Bez gorsetu. Camille Claudel i polskie rzeźbiarki XIX wieku

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

Rozwiń » Dzień dobry przed mikrofonem Marta, perchoć Burzyńska gością kultury osobistej jest dzisiaj dr Ewa zębińska, kuratorka wystawy bez gorsetu, kami clodel i polskie rzeźbiarki dziewiętnastego wieku otwartej dopiero to, co w muzeum Narodowego w Warszawie i kuratorka zbiorów rzeźby muzeum Narodowego w Warszawie Witaj serdecznie dzień dobry pomysł na wystawy przyszedł ci, bo kamiklodeel czy, bo to lacertowicz Antonina Rożniatowska Jadwiga Milewska Natalia sterrnnowskich anddrioli Maria Gerson Dąbrowska Amelia Jadwiga łubińska czy, bo Felicja Modrzejewska?
Dzięki to wymienienie nazwisk. Dodałabym jeszcze kilka tych nazwisk, ale no właśnie to, ale jest dosyć istotne, dlatego że te nazwiska, które wymieniłaś, to są rzeźbiarki, których twórczość możemy zobaczyć w muzeum Narodowym w Warszawie udało się odnaleźć ich pracę w niektórych wypadkach udało się odnaleźć tylko 1 pracę. Np. mamy Felicji modrzewiewskiej, tylko 1 rzeźbę i to jest przepiękny portret przewodnika Tatrzańskiego Szymona Tatara i historia dosyć trudna dzisiaj do zrozumienia, ponieważ Felicja Modrzejewska synowa tej Modrzejewskiej Helena Modrzejewskiej, żona Rudolfa Modrzejewskiego, słynnego inżyniera była zafascynowana rzeźbą rzeźbiarstwem, ale przestała rzeź być jak tylko wyszło za mąż. Mamy też tylko 1 rzeźbę Ewy kulikowskiej artystyki, której daty życia wciąż opatrujemy znakiem zapytania, bo nie udało się dotrzeć do właściwie żadnych dokumentów, które mogłyby potwierdzić jej daty urodzenia czy jej daty śmierci. Wiemy, że pod koniec lat siedemdziesiątych była bardzo aktywna w Kijowie w Odessie, jej mąż był inżynieremitektem architektury Dworcowej przemysłowej, a ona dekorowała te budynki m.in. jej rzeźba Archanioła Michała była na ratuszu w Kijowie zniszczona w 1919 roku zastąpiona czerwoną gwiazdą, ale dziś znamy tylko 1 jej pracę, chociaż wiemy, że ona pod koniec lat siedemdziesiątych prowadziła ogromne przedsiębiorstwo właśnie rzeźby dokracyjnej zatrudniała ponad 70 osób. Trochę już zdradziłam, jak myślałyśmy o tej wystawie, bo przygotowywałam tą wystawę wraz z koleżank koalicję oksowską, z którą badałyśmy i w Polsce i w Paryżu różnego rodzaju strzępki właściwie dokumentów, pozyskując informacji, by zbudować pełną narację o rzeźbiarkach, by dotrzeć do największe ilości ich prac i by zadbać o to by rzeźbiarki dziewiętnastowieczne polskie rzeźbiarki weszły do kanonu historii sztuki, bo jak myślimy dzisiaj o rzeźbie kobiece i dziewiętnastego wieku. To przede wszystkim myślimy o kamikrodel i stąd ta ikona rzeźbiarstwa kobiecego dziewiętnastego wieku nam się pojawia. I stąd też wystawa jest budowana wokół właśnie narracji kamiklo del i polskie rzeźbiarki te polskie rzeźbiarki, których nazwisk nie znamy, a które mam nadzieję, wystawa pokażę. Przypomni.
No właśnie nie znam, ja przyłapałam się niestety na tym, że z nazwisk polskich rzeźbiarek bohaterek wystawy znanem jest jedynie nazwisko Gerson, a tu ze względu też na Wojciecha Gersona malarza, którego obraz zresztą również jest na wystawie i nauczyciel artystów i artystek ojca Marii garson.
Dąbrowskiej tak ważne bardzo postać dla wielu artystek Wojciech Gerson, który założą szkołę rysunkową. I przy tej szkole nie w tej szkole podkreślam, ale przy tej szkole prowadził kursy dla kobiet. Tutaj dotykamy bardzo ważnej rzeczy, mianowicie edukacji kobiety do końca właściwie dziewiętnastego wieku nie miały możliwości kształcić się w państwowych Akademia sztuk pięknych dopiero 1800 dziewięćdziesiąty siódmy w Paryżu otwiera się koldy, bo za dla kobiet w Polsce ten proces odbywa się dopiero w dwudziestym wieku. W związku z tym mogły kształcić się tylko w prywatnych akademiach i tak właśnie było i w Warszawie i w Krakowie w Warszawie najważniejszą szkołą była właśnie szkoła Gersona, gdzie wcale nie można było się uczyć rzeźbiarstwa, ale jak państwo myślę, wiecie u podstaw rzeźby stoi rysunek w związku z tym ta pierwsza nauka rysunku była niezwykle istotna i rzeczywiście Wojciech Gerson, którego na wystawie pokazujemy przestrzeni, która, którą nazywamy mistrzowie możliwość nauki. No i tutaj zestawiam tą pracę Wojciecha Gersona akt kobiece z innym aktem kobiecą wykonanym przez rembert francuską rzeźbiarkę, która na wystawie jest prezentowana w akcie psyche psycha, która jest przedstawiona z ogarkiem i z lampą do oświetlenia ciała swojego kochanka Erosa, i która to w 1800 dziewięćdziesiątym szóstym roku dostała złoty medal na salonie paryskim i która to na co dzień prezentowana jest na ekspozycji stałej petiple. No i wielka radość dla nas, dlatego że udało się wypożyczyć tą rzeźbę właśnie na ekspozycję, by pokazać także i przypomnieć postać alenbert, która odegrała dla rzeźbiarstwa kobiecego ogromną rolę, bo to ona zaczęła drogę, aby kobietę miały dostęp do rzeźby, a więc tej dziedziny sztuki, która była priori męska i która była poniekąd niedostępna dla kobiet, ale.
Rudniej na pewno miały rzeźbiarki niż malarki prawda.
Bo to jest kwestia i dziedziny sztuki, która wiązała się jednak z pewnym wysiłkiem fizycznym brudem pyłem była uznawana za kompletnie nie kobiecą. Poza tym rzeźbiarcę potrzebna jest przestrzeń, potrzebny jest materiał do rzeźbienia, a nie często jest to dosyć duży wysiłek także finansowy i potrzebne są narzędzia, czasem jest to spektrum wręcz narzędzi, ogrom narzędzi, których trzeba użyć do stworzenia rzeźby. W związku z tym tych przeszkód rzeczywiście rzeźbiarki miały obiektywnie dużo więcej niż malarki.
Nam pokazujecie na wystawie, jakby 2 równoległe drogi, jakimi podążała właśnie kami klodeel i nasze polskie rzeźbiarki te drogi czasowo szły równolegle, ale się chyba różniły także na poziomie tego, co wolno było im, a co wolno było francuskiej artysty. Chodzi mi też o taką obyczajowość w sztuce.
To jest taka kwestia, która w dużej mierze odróżnia właśnie, co mogły co wolno było, ale też co chciały rzeźbić, bo większość dziewiętnastowiecznych polskich rzeźbiarek była 1 uwikłana w historię kraju. Mamy przykład haleny z kirmund, które po odbyciu studiów czy nauki właściwie w pracowniach prywatnych rzeźbiarzy i medalirów w Dreźnie w Wiedniu w Paryżu czy w Rzymie za uczestnictwo w powstaniu styczniowym została zesłana w głąb Rosji. I tam na zesłaniu tworzy taką niedużą przestrzeń pracowni rzeźbiarskiej, w której wykonuje dzieła trochę ku pokrzepieniu serc, ale także wpisujące się w historię. Mamy na wystawie jej chyba jedno z najsłynniejszych dzieł, mianowicie szachy polskie, w których rozgrywka prowadzona jest pomiędzy wojskami króla Jana Sobieskiego, a wojskami tureckimi, czyli tutaj przywołanie jest bitwy pod Wiedniem. Natomiast kirmuntowa w tych niewielkich figurach, bo one mają zaledwie 11 cm, ogromnie zadbała o detal o detal historyczno, studiując ikonografię także stroju i wykonując te szachy z taką właśnie myślą o przypomnieniu historii wspaniałym Polski Polki gdzieś tkwiły. W tej kwestii polityczno patriotycznej także religijnej, dlatego że miały na jako swój cel obrały też podniesienie estetyki naszej przestrzeni kościołów, podarowywały swoją twórczość swoje rzeźby do kościołów, by one po prostu piękniej wyglądały. W związku z tym trochę te pozytywistyczna myślenie i nastawienie o kraju. Natomiast skaami clo Dl jest kwestia zupełnie inna. To jest artystka, która dzięki lekcji odebranej u swojego mistrza Augusta rodena poszła przede wszystkim wyrażenie emocji w swoich przeżyć swoich odczuć. I to też jest artystka, które absolutnie sprzeciwiała się pewnej obyczajowości pewnym konwenansom narzuconym przez społeczeństwo i właściwie bezgranicznie oddała się w swojej pasji.
Na czym polegała największa trudność stworzenia tej wystawy sprowadzenie działkami klodeel pewnie było okupione no wieloma staraniami, ale myślę, że już zresztą o tym trochę powiedziała na początku, że miałaś pewnie trudność z pokazaniem o dziwo, prac polskich rzeźwiarek.
Tak tutaj moje poszukiwania Kamil lodl właściwie też znajomość z kilkoma instytucjami kuratorami instytucji francuskich, bo musimy też sobie uświadomić, że ta wystawa to jest pierwsza wystawa, a kamilloodel w Polsce nie mamy rzeźb tej artystki w zbiorach państwowych. W związku z tym musieliśmy pozyskać ze zbiorów zagranicznych i rzeczywiście rzeźby przyjechały do nas z muzeum rodena muzeum kamicloodel wnoszą się sen z muzeum płatje i z petipale to duża radość, że udało się też pozyskać ikoniczne prace kami cloodel, bo mamy i jej słynną pracę Waltz i przykucniętą i plotkarki i cudowną rzeźbę opuszczenie, która jest kolejną wersją jej pracy nad tematem nad dramatem indyjskim siakuntala. W związku z tym jest co oglądać jest co podziwiać, jest jest możliwość zmierzenia się z twórczością kamikloel, artystyki, którą właściwie większość z nas zna z cudownych kreacji filmowych Izabela Jani czy żulli tonoż. Natomiast z dotarciem do spuścizny do twórczości polskich rzeźbiarek rzeczywiście była to czasem kwestia takich dedyktywistycznych badań. Wiemy też, że na terenach dzisiejszej Ukrainy jeszcze więcej jest prac chociażby ameli Jadwigi łubińskiej, niesamowicie ciekawej art artystyki, która wyjechała ze swojego rodzinnego arystokratycznego domu do Florencji, tam założyła prywatną pracownię, gdzie pracowała w twardych materiałach, jak marmur, gdzie tworzyła portrety, gdzie tworzyła także rzeźbę religijną pod koniec życia wróciła do swojej rodzinnej miejscowości. I tam była aktywiską na rzecz eunitów i tam właściwie jest pamiętana jako ta wielka działaczka na rzecz unitów wcale niejako wielka rzeźbiarka.
Ostatnio wystawy muzeum Narodowym przyciągały tysiące zwiedzających kolejki wiły się aż do bramy wejściowej. Czy myśli, że kolejna wystawa sfkusowana na kobietach pierwsza działkami ikloel, to podkreślmy, ale tych kobietach wyjmowanych z niepamięci może przyciągnąć rzesze tych, którzy chcą się dowiedzieć, co przykrywają te białe? Plamy.
Mam tego nadzieję, mam taką nadzieję, bo to też jest pierwsza wystawa, która pokazuje to pionierskie pokolenie polskich rzeźbiarek. I myślę, że warto przyjrzeć się ich twórczości, warto też przyjrzeć się ich biografiom. No i tutaj myślę, że wielka graka, jaką jest twórczość kmikloelu.
Wystawa bez gorsy ETO kemklodeli polskiej rzeźbiarki dziewiętnastego wieku w muzeum Narodowym w Warszawie do 10 września. Kuratorka wystawy, do któregoa ziębińska była gościom kultury osobistej bardzo ci.
Dziękuję. Dziękuję.
Dziękuję Tomaszowi kopce za pomoc w przygotowaniu programu czas na informacje, a potem popołudnia i Anna Piekut. Zwiń «

Bez gorsetu. Camille Claudel i polskie rzeźbiarki XIX wieku

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

PODCASTY AUDYCJI: KULTURA OSOBISTA

POSŁUCHAJ RÓWNIEŻ

DOSTĘP PREMIUM

SERWIS INFORMACYJNY

Wydanie z godziny 02:00

Najnowsze Podcasty

Jaki plan na rozszerzenie UE mają Paryż i Berlin? [raport]?

85 lat temu polskie wojsko wkroczyło na Zaolzie

Pod dyktando - serial radiowy. Odcinek czwarty: ''Profesorska cierpliwość''

Pod dyktando - serial radiowy. Odcinek trzeci: ''Wolność kocham i rozumiem''

TOK FM

Polecamy

Popularne

GOŚCIE TOK FM

Gazeta.pl

WYBORCZA.PL