wyszedłem z kina rozczarowany to ja się pytanie z panem redaktorem nie zgadzam mało tego wydaje się, że jasne tutaj taki wątek thrillera na zasadzie, że ten gatunek utajonym jest widoczne taki ta historia stara się być taka sensacyjna i gdzieś tam też być atrakcyjna na zasadzie takiego tempa narracji tak dalej, ale wydaje się, że właśnie ten motyw taki napięciu thriller rowy czystość powraca bardzo wielu filmach irańskich nawet w ogóle ten temat też bycia w tym w tym więzieniu w pewnym momencie czy czy tego systemowego problemu pamiętam taki bardzo ciekawe filmy słonie istnieje Mohammeda razu raz los się tak, gdy wygrał Berlinale 2020 roku w i tam tematy kary śmierci był bardzo takie la tek ciekawie pokazywane przez różne 4 historie szczególnie pierwsza była była naprawdę Arce genialna tak jak anegdotyczne historie i mieliśmy takie poczucie, że właściwie każdy wzmacnia system nawet jeśli bezpośrednio nie jest politycznie związany, że po prostu każdy mógł też można by powiedzieć niby nic odkrywczego, ale akty pokazane także jesteśmy w stanie naszym milczeniem przyzwoleniem po prostu pewne rzeczy wzmacniać czy w ogóle pozwalać na istnienie w tym różnym matką władzy, ale w kontekście tego filmu Holy Pajda, czyli właśnie ten tutaj to miasto świętej ten Święty pająki ten ten zabójca to czy właściwie seryjny morderca tutaj mam wrażenie, że pan wygodnie zamyka historię na zasadzie bohaterce się udaje, czyli mamy to wcielenie owe śledztwo i właściwie jakich może nawet 5 czy coś takiego, bo przecież morderca zostaje złapany, a ja mam wrażenie, że to są, jakby 2 filmy w 1, że jest to oczywiście opowieść dziewczyny i to będzie ten taki akcyjny wymiar tego, że nasze wciela tę rolę itd. ale uważam, że arcyciekawa jest postać tego samego mordercy tego tego tego tytułowego Holy Spider i to co się później z nim dzieje na zasadzie takiej refleksji znów podobnie jak w bohaterze otworzeniu tych bohaterów o wykorzystywaniu instrumentalnie chowaniu władzy tak, ale powiem państwu miałem jeszcze problem problem miałem z tym, że kiedy się pojawia taka ciekawa książka dotycząca ofiar Kuby Rozpruwacza, kiedy mówimy Kuba Rozpruwacz to myślimy przede wszystkim to był taki jakiś typ spod ciemnej gwiazdy, który zabijał prostytutki i w naszej narracji jest morderca są prostytutki natomiast ta książka przyglądała się kobietom, które zostały przez niego zamordowanej, które wrzucamy do 1 worka z napisem prostytutki okazało się, że wcale prostytutki, że i przyjrzeć przyglądaliśmy się ofiarą i tutaj przyznam szczerze liczyłem na to że, ponieważ ten świat jest pokazany jako Maciej Stawski świat, w którym kobiety są obywatelkami drugiej kategorii to, że reżyser powie nam nie jeśli nie będę przygląda zrobi trochę inaczej nie będą się przyglądał aż tak bardzo mordercy, ale będę się także przyglądał jego ofiarą dowiemy się trochę więcej tych kobietach tymczasem na końcu zostałem z pustymi rękami, bo tak dowiadujemy się mordercy tylko się nie chce dowiadywać mordercy skoro chcemy, gdyby powiedzieć, że widzę ten ma 300 w świat i chcę pokazać też ofiary strona ofiar chcemy się więcej o ofiarach dowiedzieć tutaj niestety to się nie wydarzyło jestem rozczarowany Maciej Stawski świat, ale także potraktowany tłumaczy Stawski, czyli mamy od RC i ofiary nie wiemy kim są ofiary pewnie pani będzie nie zgodziła może się pani zgadzać, ale jeszcze nie wiemy nic mordercę też jesteś ofiarą w pewnym sensie o całe zło takiego nie też też można w ten sposób jak potraktować, jakby ideologii, które za tym stoi np. wpływa na jego syna także tam to bardzo staramy może skończyć musimy kończyć musimy kończyć ale, ale mam nadzieję, że w najbliższym czasie uda nam się powrócić do tego filmu, albowiem nie będzie film o okupie Rozpruwacz z Kirą Knightley możemy się przyjrzeć dobrze, ale przyjrzymy się też filmowi Holy pajdę z przy okazji być może Oscarów, które już wziąć się wielkimi krokami tak jak informację bardzo pani dziękuje film znawczyni pani Diana Dąbrowska była gościem dzisiejszej audycji Inter luda dziękuję serdecznie informacji Radia TOK FM już za kilka minut o godzinie dwudziestej trzeciej Zwiń «

Na co wybrać się do kina? Filmowe podsumowanie miesiąca [cz. 2]

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

PODCASTY AUDYCJI: INTERLUDA

POSŁUCHAJ RÓWNIEŻ

DOSTĘP PREMIUM

SERWIS INFORMACYJNY

Wydanie z godziny 21:00

Najnowsze Podcasty

Krajobraz po marszu

Elektryczne modele Mercedesa oraz gigafabryka ogniw we Francji

"Pani Dorota nie czuła się w tym szpitalu bezpiecznie". Pełnomocniczka rodziny o śmierci ciężarnej

Skutki katastrofy na Dnieprze. "Odtworzenie środowiska, wsi, miejscowości - to będzie długa droga"

TOK FM

Polecamy

Popularne

GOŚCIE TOK FM

Gazeta.pl

WYBORCZA.PL