Moje dziecko podjęło próbę samobójczą. Co robić?

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

dobry wieczór to jest audycja dobra terapia przy mikrofonie Zuzanna Piechowicz dr Armen Mekhakyan przywita się z państwem za tydzień w niedziele po dwudziestej drugiej porozmawiamy wtedy o tym jak budować mądry granice będą są rosła, a dziś moim gościem moją rozmówczynię jest Lucyna Kicińska dobry wieczór dobry wzór ekspertka biura do spraw zapobiegania zachowaniom samobójczym Instytutu psychiatrii neurologii w Warszawie oraz projekt życie warte jest rozmowy często tutaj na Rozwiń » antenie Radia TOK FM wspominał o tym projekcie Zet dwu JR EPL to jest stronach znajdą państwo numery telefonów adresy dziś można zgłosić, ale też dużo wiedzy na temat właśnie zapobiegania zachowaniom samobójczym jeszcze raz powtórzę projekt życie wartych rozmowy Zet dwu JR kropkę PL link też do tej strony znajdą państwo w opisie do podcastu z dzisiejszej rozmowy, a dziś porozmawiamy o tym jak jako system jako rodzina jako otoczenie możemy dobrze zareagować po tym, kiedy dziecko trzynastolatek podjęło próbę samobójczą, ale ta próba samobójcza nie zakończyła się śmiercią to na samym początku chciałam zapytać, bo rozmawiając to przed nagraniem powiedziała mi o tym, żeby właśnie używała sformułowania, że etap próba samobójcza jest jest zakończona śmiercią jesteśmy przyzwyczajeni tak przestrzeni publicznej do mówienia o nieudanej i udanej próbie samobójczej, dlaczego używasz innych sformułowań staramy się używać takich sformułowań jak oddających stan faktyczny, że próba samobójcza nie zakończyła się śmiercią bez takich czasowników jak np. udane nieudane, dlatego że osoby w kryzysie może pokazywać, że dno jest coś co była skuteczna można to zrobić skutecznie staramy się w prowincji zachowań samobójczych nie jak nie używać takich określeń, które mogłyby kogoś zachęcać bądź pokazywać mu faktyczną realność możliwości odebrania sobie życia jest to rodzaj takiej troski językowej od osoby, która się w kryzysie, których percepcja, których sposób odbioru informacji z otoczenia jest tak bardzo przez sterowane mają bardzo dużą wrażliwość bardzo duże skupienie na sobie i to po prostu bardzo ważne, żebyśmy właśnie nikogo nie nie zachęcali takim sformułowaniem, że próba samobójcza to ona może być udana, ponieważ no to próba samobójcza, która byłaby udana też próba, która zakończyła się śmiercią to jest coś co nie jest na pewno udanym efektem jakiegoś zachowania działania czymś, czego byśmy chcieli dążyć do samobójstwa można zapobiegać samobójstwa są wyrazem ogromnego cierpienia osoby, które w trudnej sytuacji i samobójstwa są po to, żeby zakończyć życie one są po prostu, dlatego że ktoś tak bardzo cierpi, że już nie wie jak mógłby żyć dalej, a ratowałam pokazuje, że jeżeli dostarczymy komuś wiedzy umiejętności, jeżeli otoczy go troską i wsparciem to możemy przywrócić to nadzieja do życia i sprawić, że on będzie łatwiejsze, niż kiedy jesteśmy w prezesie to jeszcze jakby takim początku tej rozmowy chciałbym zapytać, bo często obawiamy się mówić rozmawiać właśnie próbach samobójczych zachowaniach samobójczych, dlatego że obawiamy się tzw. efektu Wertera, czyli że to, że mówimy o samobójstwach sprawia, że właśnie zachęca innych do podjęcia takich prób, jakby kierowały ich myśli na te tory, ale to nie do końca tak jest powiedz mi, czego należy unikać w rozmowach o zachowaniach samobójczych, żeby uniknąć efektu Wertera efekt Wertera to jest efekt jest przebadana rzeczywiście istnieje to nie jest jakieś nie wiem szantaż Agory czy jakiś mit natomiast bardzo ważnym jest rzeczywiście to, jakiego będziemy używać języka mówiąc o zachowaniach samobójczych mówić o nich musimy, ponieważ jest to bardzo ważny temat społeczne i tak jak innych ważnych tematach zabieranie głosu jest adekwatna natomiast, jeżeli będziemy przekazywać te informacje o zachowanie samobójczych w niej odpowiedni sposób to może stanowić czynnik wyzwalający, które przy braku czynników ochronnych będzie prowadził do powielania podobnych zachowań obniża to też niestety tendencja do tego, żeby sięgać po pomoc w przyszłości przez osobę, która nawet w danym momencie, kiedy słyszą o zachowaniach samobójczych nie są jeszcze w kryzysie i to, czego powinniśmy unikać to przede wszystkim podawania takich informacji, które pozwoliłyby się zidentyfikować osobą, która podjęła próbę samobójczą, czyli podawanie wieku podawania jej jakiś problemów wskazywania na 1 problem, który łatwo poprowadzi nas do jakieś identyfikacji pokazywania zachowań samobójczych jako sposobu na rozwiązanie sytuacji na rozwiązanie swoich problemów na poczucie ulgi nie możemy także wskazywać konkretnych miejsc, gdzie dochodzi do zachowań samobójczych bardzo niebezpieczne jest omawianie nazywanie pokazywanie metod odebrania sobie życia, ponieważ to samobójstwo wtedy trochę się urealnia dostajemy bardzo często gotowy przepis w jaki sposób można by było odebrać sobie życia, jeżeli publikujemy zapisy prób samobójczych to tak naprawdę pokazujemy gotowy instruktaż i pokazujemy też to samobójstwo w formie takiego takie już dokonanej nie trzeba sobie tego nawet wyobrażać tylko np. towarzyszymy po prostu osobie, która odbiera sobie życie to są bardzo trudne zapisy i nie powinna być żadnym razie one jakoś publikowane są udostępniane, bo osoby, które są w kryzysie mogą się zainspirować może być dla nich taki właśnie wyzwalać taki bardzo duży czynnik ryzyka do podjęcia próby samobójczej bardzo ważne jest też to, żebyśmy w takim mówieniu o zachowaniach samobójczych nie mówili o tym, że jakiś 1 czynnik odpowiada do podjęcia próby samobójczej, a zachowanie samobójcze to są bardzo złożone wielu czynnikom owa zdarzenia żadna sytuacja nie jest tożsama z jakąś inną nie możemy mówić o tym, że coś wywołuje niem np. stres szkolne wywołał próbę samobójczą, że ktoś nie wiedział w jaki sposób sobie poradzić z zerwaniem z dziewczyną czy chłopakiem to było jedyne rozwiązanie takie wskazywanie, że w ogóle samobójstwo mogło być rozwiązaniem jakichkolwiek problemów jest niestety zafałszowanie tego zjawiska na bardzo ważny jest też to, żeby w takich informacjach o zachowaniach samobójczych skupiać przede wszystkim na tym, żeby jak najwięcej osób poinformować o tym, że samobójstwo można przeciwdziałać, żeby pokazywać czynniki ryzyka, żeby pokazywać objawy charakterystyczne zachowania dla osób, które są w kryzysie i żeby pokazywać w jaki sposób każdy z nas może pomóc, ale też przekazywać te informacje o dostępie do profesjonalnej pomocy o miejsca, gdzie można uzyskać wsparcie w trudnych dla siebie sytuacjach, bo my wiemy, że osoby, które są w prezesie będą poszukiwały określony typ informacji o kryzysie, ale też wiemy, że algorytmy zaczyna w pewnym momencie bardzo szybko działać na niekorzyść tych osób, czyli będą miały coraz więcej takich informacji wyświetlanych w internacie przez media społecznościowe będą to sugerowane dla nich informacje i każda taka informacja podawana w mediach i szansą na przerwanie syndromu resort spraw funkcjonalnego, czyli takiego takiej płatki myśli, że dla mnie nie ma już żadnej pomocy, jeżeli taka osoba w kryzysie myśląca żeni się dobrego nie czeka, która myśli dla mnie nie ma pomocy znajdzie informacje o tym, że ktoś będąc w podobnej sytuacji uzyskał pomoc, że ta pomoc jest dostępna dostanie numery telefonów zaufania dostanie informację, że warto jest szukać pomocy na ostrych dyżurach, że to pomoc jest dostępna, że jest skuteczna to może to odmienić bieg czyjegoś zaplanowanego zachowanie samobójczego może sprawić, że ktoś zdecyduje się napisać np. to do specjalistów Platformy życie warte jest rozmowy, bo zdecyduje się wybrać numer telefonu zaufania dzięki temu uzyska tą pierwszą bardzo ważną dla siebie pomoc nie zdecyduje się na podjęcie zachowania samobójczego każdy taki moment jest niezwykle ważna i częściej będziemy w ten sposób mówić o zachowaniach samobójczych ani w taki sposób, podając jakąś 1 przyczyna, mówiąc że jest dniem zachowanie samobójcze jest dowodem na to, że psychiatria w Polsce nie działa to niestety bardzo poważnie to zniechęca do korzystania z pomocy tak jak mówiłam zarówno przez osoby, które są aktualnie w kryzysie, ale też te, które w kryzysie mogą znaleźć się w przyszłości to bardzo ważny co powiedziałaś, bo oczywiście stan psychiatrii w Polsce w tym psychiatrii dzieci młodzieży pozostawia wiele do życzenia i zdecydowanie nie jest to rozwiązanie systemowe, o którym marzyła, o które życzyłabym sobie, żeby trafiały dzieci młodzież dorośli właśnie do tego systemu, ale to nie znaczy, że w tym systemie nie można sobie poradzić to też nie znaczy, że tej pomocy nie ma też ostatni czas to jest lepsza sytuacja psychiatrii dzieci młodzieży, więc naprawdę można próbować szukać terminu szukać pomocy, a nie rozkładać ręce i nie robić nic w związku z tym, że nos przecież w mediach tyle jest na temat tego, że psychiatria dzieci młodzieży jest w kryzysie trochę tak, jakbyśmy mieli podejrzenie nowotworu lub nowotwór uznali no nie będziemy się leczyć, bo przecież onkologia to długie kolejki wielki kryzys przecież czytałam tyle tekstów na ten temat czy szanty audycji na ten temat, bo to tylko pogłębi problem i tutaj jest z tym bardzo podobnie, ale mogłybyśmy dużo rozmawia o systemie po tym, wstępie dzisiaj rozmawiamy o tym co zrobić jak zachować jako dorosły otoczenie dziecka dziecka trzynastolatka, które właśnie podjęło próbę samobójczą, która nie zakończyła się śmiercią to jest bardzo ważny, że w tej audycji będziemy rozmawiać o tym, że ta próba samobójcza zakończyła się śmiercią wg raportu młode głowy fundację nowe za 4 na 10 uczniów myślało podjęcia próby o podjęciu próby samobójczej, a co piąty uczeń planował samobójstwo, czyli myśli samobójcze towarzyszą uczniom towarzyszą dzieciom i młodzieży w Polsce, więc tutaj rozmawiamy o tym co zrobić po takim mam ochotę po incydencie po takiej sytuacji jak dobrze określić powiedz mi od kiedy już ta sytuacja w sensie takim medyczne no w sensie fizycznym jest zaopiekowane, jaki powinien być pierwszy krok rodziców po takiej sytuacji bardzo ważne jest to, żeby w momencie, kiedy rodzic dowiaduje się próbie samobójczej swojego dziecka, żeby rzeczywiście doszło to konsultacje psychiatryczne, ponieważ musimy o tym pamiętać, że część prób samobójczych nie i nie ma takiego faktu bezpośredniego zagrożenia życia bądź zdrowia istotnie mamy bardzo dużo prób samobójczych, których w ogóle nikt nie wie i my musimy poza samym dzieckiem oczywiście, które tą próbę podejmuje bądź jego kolegów kole koleżanek, bo nie ma takiego śladu czy niema tego zagrożenia ta to zachowanie samobójcze nie doprowadziło to wystąpienia zagrożenia życia bądź droga, więc przede wszystkim, jeżeli w ogóle się dowiadujemy o tym, że dziecko podjął próbę samobójczą to bez względu na to czy my widzimy ten efekt nagły czy np. dowiadujemy się, że dziecko podjął próbę samobójczą tydzień temu 2 tygodnie temu to bardzo ważne jest to, żeby była to zapewniono konsultacja psychiatryczna także lekarz mógł ocenić, jaki jest aktualny stan funkcjonowania dziecka i żeby mógł, jeżeli będzie to potrzebne na ogół jest to bardzo potrzebne przepisać leki, które będą niwelowały wytłumiona negatywne objawy i negatywne reakcje w kryzysie emocjonalnym, w którym dziecko się znajduję jest taki mit, który mówi o tym, że jeżeli ktoś przeżyje próbę samobójczą to zagrożenie znika mi się zdarzyło kilka kilkukrotnie usłyszeć od rodziców dzieci po próbach samobójczych, kiedy pytam o to czy jest zapewniona pomoc psychoterapeutyczne i czy dziecko jest pod opieką lekarza psychiatry, słysząc takie bardzo duże zdziwienie, ale jak to przecież zagrożenie minęło przecież jest już po tej próbie samobójczej przecież ona przeżyła tę próbę samobójczą trochę byśmy byli takim paradoksie myślenia, że można było kogoś leczyć jeżeli on by nie przeżył przecież to jest tak, że osoba, która była tydzień temu np. w tak ostrym prezesie miał tak na Warszawę na myśli samobójcza, że podjęła zachowanie samobójcze ona mimo tego, że zeszła z tego zachowania obronną ręką bez uszczerbku na zdrowiu ona nie jest bezpieczna, ponieważ dalej jest w kryzysie emocjonalnym, więc tutaj bardzo ważne jest to, żeby zapewnić tą pomoc konsultację psychiatryczną tak, żeby lekarz mógł ocenić stan dziecka na jej odpowiedzieć na te potrzeby związane z nawarstwienia się objawów kryzysu, czyli w tym, że są obecne myśli samobójcza z tym, że jest zawężona perspektywa widzenia własnej sytuacji taka niemożność racjonalnego opanowania sytuacji wokół siebie ogromny smutek ogromne cierpienia niskie poczucie własnej wartości brak wiary w siebie kłopoty z koncentracją uwagi kłopoty z zarządzaniem myślami jako takimi my przy jak bez stosowania np. negatywnych myśli automatycznych czy samych myśli samobójcze ach to są takie ważne obszary którymi może zająć się lekarz psychiatra tak, żeby w pierwszej kolejności te objawy wytłumić podzięki temu łatwiej jest osiągać efekty psychoterapii, która zajmuje się przyczynami zachowania samobójczego i to też bardzo ważne, żebyśmy po próbach samobójczych zapewniali dzieciom nie tylko pomoc lekarza, ale także pomoc psychoterapeutę, bo tak jak mówiłam leki za leki jak odpowiadają na objawy natomiast na przyczyny odpowiada psychoterapia i mierzyli byśmy Lucky odstawili bez psychoterapii to niestety objawy wrócą, bo zachowania samobójcze wśród dzieci nastolatków powstają w takiej sytuacji, kiedy nie jesteśmy w stanie zniwelować negatywnego wpływu różnych czynników ryzyka na bieg na drodze tych czynników ochronnych nie jesteśmy w stanie zrównoważyć tych czynników tego wpływu czynników ryzyka czynnikami ochronnymi i trochę jest tak, jakbyśmy musieli najpierw troszeczkę dosypać tych czynników ochronnych w postaci leków tak, żeby dziecku się lepiej funkcjonowało i było mniej przytłoczone myślami samobójczymi, a potem musimy jak zbudować kompetencje umiejętności wiedza dać dzieciom tak naprawdę narzędzia do radzenia sobie w trudnych dla nich sytuacjach narzędzia do regulowania emocji do odbudowania swojej samooceny także to później odjęciu leków, żeby dalej te czynniki ochronne przeważały nad różnymi czynnikami ryzyka, które mogą się pojawiać z przyszłości także w życiu dziecka i to tak naprawdę jest kluczowa, żebyśmy nie bagatelizowali szczególnie tych prób samobójczych z, który o, których dowiadujemy post factum np. jakimś odroczeniem albo takich, które w, których przebiegu, których użyciu, a dziecko nastolatek sięgał po taką metodę, która nie jest metodą tzw. wysokiej rzetelności, czyli wysokiej śmiertelności, bo o to, że dziecko nie ma dostępu do informacji, jaka metoda będzie najbardziej śmiertelną to nie znaczy, że ona nie jest poddawane tak silnemu cierpieniu i tak nie czuje się tak przytłoczone myślami samobójczymi, że potrzebuje w tej pomocy ze strony zarówno lekarze jak i psychoterapeuta ne nie można powiedzieć, że jakaś próba jest manifestacyjnie tylko, dlatego że nie użyto w niej wysokość emerytalnej metodę to dobrze, że dzieci tych metod nie znają, bo to sprawia, że jesteśmy w stanie im po tych próbach samobójczych pomagać, a więc bardzo ważne jest to, żebyśmy z powagą podeszli do każdej próby samobójczej każdej deklaracji, że dziecko ma myśli samobójcze, że sobie nie radzi, bo jeżeli dziecku, które ma aktualnie myśli samobójcze albo po próbie samobójczej nie damy pomocy wsparcia zrozumienia i troski to niestety ono będzie postrzegał siebie jako kogoś niegodnego zainteresowania niewystarczająco ważnego, żeby otoczyć opieką wsparciem, a tego byśmy chcieli dla naszych dzieci chciałbym jeszcze nas chwilkę wrócić to do tego co powiedziałaś o tym w wynikach badania mówiącego o tym, że spory procent dzieci deklaruje, że ma myśli samobójcza my jako gatunek jako Homo sapiens mamy to tak po prostu mamy, że pojawiają się nam w życiu myśli samobójcza sam fakt, że myśli samobójcza komuś towarzyszą one się pojawiają to nie jest sytuacja bezpośredniego zagrożenia życia bądź zdrowia sytuacja zagrożenia życia bądź zdrowia jest wtedy, jeżeli ktoś ma nagromadzone utrwalone myśli samobójcza ma plan odebrania sobie życia ma dostęp do metody, jeżeli mówi w swoim otoczeniu, że odbierze sobie życia, ale otoczenie to sygnały ignoruje i to jest kolejnymi na temat zachowań samobójczych, że jeżeli ktoś mówi to jest bezpieczna nic bardziej mylnego 80% osób, które podejmują próby samobójcza mówią o tym komuś wprost albo metaforycznie, ale pomocy nie uzyskują i dlatego podejmują później zachowanie samobójcza, więc jeżeli tylko usłyszymy, że u dziecka pojawiają się myśli samobójcza to nie jest sytuacja, w której musimy doprowadzić do natychmiastowej konsultacji psychiatrycznej na ostrym dyżurze to jest sytuacja, na którą powinniśmy zareagować, udzielając dziecku wsparcia, zapraszając go do rozmowy, sprawdzając jak często myśli się pojawią czy jest w stanie kontrolować czy nie i do tego dobieramy ze specjalistów, czyli najczęściej psychoterapeutów być może także lekarz psychiatra, które ambulatoryjnie podczas wizyty aż z umówionej konsultuje stan dziecka natomiast, jeżeli dziecko mówi, że wydłużenie wytrzyma, jeżeli mówi, że znowu się myśli nagromadziły i to nie będzie pierwszy raz jak podejmie próbę samobójczą zaczyna tracić nad sobą kontrolę to jest sytuacja, kiedy musimy doprowadzić do tzw. konsultacji nacji to na co to znaczy na ostrym dyżurze psychiatrycznym żaden lekarz żadnej specjalizacji nie przyjmuje naszym kraju na cito, jeżeli złamiemy nogę to my nie udajemy się do poradni ortopedycznej, gdzie pytamy się o najbliższy termin konsultacji z ortopedą, bo dowiedzielibyśmy się, że ona jest w 2025 udajemy się w takiej sytuacji na ostry dyżur, gdzie i są dostępni specjaliści działający w tym trybie nagłym trybie ostrym, gdzie można się skonsultować z ze specjalistą natomiast, jeżeli mnie boli nas kolano i właśnie chcielibyśmy się skonsultować z lekarzem ortopedą to nie jedziemy na ostry dyżur tylko zapisujemy się do tej poradni i to bardzo ważne, żebyśmy tak też podchodzili do zdrowia psychicznego no bo bardzo często rodzice dogadują się o tym, że dziecko ma myśli samobójcze to są myśli, które jeszcze dziecko jest w stanie kontrolować, które nie są na gromadzona, kiedy pojawią się zachowania auta agresywne rodzice jadą do szpitala, żeby dziecko zostało przyjęte na oddział na oddział przyjęto zostaną tylko dzieci, które są bezpośrednim zagrożeniu życia bądź zdrowia dzieci, które mogą być leczona ambulatoryjnie zostaną z tego ostrego dyżuru odesłane po konsultacji, które bardzo często jest bardzo długą i wnikliwą konsultacją, ponieważ lekarze przyglądają się tam jak dziecko funkcjonuje ona w tej chwili w stanie kontrolować swoje impulsy mogą sugerować korektę np. leczenia, jeżeli ono jest już realizowane i to nie dzieje, dlatego że system nie działa tylko właśnie to jest dowód na to, że system działa, ponieważ oddziały całodobowe mniejszą dla dzieci, które mogą być leczona ambulatoryjnie, a z drugiej strony, jeżeli jest stan zagrożenia życia bądź zdrowia to oczekiwanie, że ambulatoryjnie będzie lekarz na wyciągnięcie ręki no jest takim powiedziała troszeczkę iluzoryczne tym oczekiwaniem i zupełnie nieadekwatnym w ogóle do działania całego systemu ochrony zdrowia u nas w kraju, bo żadnego specjalisty tak naprawdę nie mamy nacji to, nawet jeżeli nie przeziębił się jesteśmy chorzy dzwonimy do swojej przychodni Rejonowej chcemy się skontaktować naszym lekarzem rodzinnym lekarzem pierwszego kontaktu to bardzo często słyszymy, że dzisiaj to nie jest możliwe musimy zadzwonić jutro być może wtedy dostaniemy numer rak i normalnie ustawiamy się w kolejkami może lekarzy pierwszego kontaktu tych rodzinnych mamy przecież w Polsce najwięcej natomiast wiedząc, że mamy niewielką liczbę psychiatrów niewielką, choć jest to ponad 500 psychiatrów dzieci młodzieży mamy nagle takie oczekiwanie, że ta konsultacja ma być inaczej to na już, że poczekać 2 tygodnie czy tydzień na konsultację to jest niewyobrażalne musimy sobie troszeczkę próbować racjonalizować i też pamiętać, że kryzys, o którym się w danym momencie dowiadujemy ma to nie jest sytuacja, w której nie można było przeciwdziałać wcześniej to co jest teraz takim prawdziwym dramatem pokolenie nastolatków to, że oni pierwszy kontakt z systemem pomocowym mają na całodobowym oddziale psychiatrycznym po próbie samobójczej, ponieważ wcześniej nie dostali tej pomocy, kiedy nie było jeszcze w ogóle myśli samobójcze, kiedy był problem, kiedy był kryzys, kiedy była trudność, kiedy było poczucie osamotnienia bycia kompletnie niezrozumiany przez otoczenia dzieci nastolatki na miasto teraz mówią za mało was dorosłych jest w naszym życiu za mało tego zainteresowania zrozumienia, gdybyśmy byli w stanie poświęcać czas i rozmawiać z dziećmi w taki sposób, że poczuły się przez nas zrozumiana to wielu prób samobójczych nie byłoby w naszym kraju, bo dzieci dostałoby ta pomoc od swojego rodzica mogłyby dostać też szkolne jeżeli to by była niewystarczająca to robić sięgnąłby do ośrodka środowiskowej opieki psychologicznej psychoterapeutycznej dla dzieci młodzieży później jeżeli to by była niewystarczająca mamy centra zdrowia psychicznego, gdzie mamy oprócz psychoterapii również psychiatra dla dziecka a gdy to jest skuteczna to właśnie mówimy o tym stanie, gdzie jest potrzebna hospitalizacja, gdzie się pojawia zagrożenie życia bądź zdrowia, czyli że ta pomoc jest niewystarczająca to coś bardzo trudna to, że wiele dzieci trafia po próbach samobójczych na oddział tak jak mówi jest to pierwszy moment, kiedy one się stykają systemem i chciał powiedzieć, że teraz to co jest tak bardzo ważna, kiedy już jest dziecko po próbie samobójczej to, żeby nie był ten pierwszy i nie kontynuowany kontakt system mam tylko, żebyśmy my jako rodzica razem z dzieckiem skorzystali z pomocy psychologicznej psychoterapeutycznej, żebyśmy zapewnili dziecku kontynuację leczenia psychiatrycznego, bo myśli samobójcza nie znikają wraz z ustaniem zagrożenia życia bądź zdrowia po próbie po jakim za opiekowanie medycznym dziecka ona potrzebuje tego, żeby mu pomóc odbudować wiarę w siebie nauczyć kontrolować też impulsy, jeżeli to była jakaś próba impulsywna pod wpływem ogromnych emocji musimy odbudować jego wiarę w świat dorosłych, którzy nie zauważyli wcześniej tego kryzysu bardzo często też rodzić potrzebuje wsparcia dla siebie, bo kryzys, choć zaraźliwa bardzo silnie wpływa również na rodzica, wprawiając go również z sytuacją kryzysową trudną, który oczywiście rodzić może nie wiedzieć jak się zachować, bo nikt z nas się nie przygotowuje na to, że dowiadujemy się, że nasze dziecko podjął próbę samobójczą mamy nie tyle nie widzimy też problemów dzieci, bo nie chcemy tylko bardzo często takiej siły rodzicielskiej miłości szukamy alternatywnych wytłumaczeń dla objawów, które widzimy u dzieci żonę smutne, że jest wycofane, że nie spędza z nami czasu, że nie spotyka z kolegami koleżankami, że były spędza cały czas w swoim pokoju szukamy takich wytłumaczeń, które byłyby tłumaczeniami bezpiecznymi dla dziecka i bardzo często to utrwala tę sytuację kryzysową, bo my zamiast porozmawiać o tym co zauważyliśmy ma na tłumaczenie sobie, że to na pewno teraz postanowił skupić na nauce, że te jest taki czas, że teraz są inne rzeczy ważniejsze niż znajomości, że to jest naturalne, że nastolatek nie będzie chciał spędzać czasu z rodzicami, jeżeli my z tymi alternatywnymi fałszywymi wytłumaczeniem jak dorośnie zostanie w głowie to nastolatek dostaje taki od nas komunikat, że choćby pokazywał nam ten kryzys to my tak nie zobaczymy, bo ten nastolatek nie jest wystarczająco wartościowe i dlatego, jeżeli dojdzie do takiej sytuacji, w której dziecko mówisz o sobie już dłużej bez nas nie poradzi albo, jeżeli jest już po próbie samobójczej to niezbędne jest to, żebyśmy się też przyjrzeli temu w jak ta siła rodzicielskiej miłości potrafi nas zatrzymać przedtem, żeby zobaczyć sytuację realną taką, jaka ona jest, czyli wciąż zagrażającą życiu bądź zdrowia dziecka, jeżeli dziecko jest już opatrzone, jeżeli dziecko jest ustabilizowane pod względem takim czysto biologicznym fizycznym to teraz czas, żeby zajmować się odbudowywaniem poczucia bezpieczeństwa własnej wartości, czyli psychiką powiedziałaś o szkole i świecie dorosłych i tutaj mam być pytanie jak rodzice mają tę sytuację włączyć szkołę i co w ogóle całym systemem szkolnym, bo to nie chodzi przecież tylko o nauczycieli, którzy mają wspierać tę osobę, która podjęła tę próbę samobójczą, ale mamy przed tą klasy mamy przyjaciół tego tego dziecka tego nastolatka tej nastolatki jak jak poinformować szkołę ci formować szkoła oraz jak widzisz dobry wzór tego jak szkoła mogłaby się zachować w takiej sytuacji to jest bardzo ważne pytanie bardzo dziękuję, że jest stała, bo wiem, że takie wątpliwości czy w ogóle o tym mówić w szkole towarzyszą wielu rodzicom towarzyszą takiego niepokoju co będzie, jeżeli oni powiedział, że mam zabierać dziecko ze szkoły co powiedzą, że nie chcą, żeby on do nich jeszcze chodził co, jeżeli nie wiem powiedział, że to nie interesuje to jest tak, że szkoła musi wiedzieć o tym, że uczeń podjął próbę samobójczą, żeby móc odpowiedzieć na jego indywidualne potrzeby, ale także by móc właśnie pracować w środowisku rówieśniczą, bo to, że dorośli nie dowiedzą o próbie samobójczej nie znaczy, że rówieśnicy nie wiedzą, że oni się nie martwią, że oni się nie zastanawiają, że oni nie powinni też dostać tej pomocy aż i bardzo ważnym jest to, żebyśmy jak najszybciej powiedzieli o tym, że dziecko jest po próbie samobójczej, żebyśmy określili czczono jest teraz na oddziale jak długo będzie na oddziale tak, żebyśmy mogli z rodzicami też ustalić kiedy, jeżeli dziecko hospitalizowane to ustalić z nimi co my możemy zrobić dla dziecka wesprzeć też rodziców czasem pełnić też taką rolę osoby, która wspiera rodzica w takiej otwartej szczerej komunikacji z personelem szpitala, bo rodzice często mają wiele pytań do psychiatry, ale ich nie zadają i np. wychowawca klasy dziecka albo szkolny psycholog pedagog, jeżeli to zapyta czy są państwo w takim dobrym szczerym kontakcie z lekarzem prowadzącym dziecko na oddziale to rodzice mówią no właśnie nie i właśnie mamy mętlik w głowie mamy bardzo dużo pytań i czasem potrzebują takiego ośmieleni do tego, żeby się wprost wrócić do lekarza z tymi pytaniami potrzebują tego, żeby ktoś powiedział, że mają prawo uzyskać odpowiedzi na te pytania mają prawo mieć wątpliwości mają prawo wiedzieć i że też lekarz jest tak od tego, żeby różne rzeczy wyjaśniać, żeby odpowiadać na te wątpliwości w bardzo ważnym takim elementem działań na rzecz ucznia po próbie samobójczej jest przygotowanie go do powrotu do szkoły, bo bardzo często rodzice zakładają, że skoro dziecko opuściło już oddziału skoro zostało zapisana to może wrócić do swojej rutyna powrót po próbie samobójczej do szkoły jest obciążony wieloma wątpliwościami u dziecka wieloma negatywnymi myślami bardzo dużym lękiem takim poczuciem, że teraz wszyscy będą mnie odczytywać tego co było, kiedy mnie nie było wszyscy nauczyciele będą oczekiwać, że będę całkowicie funkcjonował jak osoba, która nie ma żadnych problemów, a pewnie będą mnie pytać rówieśnicy oto ja nie chcę rozmawiać nie chce tam być albo mogą być takie wątpliwości, że teraz wszyscy będą nie mieli za nie wiem wariata będą się obchodzić ze mną jak z jajkiem będą chcieli ze mną gadać albo nie będą chcieli ze mną gadać bardzo dużo takich utrudniających powrót myśli emocji może towarzyszyć samemu uczniowi i z 1 strony trzeba trochę to pokazać rodzicom, iż właśnie potrzebne jest nam to, żebyśmy jeszcze przed tym faktycznym powrotem dziecka do szkoły przedtem jak przyjdzie to do swojej klasy, żeby z nim jeszcze porozmawiać, ale też ten czasem jeszcze takie urealnienie dziecko wcale nie jest jeszcze zdrowa i trochę jest zawsze zachęcam rodziców do tego, żeby oni pomyśleli o tym powrocie dziecka po próbie samobójczej do szkoły jako powrocie dziecka po hospitalizacji ze względu np. bardzo takie złożone i złamanie obu nóg to nie jest tak, że dziecko, które jest wypisane ze szpitala ma pełną sprawność, bo najpierw przecież jest w gipsie nie może chodzić trzeba je nosić albo jeszcze na wózku albo chodzi kula, bo jeszcze prawda ma ten gips i nie jest w pełni sprawna, ale nawet ten lip zdejmie ma to przecież to dziecko nie wraca na właz to dziecko nie jestem, od którego wymagamy, żeby nam np. pomagało nie wiem przesuwać ławki przenosić krzesła to nie jest to dziecko, które my poprosimy, żeby poszło po kredyt czy po Gołąbkach gąbkę zmoczyć w szkole tylko też takie dziecko które, jeżeli wiemy, że ona jest po tym, złamaniu, że ona potrzebuje trochę innych zasad funkcjonowania w szkole i tak samo jesteś dzieckiem, która wraca do tego systemu szkolnego po próbie samobójczej szkoła może zrobić bardzo dużą dostosowań do aktualnego poziomu funkcjonowania psychofizycznego dziecka i tutaj możemy mówić o takich dostosowanie edukacyjnych jak np. to, że jeżeli tylko nastolatek tego potrzebuje to umawiamy się, że on nie będzie odpytywany przed oblicza, ponieważ taki nastolatek może przeżywać bardzo duży straż może przerwać bardzo duży wstyd pani chodzi o to, że on w ogóle nie odpowiada tylko, że tą sytuację, która wywołuje w nim bardzo silne napięcie, które sprawia, że on nie jest w stanie funkcjonować na miarę swoich aktualnych możliwości, bo stres zżera ma atak paniki ma kompletną pustkę w głowie ja, żeby go po prostu przed sytuacją chronić, żeby razem z nim porozmawiać o tym jakiś sposób naj lepiej dla niego byłoby mu jemu i pokazywać swoją wiedza i nauczyciele mogą się do tego dostosować, ponieważ nigdzie wprawie oświatowym nie jest napisana, że uczeń ma odpowiadać przed tablicę może przecież odpowiadać na przerwie, jeżeli też np. elektorat i koniecznie nauczyciel języka obcego chce usłyszeć wymowę dziecka może bezpieczny dla siebie warunkach odpowiedzieć niekoniecznie na tej tzw. ekspozycji społecznej, czyli przed całą swoją klasą i może być także będzie zaliczą praca w formie pisemnej chwała może być tak, że będziemy też wydłużony czas albo zmniejszona liczba zadań co nie znaczy, że ograniczamy zakres materiału, bo materia wszyscy musimy przerobić ten sam natomiast możemy np. na klasówce czy sprawdzianie wydłużyć czas pracy albo zmniejszyć liczba zadań to już jest od decyzji oczywiście nauczyciela możemy uczniowi, który powraca po próbie samobójczej i które walczy z myślami samobójczymi jest w procesie dobierania leków rozpoczyna psychoterapia, czyli uczeń, które nie ma pełnej możliwości koncentracji uwagi, które jest bardzo rozproszony przez swoje stany emocjonalne i myśli możemy np. zaproponować to, jeżeli tylko chciał i to było pomocne, żeby np. nie prowadzi notatek na lekcjach to nie znaczy, że mam notatek nie mieć tylko, że nauczyciel zgadza się na to, żeby uczeń tylko słuchał albo, żeby w trakcie słuchania np. uczeń rysował jakieś asy Floras szlaczki, jeżeli tomu rozbudowuje napięcie pomaga mu ciężko skoncentrować, ale tak jak mówię interesem ucznia jest to, żeby te notatki sobie później zorganizować, więc jeżeli się na to umawiamy, że uczeń na danej lekcji albo na większości lekcji nie prowadzi notatek, bo to mu pomaga się skoncentrować być tu i teraz na lekcji jak najwięcej z niej korzystać to musimy też takim uczniem Which, skąd weźmiesz notatki jak ty je uzupełnić czy to będziesz miał siłę czas przestrzeń na to, żeby przepisywać ze zdjęć albo przepisywać zeszytów, które od kogoś pożyczasz i tutaj też bardzo ważna jest oczywiście to, żeby ustalić od kogo pożycza, jeżeli uczeń powie no niby to rozwiązania ja nie mam od kogo pożyczać, bo jest nikim praktycznie nie utrzymuje kontaktu to wtedy możemy zaproponować, że np. jako szkolny specjalista rozmawiamy z wychowawcą i poprosimy, żeby wychowawcza wybrał taką osoba albo, żeby brał kilka osób z nimi o tym porozmawiał, że one będą udostępniały swoje notatki uczniowi, który wraca po próbie samobójczej, więc tak naprawdę bardzo ważny jest to, żeby pokazać zarówno rodzicom jak i uczniowi, że my jako szkoła teraz chcemy jak najłatwiej jak najbardziej ten powrót ułatwić, bo zdajemy sprawę, że może być to bardzo stresujące wyzwanie wiemy, że uczniowi, który w kryzysie emocjonalnym, które po próbie samobójczej stresu dokładać nie można oczywiście też takim ważnym elementem tym co szkoła może zrobić szkoła robi dla ucznia po próbie samobójczej to jest udzielanie bieżącego wsparcia taki uczeń powinien być pod opieką szkolnego gabinetu pomocy psychologiczno-pedagogicznej, nawet jeżeli to miało być tylko takie monitorowanie raz w tygodniu nie wiem na przerwie przychodzi uczeń mówi, że wszystko pod kontrolą, że chodzi na terapię przyjmuje leki to wszystko skutecznej pomocne i nic więcej nie potrzebuje to takie z monitorowaniem takie trochę zameldowanie się ucznia jest bardzo ważna bardzo często z uczniami, którzy są aktualnie w kryzysie emocjonalnym i i towarzyszą myśli samobójcza umawiamy się jako szkolni specjaliści ja również mam przyjemność pracować w szkole w liceum Ogólnokształcącym dla walut w Warszawie jeśli po prostu umawiam z uczniami raz w tygodniu na spotkanie mamy dla siebie 45 minut, żeby porozmawiać zobaczyć co jest w tej chwili trudnego jak możemy razem znaleźć jakieś rozwiązania związane np. c kłopotami ze snem albo z tymże nie wiadomo jak coś powiedzieć psychoterapeuci cie albo po prostu możemy pobyć, żeby dziecko wiedziało, że ono ma kogoś bardzo po swojej stronie w szkole i kogoś komu też można np. zgłosić, żeby pani umówiliśmy się, że nie odpowiadam pod tablicą pani nie wzięła do tablicy no i dziecku w kryzysie może być trudno zwrócić nauczycielowi uwaga natomiast ja mogę pójść przypomnieć porozmawiać poprosić o to, żeby do stosowania były wdrażana i jak i jeżeli się tak zdarza, że jakieś dostosowanie nie jest wdrażana to wcześniej się o tym dowie jako szkolny pedagog tym szybciej mogę pójść do nauczyciela, które nigdy jeszcze nie zdarzyło, żebym powiedział boja myślę, że dostosowanie jest głupia tylko na ogół jest tak, że rzeczywiście umknęło mu zapomniał nie wiedział co zrobić jakieś muszę przypomniało no i no zawsze to jest ta nie negatywna intencja ze strony nauczyciela i potem np. zachęca nauczyciela, żeby sam o tym porozmawiał z uczniem, żeby powiedział, że nie zrobił tego specjalnie, że przeprasza za to, że zapomniał to jest dla ucznia w kryzysie też ważna jak w tej sytuacji zaopiekować dzieci w klasie, które najprawdopodobniej wiedzą, że do czegoś takiego doszło wiedzą, dlaczego danego ucznia uczennicy nie ma w szkole czy wdrażać się to co się wydarzyło robić jakiś spotkania czy w jaki sposób też właśnie tutaj trzeba i warto zareagować nie oczywiście warto zareagować trzeba reagować na rzecz środowiska szkolnego przede wszystkim w pierwszej kolejności na rzeczy klasy, do której chodzi uczeń, który podjął próbę samobójczą natomiast celem takich działań nie jest żadnym razie analiza tej sytuacji czy zastanawianie się co doprowadziło to konkretną osobę do podjęcia próby samobójcze to nie jest taki cel często tak to może być postrzegane i no, toteż akurat dobrze, że jeżeli ktoś tak myśli tych działaniach to 6 potem faktycznie nie podejmuje, bo takich działań w żadnym razie podejmować szkolenie powinniśmy to co powinniśmy zrobić to przeprowadzić zajęcia edukacyjna takie luźne niejedną lekcję tylko 2 akcje i nie w formie pogadanki o formie takiego warsztatu edukacyjnego zajęcia, które przywrócą dzieciom poczucie kontroli bezpieczeństwa w kontekście kryzysów emocjonalnych, bo to też często tak się dzieje, że nastolatki nie tyle się dowiadują o czymś w kryzysie po jego próbie tylko wiedzieli dużo wcześniej i robili wszystko, żeby też temu procesowi zapobiegać natomiast nie dali rady na drodze znanych sobie rozwiązań natomiast to co jest też trudne w takich sytuacjach to, że oni nie mówili osobom dorosłym o tym co wiedzą na temat swojego rówieśnika no bardzo często być może byli proszeni o to, żeby zachować to tajemnice i celem właśnie takich zajęć edukacyjnych jest raz, że dostarczenie takiej wiedzy na co zwracać uwagę co jest sygnałem ostrzegawczym z drugiej strony, żeby dać możliwość jak udoskonaleń doskonalenia swoich wypowiedzi do osoby w kryzysie, czyli co my możemy powiedzieć co jest skuteczne w kontakcie z osobą prezesie potem, żebyśmy się zastanowili co może być też trudnego np. w przyjmowaniu czyjeś pomoce co może sprawiać, że ktoś mówi mnie nie zgadzam się, żeby poszedł do wychowawcy powiedział moim problemie, a także w tej pomocy tak naprawdę szukać, jeżeli to co robi jest niewystarczająca i że tak naprawdę, żeby zmienić trochę takie myślenie dzieci nastolatków, że jeżeli ja próbuje komuś pomóc widzę, że to nie jest skuteczna to kiedy proszę dorosłego wsparcie pomoc to nie jest zdrada to nie jest złamanie czegoś zaufania tylko to jest wyraz ogromnej troski odpowiedzialności za drugiego człowieka i podczas takich zajęć edukacyjnych faktycznie przywracamy poczucie kontroli bezpieczeństwa podajemy dzieciom narzędzia do tego jak rozpoznawać kryzys jak na niego reagować w rozumieniu tej własnej, jakby wypowiedzieć tej własnej interwencji, ale też dostają informację co zrobić, jeżeli się okazuje nieskutecznej, jakiego powodu to w ogóle może być nieskuteczna i takie zajęcia można poprowadzić na podstawie scenariusza, który jest dostępny na stronie życie warte jest rozmowy ten ten scenariusz nazywa się kryzys emocjonalna i on pozwala nam przejść przez te zajęcia dostarczać rozwijać umiejętności, które dzieci są potrzebne ogólnie, ale też w tej trudnej sytuacji to co jest siłą tych zajęć edukacyjnych na podstawie scenariusza prezesa emocjonalne to, żeby w trakcie prowadzenia tych zajęć jesteśmy w stanie sami zobaczyć osoby, która też są w kryzysie, a też bardzo pozytywnym faktem jest to, że po zajęciach przychodzą do nas osoby, które my często zauważyliśmy na tych zajęciach tylko jeszcze nie zdążyliśmy ich zaprosić do nas do gabinetu, ale przychodzą też inni w sprawie swoich kolegów koleżanek mówiąc to zajęcia były o kimś z nas z okien z nas okiem naszej klasy o kimś z mojej grupy, a i to jest bardzo ważne, żeby przywracać, gdzie czas takie poczucia, że my dorośli chcemy i potrafimy przeciwdziałać samobójstwom udzielać wsparcia i pomagać rozwiązywać wszystkie problemy czy próba samobójcza może się powtórzyć niestety, jeżeli dziecko nastolatek, ale też osoba dorosła nie dostanie pomocy po próbie samobójczej to ona się może w przeciągu 3 miesięcy powtórzyć takie bardzo duże zagrożenie jest do 12 miesięcy natomiast ten okres 3 miesięcy od próby samobójczej też taki okres szczególna i bardzo ważne jest to, żebyśmy ma żadnej próby samobójczej, której wiemy nie zbagatelizowali, a także, żebyśmy tak kształtowali naszą relację z dziećmi nastolatkami, żeby oni chcieli nam powiedzieć o swojej próbie albo próbie swojego rówieśnika, bo tylko w ten sposób jesteśmy w stanie ulżyć w tym ogromnym cierpieniu, z którym boryka się młoda osoba po próbie samobójczej i ostatnie pytanie czy wśród uczniów uczennic, z którymi pracujesz masz takie znasz takich historii, których ktoś kiedyś podjął taką próbę samobójczą, a teraz mogłabym powiedzieć, że żyje w dobrostanie, że jest szczęśliwy, że jest zadowolony z życia mam wiele takich historii wiele takich opowieści, w których mogą osoby podejmowały próby samobójcza, a po nich dzięki temu, że uzyskały pomoc wsparcie odzyskały radość z codzienności wiara w swoją swoją przyszłość i satysfakcję z tego, że są wojny w kontaktach, a też nie, zaprzeczając swoim trudnym doświadczeniem, ale potrafią w nich zobaczyć także wartość i to jest ważne, żebyśmy to po prostu wierzyli, że to pomoc jest możliwa, że dziesiątki dzieci każdego dnia w różnych szkołach w Polsce dostaje pomoc wsparcie ze strony nauczycieli ze strony szkolnych specjalistów i wiele młodych osób korzysta ze wsparcia borykając się myślami samobójczymi tak naprawdę z dnia na dzień ja widzę jak oni rozkwitają jak jak motyle jak ze szkoleń to wsparcie jak się otwierają na tę pomoc i przezwycięża swoje trudności i jest piękna płyta to naszej rozmowy ja chciałam jeszcze raz powtórzyć to, o czym mówiłaś kilkukrotnie w tej naszej rozmowie, że wsparcia trzeba szukać nie zostawać przy takim poczuciu, że psychiatria dzieci młodzieży w Polsce jest takim innym stanie w związku z tym tej pomocy znaleźć się nie da, bo to nie jest prawda pomocna się da w sytuacjach krytycznych i bardzo bardzo trudnych należy zgłosić się na ostry dyżur psychiatryczny, a na pewno nie uznawać, że nie sprawdzi się nie będzie się wyzwolić po różnych poradni szukać bliższych terminów, jeżeli to nie jest sport sprawa nagląca, bo takie terminy się po prostu znajdą, ale no nie spadną nam z nieba nie przyjdą do nas sama tak potrzebna potrzebuje nasze zaangażowanie potrzebna jest nasze działania wiem, że to jest bardzo trudna sytuacja dla wielu rodziców, bo tak jak mówiłam nikt z nas nie jest przygotowany na to, że nasze dziecko będzie w kryzysie będzie cierpiało zachęcam bardzo do odwiedzenia strony życie warte jest rozmowy tam jest specjalna zakładka sekcja w strefie pomocy mam dziecko w kryzysie też można korzystać oczywiście z materiałów można pisać, jeżeli ktoś woli formę pisaną można też odbyć 3 bezpłatne wideo konsultacje, że ekspertami od zapobiegania zachowaniom samobójczym, żeby trochę odzyskać poczucie bezpieczeństwa też swojej roli rodzicielskiej zaplanować działania trochę po rozbijać te przekonania, że tej pomocy nie ma żona będzie nieskuteczna to wszystko jest możliwe i też mam wiele historii w głowie rodziców, którzy mówili, że to jest niemożliwe, że 3 spotkania wywołały ich życiu w życiu ich rodzin to ogromna zmiana, że odzyskali poczucie bezpieczeństwa to nadzieja już wiedzą jak działać na rzecz swoich dzieci bardzo zapraszam do odwiedzenia www kropkę ze dwu JR kropkę PL w opisie spotka z tej rozmowy znajdą państwo też link bezpośredni do projektu życie warte jest rozmowy, a to bardzo dziękuję za rozmowy Lucyna Kicińska ekspertka biura do spraw zapobiegania zachowaniom samobójczym Instytutu psychiatrii i neurologii w Warszawie pracuje też właśnie projekcie życie warte jest rozmowy bardzo dziękuję za rozmowę dziękuję bardzo, dobremu ja nazywam się Zuzanna Piechowicz to była audycja dobra terapia to audycje wydawała Karolina łacińska zapraszam państwa nasz profil na Instagramie dobra terapia Official teraz już czas na informację Radia TOK FM, a zaraz po nich seks audycja do usłyszenia Zwiń «

Moje dziecko podjęło próbę samobójczą. Co robić?

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

PODCASTY AUDYCJI: DOBRA TERAPIA

POSŁUCHAJ RÓWNIEŻ

DOSTĘP PREMIUM

SERWIS INFORMACYJNY

Wydanie z godziny 08:00

Najnowsze Podcasty

Poziom wzajemnej wrogości jest olbrzymi. To rodzaj wojny domowej

"Wezwanie przed komisję może dostać każdy"

Zapraszamy na wycieczkę po Europie. Nieważne czy spojrzycie w lewo czy w prawo, na pewno zobaczycie... inflację

Amerykanie nie ufają polskim służbą specjalnym?

TOK FM

Polecamy

Popularne

GOŚCIE TOK FM

Gazeta.pl

WYBORCZA.PL