"Istnieje grupa polityków, którzy wykazują, brak zahamowań w tym, co robią"

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

Rozwiń » Poranek Radia tokefem.
Dr Tomasz Sawczuk z kultury liberalnej jest moim państwa gościem dzień dobry, panie doktorze, dzień dobry Piotr Mazurek, były już pełnomocnik rządu do spraw polityki młodzieżowej, zasłynął głównie z awantur, jakie urządzał kelnerką? Czy kierowcom służby ochrony państwa? No, ale także z wysokich wymagań, jakie stawiał otoczeniu wobec własnej osoby, należało go obsługiwać ftować doceniać honorować od ważna. Figura, znamy takie powiedzenie, gdzie głowa tam rozum, gdzie rozum tam głowa i woda sodowej woda sodowa jak szybko władza uderza do głowy?
No można powiedzieć, że niektórym władza uderza do głowy jeszcze zanim ją zdobędą. Prawda, bo polityka jak się mówi wymusza czy może nie tyle nawet wymusza, co skłania niektóre osoby do tego, żeby tam właśnie szukać realizacji swoich potrzeb. No i pewien typ osobowości z pewnością w tej sferze politycznej, która jest taka bardzo rywalizacyjna, która pozwala pewne cechy charakteru uwypuklać przyciąga. No, a potem, a potem na to mamy tradycyjne powiedzenie, że każda władza deprawuje, a władza absolutna depprawuje absolutnie no i to się chyba nigdy w historii ludzkości nie zmieniło.
W badaniach nad władzą bardzo często jest perspektywa dominacji, czyli uzyskania nad kimś przewagi w ogóle badania pokazują, że ludzie błyskawicznie tworzą hierarchie w grupach, dobrze zapamiętują, jak wyglądają stosunki hierarchiczne, więc to jest dość charakterystyczne dla naszego gatunku i pewnie nie tylko dla naszego władza to wpływ władza to kontrola badania też pokazują, że, gdy aktywizuje się poczucie władzy, to pojawia się bardzo często podwójna moralność podwójne standardy, ale jak rozumiem, tak naprawdę bardzo wiele zależy też od cech charakterologicznych i osobowościowych osoby, która posiada władze.
Być może to znaczy no pamiętamy, że arystotele ładnie pisały o tym, że władze powinni sprawować ci, którzy nie chcą tego robić. Prawda, bo ci, którzy no chcą chcą no to wtedy jest większe ryzyko, że będą chcieli jej nadużywać, ale z drugiej strony myślę sobie, że w tak złożonym organizmie, jak państwo, które łączy no miliony ludzi w jakiś 1 byt polityczne. No nie możemy polegać tylko i wyłącznie na charakterach, no bo przecież nie nie jesteśmy w stanie wtedy sprawdzić, czy każdy jest szlachetny dobry itd. no i dlatego właśnie wymyślono, że muszą istnieć różne systemowe, rozwiązania takie jak podział i równowaga władz i wtedy jak jedni patrzą drugim na ręce. No i jest też jakaś opozycja jakieś media, które pilnują, żeby tych nadużyć było jak najmniej, no to nawet jeśli ktoś ma złe cechy charakteru, to wtedy one nie mają takiego pola, żeby się ujawnić albo, żeby dominować, mieć decydujący wpływ na to, jak polityka wygląda, więc właśnie w kierunku w kierunku takim w takich rozwiązań ustrojowych. Myślę szedłbym, bo koniec końców no każdy ma wady i nie anioły nigdy nie będą rządzić.
Koniec z arogancją władzy i koniec spychą tak grzmiała podczas swojego eksposé. Premier Beata Szydło powtórzę koniec arogancją władz i koniec spychą i kiedy Beata Szydło to mówiła to sala zareagowała tak jak pan panie doktorze, gromkim śmiechem jak się okazało był tu śmiech profetyczny? Tak się zastanawiam, skąd się bierze arogancja władzy, bo chyba nie ze społecznego przyzwolenia na takie zachowanie. Skoro arogant przy władzy działa zwykle na opinię publiczną, jak czerwona płachtana byka to, co z braku kultury politycznej zachłyśnięcia się władzą, a może po prostu zignorancji dziordano Bruno przekonywał, że arogancja i ignorancja to są rodzone siostry.
No tu jest właśnie jakiś taki jakaś taka dwuznaczność, prawda, bo nie ma wątpliwości, że istnieje grupa polityków w zjednoczonej prawicy, którzy znaczy polityków czy jakiś takich działaczy z obozu władzy po prostu, którzy wykazują pewien brak zahamowań. W tym, co robią i można wtedy właśnie mówić, że, że władza wykazuje arogancję, ale z drugiej strony przecież cały czas i w debacie i publicznej no i jakoś tak od strony tego, jak ta partia próbuje się prezentować. No ona się chce przedstawiać jako ta partia ludu właśnie, czyli nie do końca taka partia arogancka, tylko właśnie taka partia, która ten lud jakoś reprezentuje. Jest z nim w bliskim kontakcie, a jeśli pojawiają się nadużycia, no to oczywiście jakoś tam na boku i przypadkiem jest bardzo ciekawe, no bo to ta dwuznaczność jest taka nietypowa, zwykle zwykle się mówi, że arogancja powinna cechować raczej takie partie, które jakoś są właśnie odklejone. Powiedzmy tak, które, które jakoś tym ludem chciałyby tak z zarządzadać, ale nie mieć z nimi nic wspólnego. To jest ciekawe ciekawe, jak to połączenie działam no i że koniec końców duża część wyborców no tych wyborców Prawa i Sprawiedliwości i suwerennej Polski i jakoś to akceptuje nie odbierają tego może jako arogancję, a nawet jeśli to nie jest ona decydująca o ich wyborze.
A dlaczego niektórzy ludzie na szczytach władzy natychmiast uruchamiają sobie pogardę dla tych wszystkich, którzy są niżej w strukturze społecznej, bo z 1 strony ja myślę sobie także człowiek mający władzę czuje się wyjątkowy czuje swoją moc, być może traci umiejętność samokontroli. Staje się taki bezkrytyczny. No i czasem coraz bardziej chamski, ale z drugiej strony, kiedy bierze władzę, to też natychmiast z otoczenia zewnętrznego zaczyna się otrzymywać mnóstwo komunikatów takich. No pozytywnych są komplementy, pojawiają się wokół klakierzy, ci, którzy węszą jakiś swój własny interes i zaczynają nam przytakiwać. No i pewnie taka osoba mająca władzę zaczyna w to wierzyć, a skoro ja jestem taki fantastyczny, czyli najlepsi, to siłą rzeczy wszyscy wokół muszą być gorsi, dlatego należy ich traktować z pogardą. Tak to działa.
No chyba trochę odpowiedzi w tym jest, ale no mamy też różne kultury polityczne, prawda nie, które są bardziej równościowe, niektóre są bardziej hierarchiczne. I teraz w takiej kulturze, w której ceni się jednak równość, czyli w, której wszyscy no z założenia traktują się jako osoby równe i nie ma jest wtedy mniejsza przestrzeń do tego, żeby występowały takie właśnie patologie, że dominacja świadczy o czyjeś wartości, wtedy takie zachowania dominacyjne stają się. No są odbierane właśnie jako jakiś wyraz niewłaściwego zachowania albo patologii. No i z drugiej strony w tych kulturach, w których hierarchia ma trochę większe znaczenie. No bycia na górze jest sygnałem jakiegoś no właśnie wyższego statusu czy tego, że ktoś jest sprawniejszy efektywniejniejszy lepszy i to poczucie wyższości od razu wtedy oczywiście też musi się pojawiać. No bo jeśli mamy jeśli cenimy hierarchię, no to wtedy to wtedy ten, który jest na górze, jest z definicji z definicji lepszy i trzeba się go słuchać można powiedzieć, że naszej kulturze politycznej jest taki element, że to posłuszeństwo wobec góry jest jakimś takim.
Czy jest częścią tej kultury, chociaż z drugiej strony właśnie znów mamy tutaj do czynienia z taką ciekawą mieszanką, no bo jednak Polacy też znani są niemal z takiego anarchicznego, wręcz czasem podejście dowolności, że koniec końców to może tej góry tak na co dzień słuchamy, ale jak ona przesadzi w czymś, no to już nie ma takiej siły, żeby Polaków zmusić do tego, żeby być wciąż podległymi wobec władzy, więc taka mieszanka anarchizmu i takiej lekkiej powiedzmy o spałości mam wrażenie, że można to zaobserwować.
U nas, to jeszcze, a propos tego, co pan mówi. Panie doktorze, czyli tego posłuszeństwa wobec góry zespół badaczy z Uniwersytetu SWPS z dr. Aleksandrą cisłak badał metafory związane z pojęciem władzy. I okazuje się, że wszystkie potoczne określenie na ten temat trafnie oddają czym ona jest, bo jak się patrzy na kogoś z góry, to nawet fizycznie odczuwa się przewagę nad osobą stojącą niżej. No i jak badacze tłumaczyli zarządy dyrekcje dla tego sytuują swoje gabinety na wyższych piętrach korporacji lub najwyższych, żeby nikt w firmie nie miał wątpliwości do kogo należy ostatnie i najważniejsze zdanie, a jak się panu podoba. Jak pan odbiera może inaczej przypadek pana Piotra Mazurka?
OJ, ten przypadek to nie wydaje mi się specjalnie tutaj właśnie znaczy on jest to oczywiście malowniczy, bo to cała historia o tym, jak on się znalazł tam w tym urzędzie, więc, do, którego trafił zresztą w wielu urzędach, właśnie się i miejscach jest jakoś podobna do bardzo wielu innych tego rodzaju historii wydaje się, że po prostu wyraża no patologie istniejące w ramach tej władzy, które są coraz bardziej powszechne. I w tym sensie chociaż, chociaż sama ta historia no przypomina może Misiewicza Bartłomieja Misiewicza.
Tak, który trzymano parasol.
Tak, nad którym kilka lat temu, o którym kilka lat temu rozmawialiśmy, no i w końcu już go teraz nie ma w polityce. Od tej pory można powiedzieć, że przyzwolenie na tego rodzaju zachowania stało się szersze, mamy ich więcej, tyle można w dużo większej liczbie takich patologii przeczytać. No więc, więc szczerze mówiąc, jak przeczytałem, no to przeczytałem artykuł w polityce, to oczywiście z pewnym niesmakiem, ale koniec końców mam wrażenie, że jeśli i warto na pewno powiedzieć, że nie zgadzamy się na coś takiego prawda, bo koniec końców jeśli sobie powiemy, że no przecież politycy tacy są i idą tam taki tacy ludzie, którzy mają właśnie skłonność do jakiegoś takiego dominowania i niekoniecznie najpiękniejsze cechy charakteru. To możemy machnąć ręką wydaje mi się, że warto kształtować właśnie taką kulturę polityczną, w której nie mahamy na to ręką, w której mówimy, że każdy taki przypadek jest nie do zaakceptowania i powinny się z nim wiązać konsekwencje. I wtedy możemy krok po kroku iść w stronę takiej kultury politycznej, w której te normy bardziej trochę równościowe, że jesteśmy równymi sobie obywatelami i nikomu z tytułu samego nie wiem, nazwiska właśnie czy pozycji politycznej nie należy się lepszy traktowanie, będziemy taką kulturę wtedy wzmacniać.
Piotr Mazurek, to kolekcjoner stanowisk jeszcze na koniec powiem, kim jest Piotr Mazurek, prócz tego, że był pełnomocnikiem, którym już nie jest i tak wiceprzewodniczącym rządowego komitetu do spraw pożytku publicznego, współiceprzewodniczącym rządowej rady dialogu z młodym pokoleniem, członkiem rady muzeum żołnierzy wyklętych i więźniów politycznych PRL. U członkiem komitetu ochrony pamięci walki męczeństwa przy oddziale IPN w Warszawie radnym PiS u wiceprzewodniczącym komisji kultury i członkiem rady Narodowego Instytutu wolności, dokąd oddelegował go Piotr Gliński. Ponoć też człowiek od kultury, ale tu chyba jednegoątpliwe jeszcze na koniec sam Mazurek mediach społecznościowych zapewniał podejściu ze stanowiska pełnomocnika, że na tym stanowisku doprowadził do realizacji szeregu postulatów młodego pokolenia, młody poko z pewnością panu Mazurkowi jest niezwykle wdzięczny. Za to zaangażowanie pracy na stanowisku.
To jest właśnie taka charakterystyczne mieszanka ojczyzna na ustach i potem arogancja i brutalność w praktyce politycznej wydaje mi się, że im mniej takie mieszanki tym lepiej, że jednak takie odwołania do wysokich wartości powinny potem wiązać się z no z działaniem, które odpowiada i w praktyce.
Niech to mówił klasyk dla ojczyzny, zrobi wszystko rzekł i wskoczył na stanowisko dr Tomasz Sawczuk, kultura liberalne. Dziękuję za rozmowę. Panie doktorze, dziękuję informacje.
Poranek Radia tokefen. Zwiń «

"Istnieje grupa polityków, którzy wykazują, brak zahamowań w tym, co robią"

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

PODCASTY AUDYCJI: PORANEK - KAROLINA LEWICKA

POSŁUCHAJ RÓWNIEŻ

DOSTĘP PREMIUM

SERWIS INFORMACYJNY

Wydanie z godziny 13:00

Najnowsze Podcasty

Lepiej iść do polityki gołym czy bardzo bogatym? Przypadek polskiego premiera

Dlaczego efektu afery wizowej nie widać w sondażach? Mówi Borys Budka

Żyje? Czy nie żyje? Po ataku na sztab floty czarnomorskiej pytamy o dowódcę

Czeska polityka, czeskie wybory. Zupełnie inne, niż w Polsce

TOK FM

Polecamy

Popularne

GOŚCIE TOK FM

Gazeta.pl

WYBORCZA.PL