Dlaczego nie warto być perfekcjonistą?

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

dobry wieczór to jest audycja dobra terapia dobry wieczór przy mikrofonie Zuzanna Piechowicz dr Armen Mekhakyan jest też psychologiem psychoterapeutą to jest audycja Psycho edukacyjne to znaczy, że mimo, że jest psychoterapeutą to nie prowadzi tutaj na antenie psychoterapii dzisiaj bierzemy na tapet bardzo trudny niejednoznaczny temat perfekcjonizm to prawda z 1 strony trudno z drugiej strony wydawałoby się, że się bardzo często o tym mówi taki słuchany trochę temat związku z Rozwiń » tym będziemy chcieli pokazać państwu co się tak dobrą sprawę wiąże z perfekcjonizmem, jaki jest związek między zdrowiem psychicznym perfekcjonizmem oraz jak można unikać pewnych pułapek związanych z perfekcjonizmem to jest także z tym słowem jest taki dla mnie problem, bo w perfekcjonizm umie to ważny z częścią jest perfekcja między, kiedy myśmy perfekcjonistą, o czym się dobrem o czymś dokładnym szlachetnym idealnym nietrudno te słowa połączyć z przemysłem chcemy szkodliwe tak złym jest też bardzo ciekawe w języku polskim ta złość często ma takie złe konotacje, bo jak mówię jestem zła mogę być zła czy czuć złość, ale mogę też być zła jak czarownica z śpiącej Międzynarodówki po prostu być złą osobą w znaczeniu takich pobudek prawda celów dążeń decyzji tak dalej dokładnie, tak więc perfekcyjnie, że zdarza racjonalny z 1 strony z drugiej strony pewne dążenia, które mogą powodować, że ktoś zły przecież bardzo łatwo jesteśmy w stanie powiedzieć, że jakieś zjawisko jest złe prawda na złe rozumie co myśli, a jeśli, ale jeśli dotyczy człowieka to bardzo często nam się miesza ze stanem emocjonalnym, czyli że jesteśmy źli oczywiście jest co do tego perfekcjonizm to bardzo się prawa co powiedziałaś, bo rzeczywiście są pomyślane owo przedmiotach albo mniej, ale pewnie bardziej przedmioty to perfekcyjnie wykonany przedmiot kojarzy się ze szlachetnym przedmiotem takim, które pieczołowicie został wykonany z jakością, więc rzeczywiście ogromnie trudno jest dostrzec tam cokolwiek niewłaściwego niestosownego i to i to w zasadzie chyba jest taki dobry punkt odniesienia, którego zaczęliśmy nową, dlaczego tak jest, że to słowo perfekcjonizm perfekcyjny nie ma takich bezpośrednio negatywnych konotacji, ale perfekcjonista i już już może bardziej, chociaż znowu, bo jeżeli to był perfekcyjny, jeżeli perfekcjonista odnosiłaby się to rzemieślnika, który perfekcyjnie coś tworzy albo to muzyka NATO to to znowu nam się kojarzy bardzo przyjemnie prawda, że jego dzieło jest wyjątkowe, a jednocześnie perfekcja jest jest właśnie postawę wartością sposobem wykonywania zadań, które wbrew pozorom może być destrukcyjny i to na wielu poziomach dla nas, jeżeli jesteśmy perfekcja listami dla zespołu, w którym funkcjonuje perfekcjonista i w ogóle dla organizacji dla jakości wykonywanych zadań właściwie bardzo ciekawa pułapka czy ta perfekcja potrafi nas zgubić no właśnie dlatego myślę, że jeśli powiedzielibyśmy oczywiście z tobą zgadzam się do tego nie ma wątpliwości natomiast zastanawiam się, dlaczego tak jest, że jako społeczeństwo mamy problemy z takim jednoznacznym ocenienie perfekcjonizmu no bo właśnie jeśli jeśli myślimy o pewnych przedmiotach potem o pewnych ideach projektach pewnym pewnym wyniku jakiegoś, jakie jakieś jakieś wysiłku to lubimy mieć perfekcyjny rzeczy, gdyby ktoś zapytał czy wolisz mieć perfekcyjnie wykonany produkt czy jednak nie na to perfekcjonizm nam się kojarzy z tym, że nie jest byle jakie nie ma tam VAT, że jest to jakościowej tak dalej, więc mam mamy takie przekonania, że perfekcjonizm jednocześnie jest ochroną przed czymś co jest wadliwe takie nienadające się do użytku itd. natomiast jak jak postawimy na punkcie w takim punkcie centralnym nie przedmiot nie nie produkty tylko człowieka i zaczniemy się zastanawiać czy ten człowiek jest perfekcyjny to już zaczyna robić bardzo niebezpiecznie, bo na człowieka nie jest nie jest perfekcyjny w sensie wyglądu tego jak myśli co mówi, jaki jest generalnie człowiek nie jest perfekcyjny ambiwalencja jest jest takim taką charakterystyczną cechą człowieka pod każdym względem, więc nie jest wszystko czarno białe stąd wydaje się że, gdybyśmy byli w stanie na pot na potrzeby tej rozmowy nawet uznać, że jeśli myślimy perfekcyjnie wykonanych przedmiotach to to one nadają takie poczucie takie myślenie nam daje takie poczucie bezpieczeństwa to jest przedmiot świetnie wykonany bez VAT, czyli taki właściwe, ale jeśli mówimy o człowieku to już się pojawia poważna poważna wydarzy poważne zagrożenie no bo pytanie czy da się być perfekcyjnym człowiekiem ja też myślę, że ten perfekcjonizm często funkcjonuje trochę jak pracoholizmu w przestrzeni, czyli są osoby, które potrafią z dumą powiedzieć jestem pracoholikiem jestem pracoholiczką i tak jak wetował synonim do jestem pracowity jestem pracowita i podobnie perfekcjonizmem moim zdaniem często ktoś mówi, że jest perfekcjonistą trochę innym aspekcie niż niż ty mówisz to mówi jest sumienny dokładny staram się chce być uwaga powiem to i spadnie krzyk z krzesła najlepszą wersją siebie tak mają ulubione cudzysłów to, że o w pan trochę tak jak to jest zdecydowanie aż okropne ciarki przechodzą jak się to mówi tylko, że to jest tak 2 swój rozwój i o tym, żeby być taką osobą, jaką chce to jest 1 rzecz ten perfekcjonizm no to jest takie gonienie za czymś co nie istnieje prawda no właśnie widzisz tutaj znowu okazuje się, że takie myślenie o przedmiotach jest podstawą podstawą do tego, żeby myśleć o sobie, czyli o ludziach po podobnymi kategoriami, bo myśląc o produkcie np. jakimś przedmiocie, że jest perfekcyjne to mamy takie założenie, że jeśli perfekcyjny to znaczy bez VAT dobrej jakości coś, czego właśnie poszukujemy teraz zakładamy, że człowiek też mógłby być perfekcyjny, czyli człowiek też mógłby wykonywać swoją pracę tak, żeby tam nie było żadnych zastrzeżeń żadnej skazy żadnej wady i to powoduje, że niektórzy do tego dążą to znaczy chcieliby być chwalą się nawet w tym prawda ja jestem perfekcyjny w w w tym czy innym działaniu dlatego, że to im daje pewne poczucie bezpieczeństwa to z pełną powagą korzystam z tego określenia takie poczucie bezpieczeństwa jeśli będę perfekcjonistą perfekcjonistką to będzie to dla mnie gwarancja, że moja praca jest jakościowa, że moja praca nie jest byle jaka że, że to wieś często osoby zmagające się perfekcjonizm tą perfekcjonizmem mają poczucie, że oszukują jeśli wykonuje jakąś pracę, która nie jest idealna co co w wieś to też ciekawe, bo mniejsza osobiście perfekcjonizm kojarzy z pewną gotowością do przekraczania własnych granic, a nawet nie gotowością tylko z taką łatwością czyli, jeżeli coś zrobię bez większego większego wysiłku bez takich na takiego nadmiernego wysiłku takie poczucie mówiła sobie z cechami perfekcjonistą mam takie wyrzuty sumienia, że może to jest za mało się postarała, że to nie jest dobre, więc jeśli będę wielokrotnie coś powtarzała jeśli będę z różnych prą stron spraw cała sprawdza czy to wszystko idealne czy, dopóki nie osiągnie takiego stanu, w którym ja, choć to jest prawie niemożliwe, ale zazwyczaj ktoś nie powie, że to perfekcyjnie zrobione to Niejestem wstanie przejść dalej, czyli powiedzieć Okaj to jest dobra robota brzmi to jak ogromny ciężar tak dokładnie tak, bo to jest ogromny ciężar i tutaj coraz bliżej coraz bardziej zbliża dochodzimy do tego do tego o, skąd się to bierze w ogóle co tak naprawdę jest na powiedzieliśmy, że lubimy mieć perfekcyjny rzeczy, a teraz powiedzieliśmy również, że na wpadamy w taki taką pułapkę w Turku, które traktujemy siebie trochę jak przedmioty, czyli myślimy sobie nie ma ograniczeń jeśli bym zrobiła zrobił coś dobrze, ale nie perfekcyjnie ta będzie ryzyko, że to będzie ocenione jako przecięte czasami wadliwe, a ja chcę być postrzegana jako czy postrzegany jako osoba, która robi rzeczy dobrze, która jest sumienna tak jak powiedziałem, kto na, której można polegać, jeżeli coś powie to zrobi dobrze, czyli zobaczy mamy taki bardzo poważny problem, żeby mieć takie poczucie bezpieczeństwa, że moja praca jest dobrze oceniona, że ludzie cenią bycie w relacji ze mną ufają temu co ja powiem oraz ja sam mam poczucie przyjemności z tego jak wykonuje pewną pracę to są takie osoby, które nie osiągną tego stanu bezpieczeństwa, dopóki nie uznają, że ich praca jest perfekcyjna, czyli bez absolutnie żadnej skazy to jest ogromny ciężar, dlatego że w gruncie rzeczy nie tylko problemem jest to, że bardzo trudno osiągnąć taki stan, w którym moglibyśmy powiedzieć co się perfekcyjne zresztą perfekcjonista nigdy nie uzna, że coś perfekcyjnego zawsze mogło być lepiej, ale jeszcze drugi problem bardzo poważne to te osoby nie mają umiejętności czerpania przyjemności z rzeczy, które wykonały, czyli nie ma także wykonałem jakiś przedmiot, gdybym był rzemieślnikiem np. myślę sobie, ale to jest dobre ładne zrobiłem dobrą robotę nie, dlatego że wysiłek związany z tym, żeby coś było perfekcyjnie zrobiony jest tak ogromne, że jak się kończy 1 projekt już jesteśmy skoncentrowani na drugi projekt, żeby tam też było perfekcyjnie i kompletnie nie ma tego miejsca tej przestrzeni, w której mówimy sobie zrobiłem świetną pracę to jest następny ogromny problem związany z perfekcjonizmem z tego co mówi też jakoś uderzają uderza kilka rzeczy po pierwsze, te brak takiego o takiej satysfakcji z pracy na różnych poziomach tego działania, czyli nie ma tego ślą, który mówił prof. Michał liczy Michael czy tego stanu takiej satysfakcji z wykonywania zadania w trakcie trwania tego zadania, bo jeżeli tak się skupia wg perfekcyjne to trochę nie pamiętam, że lubię robić co robię, bo tak skupiona, żeby nawet nie ma możliwości, bo Zobacz, że nam my jesteśmy całością oznacza, że psyche ciało to jest to jest jedno, więc jeżeli jesteśmy bardzo przejęci czymś jesteśmy tak skoncentrowani spięci krytyczni bardzo, żeby coś było perfekcyjne to musimy być krytyczni, więc ciągle się czepiamy, że coś robimy tak jak powinniśmy robić, więc nie ma tam przestrzeni w znaczeniu takim dosłownym nie ma tam przestrzeń na przyjemność teraz wyobraź sobie tak ważnym etapie ja żadnym etapie też pod koniec też nie mam przyjął nie oto jest nieważna, bo chodziło o to, żeby się zakończyła i dalej następne projekty do zrobienia taki ten kraj trzeba zrobić szybko, bo tak długo zajął mi wcześniejszy perfekcyjny, że prawda pomiędzy robione po czasie, więc waszymi ogromne napięcie, więc wchodzę w następnym ogromne napięcie to jest coś, czego bym chętnie jeszcze wrócił podczas rozmowy no po co to mnie mówi to zjawisko to jest w ogóle zaraz do tego wrócimy natomiast spróbujemy wyobrazić sobie taki przykład człowieka, który pływa po prostu, choć dowody sobie pływa osoby, które lubią pływać umieją pływać mają dobre doświadczenie w tym pływaniu bardzo często mówią o tym, że regenerują relaksują się w trakcie pływania to taka przyjemność, ale ktoś, kto się uczył pływać jako dorosły to dość dobrze wie, że wejście do wody zasadnicza kojarzy się z niebezpieczeństwem potwierdzam też pierwszy etap to jest, że przecież ja się tam utopie potem jak już ktoś nam pomoże nauczymy się utrzymać w tej wadzie i że nie to nie toniemy to już jest jest jest dobrze, a potem zacznę pływać to, czego dąży jeśli ktoś nie umie pływać albo albo pływa na nie to jest dla niego coś nowego to jest tak skoncentrowane tak spięte, że nie ma możliwości, żeby jego ciało się regenerował, dlatego że zbyt dużo wysiłku wkłada w to jak pływa, a nie, że po prostu pływa jak patrzymy np. na dziecko, które od dziecka nie była izolowana po wypadku dzieci też ciekawe wykonanie są izolowane od wody to w zasadzie od razu pływają przecież wywodzą się wody, więc te dzieci są takie w ogóle kompletnie bez lęków tak po prostu sobie w tej wodzie są jeszcze jak rzeczywiście mają pewne umiejętności dorośli natomiast przez to, że bardzo dużo myślą są mocno skoncentrowani na czym na bezpieczeństwie to jest pierwsza sprawa czyli, żeby się nie utopić, a potem, żeby nie popełniać błędów, bo przecież trzeba taką sylwetkę mieć takie ruchy najpierw ten krok potem tamten rok i wtedy nie ma kompletnie przestrzeni na to, żeby się regenerować się wychodzi z tej wody będąc zmęczonym jeszcze dodamy do tego na pewno wszyscy na mnie patrzą jak wyglądam i co robię i wiedzą i oceniają, że robi to źle w dokładnie tak to jest to właśnie zatem mówimy o tym, że jeśli podchodzimy by do pracy zawodowej w ogóle wykonywania różnych czynności jako perfekcją niż ci to po pierwsze nie ma możliwości, żebyśmy czerpali pełną przyjemność naszej pracy tutaj ktoś nas słucha, a jest perfekcjonistą może sobie pomyśleć co ani opowiadają ja mam dużą satysfakcję z tego, że jestem perfekcjonistą mam argument, który może pomóc się zastanowić nad tym, aby rzeczywiście chodzi o to, żeby się zastanowić czy nie mylimy poczucia ulgi z przyjemnością to jest trochę tak jak ktoś nas ciągle traktował takim pastucha elektrycznym i w momencie, w którym przez chwilę nie ma tego prądu elektrycznego jest ulga, ale czy to jest przyjemne i o to chodzi, że my bardzo często w doświadczone ulgi chwilowej, że projekt np. zakończył albo, że ktoś mnie nie skrytykował na czasami nawet pochwalił natomiast to wszystko nie ma nic wspólnego z przyjemnością, dlatego że jest okupione takim wysiłkiem i w trakcie wykonywania tej czynności jesteśmy tak skoncentrowani, że to absolutnie nie ma nic wspólnego z przyjemnością, więc nie mamy doświadczenia takiego istotnego jak poczucie przyjemności jak ktoś słucha regularnie to to może państwo przypomnieć, że taką audycję, kiedy mówiliśmy o wypoczynku i emocjach i okazuje się, że jeżeli umiemy to świadczyć przyjemności, czyli umiemy się cieszyć po to, taka emocja radość nie jestem obca to to ten stan czy jeśli umiemy być w stanie przyjemności to jest okazja dla naszego ciała do tego, żeby regenerował, więc wyobraźmy sobie człowieka, który jest perfekcjonistą odczuwa nieustanny niepokój o to że, że robi coś źle jest ciągle spięty, żeby wykonywać zadania dobrze bez błędu jeszcze niema szansy na to, żeby doświadczył przyjemności, czyli nie regeneruje w związku z tym zachodzi bardzo poważne pytanie kliniczne jak to się może skończyć to pierwsza myśl to jest wypalenie zawodowe tak i śmiem twierdzić, że wszystkie badania jednoznacznie potwierdzają, że osoby, które są perfekcjonista ami są znacznie bardziej narażone na wypalenie zawodowe już mówiąc o doświadczeniu klinicznym to widać i w gabinecie, ale też, kiedy mamy okazję prowadzić różne szkolenia to to widać, że osoby, które nie wyobrażają sobie siebie, popełniając popełniających błędy albo robiących coś przed 80% nie 100% to one z 1 strony są wybitne są zazwyczaj jednostki wybitne, które są niezwykle zdolne ich praca ich ich dzieła można powiedzieć są wyjątkowe niezwykle pieczołowicie, ale one jednocześnie są postrzegane bardzo często jako osoby które, które przepracowują, które zbyt długo przetrzymują pewne procesy, które nie umiał siebie zadbać i chcę powiedzieć, że z 1 strony to są rzeczywiście bardzo ciekawe wyjątkowe osoby, jeżeli ktoś przez lata uczy się perfekcjonizmu i praktykuje perfekcjonizm to on zazwyczaj jest bardziej perfekcyjne niż niż inni, ale problem 1 taki, że wciąż dla niego to nic to znaczy osoba zainteresowana dalej się nie czuje lepsza mimo to, że tyle lat praktykuje te ten ten stan, a z drugiej strony jego pracodawcy i zespół, owszem, z przyjemnością korzystają z jego produktów nazwijmy po to jest dobre przyjemne, ale wcale nie mają takiego silnego przekonania, że one są niezwykle wyjątkowy albo niezastąpione chce pan, że jakoś nie zawsze dziwi to, że może nie dziwi, ale jakoś uderzające jest to, że nie jest to takie oczywiste, że ten wysiłek, jaki jest niezbędne do tego, żeby być perfekcjonistą jednoznacznie oceniane przez organizacje, w których pracujemy to myśli chciał powiedzieć o kosztach, bo to co widzę z tej historii z tego co zarysowuje to dla mnie jest to opowieść o tym, że często jest tak, że przetrzymanie jakiegoś projektu tworzy więcej problemów organizacji niż potencjalny błąd oczywiście to zależy od zadania, ale jeżeli jest osoba, która pracuje właśnie w takim duchu kartek cywilistycznym może się okazać, że wstrzymuje reszta zespołu, że regularnie zawala terminy przetrzymuje deadline nie są tak znaczący wykonuje tych zadań np. mniej skoro muszą być takie wypracowane, a z drugiej strony myślę sobie mówi, że to osoby, jakby ćwiczących perfekcja w piśmie, ale jak perfekcyjnie się uczy nowych rzeczy przecież nauka polega na tym, że się też popełnia błędy świetną każdej umiejętności mówi o pływaniu, ale myślę od chodzenia po pisanie po naukę języka tak to przecież, jeżeli się no, jeżeli nie zgodzimy na to, że popełniamy błąd no trochę nie mamy jak się uczyć co osób z rzeczy znacząco ograniczamy możliwości nauki prawda, bo przecież wiemy, że perfekcjonistą popełnia błędy, bo nie ma człowiekiem dokładnie tak nie ma takiej możliwości, żebyśmy nie popełnianie błędów tylko chodzi raczej o to co te błędy co te błędy dla niego oznaczają, bo jeśli ktoś to nie jest perfekcjonistą popełnia błąd to prawdopodobnie w momencie, w którym zorientuje, że popełnił błąd podejmuje stosowne kroki, żeby przestać wykonywać tę czynność czasami nie wiem przepraszam to zależy od tego, czego dotyczy na ich idzie dalej, czyli w ten sposób właśnie uczy się czegoś nowego krążka jest perfekcjonistą przeżywa dramatyczne stany emocjonalne to jest coś nieprawdopodobnego to jest głębokie poczucie odrzucenia głębokie poczucie wadliwości przerażenie oto, że osoby, które ze mną współpracują odkryją, że jestem beznadziejna, że do tej pory to osoby, z którymi pracuje nie miały pojęcia, że tak naprawdę jestem wadliwa, dlatego że dzięki tej heroicznej pracy perfekcjonistą to ja jakoś ukrywałem to jaki jestem tak naprawdę, więc jeśli popełniłem, chociaż 1 błąd to ryzyko, że odkryją, że jestem oszustem oszustką, czyli po prostu beznadziejna jest ogromne to jest prawdziwy dramat osoby, która zmaga się z perfekcjonizmu, czyli to jest tzw. syndrom oszusta oczywiście jest to syndrom w sensie, że jasność, ale często o tym mówi dokładnie mi się to w ten sposób artystycznego przed oceną, ale no właśnie teraz spróbujmy narysować to znaczy tak uporządkować tę można powiedzieć sylwetkę osoby te tra klinicznie spróbujmy opisać osoby, która zmaga z perfekcjonizmu jak już powiedzieliśmy z powierzchni, czyli po zachowaniach widzimy, że to jest osoba, która nie znosi błędów po prostu robi wszystko, żeby unikać błędu, więc bardzo długo pracuje nad pewnymi procesami produktami czynnościami, żeby one były idealne no wiemy też, że nie ma takiej możliwości, żebyśmy mogli ten stan osiągnąć natomiast rzeczywiście można bardziej lub mniej realnie coś wykonać to jest wszystko po wierzchu natomiast, jakbyśmy się zastanowi, dlaczego tak robi to dojdziemy do tego co przed chwilą powiedziałem to znaczy w głębi głęboko osoby, która zmaga z perfekcjonizmem jest ukryte np. poczucie poczucie wadliwości taka osoba wierzy w wierze to jest takie słowa tak głęboką wiarę, że ja jestem wadliwe wadliwe, więc muszę bardzo się postarać muszą ogromnie dużo wysiłku w to włożyć, żeby tak się wyrównać z innymi to znaczy, żeby żeby, żeby mogła być mniej wadliwa to muszę po prostu heroicznie pracować to jest poważny problem psychologiczny, bo konsekwencje związane ze zdrowiem psychicznym są takie, że osoba mająca takie przekonania o sobie jestem wadliwa potem stosująca można powiedzieć taką strategię życiową jak perfekcjonizm miałem powiedział, że perfekcjonizm jest pewną strategię życiową za pomocą, której radzimy sobie z tą wadliwością z tym poczuciem wadliwości teraz jeśli się czuję wadliwe, więc myślę sobie okej na temat strategie będę perfekcji perfekcyjny perfekcyjnie będę wykonywał różne rzeczy to jakoś wtedy zmniejsza poczucie wadliwości albo ukryje nikt nie dowie przez to bardzo dużo projektów biorę na głowę wszystko robię sam bardzo długo pewne rzeczy wykonuje w obawie przed tym, że przecież one mogą zawierać jakiś błąd co doprowadza do tego, że inni uważają, że popełniłem błąd nie zrobią czegoś w terminie, czyli Zobacz robi się błędne koło ja bardzo chce być idealny, bo perfekcjonizm strategią moich rękach, żeby nie było widać jestem wadliwa, bo ja wierzę, że jestem wadliwe, a ta strategia doprowadza do tego, że ja popełniam błędy, które ogromnie trudno znoszę, bo one potwierdzają, że jestem wadliwe lub wadliwa, więc wpadam błędne koło i zaczynam się zachowywać auta agresywnie, bo perfekcjonizm jest absolutnie rodzaj autoagresji, który doprowadza do tego, że zaczynam się zmagać z silnymi Stanami lękowymi ze Stanami depresyjnymi zaczyna mieć zachowanie takie obsesyjne kompulsywne i nieważne jak bardzo doświadczony jest menedżerem to jeśli odrobinę podniesiemy wagę rangę sytuacji np. się okaże, że będę miał wystąpienie przed zarządem albo albo przed kimś przed kim zazwyczaj nie występuje to, mimo że jestem doświadczonym menedżerem mimo to, że wiem, o czym chcę powiedzieć to tak wiele godzin się przygotowuje tak wiele tygodni przygotowuje do tego co nam powiedzieć, że zaniedbuje wszelkie swoje potrzeby przekraczam swoje granice i jedno jedno z częstszych pewnie się dziwić, choć nie wiem z zachorowaniem zachowań które, które widzą menadżerów to jest to np. że oni mówią dzisiaj postanowili cały dzień nie pić, żeby czasami nie doszło do takiej stacji muszą coś do toalety w trakcie tego wystąpienia ja też słyszałam co prawda nadzorów pracując lub nie spałem, bo przecież trzeba było się przygotować na wszelki wypadek, mimo że przecież wiem co będę mówił jestem przygotowany słowem te perfekcyjne ta strategia bycia bycia perfekcjonistą i jest absolutnie autor Gregg auta agresywne mało tego my sami przed sobą mówi o osobach, które mają cechy perfekcjonistą albo są perfekcja sami robią to dlatego, ponieważ są przerażone, że jeśli nie to to wyjdzie na jaw, że są beznadziejne to jest też opowieść o potrzebie kontroli nawet tego co niekontrolowane np. fizjologia i naszych do jakiego stopnia na szczęście w karnawale, ale jednak taki występ prawda wydaje się, że tak nie możemy nie spać no bo uznamy, że to jest szkoda czasu zamiast spać to moglibyśmy się przygotować, ponieważ jeśli nie będziemy wyspa to z całą pewnością dużo gorzej wypadniemy i czasami się zdarza tak czasami mam mógłbym nawet wiedzieć, że często, ale popraw sobie menadżera, które jest świetny, który ma wieloletnie doświadczenie, które naprawdę jest taki sprawny w tym co robi ale, ponieważ ma taką strategię życia jak perfekcjonizm czyli, ponieważ jestem wadliwe to muszę być perfekcjonistą, żeby nie było widać jestem wadliwe to jak odrobinę podniesiemy to napięcie, czyli jak się okaże, że musi wystąpić, w jakich okolicznościach nieco bardziej stresujących to jego strategia się zaczyna robić jeszcze silniejsza, czyli się robi taka modyfikacja tych zachowań perfekcji perfekcyjnych protekcjonistycznych i taka osoba zaczyna kompulsywnie wykonywać różne działania sprawca oraz czy slajdy płatny jakaś grupka musi nie podoba potem powtarza jeszcze raz to co miałby powiedzieć potem zastanawiać czy na pewno jest poprawne i robi szereg niepotrzebnych zachowań działań takich, żeby zabezpieczyć przed ewentualnym błędem jest przerażony, że popełni błąd, więc robi wszystko, żeby tego błędu nie było, więc zaczyna kontrolować wszystko co w jego mocy jeśli ktoś dostarczył prezentację to może być bardzo surowej opresyjne względem tej osoby, która mu reprezentację dostarczyła po nie zauważyła tam literówki jeśli nie wiem jeszcze taksówką na to spotkanie taksówkarz zrobi krzywe krok to również może doświadczyć dość zdecydowanej postawy tego naszego można powiedzieć perfekcjonista, jeżeli ma rodzinę i rodzina ma jakieś potrzeby trywialne w sytuacji, kiedy on bardzo ważny spotkanie również może się spotkać z odrzuceniem rodzina czy dziecko np. z nawet zachowaniami agresywnymi, dlatego że głębokie poczucie przerażenia przed tym, że ja popełnię błąd to się rozwali cały mój świat wszystko na co do tej pory pracowałem pójdzie na marne, bo ludzie się zorientują, że nic nie umiem powoduje, że zaczynamy kompletnie szale takim auto piloci próbować kontrolować wszystko co jest możliwe do skontrolowania, a to prędzej czy później doprowadza do bardzo poważnego upadku to jest 1 strategia też myślę, że progres tonacją to ma wiele wspólnego, czyli zupełnie inną strategią progres nacja, czyli taki mechanizm, kiedy odwlekane różne zadania w czasie w związku z tym że no właśnie np. boimy się, że nie nie jesteśmy w stanie wykonać ich wystarczająco perfekcja jest że, że nie mamy takich kompetencji nie zrobimy tego tak, jakbyśmy chcieli zrobić, bo brakuje nam do tego kompetencji dokładnie tak czy to jest znowu fundamentem takiego sposobu myślenia to jest to, że wierzę w to, że jestem niewystarczająco dobre np. więc tras 1 osoba może uznać, że jego strategią NATO, żeby ukryć ten stan albo radzić sobie z tym z tym faktem faktem tu znowu cudzysłów, bo to są to takie no tak adaptacyjne myślenie o sobie taka wiara w to, że jestem beznadziejny, chociaż nie musi mieć wspólnego z rzeczywistością, ale ja w to wierzę, więc sięgam takiej strategii teraz 1 może sięgnąć po strategie kontroli jak najwięcej kontroli będą perfekcją liści kontrolować wszystko się natychmiast robić pewne rzeczy działania takie nie wnoszące w ogóle opóźnień tak dalej druga strona tego samego to jest sama moneta to jest właśnie proces nacja to znowu obawa przed tym samym dokładnie, że może się okazać, że jeżeli popełni błąd może się okazać, że wiedziałem, że nie jestem tak dobre jak po jakie powinny być jestem wystarczająco dobry, czyli to jest nieco inna strategia, ale chroniąca przed tym samym, żeby nie wyszło na jaw, że coś zrobi źle to poczekam na lepszy moment lepiej przygotuje więcej sprawdzę czytam atak naprawdę potem się okazuje, że wpadam właśnie to błędne koło, że zostaje oceniony negatywnie, ponieważ czegoś nie zrobiłem w ogóle, bo bałem się, że zrobi to źle albo właśnie już miałem tak mało czasu, że zrozumiemy to rzeczywiście słabo już tak to odwlekałem bo, bo bałem efektu dobrze to jest mam wrażenie mocno zarysowane, ale jakoś nie chciałam, żeby zostawili nasi słuchacze słuchaczki w takim poczuciu, że jak masz ja się odnajdujecie w tym opisie twoim to no właściwie to już dramat co osi jak sobie pomóc, jeżeli to jest coś my się zmagamy rzecz jasna tak powinniśmy możemy coś zrobić, żeby sobie pomóc, ale aż się powstrzymałem, żeby nie powiedzieć, że tak to trochę dramat rzeczywiście jak się odnajdujemy w tym obrazie to to znaczy, że nie mamy co oszukiwać, że samo przejdzie albo, że z czasem będzie lepiej jest to bardzo poważny objaw i powinniśmy te pędy potraktować sprawę poważnie zająć się tą sprawą, żeby sobie pomocy już powiemy jak w 2 słowach trzeba jeszcze powiedzieć, że osoby zmagające się rysem rysem perfekcjonistą ręcznym albo w ogóle perfekcją niż to są osoby, które zazwyczaj mają dość duży problem ze zgłoszeniem się do specjalistów po pomoc różnych, dlatego że wyobraź sobie zgłoszenie się do specjalisty, o czym świadczą, o czym nie jestem perfekcyjny, że o tym dokładnie sobie z czymś nie zdradza jak sobie wcześnie na to co znaczy wadliwe jestem, więc mamy błędne koło związku z tym jeśli to jest tylko możliwe nie zgłaszam się do specjalisty aż za dzieją się rzeczy, które teraz mówię o perfekcję listach aż za dzieją się rzeczy, które będą jasnym dowodem, że straciłem kontrolę, czyli jeśli np. na takiej prezentacji zemdleje i nie będę w stanie przedstawić prezentację albo trafia do szpitala z atakami paniki, które będą wyglądały jak zawał serca albo będę miał inne stany sama etyczne to znaczy, kiedy moje ciało powie nie pójdę dalej wtedy mam głębokie poczucie przerażenia, że wszystko co przez lata robiłem zaraz się rozsypie, bo nie mam kontroli nad tym ciałem nieszczęsnym, więc jeśli jesteśmy w takiej sytuacji już widzimy, że no dalej nie pójdę to idziemy do specjalisty jest bardzo ciekawe to mówię o swoich doświadczeniach taka osoba przychodząca do gardy do gabinetu zazwyczaj przychodzi po większą moc mówi daje mi pan więcej mocy, bo nie jestem w stanie skontrolować następujących rzeczy np. swojego zdrowia np. stresu zazwyczaj mówią ludzie chciałbym się tak bardzo nie stresować tymczasem w gabinecie dochodzimy do wniosku, że w zasadzie w tym, że tak bardzo stresujemy nic złego nie ma, że to nie jest problem problem jest taki, że mamy pewną strategie radzenia sobie słabo głębokim poczuciem wadliwości, a ta strategia jest kompletnie błędna to tylko powiem, że już czuję, że część państwa mogą przewracać oczami na hasło nie ma złego w tym, że się stresujemy, więc powiem tak zbierajcie pytania zrobimy audycji o stresie dokładnie tak tak tak jest o czym mówić zatem wracając do twojego pytania co robić jeśli ktoś nas słucha i myśli sobie tak to są moje cechy jak funkcjonuje, więc tak oczywiście to nie jest tak, że sytuacja beznadziejna nic nie możemy robić tylko chodzi o to, żeby zrozumieć jednak, że to jest bardzo trudne jeśli osoba, która zmaga z perfekcjonizmem odkrywa dowiaduje się czegoś się osobie co by miało potwierdzić, że nie jest osobą idealną to na początku odczuwa głęboki ból i takie poczucie wadliwości, czyli tak mieli jakąś ranę i robimy wszystko, żeby nic nie dotykało tej rany i staramy się robić kontrolować wszystko co się da, żeby żeby, żeby ta rana zawsze była chroniona i nagle siedzę sobie w samochodzie w domu słucham audycji radiowych na perfekcjonizm myślę tak to jestem ja tam w tym w tej audycji mówią że, że jeśli jestem perfekcjonistą to znaczy, że mam poczucie wadliwości to co ja mam teraz odsłonić to wadliwość to co mi da się co ja nie ja nie chcę być ofiarą losu mówi 1 ja nie chcę być słabe w związku z tym ja się nie odsłonie to jeszcze mam jedno pytanie, zanim przejdziemy do rozwiązań, a skąd to bierze, a postawy protekcjonistyczne niestety tak w ja ja sobie wszystko, żeby podczas każdej okazji powiedzieć, że w psychoterapii kompletnie nie chodzi o znalezienie winnego nie wiedział, że szukamy winnych i mówimy tak ci rodzice go raczej chodzi o to, żebyśmy zrozumieli pewne mechanizmy umieli je nimi dobrze zarządzać, ale mieli siebie też dokładnie tak, bo tak na dobrą sprawę nie chodzi o to, skąd się to się tylko o to, czyja jestem w stanie to zmienić poproszę, żeby poprawić jakość mojego życia, a skąd się to wzięło o tyle istotne, że to nam pomoże lepiej rozwiązać ten problem, czyli rodzice rodzice lub opiekunowie lub wychowawcy to znaczy jeśli jeśli wychowaliśmy się w takich okolicznościach, których np. np. miłość była warunkowa to znaczy, że jako rodzic cieszyłem się chwalili moje dziecko chwaliłem się moim dzieckiem tylko wtedy, kiedy dziecko było absolutnie wybitne, czyli np. jeśli dziecko miał piątkę no to zawsze było pytanie a jakie mieli ocenę a, czyli Marysia miała szóstka to nie fajnie fajne nawet na przyszłość też będzie mogła mieć szóstkę jeśli rodzice czy tak z 1 strony dziecko mogło być bardzo zdolny, ale rodzic zawsze mówił, że można byłoby lepiej z drugiej strony regularnie porównywane było dziecko do kogoś innego trzeci mechanizm też nową strategia wychowawca wychowawca rodzica to taka że, że tego dziecka w ogóle nie było pewne, że będzie Komor miał takie poczucie, że jest zauważone, że w ogóle rodzice widzą to musiało robić wielkie rzeczy w przeciwnym wypadku po prostu tego dziecka nie było widać, więc w dużym skrócie, skąd się to bierze to to dokładnie w trakcie, kiedy dorastamy zaczynamy się uczyć o tym kim jesteśmy jacy są ludzie jak jest świat jeśli wtedy nabraliśmy takich przekonań, że jeśli nie będziemy idealni to nikt nas nie zauważy nie doceni albo wręcz będziemy ukarani to wtedy właśnie zaczynamy rozwijać w nas takie różne strategie, które mają nas chronić przed czymś co jest nieprzyjemne dobrze, ale to jest jakaś część dzieciństwa, ale jeżeli rozmawiamy o osobach dorosłych to jest coś możemy zrobić, ale sobie łatwiej żyć jak najbardziej to to jest także podczas audycji staramy się bardzo bardzo pokrótce zwracać uwagę na na pewne elementy, które powodują, że widzimy potem takiego całego człowieka, który zmaga z perfekcjonizmu, ale mam nadzieję, że staje się państwo sprawę, że każdy element można rozwinąć, więc myślę, że będziemy mieli jeszcze inne okazje zwracają na to co można robić Otóż jeśli co można co trzeba zrobić jeśli zmagamy się z perfekcjonizmem to znaczy, że jesteśmy w błędnym kole, w którym próbujemy udowodnić w próbujemy znaleźć dowody na to, że jesteśmy idealni i te dowody muszą być dostrzegalne to czwarty ciekawe mamy potrzebujemy zewnętrznych obserwatorów, którzy powiedzą, że jesteśmy okej nawet nie krytykuj dali pomnik nie mamy tego wewnętrznego takiego, jakiego głosu, który powiem to dobrze jest naprawdę zrugać niezłą robotę tylko musi być ktoś ten zewnętrzny, więc tak z 1 strony ten mechanizm jest bardzo takie szkodliwe także, że to my robimy niezależną ocenę zewnętrznej zabrano widzę, że mamy tendencję do tego, żeby cały czas mówić o zagrożeniach, ale to już powstrzyma już powiem o tym i o tym jak tak nie pozwolę ci z tego studia, jeżeli nie powiem tak jak sobie jak sobie radzić więc, więc po pierwsze, sprawa to jest to, że to o szukanie pomocy i podejmowania konkretnych aktywności, żeby sobie poradzić z perfekcjonizmem jest bardzo intuicyjne i emocjonalnie bardzo bolesne czyli, żeby można było komuś pomóc, żeby wyszedł z tego koła błędnego to ten ktoś musi się zgodzić w skali to tak bardzo brzmi trybie krajowym tak na na bardzo duży dyskomfort na nieprzyjemne emocje związane z tym właśnie przed czym się przez lata chronił, czyli można powiedzieć, że to jest tak jak z bólem zwyczajnym czasami, żeby np. ktoś podejmie jakieś takie działania różne terapie stosuje lecznicze jesteśmy coś chorzy somatycznie czasami trzeba wykonać jakieś cięcie, które powoduje ból, ale jest niezbędne do tego, żebyśmy doszli do zdrowia tak samo jest zrozumienie perfekcjonizmu, że pewne gotowość do tego, żeby w dobrych warunkach np. terapeutę raper ty zdjąć metalową zbroje i nie chronić tej rany w postaci jestem wadliwy i jako dorosły człowiek wspólnie z terapeutą przyjrzeć się temu czy tak naprawdę ja jestem wadliwe czy nie jest wadliwy chodzi o to, że perfekcjonizm w tym, żeby sobie radzić z perfekcjonizmem to jest moje przekonanie nie chodzi o to, żeby nagle odpłynąć w drugą stronę powiedzieć, a nic nie ma znaczenia nie musimy być idealni chcę powiedzieć, że można być bardzo dobrym nawet śmiałbym powiedzieć prawie idealny w tym co wykonujemy wystarczyłoby, żebyśmy dali sobie przyzwolenie na to, że jako dorośli ludzie dzisiaj spojrzeć z lotu ptaka na to jak ja jestem jak pracuje, jakie mam cechy, jakie ma wady, jakie mam zalety i potem, że to jako dorosły człowiek dzisiaj aktualny ocenił to jest godne uznania czy nie jeśli nie mogę zrobić konkretne punkty, na którym chce pracować jeśli tak mogę sobie coś pochwalić, a cały problem z perfekcyjnej polega na tym, że my funkcjonujemy na takim na takie auto pilocie, który został wgrany lata temu byliśmy dziećmi w związku z tym wtedy myśleliśmy, że jesteśmy kompetentni, bo raczej byliśmy jako dzieci niekompetentni, który w różnych obszarach prawda np. zawodowym obszarze, więc więc, jakby jedno z najistotniejszych 1 ze sposobów istotnych do tego, żeby sobie radę perfekcjonizm jest to znalezienie okazji umie sposobności do tego, żeby przy aktualnym stanie intelektualnym ocenić swoją osobę bardzo obiektywnie i zwrócić uwagę na plusy minusy swojej osoby a kiedy prowadziłem warsztaty emocje dla dzieci w podstawówce jedna z uczestniczek nazwała to, o czym mówisz pokazać miękki brzuszek Jeża jakoś bardzo obrazowo zapamiętałam to określenie, bo to jest to mówi Brenner Braun prawda czy o tej odwadze po, że ta odwaga wymaga tego, żeby pokazać siebie tej kruchej jakieś takie to po jest poszukiwany, bo nie ma dobrego określenia Polski takich bezbronnej strony jak i wrażliwej traktor idealnej tej, którą łatwo można skleić skrzywdzić na łatwo nas uderzyć taką trochę Pięta Eli Achillesa, ale bardziej delikatną no właśnie tylko uwaga jak to jakby to zdanie usłyszała osoba z perfekcjonizmem to pierwsze co to będzie przerażony, że może nie pójdę do takiego terapeutę, który każe chodzić po świecie bez zbroi metalowej, która nie przez całe życie chroniła, więc już państwo mówimy to nie odchodzi tak cały czas robić i nie nie chodzi o to w radzeniu sobie perfekcjonizm mówimy o takim prawdziwym problemie że, że jak, że rozwiązaniem jest to, żebyśmy porzucili te mechanizmy obronne, które byliśmy przez całe lata i odważyli się być właśnie odważyli się pokazać miękkie podbrzusze miękki brzuszek Jeża miękki proszek Jeża bardzo się spodobała jest państwem podmiotowym to byłoby wspaniałe lata chodzi o to, że nie bójmy się, że to oznacza, że będziemy robili wszędzie i że tak widzimy świat chodzi o to, żebyśmy umieli to robić w konkretnych okolicznościach dla siebie, żebyśmy mieli jakąś swoją przestrzeń, której się czujemy bezpiecznie, żebyśmy umieli siebie takimi zobaczyć, żebyśmy umieli siebie poznać z tymi różnymi obawami, bo bez tego nie przejdziemy dalej, czyli chodzi o to, że rozwiązaniem nie jest to, że musimy robić teraz po prostu zamiast tej obrony, którą byliśmy przez całe lata to teraz rezygnuje zrezygnujmy z tej obrony liczmy świat bez zbrodnie nie, ale musimy znaleźć przestrzeń na to, żeby ze sobą przebywać w w prawdzie to znaczy żeby, żeby zdjąć metalową zbroję, żeby zobaczyć, kto tam w środku jest czasami niestety jak w gabinecie zdejmujemy metalową zbroję to mamy w środku strasznie dużo ran, bo to jest ogromnie ciężkie, bo to się inności przez całe życie bardzo dużo kg wyobraźmy sobie takiego żołnierza starożytnego z taką zbroją metalową to co to jest ogromny ciężar, a w środku niestety dochodzi do otarć ran do zakażeń różnych więc, więc tak słusznie zgadzam się z tobą, że musielibyśmy znaleźć miejsce np. Gabi u terapeuty żeby, żeby zdjąć te zbroje, ale nie musieć się narażać na nabycie bez zbroi na świecie jak, czyli ten świat, w którym czujemy zagrożeni to ta Zbroja musi nas chronić, ale musimy mieć miejsce, gdzie te kraje zajmujemy terapeuta będzie tą osobą, która będzie ściana zaatakować chodzi o to, żeby zdejmować zbroje przy kimś teraz nie zaatakuje, ale też jak o o tym mówić to myślę o tym, że zdjęcia tej zbroi jest ważne, żeby budować relację z różnymi ludźmi, bo bardzo trudno jest być blisko kogoś, kto jest zbroi bardzo trudno budować relacje z kimś to jest idealny bo kiedy ma się rosyjskim to jest idealny to to trudno też odsłonić swój miękki brzuszek Jeża, a rzeczy samej już nie mówiąc o tym to może będzie argument, który przekona naszych wspaniałych perfekcjonistą jak jest perfekcjonistą to też jest taki metalowej zbroi, która błyszczy, która jest po prostu idealnie zabezpieczona, która jest imponująca, ale w niej niezwykle łatwo zachować jak słoń w składzie z porcelaną i to powoduje, że czasami taka osoba jest zdziwiona w ogóle, dlaczego w relacji doszło do takich szkód np. dlaczego traci relacja, dlaczego nie może być w bliskiej relacji Otóż dlatego zresztą zbroją nie da się zadbać o subtelność nie da się być sobą nie da się być autentycznym stąd, aby dobrać woli cha no właśnie dokładnie tak pośrodku jest pełno ran prawda zatem, że państwa się pocieszyć to jest rada na to trzeba te pędy zająć się ranami, które kryją się pod perfekcjonizm po prostu ciasno swoje podsumowanie, podsumowując perfekcjonizm strategią radzenia sobie z czymś szczególnie widać, a to, czego nie widać to jest głęboki ból w sprawie one zazwyczaj w dzieciństwie taka rana głęboka, że ja jestem nie ma niewystarczająco dobry wadliwy stąd muszę mieć ten perfekcjonizm, który porównaliśmy do metalowej zbroi, który po prostu chronimy te dane dzięki tej zbroi jest w stanie funkcjonować dalej i trzeba powiedzieć, że dzięki takiemu sposobowi bycia wiele osób osiąga oszałamiające sukcesy i nie chcę tego żaden sposób umniejszyć jednak chcę powiedzieć, że po latach pracy życia w warto zadać pytanie czy stać mnie na to, żebym zdjął te zbroje i zobaczył co jest w środku zatroszczył się o to na czym ta Zbroja wisi, bo jeśli tego nie zrobię to prędzej czy później ciało powie stop wtedy się pojawiają tzw. objawy psychosomatyczne, które nam nie pozwolą, żebyśmy poszli dalej na całe szczęście chciałoby się powiedzieć to jest taki naturalny bezpiecznik, który powie dalej nie pójdziesz, dopóki się nie zadbasz dzięki temu, że za 28 możemy też zadbać o swoje relacje mamy dla państwa kilka egzemplarzy książki o perfekcję w piśmie szaro Martin wydanej przez wydawnictwo przez gdańskie wydawnictwo psychologiczne, że chcą państwo otrzymać tę książkę poczytać sobie więcej perfekcjonizm proszę napisać dla was małpa TOK kropkę FM dla was małpa TOK kropkę FM powiem jeszcze tylko, że autorką przekładu na język Polski jest Agata BOŚ książki właśnie perfekcjonizm Szaron Martin, a to wszystko co dzisiaj dla państwa przygotowaliśmy to była audycja dobra terapia naszą audycję wydawała Karolina łacińska realizował Kasper Gonera zapraszamy na nasz profil na Instagramie dobra trafią Fisza można też do nas pisać dobra terapia małpa TOK kropkę FM, a my słyszymy jak zawsze w niedzielę po dwudziestej drugiej do usłyszenia Zuzanna Piechowicz dr Armen Mekhakyan czas na informacje Radia TOK FM Zwiń «

Dlaczego nie warto być perfekcjonistą?

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

PODCASTY AUDYCJI: DOBRA TERAPIA

POSŁUCHAJ RÓWNIEŻ

DOSTĘP PREMIUM

SERWIS INFORMACYJNY

Wydanie z godziny 08:00

Najnowsze Podcasty

Poziom wzajemnej wrogości jest olbrzymi. To rodzaj wojny domowej

"Wezwanie przed komisję może dostać każdy"

Zapraszamy na wycieczkę po Europie. Nieważne czy spojrzycie w lewo czy w prawo, na pewno zobaczycie... inflację

Amerykanie nie ufają polskim służbą specjalnym?

TOK FM

Polecamy

Popularne

GOŚCIE TOK FM

Gazeta.pl

WYBORCZA.PL