REKLAMA

Ile Witkacego w Witkacym, a Tokarczuk w Tokarczuk?

OFF Czarek
Data emisji:
2023-05-08 10:00
Audycja:
Prowadzący:
Czas trwania:
34:34 min.
Udostępnij:

O swojej książce "Idiomy. Eseje" mówiła dr Eliza Kącka - pisarka, literaturoznawczyni z Instytutu Literatury Polskiej na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, jurorka Nagrody Literackiej Gdynia.

POLECAMY KSIĄŻKI

Idiomy. Eseje
Eliza Kącka

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

Transkrypcja podcastu
Cezary łasiczka to jest program off czarek dzień dobry witam państwa bardzo serdecznie i zapraszam na dzisiejsze spotkania, a studio gość ewentualnie gości, jeżeli ktoś taką wersję preferuje pani dr Eliza Kącka pisarka literaturoznawczyni Instytut literatury polskiej wydział polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego pani dr Eliza Kącka jest jurorką nagrody literackiej Gdynia dzień dobry witam panią to bardzo serdecznie się w roli czytelniczki przede wszystkim, ale też trochę Rozwiń » pisarki to owszem, no to jakoś łączy ze sobą tak tak tak to się nie dały 1 bez drugiego realizować w dłoni swej trzymam pięknie wydaną przez wydawnictwo Austeria książkę autorstwa pani dr Elizy końskiej książkę zatytułowaną idiomy eseje przed programem dzisiejszym podzieliłem się z panią doktor taką moją myślą uczuciem wrażeniem, że już właściwie na trzeciej stronie tej książki mam wrażenie, że najpierw chyba musiałby mieć niższy co najmniej doktora najlepiej habilitację zrobić, żeby jeszcze bardziej wgryza się z tak bardzo erudycyjne erudycja po prostu tryska wiedza i tylko i też jakaś taka miłość do literatury cha to mam nadzieję, że tę miłość, że tę miłość widać zresztą starałam się mocno mocno mocno jakoś wyprowadzić we wstępie do tej książki, a Anne w tym wstępie nieprzypadkowo, bo ta książka też nazywanie przypadkowo idiom to pewnie do tego jakoś będziemy we wstępie powołuje się na na Lema konkretnie terminu sali to jest bardzo ważna bardzo ważna metafora, które w pewnym momencie Kitty kiedy, kiedy wróciłem do tego opowiadania wróciła ponad rok temu kosz wyjaśniła mi co ja tak naprawdę robię metafora nasłuchiwanie, a z nas słuchaniem głosów, ale głosów oburzonych głosów, które mają taką bardzo cienką transmisję, bo taki też tak się czuje w stosunku do tych głosów z przeszłości, które próbuje w tym swoim pisaniu pisaniu ewakuować wychwytywać wyprowadzać oczywiście mamy wszystkie teksty mamy tych wszystkich Gombrowicz ów twórców itd. można o nich pisać bardzo higieniczne portrety, które są poznawczą błahy można z tym robić to co się chce wielu już w tym momencie uważało, że nie ma sensu mojej perspektywy czy jakoś coś co było dla mnie pożywnej i w czasie studiów później i teraz pisarską jest to właśnie skonfrontowanie się z tym osobowościami to też własna próba wyciągnięcia z tekstu wraz z jakiejś formy kontaktu nie mówię tutaj tam przy prze nie wiem nos, że ma sens artystyczny literalne z tymi pisarzami jest coś na kształt takiego stada uderzy w krótką prosiaka próba wejścia uzmysłowi sobie własnego badania i potraktowanie wszystkich jako przypadków indywidualnych przypadków jest źle nawet powiedziane indywidualnych głosów tak jest to zbiór wyjątków, że tak powiem ja sobie tę literaturę w ten sposób przedstawia i od nich ci z takim projekcie poznawczą czytelniczych, żeby usłyszeć wychwycić te transmisje stanąć jeszcze gdzieś na przecięciu tych tych tych zaburzonych, a przeznaczenie pamiętania przez nasze wszystkie te na nosy nie wiem różnych problemów, przez który myśli jesteśmy w stanie w tym momencie przewidzieć jeszcze do tej literatury dotrzeć, a mimo wszystko staram się staram się jakąś jakość transmisji złapać oczywiście przekazać na swoją miarę tak jak ja potrafię zrozumieć i to wszystko pani doktor jest naukowo udowodnione, że przynajmniej w przypadku Witkacego już tłumacze, a w zeszłym tygodniu ukazał się taki artykuł, który jest informacją o artykule angielskojęzycznym tytuł artykułu, dlaczego kobiety lubią odmieńców dziwaków naukowcy szukali odpowiedzi w akwarium i okazało się, że badali kubiki no to wszystko się do ich choroby w końcu sprowadzi powitają wtedy Witkacy to doskonale pasuje tak tak tak tak by były to, żeby było zapewni to owszem, natomiast natomiast co do naukowych udowodnienie pił świadomi mam, broniąc tej dramatycznej ości przy czym idiom to w tym momencie nie są to wyrażenie nie przetłumaczono bardziej chodzi o taki nazwijmy to sobie osobowości tu wokół, których trzeba za każdym razem krążyć autonomicznie głową kompromis z kimś innym niż Witkacy tutaj Szulc też abstrahować od naszego ogólnego szacunku dla tych postaci, które skądinąd wtedy, kiedy żyły tegoż uszanowania nie miały takiej skali bardzo często także właśnie heros miały dopiero post factum mamy tak zupełnie inny ogląd, a ich twórczej aktywności natomiast w ogóle ich osobowości tak dalej tak dalej natomiast Apropos naukowego udowodnienia sobie uświadamiam, że działa na absolutnie odwrotem algorytmie do tego przeważnie działa się naukowo w tej chwili mówią humanisty co oczywiście, bo przecież nie będę się zostawia się biotechnologią dat natomiast, że w humanistyce mnóstwo jest takich ogólnych generalnych ustawił jednak mnóstwo Anne określonych nie wiem jak wiemy to ja się tym jakość zajmuje niekoniecznie wszyscy państwo mają mają to w jakimś tam poszanowaniu, ale jakiś różnych paradygmatów metodologię Cetera et Cetera to są wszystko jednak ogólne klisze realizm pozytywizm itd. możemy sobie w nich grzebać możemy zmieniać możemy sobie odmieniać wszyscy już różnie mnie interesują jednak te przypadki indywidualne jeśli ja sobie pisze taki portret literacki, który jest nie jest naukowy stylu uprawiania tego co nie znaczy, że do NIK Otóż nie czyta mam nadzieję, że to trochę fit 3 tam w rezultacie prawo żądania za dużo pani tych odłożonych, który jest w sumie bardzo tuszu i tak są wyłącznie destylaty z tego co ostatecznie wyciągnęłam, żeby pisać o Schulzu czy czyta czyta bardzo dużo zanim, zanim zacznie a, ale wyciągam sobie jednak ten rys indywidualny tak jak ja jest w stanie sobie wyciągnąć bardziej w niego wierzy w sensie ogólnej, a na sensie ogólnej takich na uwagi poznawczej sensu niż w PiS-ie metodologiczne pana to jest najlepsza kreacja no i w jakim stopniu oczywiście zawsze, że zawsze jest, ponieważ jeśli mówiłam o tym przypuszczeniu przez siebie tych wszystkich głosów transmisję na terenie przepuszcza przez neutralne sito, a nie są kreacje na poziomie źródeł, chociaż staram się czasami niektórych rzeczy domyślać, ale domyśleć się też bez przesady jakoś to bardziej jest to myślenie się w takich, a tak jak wspominałam wspomina mam tutaj we wstępie do idiomu próbuje sobie decydować coś co by było taką Gombrowicz wartością Gombrowicza Schulza wartością Schulza i to myślenie polega w bardzo dziewiętnastowieczna perspektywa na tym, że człowiek próbuje przedstawić jak oni mogli myśleć co oni mogliby sobie przeczuć tak dalej jeśli się obcuje z żywą osobowość, a ja po opuszczam studiować polonistykę tak żeby, żeby się dobić do tych osobowości nie o to, żeby jakoś studia zaliczyć jako nazwijmy to sobie zestaw tekstów na płuca, a zawsze chciał sobie Perform reformować jakąś scenę dialogu z nimi, a próbować sobie coś takiego zrobić, a i ci, którzy mnie szczególnie interesowali to byli ci, którzy nie przyciągali dialogową mógł mnie irytować, ale ci, których chciałam sobie przedstawić w 2 sposobie rozumowania zrekonstruować sobie sposób rozumowania ich sposób ich wrażliwość nie tylko czytelniczą po prostu poznawczą stąd właśnie są tak różni ludzie tutaj jak Porsche z Izą tak, którzy są w pewnym sensie parą, a ten antynomii liczną i wiele innych takich par anteną licznych, więc to nie jest 1 typ pisarza w tej książce, a teraz to wszystko są ludzie, których ja, których i, którzy nie na tyle zaintrygował, że musiałam pół swojemu sobie napisać zrozumieć przypomina mi się film o północy w Paryżu z no to blisko jesteśmy w tym klimacie opowieści o tym co trzeba prawda przeczucie zrozumieć to prawda no ale wśród tych postaci jest także Olga Tokarczuk tak nic prostszego nie ma niż po prostu podejść po panią go w czasie z panią zaprzyjaźnić chcę wiedzieć, jaka pani jest nie muszę teraz o tym myśleć czytać analizować, żeby było zabawniej nie da się kogoś zapytać o jego ścieżkę jego idiom da się zapytać go jego ścieżka biograficzny to nowe jak pani widzi swoją twórczość myśmy właśnie interesowało to co ja jestem w stanie jeśli chodzi o jej dorobek przy czym ten tekst umieściłam nieprzypadkowo, bo to jest książka trójdzielne i te ten trójpodział akurat ma jakiś mojej perspektywy może może wygląda hermetycznie, ale mojej perspektywy marki sens mianowicie tutaj to jest ten tekst to Tokarczuk i mieści się w dziale rewizję i chodzi najzwyczajniej w świecie o przyjrzenie się nie tyle właśnie nawet o ukrywanie się w osobowość twórczą bardziej przyjrzenie się temu, czego ona jest zrobione z jakich nie tylko lektury, bo to nie jest tylko taki archiwalne podejście archiwalną czytelnicze na zasadzie, że końca sobie nie wiem siedzi sobie spisuje myśli co mogła wtedy przeczytać Tokarczuk, czego nie wzięła rynki to nie tylko do tego sprowadza to się sprowadza do zrekonstruowania sobie mniej więcej jej takich punktów ciążenia punktów ciążenia wyobraźni pisarski tego, jakie wątki są dla niej istotne, jakie typy problemów powrócimy do naszej rozmowy po informacjach Radia TOK FM te już za kilka minut o godzinie 1020 państwa moim gościem jest pani dr Eliza Kącka jurorka nagrody literackiej Gdynia pisarka literaturoznawczyni z Instytutu literatury polskiej wydziału polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego rozmawiamy o książce pani doktor zatytułowanej idiomy eseje książka ukazała się nakładem wydawnictwa Austeria wracamy po informacjach studia pani dr Eliza Kącka jurorka nagrody literackiej Gdynia pisarka i literaturoznawczyni rozmawiamy o książce najnowszej chyba, chociaż nie wiem między czasie może pani za 3 inne wydała bowiem, że pani no najnowszej najnowszej ostatnio ostatnio opublikowała czy raczej nie tyle publikowała co opracowywała współ opracowywała tam wstęp do rzeczywistości komponowanej bracia Aidy nota to były też jakimś tam stopniu esej o tym ona z kolei jest na czym polega to pisani to tak się bałem to czytać to czy innych dziękuję bardzo, uwielbiam twórczość pani profesor, ale bałem się, że to, że mężczyzna nie wyklucza nawet zakłócania zadania absolutnie nie przestraszą się co nie żyć dziękuję pani i dyplomy eseje książka pani dr Elizy Kącki wydana przez wydawnictwo Austeria o tym rozmawiamy i ten trójpodział, w którym pani doktor wspominała to odsłony fraktale rewizję tak właśnie tak tak to jedno odsłony odsłony to są w gruncie rzeczy próby dania innego innego portretu może innego profilu twórczego tak bym powiedziała takiego muzyką własnego podejścia do Gombrowicz od strony takich dominant jego myślenia jego obsesji jego stylu funkcjonowania, które swoje perspektywy są szczególnie sugestywne przypomniał sobie stawiam w tych odsłonach to oczywiście to jest komponowane post factum, bo teksty były pisane autonomicznie, a te 3 części są skomponowane w tym momencie, kiedy zaczął nad nimi spór nie czytują się zastanawiać, ale nie w tych odsłonach dominuje właśnie ten wątek wątek takiego własnego profilu danego autora, w którym jednocześnie był jakoś jakoś nie wiem obiekty wizowe by się obiektywizm robić, choć ich malutki odkrycie zawsze próbuje wprowadzić tam coś takiego co potem w różnych rozmowach Witkacy loga Misiu są nogami nie powiem, że mają z tym środowiskiem gotowym, bo trochę zabawne ale, ale ze wszystkimi rozmawiam to naprawdę jest rzeczywiście z tym autorem związany od wielu lat i próbuje zrobić zrobić już jest wyższą stawką w grze co z paroma osobami w kraju przeważnie 23, żeby chcą czymś zaskoczyć jak chociażby 1 aspektem poznawczym wskazaniem na coś na konwergencję lektura myślenie, a udało się w przypadku legalnego udało się, a w przypadku gdyby Gombrowicz też udało całe szczęście i Schulza też, a te wody 3 trzymały triumfy zakończ nie w przypadku onkolodzy nienawidzę tak szkodliwe działanie to co się dzieje nie bardzo bardzo bardzo bardzo sympatycznie tutaj to były bardzo miłe reakcje z Witkacym może były takie kontrowersje na temat skrócenia jeśli chodzi o kolejne ciało to traktory to są na dobrą sprawę próby wiercenia się takich ludzi, którzy mówiąc mówiąc mówiąc mówiąc z to co komu, używając znanej Formuły znanej Formuły to są tacy, którzy myślą o 1 myśl nie na tej zasadzie, że permanentnie powtarzają tylko ludzie, którzy którzy, w których strukturach myślenia sposobach w ogóle porządkowanie sobie rzeczywistości lektury wszystkiego jest taki 1 taki są bardzo takie sugestywne sugestywne ruchy tak powiem sugestywne całuski sugestywne sposoby myślenia i jakbym ich nie trwała czy bym ignorowała przy problemie społecznym czy wynik trwa przy problemie literackim czy przy czym innym rozpoznał, że to jest styl i temperatura myślenia są tak rozpoznał, że to jest temperatura myślenia, jakiego jeszcze innego pisarza, więc fraktale to zresztą zgodnie ze strukturą Fraktal Czyżby to powiedzieć nie dojdzie do jakiejś definicji, bo za każdym razem takim poziomie by się tego nie rozbierał mamy powtórkę jakiś struktur natomiast natomiast ostatecznie rewizję to są jakieś takie moje próby nie tyle demontażu, bo to nie jest rewizja w sensie agresywnym tylko przyjrzenia się temu jak to jest pytanie o to jak odnowić pewne rzeczy jak krytycznie się przyjrzeć tu właśnie chociażby wzmiankowane teksty Tokarczuk na zasadzie sprawdzam z czego to z jakich inspiracji jakich sposobów rozumowania to ta twórczość zrobią przyglądam się krytycznie krytycznie weryfikuje to wystarczy ten styl Namysł zadanie trudne, bo trudno jest przecież oddzielić człowieka jego twórczości na podstawie tego fragmentu Oldze Tokarczuk tam ani pomiędzy wierszami wspomina o tym Żołądź przywróciła wyciągnęła słowo czułość no oczywiście przywróciła też jednocześnie, bo jego skoro wcześniej w kulturze jasne i pomyślę sobie, że tak tak czuły zaczęła żyć kursować właśnie za pośrednictwem Olgi Tokarczuk właśnie za pośrednictwem nagrody Nobla jednak zastaw podlega tam były stał się wszystkim stała się takim polskim hygge tak, bo ta fascynacja hygge, czyli różnymi innymi z PiS-u itd. nagle nie byliśmy musi ich gest nabyliśmy czułości to wszystko z czułością każdy jest czuły każe tę czułość zdefiniował tak jak to pasuje teraz jak od tej twórczości, gdzie człowieka, dlaczego człowiek miały być ciekawszy niż jego twórczość i czy się nie byłyby to są to są bardziej skomplikowane kompleksy w gruncie rzeczy to, a inny obiekt, jakby miała się tutaj zastanawiać literaturoznawca tobym się zaczęła prawa wystawiać różnymi kwestiami w jakim sensie oddzielamy w jakim sensie nie udzielamy, jakie są wokół tego kontrowersji jeszcze Starem tutaj wyłapać coś takiego co tak naprawdę póki co prawda nie są ani jedno ani drugim mam wrażenie ani po prostu zestawem tekstów ani nie jest po prostu biografią ja działam gdzieś pomiędzy chciałam na jakiś takim na poziomie persony twórczej, która w, której z 1 strony mam to wszystko co napisze, ale to pisanie nie odrywali od sposobu rozumowania, a ja nie przypadkowo w tekście, w którym się pojawia ten trop czułości ten tekst tytułową wczuć w UE, bo uczucie jest czymś innym niż czułość czucie jest takim sposobem, a przy tak taką operacją, w której do krawca przede wszystkim chcemy rozbić, a w, której my próbujemy sobie rekonstruować trochę konstruować też ale, ale też rekonstruować i jakoś przyjrzeć się temu właśnie jak działa ta autonomiczna osobowość twórcza umysłowość, która jednocześnie jest tekstem też tekstów nie wyrzucamy je tutaj nie działa napęd jak, więc panowie nie są to teksty biograficzne też do elementy biografii się pojawiają, ale one są na przekroczyć one są na takim przeproście i dane są dla mnie właśnie danymi istotnymi, ponieważ obcuje z tą osobowością twórczą właśnie także uiścić tam czysto to słowo, którego użyłem persona literacka inni mówili o stylu i wreszcie mówili o tym John twórczy właśnie na rozwijanie mówiąc potocznie tego idiomu jest na dobrą sprawę z chodzeniem od każdej z tych stron naraz, a w różnej proporcji i to są już poszukiwania zakończone już pani ma spokój z Witkacym z Gombrowiczem nie to znaczy, jaka jest nie zamknęła pani Katarzyny czytam to nie tylko nie są to po to, zakończone rzeczy ale, ale w mojej głowie powstają kolejne państwo jeszcze dłużnikiem co najmniej, a on no jest jakimś tam w prospekcie krótkim tekstu Netsu, a napoczęte został tekstu lenie, a jest my nie wiemy jest Chin, a Henger to jest jeszcze nie zupełnie inna konstelacja, ale też niepokoi, więc nie tylko nie zamknęła rachunków nie ze wszystkimi tutaj natomiast akurat ci, o których przed chwilą było jeszcze mnie jeszcze się ruch wrócimy do nich już abstrahuję od tego, że ja też bardziej nieco naukowości tak mogę powiedzieć pisałam pisałam też o Schulzu parokrotnie także to nieskończona ścieżka Absolut ani Leś mianem ani z Schulzem nasz pan też będzie jeszcze autonomiczne o nim tekst, który będzie chyba powstawał dość podobnym stylu zobaczymy w każdym razie nie ja nie zakopała jeszcze tych kwestii w Osiu chyba nawet nowa książka ukazała to chłodnie na słowo rozpoznał raz niech nie pan wniosku, a po angielsku oka to rzeczywiście taka to jeszcze z tym imieniem miała mniej do czynienia to tylko potrzeba na dziś takich powiedzmy powiedzmy portalach informacyjnych, ale jeszcze nie miałem z tym do czynienia, ale w takim razie skoncentrujmy się nawet kacem albo skoncentruje się posłowie mówić kacem do tego, że popiera, dlatego że ukazał się dość niekonsekwentne przy użytego słowa film, w którym Witkacy się pojawia, a chodzi chodzi panu ten zakopiańskich tak niestety no tak tak, ale to wiemy to jest po prostu taka konwencja, w której jak naturalna wizja, która się natomiast przyznam, że jako podatkowi Witkacym imponował bardzo fascynowała się Witkacym zupełnie pewnie nie rozumiem, dlaczego w i fascynację powróciły albo te emocje powróciły za tą sprawą właśnie pani rozważanie poszukiwań no jeszcze próbowałem zastanowić i było jasne, że takie pisanie pisanie takiego tekstu, a jest trochę próbą zrozumienia siłą rzeczy też biografii w małych małych strzałach takich krótkich strzałach tam jest genialne dziecko prawda i ten cały proces wychowawczy nie też Zakopane bardzo interesowało, ale to już jest to oddzielny wątek czy Zakopane jako, o czym bardzo wielu z nas nie wie Kuźnia Anny próba zmontowania nowego Polaka wychowania czy hodowli geniuszy prawda, a projekt społeczną społeczną może taki swoisty społeczny intelektualny nie po prostu uzdrowisko tak, które zresztą uzdrowiskiem było bardzo słaby, a natomiast natomiast to się nieprzypadkowo nazywa podwieczorek strukturami Annę ten tekst te w moim autorskim wydaniu czy taka próba zrozumienia tego w jaki sposób w swoich tekstach, ale nie tylko wobec tej tajemnicy metafizycznej funkcjonuje Witkacy połączenia tego z jego osobowością połączenia jego z tym miejscem w literaturze, które było z 1 strony miejsce prowokowania, o czym tutaj staram się pisać, ale my to bardzo dobrze wiemy oczywiście takiego takim prowokowania takie jak trafiona nie wiem no, a w Polsce z w mur na zasadzie multiplikacji Ania fotografii wywalono jęzorem już w tym momencie o tym nie piszemy, ponieważ to całe prowokowanie cała szarpanina Witkacego, które mnie zawsze fascynowała literacką biograficzne jednocześnie one podszyta takimi intuicja wilkami, których starałam się tutaj pisać intuicja mi lękami, które oczywiście z 1 strony znam, a z drugiej jak się zaczyna w tym szperać to już to nie jest takie proste algorytmy na zasadzie, że trzeba się było prawda w pewnym momencie, a w pewnym momencie się po prostu załamać tak pod wpływem wszystkich możliwych katastroficznych wizji, jakie się miało w głowie, więc staram się tę dziwność Witkacego i jakoś jakoś rozmontować jakoś się przejrzeć do ostatniego akordu, a w, którym pisze mam na rozliczenia żyletki no niestety tak co jest dramatycznym obrazem wiem, ale absolutnie, ale przede wszystkim chodzi o tę dziwność, którą sam reformował sam stanowi o jedno osobowy eksperyment wykonywany na sobie samym absolutnie bezlitośnie przy okazji oczywiście tortury wszystkie możliwe strony społecznej powrócimy do naszej rozmowy po informacjach informacje o dziesiątej 40 pani dr Eliza Kącka z państwa moim gościa to ani dr Eliza Kącka pisarka literaturoznawczyni i Instytut literatury polskiej wydział polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego pani doktor jest jurorką nagrody literackiej Gdynia poznałam w książce idiomy eseje autorstwa pani doktor książka ukazała się nakładem wydawnictwa Austeria i skoro książka rozmawiamy wspomniał nowej książce to będą też książka będzie mi na bali ta zatytułowana Bruno Schulza artysty MR GT ten tak też chęć, jakiego w historii szukała 11kwietnia także jak wiemy o jej istnieniu, ale jesteśmy jej nie dorwali się już naprawdę ciekawa, ale to motyw na inną rozmowę książkę mogą mieć tu idiomy, ale dodała pani, a może wydawca, ale na każdej pani na to zgodziła podtytuł eseje, czyli esej jest formą dla pani ważną tak to jest jeśli tylko jakoś tłumaczy też występie trochę na kontrze do funkcjonowania akademickiego, a trochę własnego trochę nie tylko natomiast podstawową sprawą jest to, o czym czy esej może być o nie, oceniając tego jak człowiekowi wychodzi oczywiście się przymierzamy zresztą eseje to prąd, więc możemy się przymierzać natomiast nie chodzi tylko ładną ość formy chodzi o styl postępowania poznawczego Sejm o to co tak naprawdę stawku Sejm ja sobie uświadomiłam kiedy, kiedy się już tu długo po tym, kiedy dałam tytuł idiomu idziemy właśnie co ma zaznaczyć, że za każdym razem podchodzimy indywidualnie do idiomu twórczego właśnie to nie jest cięte szablonu, a nie tylko cięte szablonu badawczego lub po prostu nie jest cięte z szablonu na tej zasadzie, że ja szukam między tymi ludźmi na siłę różnych powinowactwo wcale tylko biorę się za każdym razem oczywiście no tak jak sądzi pani znajduje świetnie natomiast podchodzą za każdym razem jednak indywidualnie to w tym sensie, a jestem trochę pata fizyk to jest dyscyplina naukowo wyjątków ani od reguł prawda więc, ale to trochę żart a bo bez przesady może natomiast natomiast coś tutaj jest istotne SN esej przede wszystkim stawia problem on stawia zresztą to właśnie wróciłam wróciłam już w myśleniu tego tytułu my z uświadomiłam sobie, że gdzieś tam w czasach studenckich napisałem tekst bólu Bolesławie Miedzińskim, którego bardzo obchodziło to w jaki sposób funkcjonuje się w eseju i nazywam też też właśnie rzeczy też też go też używam słowa idiomy, a i cytowałam to właśnie tę opinię opinię Micińskiego eseju, kiedy osobie pisze, że są właśnie nie rozwiązuje problemów, ale jest stawia i że stawką stoją jest właśnie znaleźć ten ten idiom to coś właśnie bardzo indywidualnego nie nie rozwiązać tej kwestii, ale sugestywny sposób ją wyświetlić, że tak, jakby myślenie przełożyć na tonację muzyczną tak jak wygrać tych ludzi tak nadal tak, jakbyśmy mieli partytury do zrobienia krótko mówiąc to nie musi być domknięte nie musi być konkluzji na poziomie naukowym i naukowo przedstawienie problemów filozof np. prowadzi ku czemuś zupełnie innemu my właśnie Niciński, który cofnął się z akademickiego uprawianie filozofii moje akademickiego nieprzypadkowo tutaj też bracia też próbował analizować pod analogiczne kątem takiego ruchu, kiedy się trochę urywane Akademii łańcucha i próbujemy zaatakować czasami te same problemy, ale atakować całym sobą, żeby zrozumieć zupełnie inaczej i właśnie esej eseisty jego stawianiem problemów jako SI jako działanie poznawczej jest czymś takim dla mnie szalenie istotnym i on nie musi być ładni budki nie chcę by absolutnie nie postrzega esejów jako właśnie takich tekstów piękną Tuchowski ich, w których ma być jakieś nie wiem uroki krajobrazu mają być chociażby albo najlepiej morze Śródziemne mogą być nie muszą być esej może być szorty ostry krytyczny trudne w odbiorze esej natomiast ma być, jakim sposobem procedowania intelektualna Kluz jeszcze to co, o czym powiedziałam, że w związku z tym metaforą Terminus, a działa używam takiego takiego słowa w nie apokalipsy tylko na Kalisz z, a na koalicji z taki projekt, którym którymi się zapomniało, kiedy użyłam tego słowa, żeby było zabawniej potem wrócił do mnie Lisa, a wywodząc cywilizację zresztą angielską Atlantydy, a używający tej metafory Atlantydy mówi o tym wyraźnie, że naszą robotą jest tak naprawdę krążenie po zatartych śladach odszyfrowanie przekazów, które w kulturze się zacierają i ten projekt stylistyczny, który sobie próbuje robić to jest wobec poczucia trzeci autorzy jakość są czytanie, ale jednocześnie, że my tracimy życie istnieje, że w tej chwili jesteśmy szóstą walki szyki epoce zacierania śladów jednak tak czy życia takimi wieloma nie wiem nazwijmy to sobie bieżącymi uczuciami problemami jakimś ogólnym przytłoczeni zmęczeniem poznawczym, że my mamy gdzieś już te więzi te nici tak one są coraz słabsza i że muszą musi być taka zły to powiedzieć wolę łapania techniczne Wola 3 rozdania tych ocierających się przekazów i w tym sensie ten projekt właśnie ku temu ma zmniejszyć czy apokalipsa jako zmierzanie ku końcowi upadkowi ostatecznemu końcowi ona Kali natomiast jak odkrywanie poszukiwanie wyciąganie tych nitek w rezultacie tak, bo to niby jest od zacierania, ale tak naprawdę, jakby to zwrot na wzrost potraktować to tak naprawdę to jest jakby to wystawianie jeszcze Sułek i przyczółków, które jeszcze będą tam powiedzmy nasłuchiwać co tam było co tam było, jakie były projekty kultury tego czasu tak co tam można było zrekonstruować no i w tym sensie chodzi o takim stanie na posterunku właśnie zasad jedno uważam, że są tutaj jest konieczny czy jesteśmy z nim do rzeczy nawet czy się spotykamy, ale są jako projekt poznawczej koniec zagląda pani jakiś mrok mroczne odmęty swojej duszy, a czasem też ja zresztą jestem oczywiście specjalistą od takich rzeczy, ale to już może paść w tych projektach prozatorskich jeśli ktoś pisze, a pisze lekko może psuć realizujące rzeczy rzeczy, żywiąc się oniryczny miejsce innymi projekcjami, a Annę opisuje różne nie powiem pan filozoficzne bądź para filozoficzne bajeczki, które są zdecydowanie niewesołe jednocześnie, a posługuje się żywiołem wszelkiej możliwej takich nie normatywną ości, ale nie tyle seksualnej co co nazwijmy to sobie dom mentalnej myślowej tak no to to jest skłonny do takich rzeczy to czy zresztą idealne podłoże to właśnie takiego opisania takiego tekstu tekst Witkiewicz i może dodam jeszcze, że sny też pojawiają w tej książce i tak konfitur jest się w ostatni etap w zwykle, kiedy rozmawiamy o książce to gdzie następuje taki moment, aby nie wiem przeczytać fragment książki i albo by zapytać autorki autora to co pani miała myśli, pisząc to, ale ta książka jest właśnie się już jako liczbę wad wszyscy przestraszyłam się, że teraz siedzieć suk, czyli proszę nie ma, dlatego że myśląc o tej książce też myśląc o tym, jaki fragment braci, a potem doszedł do wniosku czy wybrać po pomyślę sobie trochę tak jak i jest to świeci słońce jest piękny dzień jesteśmy na nad rzeką tak narzeka sobie pięknie płynie stoimy na piasku i może dziś tam Tatarek oddali w każdy sobie potrafi obrazić na trasę mówi słuchaj powiedz powiedz powiedz jak to jak to jest w tej wodzie jak to jest mieć też, że kino mogę powiedzieć, jakie stale tutaj, ale właśnie sam trzeba wejść do rzeki docenta może być orzekana gros wywalczyć to tak takim wrażenie trochę tak pani książkę że, że właściwie o rozmawiamy wokół tej książki już samej książce no to są eseje o postaciach dla pani ważne interesujących prac Sejmu donosi, że się nie da go w ten sposób to jest stresie streszczać by nie nie wypada też wyciąć fragment będzie zupełnie tak niewłaściwe zgadza się, że wszystko czystej rzeki tylko zaskakuje mama mówiła, że trzeba się trochę na czystą wodą, żeby tak nie było szukanie zwierzę to data się oznaczałoby teraz, więc zawód ten może co najmniej doktorat z literatury, żeby w, którym muszą termicznego mam nadzieję, że nie jest, zwłaszcza że te teksty miały swoje różne próby różnych przecież spotkanie, bo przecież były publikowane w tygodniku powszechnym, a z różnymi reakcjami Czytelników rozmawiało mailowo i nie tylko, a wiem, że oczywiście one miały też różne bardzo ze Żnina najwcześniej interes najpóźniejszy teraz tak ostatnio publikowanych tu się nie znalazło się znajdzie się w innej z innej okazji nie chyba zależy rzeczywiście tuż po słów posłużę się to jeśli dobrze zapamiętałam ją nawet sobie i nie wypisałam formułą bracia, która też pisała opisała eseju siano rozprawę to taką stawką jest trochę to, żeby każdy z nas, kto wchodzi wchodzi w konfrontację z takim myśleniem eseistycznej my go niekoniecznie moim oczywiście, żeby miał poczucie, że musi jakoś wykaraskać jakieś intelektualne pułapki nie w tym sensie, że ja zostawiam na czytelnika, że on się zmęczył mnie tylko, że te zagadnienia, które musimy współ myśleć one mają się wyświetlać w trakcie lektury i każdy, kto ma inne wyobrażenia na temat tego twórcy ma swojego kompromis cie jak myślę ma swojego Schulza ma fałszem polską właśnie tu Szymborskiej niema akurat może będzie kiedyś, a do musi musi się musi się skonfrontować to moja Szymborska tutaj kapitalnym prawem robienia Sejm jest właśnie to, że ja nie musiał się zastanawiać czy ja robię wyciąg całego stanu badań tylko ja mam stan badań jakoś tam z tyłu głowy wiem co ludzie robili z tym autorem, bo uważam, że niestety muszę powiedzieć, ale potem odpuszczam które, konstruując już swoją swoją wizję tego co na to powiedzenia i czy się z tym zgadzamy czy nie jak się ktoś ze mną produktywnie zgadza to Super czy to to jest to bardzo dobrze no tak także być może ta książka może być inspiracją dla państwa, żeby wrócić na studia, że ja mam nadzieje przecież sami dobrze grającej chcę, żeby wrócić to do myślenia o różnych autor myślenia my nie mamy my mamy czy ja bardzo się boje i to to nie jest oczywiście nie chcę tutaj dziś, a tekstów krzyż jakoś nie wiem z staruszkę za przyszły epoki wygłaszać, ale naprawdę mam poczucie, że teraz mamy taki moment, w którym trzeba jednocześnie jednocześnie nasłuchiwać tych ocierających się głosów ja wiem przeto wygląda archaiczny projekt ja wiem, że ja z tymi swoimi portretami literackimi wypadam na przepraszam przesunięto kilkadziesiąt lat nie wiadomo, gdzie stojąca nie próbuje być ani nowoczesna ani nowoczesna założenia ten projekt w jakimś sensie jest archaiczne, a ja mam pełną świadomość to nie jest tak, że jestem taka człowieku piątka myślę sobie nie teraz pisze inna rzecz, ale nie nie absolutnie teraz wszyscy piszą Schulza a gdzie ta w żadnym razie tylko ja mam poczucie, że trzeba te przyczółki ustawić po prostu znaczy, że trzeba dbać jednocześnie transmisję tych tekstów, które dla nas ważna i że z tymi osobowościami i to naprawdę umożliwia literaturę jak wolne często rozmawiać z tymi osobowościami jako wyłącznie dostępnymi tekstowo np. większość tych ludzi zdecydowanie dostępnymi tylko wyłącznie przez, która nie z wieloma ludźmi, którzy otaczają wolę ja wolę być ich towarzystwie i to jest też niestety ta książka w tym sensie manifestem tej chęć powiedziała pani dr Eliza Kącka pisarka literaturoznawczyni i jurorka nagrody literackiej Gdynia Instytut literatury polskiej wydział polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego książka idiomy eseje ukazało się nakładem wydawnictwa Austeria bardzo bardzo dziękuję też dziękuję rozmowę i informacje Szanowni Państwo już za kilka minut o godzinie jedenastej, a po informacjach wracamy do programu off czarek Zwiń «

PODCASTY AUDYCJI: OFF CZAREK

Więcej podcastów tej audycji

REKLAMA

POSŁUCHAJ RÓWNIEŻ

REKLAMA

DOSTĘP PREMIUM

TOK FM Premium 40% taniej. Radio TOK FM bez reklam, podcasty z audycji i podcasty tylko dla Subskrybentów.

KUP TERAZ

SERWIS INFORMACYJNY

REKLAMA
REKLAMA
REKLAMA