„Kobiety robią niesamowite rzeczy po cichu''. Natalia Szostak o swojej powieści ''Zguba''

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

dzień dobry przed mikrofonem Marta Perchuć-Burzyńska moją państwa gościnią w kulturze osobistej dziś Natalia Szostak dziennikarka felietonistka znana państwo m.in. z książek magazynu do czytania autorka powieści zguba wydanej przez wydawnictwo Łaby, który w książce dzisiaj będziemy rozmawiać Witaj serdecznie dzień dobry w kulturze osobistej tak jak sobie przypominam gościła zazwyczaj jako recenzentka rozmawiałyśmy m.in. o latach ani techno zwyczaj noblistka rozmawialiśmy Rozwiń » tak właśnie latach rozmawialiśmy wtedy, kiedy się okazało po polsku wcześniej rzeczywiście opowiadała słuchaczom jak było w Sztokholmie podczas noblowskiej gali, podczas której nagrodę odbierała Olga Tokarczuk no właśnie czytamy swoje felietony czytam twoje wywiady, a dzisiaj przychodzi jako pisarka i podobno duża w tym zasługa jest dziadka Henia FF tak dziadek Henio uważał, że nie mam pojęcia, skąd dziadek jest robotnikiem książki nie są jego światem, ale którego dniami powiedział, że ja będę pisarką i że czeka na tę moją książkę zupełnie nie wiedziałam, skąd to do niego przyszło i jakoś tak się jednak trochę obruszył ciąży jak to nie dziadek przecież ja pracuję w Gazecie szczególnie zajmuje takimi rzeczami, ale gdzieś to ziarno zostało we mnie myślałam sobie kurcze naszym dziadek mnie wierzy no to chyba musi udać i co zrobiłaś dziś udała aż w tym swoim szokującym pomysłem bycia właśnie pisarką napisania książki była nam bardzo wielu warsztatach pisania m.in. w Beskidzie niskim byłam na czarnych warsztatach pisania była na warsztatach Russell Chutnik byłam w Polskiej szkole reportażu, w którym momencie to się stało trochę takim moim projektem poszukiwaniem kogoś, kto mi da taki dyplom, na którym będzie napisane Natalia Szostak może napisać książkę no i możecie powiedzieć tutaj takie zażalenie złożyć na te wszystkie warsztaty, że nikt takiego dyplomu minie dał nikt nie dał takiego pozwolenia na napisanie książki no i ich którymś momencie, chcąc nie, chcąc musiałem się pogodzić z tym, że to pozwolenie musi sobie dać sama no i tak się zaczęła praca, a więc pytam dziadka, bo dziadkowie to dla mnie skojarzenie z domem, a przecież od domu jak bywa formujących pozytywna czasem negatywny sposób o rodzinie w rozpadzie o wytrzymałości i nie wytrzymałości kobiet w tej rodzinie jest twoja powieść za chwilę jej bohaterki, gdzie przede wszystkim spytam, ale chciałbym jeszcze spytać czy pamiętasz zapach swojej podstawówki cechy na spotkaniu autorskim we Wrocławiu jestem z Dzierżoniowa, czyli 60 km od Wrocławia spora część mojej klasy musi tam mieszka przyszła moja koleżanka z podstawówki Kasia, którą pozdrawiam widziałyśmy chyba 15 latach po 20 i przyszła mówi Boże jak prowadząca powiedziała o tej podstawówce od tej farby olejnej o tym zapachu potu w szatni przed UEFA no to ja miałam przed oczami naszą podstawówkę jeszcze tak bałam, że nie zauważysz coś powiesz o mnie, bo my się strasznie Kuczmy w podstawówce, więc pewne wspomnienia rzeczywiście tutaj z mojej przyszłości przeniknęły na pewno do tych powieść napisać w książce, że podstawówka, do której chodzi główna bohaterka książki prawie 15 letnia Marianna pachniała bezradnością i ciekawa byłam właśnie stąd też moje pytania wpadła na ten zapach w ogóle tworzyła ten świat powieściowy zresztą wydaje mi się, że ten czas właśnie Marianna ma 14 prawie 15 lat to jest właśnie taki moment takiej bezradności bezsilności takiego braku narzędzi do radzenia sobie ze światem wszystko się zmienia zmienia się ciało zmienia się otoczenie zmienia się to jak do nas podchodzi zmieniają się nasze oczekiwania i zupełnie nie wiemy jak sobie z tym poradzić myślę, że ten ten zapach bezradności szkole Marianny to po prostu zapach no właśnie tej bezsilności tych setek dzieci, które tam chodzą próbują się odnaleźć wszystkie trochę zgubione zagubione zbyt tam, gdzie ten zapach bezradności, bo w ogóle dużo w twojej powieści w takich zmysłowych dla mnie przynajmniej wrażeń i odczuwania zmysłowego jak choćby poczucie to jak jak to jest, kiedy gardło staje się nieprzyjazne i sucha, kiedy traci się głos, bo głos w pewnym momencie traci wspomniana Marianna opuszczona czasowo przez rodziców, którzy jadą do Londynu, żeby oba są przymuszeni przez okoliczności, żeby zarobić dodatkowe pieniądze, zostawiając dzieci Marianne jej młodszego brata Kuba pod opieką babci Alicji nałogowe słuchaczki Radia TOK FM te tak socjalizm jest taką wiarą trochę tak tak jak sobie wyobraziłam właśnie tokfm szkło kontaktowe to była taka postać właśnie, którą próbowano by wyobrazić jak właśnie taką niezależną silną, ale też zainteresowaną światem to jest też chyba jakoś ważne dla mnie w tej postaci, jaką postacią, która ćwiczyła się w utrzymaniu tak to utrzymywanie takiej na co dzień w życiu prywatnym związku później w samotności także w pracy, bo jest sekretarką asystentką w biurze notarialnym i tam także no bardzo różnymi typami ludzkimi ma do czynienia no to wytrzymałość to z nagrywaniem zębów zaciskanie pięści to jest coś takiego co rzeczywiście towarzyszy Alicji, ale myślę sobie, że to jest takie uczucie chyba znane wielu z nas i że w życiu tak po prostu czasami jest, że nie zawsze możemy trochę jak próbuje Marianna trzasnąć drzwiami i wyjść na tylko właśnie czasami trzeba wytrzymać trzeba ustać jak to mówi Hanka, czyli Marian tak trzeba wytrzymać trzeba ustać czasami niestety w tym wszystkim człowiek się gubi, bo tak naprawdę chyba w swojej powieści wszyscy są pogubieni stąd ta tytułowa zguba wystąp to jest ciekawe, bo sporo recenzentów recenzentem zwraca uwagę na ten tytuł, że no to musiała mieć tytuł od początku, bo tak ustawia interpretację jest taki mocny ja od czasu pracy w Gazecie mam takie przyzwyczajenie, że tytuł jest zawsze na końcu, że zawsze coś jeszcze może okazać w międzyczasie jak się pisze coś można odkryć dopiero ten tytuł właśnie jest taką kropką wieńczącą prace, więc dla mnie ten tytuł rzeczywiście pojawił się na końcu przez długi czas ta powieść funkcjonowała jako Marianna wydawnictwie w planie wydawniczym była właśnie Marianną no bo to jest dla mnie najważniejsza bohaterka w tej powieści chciałem, żeby to był tytułu jednorazowy mocne taki wpadające w oko i ucho no tak rzeczywiście wszyscy bohaterowie tutaj są trochę pogubieni łącznie z ojcem Marianne, który czasami tutaj jest uważane za takiego taki Schwarz charakter przez niektórych Czytelników czytelniczki ja uważam też pogubione też jest ofiarą pewnych schematów, które wchodzi, więc faktom wydaje się, że ten tytuł jest dobrym podsumowaniem całej tej opowiem mężczyźni moim zdaniem w swojej książce też są pogubieni, ale to rzeczywiście kobiety są w działaniu i to one dźwigają świat po końcu świata to prawda wiesz co wydaje mi się mam takie powiedzonko tutaj być może słuchacze słuchaczki będą trochę oburzeni, ale często jak słyszę o jakimś właśnie ojcu rodziny, który nie wie, do której klasy chodzą jego dzieci albo nie zna nazwisk imion przyjaciół najlepszych swoich dzieci to znaczy wiezione są gdzieś tam jest przy nich, ale tak trochę nieobecny to ja czasami określam jako taki typowy Polski ojciec jest oczywiście trochę żartobliwe, ale jednak coś w tym jest jednak jakiegoś powodu to ojcowie częściej opuszczają rodziny jednak kiedy rozmawiamy o opiekunach osób z niepełnosprawnościami to najczęściej są matki to są często rodziny niepełne, bo ojcowie jakiegoś powodu nie wytrzymują tej sytuacji nie chciałam pokazać właśnie to to takie ciche działanie, bo ani Alicja ani Hanka Marianna nie są jakimiś takimi wieś bohaterkami z billboardu, które robią jakieś niesamowite rzeczy ona robią niesamowite rzeczy, ale po cichu po cichu właśnie wytrzymują po cichu niosą na ramionach swoją rodzinę po cichu zarabiają pieniądze, żeby móc pomóc w jakiś trudnej sytuacji innym członkom rodziny i myślę sobie, że to jest właśnie takim bardzo też typowe to bardzo często widzę wśród moich koleżanek wśród mojej rodziny no właśnie takie zaciskania zębów i działanie mimo wszystko wypełnianie powinności to jest domena kobiet, bo to one muszą wypełnić pewne narzucane też rolę od nastolatki kobiety nieco wcześniej urodzone, które są im narzucona takt rolę społeczną wydał wydawały się jakoś bardzo istotne i też to jak często nie widzimy tego u innych możemy się buntować tak jak Marianna trochę się buntuje, że musi się opiekować swoim młodszym bratem, że właśnie to jest taka jej właściwie od urodzenia narzucona rola tej starszej siostry, ale nie widzi tego swojej mamy nie widzi tego swojej babci wydaje się, że babcia to obowiązkowo musi się zajmować tymi wnukami praca po co jej ta praca przecież to żadna ważna praca jej mama czy nasze właściwie zajmuje tak jak Kuba powiedział kiedyś bodajże w przedszkolu, że mama jest brat bohaterki brat bohaterki, że mama jest nikim chodziło o złoto o to, że się zajmuje po prostu domem, ale tak trochę takie postrzeganie i też brak takiego docenienia tej pracy w domu tego, że właśnie no jednak to był jakiś wybór to nie było także Hanka mama bohaterki zdecydowała, że ach, teraz będę sobie leżeć pachnieć tylko właśnie zajmuje się całym domem ma też jakieś różne zlecenia, żeby jakoś ten budżet rodzinny łatać no tak tak myślę sobie, że te role i to jak taka przezroczystość tych ról jakaś taka oczywistość tego, że właśnie córka musi być tą opiekunką mama musi zajmować się dziećmi i całą logistyką domową babcia no to koniecznie musi wejść w tę rolę takiej opiekunki no chciałam to też jakoś zaakcentować, kiedy czytam zguba myślałam o dziewczynkach, czyli wydanym niedawno zbiorze esejów Weroniki Murek o tym tytułowym stawaniu się, który jest udziałem Myśla swoim właśnie bohaterek na różnych etapach tego stawania się nie zastajemy i to myślę łączy oprócz oczywiście więzów rodzinnych, czyli mówi piętnastoletni prawie Mariannie trzydziesto sześcioletni mamie Hance i 61 letni Leeds mówi o tym stawanie się w stawaniu się dziewczynką kobietą chodzenie w te różne role i też o znajdowaniu siebie wstawanie jak odnajdywanie się określanie się tak myślę sobie, że te moje bohaterki w jakimś takim oku cyklonu, którym się znalazły to z 1 strony oczywiście nie jest do końca dobry czas, żeby sobie usiąść i pomyśleć o tym kim właściwie jestem co jak co robić co mnie interesuje, ale z drugiej strony to jest najlepszy czas, bo on wytrąca je jakoś tak zupełnie z tych takich torów, których takiej chały od 1 przystanku do drugiego już wiedziały co będzie następne 102015 lat do przodu no i Agata wagonik się wykoleił no myślę sobie, że to jest taki moment też często w życiu tak to wygląda rozwód rozstanie zwrotny punkt zwrotny czasami śmierć współmałżonka czy partnera partnerki to są takie momenty właśnie, w których na chwilę jesteśmy wytrąca mnie z tego naszego stałego toru i dla, kto wie mam nadzieję że, że moim bohaterkom uda się odnaleźć jakąś taką nową drogę dane tak dużo, jeżeli chodzi o fabułę nie możemy zdradzać powiedz napisałaś książkę dla nastolatek nie napisałam książki dla nastolatek myślę sobie, że takie starsze nastolatki pewnie coś znajdą dla siebie w tej książce, ale jednak pisałam zmyślą o dorosłych dorosłych, którzy często myślą sobie ach te czasy nastoletnia wspaniałe ta wolność to picie piwa na boisku tak oczywiście są w tym w czasie młodości jakieś takie piękne nostalgiczne chwilę, ale myślę sobie, że jest też mnóstwo jakiegoś takiego pomieszania zagubienia właśnie jakiś takich małych trudności małych większych trudności mały być może naszej dorosłej perspektywy, ale z tej perspektywy młodej osoby w największych najbardziej dojmujący, więc chyba chciałam też pokazać jak to jest przypomnieć jak to jest myślę, że Rze, że to są takie uczucia, które wielu z nas dotykają, a propos małych drobnych i obejmujących problemów dzisiaj przed naszą audycją śniło mi się, że nie mam stroju na właz w, a coś takiego się komuś chyba przytrafiło w ciąży, ale pamięta może tak być to jest mój powracający sen brak stroju na AWF nie mam pojęcia, dlaczego nigdy nie miałam kłopotów z własnym, ale to jest rzeczywiście jakiś, jaki straszny koszmar budzę się zawsze zlana potem bardzo bardzo dziękuję Natalia Szostak autorka książki powieści zguba wydanej przez wydawnictwo władze byłego się kultury osobistej dziękuję bardzo, dziękuję dziękuję Tomaszowi obce za pomoc w przygotowaniu programu dla państwa mamy kilka egzemplarzy książki czekam na maila na adres dla was małpa TOK kropkę FM informacji Zwiń «

„Kobiety robią niesamowite rzeczy po cichu''. Natalia Szostak o swojej powieści ''Zguba''

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

PODCASTY AUDYCJI: KULTURA OSOBISTA

POSŁUCHAJ RÓWNIEŻ

DOSTĘP PREMIUM

SERWIS INFORMACYJNY

Wydanie z godziny 21:00

Najnowsze Podcasty

Krajobraz po marszu

Elektryczne modele Mercedesa oraz gigafabryka ogniw we Francji

"Pani Dorota nie czuła się w tym szpitalu bezpiecznie". Pełnomocniczka rodziny o śmierci ciężarnej

Skutki katastrofy na Dnieprze. "Odtworzenie środowiska, wsi, miejscowości - to będzie długa droga"

TOK FM

Polecamy

Popularne

GOŚCIE TOK FM

Gazeta.pl

WYBORCZA.PL