Gdzie jest mój dom: Czy cały dom można zmieścić w plecaku?

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

Rozwiń » Podkast powstał w ramach projektu riv raamiing migrant in Uro PE, a midia.
Dofinansowanego przez komisję.
Europejską.
To jest ósma 10.
Podkast gazety.
O tym, że cały swój dom można zmieścić w 1 plecaku.
Ósma 10 podkast gazety wyborczej.
Dzień dobry państwu ósmej 10 z tej strony szlapieczek jest ze mną dziś Maria semenczanko, ukraińska dziennikarka i reporterka, która prowadzi ze mną cykl, gdzie jest mój dom, a jest z nami gościni. Switłana oleszku.
Świtlana Oleszka, założyciel kar reżyserka i dyrektor kacharka w skocha teatru rabeskie od marca ob objawlo rokuku pracujeuję w teatrze polskim imienia arnalida.
Szyfmanazano. Mam do ciebie takie pytanie, przeczytałam w twoim przemówieniu, o którym pewnie będziemy jeszcze chwilę mówić, że spakowałaś walizka w 2014 roku.
Tak jest jestem z charkopal i czternastym roku zaciągą się wojna tak naprawdę nie, a nie te dni w lutym i ja Charków jest bardzo blisko. Słyszeliśmy już te wojny i do hakowskiego błodu przyjechała 300 000 uchodźców naszych, znaczy tak jak teraz nas w Warszawie już widzieliśmy. No i tak naprawdę też cały czas znaczy Charków naprawdę jest za blisko do tego kraju terrorysta i udawaliśmy, że żyjemy takim normalnym życiem, graliśmy spektak, pracowaliśmy kochali, a tylko jasno było, że w każdym momencie może ten nienormalny sosion zrobić. Cokolwiek.
A powiat, co spakowałaś wtedy w 2014 roku i czy często się przepakowywałaś?
Nieczęsto, znaczy nasz rząd nie wiem wojskowowie taki da anamentnstrukcji. Słuchałam poradzią, co ma być w takiej walizce dokumenty ładowarkiem po urbekiem coś, co dla ciebie jest najważniejszym woda, jakieś takie jedzenie, które szybko nie psuje. Oczywiście dla ludzi, kto ma dzieci wszystko dla dzieci dla zwierząt też, bo każdy drugi Ukraińcy osobom teraz przywiozł zwierzątto, także nieczęsto zebrano było walizka najważniejszym i tylko tak coś je się wziął, a ostatnie chwile gadżety komputery łeptop eped ipho.
A powiedz, bo w tych wszystkich rzeczach, które są bardzo potrzebne wymieniła, że coś, co jest dla ciebie ważne i co było dla ciebie.
Ważne. Ja chyba wymieniłam same walizkie, bo ziło plecak swego męża, który teraz ze mną my, który zagra w soboty w spektakle u mnie.
W związku z tym, że bardzo głośno było o twoim przemówieniu, które przygotowałaś, to chciałam zapytać ciebie jak w ogóle przyjęłaś to zaproszenie tak na dobrą sprawę, co chciałaś nim przekazać?
No te historia też powiązana z moje męża, kiedy przyjechałam w marcu zadzwonienie do mnie z biura polskiego ośrodka Międzynarodowego Instytutu teatru, a z takim pytam, że w zeszłym roku, a oni jeszcze na międzynarodowy dzień teatru dają nagrody takie. I jedno z nagrod każdego roku jest dla obcekrajowcy, której dużo zrobił dla polskiego teatru, w zeszłym roku ta nagroda była przeznaczona dla mego męża i prof. Degler w moim zdaniu no nominował go i nie wiecie, że już nie żyje, ale oni do mnie zadzwonili, powiedzieli, że nie ma takich reguł, że osoba nieżyjąca nie może otrzymać te nagrody. No i nagrodę otrzymałam. Ja poznaliśmy i po prostu chodzili nie wiem na spektakle z siedziry za mojąm pracą w te 3 polskiem dla mnie to była niespodzianka, bo też nigdy przed tym osoba z obywatelstwa polskiego nie wygłaszała te narzędziem, ale to był taki przejemny obowiązek. I powiedziała tam to, co myśli naprawdę to, co czułam to dla mnie najpierw była taka po prostu najlepsza możliwość podziękować za te wsparcia za wszystko. Co otrzymałam tu w Polsce.
Teatr podczas wojny jest już tylko teatr, on jest domem, on jest schroniską, a on jest CIM. Już dla ciebie ci jest teraz teatr.
No okazało się, że teatr może być schroniskiem hostelem, takim ośrodkiem włożył tockim dla mnie teatr jest prawie życiu teatr. To co nagle przełumiem po trasie wiem, że dobry, to robię, a teraz w teatrze polskim tak naprawdę teatr Polski w Warszawie jest moim domom już więcej niż rok mieszkam w pokoju gościnnym bardzo wygodnym z cudownym widokiem na dachie Warszawy powrócona. My faktyczną do życia zawodowego, bez czego po prostu nie wyobrażam swego życia i tak dom praca rodzina jestem bardzo wdzięczna, co mu zespołu i aktorami nieak. Dyrektor teatru wersji wybrałam ich szedła za autorką. Pomyślałam, że znaczy coś w tych tekstach specjalne dla Polaków musi mówić i tak przyszedła do aktorów na pierwsze próby ze złym plecakiem zebrane i tak naprawdę gdzieś tam 3 miesiące nie rozbierałam go w Warszawie znaczy toczucie, że jakby coś mu sięsz uciekać i po prostu tak pokazywała, która co przywiozła. I dałam te listy te instrukcje, co ma być i poprosiłam na następną próbę zebrać w domu takie walizkie i przynieść na próby jasne, że okazało się, że nikt nie ma tych rzeczy w domu. Tam latarki nie wiem po orbenka nikt nie pamiętam, gdzie te dokumenty leżą i tam tych dzień tylko na to potrzebuje, żeby znaleźć co gdzie, ale w końcu naprawdę przyniosły te walizkie i zrobiliśmy na scenie takie sytuacje właśnie schronisko dzieci. Moje siostro. Np. tydzenie nie wychodzili z takiego schroniskka w Charkowie i spróbowaliśmy to odżyć na sceni i moim zdaniem udało się oksaana zabóżko 40 minut pkoo na nawetownie no i zagramy jeszcze raz w październiku.
Rozumiem, że w Charkowie rabeski to nie był tylko teatr, tylko była to też cała społeczność, więc, jakby co teraz dzieje się z charkowskim teatrem. Czy on w ogóle w jakikolwiek sposób działa czy cokolwiek tam się dzieje, czy wszyscy się rozjechali po prostu po świecie?
Tak grabelski nigdy nie był i nie jest teatrem reportażystkaowie reportarzy teraz nie wolno grać w teatrach, dlatego że o nie po prostu walą po miejsca, gdzie ludzi zbierają się w Charkowie. Jest 6 takich publicznych teatrów, dużych i blisko sta było niezależnych Charków teatralnym miasto.
A czy bardzo bardzo bogatą tradycję.
No tak mamy. No i np. Opera wyjechała nie w takiej ogromnej trasie w Europejskiej teatr Lalek grał w metrze dla ludzie w takiej nagorszy czas, bo dzieci ludzie niektórzy po prostu miesiące nie wychodzili z metra. Teraz gra na ulicy w swoim podwórku zaciągać teatr, który był przed tym rosyjskiem Puszkina już nie jest Puszkina nie jest rosyjskiem, przygotował pierwsze Premiere w trakcie wojny po ukraińsku zacięły, ale teraz zakaz nagranie też zaciął dramat ukraińska teatrczenki, 1 zał też była premiera oczekiwania, kiedy będę na to pozwolenie nam może afencjiwa kontrawencwa przyniesie się te granice dalej. Mamy takie oczekiwanie, wtedy można będzie grać, a którzy wojsku lub pracują jako wolontariusze w Charkowie, dziewczynnny niektórzy wyjechali i w różnych są krajach niemczechy w Polsce i nawet w ok ktoś tam, a niektóre zostalisz w marowie też nasza aktorka, np. która jeść nauczycielką, też w szkole teatralnej, ona jest w Charkowie i dalej pracuje online, ale pracuje.
Jakie projekty zostały już zrealizowani w Polskę i mówiła, że mała taką współpracę z Pawełem smoleckim, kiedy robiły dekalokalna wojna światowa, co to była za współpraca, dlaczego i ogólne o swoich projektach?
No zaczęłam w maju odokksany zabuszko po tym, październiku. Robiliśmy taki mamy projekt w teczy polskim salon poezji i robiliśmy takie scenycznym też czytania wierszów pshia dana i po tym, zaciliśmy pracować na tych dekologię. To do spektakl literatulu Arabeski, ale po postanowiliśmy, że zrobimy ten spektakl w te 3 polskim z polskimi aktorami. I on jest to drugi wojnie światowej i pomiędzy innymi o konflikcie polsko ukraińskim Wołyniu, ponieważ to temat trudnyj, a dyrektor Seweryn powiedział, że nie zna poglądów politycznych swoich aktorów i zapropon, żeby na pierwszy próbu przyszedł Paweł Smoliński, wybitny pisarz, reportażysta dziennikarz, który znął się na tematach, żeby po prostu porozmawiał z akttarami i Paweł przyszedł wście, że zdążyliśmy naprawdę to była taka poważna rozmowa o stereutypach i polskich ukraińskich o mitologii o zbrodniachu przemocy. I jedna z aktorach zapytała pawa, a dlaczego w takim razie w takich sytuacji, kiedy relacje polskie ukraiński? No chyba najlepszym za cały czas, dlaczego o tym mówimy i Paweł powiedział, że nie będę lepszego czasu na takie tematy bardzo bardzo wzięna. I Super, że, którzy poznali go na żywo i nie wystarcza go. Myślę, że i polakamy Ukraińcom w świ upamiętni.
A czy ty uważasz, że to też jest najlepszy czas, żeby o takich historycznie trudnych momentach mówić?
No nie wiem, czy najlepsze, ale u nas spektaklu jest takie zdania trasabu by borowcaliście otwartym do Bandery, że lepiej o takichciach mówić niż liczyć mówić. Zazwyczaj lepiej.
Chciałbym jeszcze na chwilę od tych rzeczy zawodowych wrócić do twojej walizki i do tego plecaka, z którym wyjechałeś czy spokowałaś go na powrót?
Na razie on jest w carderobieę, a akt toki Doroty brzndilli, która zagrawcą, bo te w takich czytaniach performatywnych za tekstem OKS sawczanki noc tam kryje poranek. To historia kobiety właśnie, która uciekaski i o was dzieckiem, zostawiamy jej na granicy ona przechodzi granicy Unii Europejskiej, jasno, że większość z nas tych, kto przyjechał teraz w i jesteśmy w różnych krajach, tak po całym świecie i o czym możemy tak o powrocie niestety nie wiadomo? Kiedy.
Kiedy mówimy u dumu, jaka jest pierwsza rzecz, która przychodzi ci nałysyl? Czym jest le ciebie dum, gdzie jest dom bez czego niemożliwym jest dom?
Zawsze myślałam, że mój dom w Charkowie jeździliśmy do pandemii burzu po całym świecie. I nigdy nie chciałam wy jechać z Charkowa, mam swoje mieszkania w centrum w centrum Charkowa blisko budynku słowa i tego cmentarza, gdzie jest pochowany jako chwilowe i np.
to budynek słowa to jest budynek, w którym w latach trzydziestych najlepsi pisarze ukraińscy stacjonowali, więc może tutaj do powiedzmy.
Taki jest, ale okazało się, że znalazła swój dom Warszawie w te czy polskiem i naprawdę tuś jak u siebie w domu moim zdaniem teraz dla Ukraińców jest taki jeden z ostatnich wierszów Syria żadana, gdzie jest taki obraz człowieka huczyka, który niesie na sobie ten plecak. Jest podobny na ślimaka i moi wszyscy Ukraińcy teraz takiej ślemaczki, który na sobie z dom wozimy. I właśnie ten plecak okazało się, że jest naszym domem też.
To takim akcentem zakończymy dzisiejszą rozmowę. Dziękuję switłanie za to, że w trakcie gorących prób zgodziła się do nas przyjście dziękuję w imieniu swoim. Ja nazywam się szlapieczek i prowadziłam ten podkast z Marią zemęcznko ukraińską dziennikarką i reporterką. Dziękuję.
Dziękuję dziękuję.
Gazety wyborczej.
Podkast powstał w ramach projektu riv raming migran z in Uro Pen midia.
Dofinansowanego przez komisję Europejską. Zwiń «

Gdzie jest mój dom: Czy cały dom można zmieścić w plecaku?

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

PODCASTY AUDYCJI: GOŚCINNIE: WYBORCZA, 8:10

POSŁUCHAJ RÓWNIEŻ

DOSTĘP PREMIUM

SERWIS INFORMACYJNY

Wydanie z godziny 13:00

Najnowsze Podcasty

Scenariusz 5. Rząd mniejszościowy opozycji z poparciem Konfederacji

''Marsz Miliona Serc pokazał, że ludzi, którzy mają dość szczucia w Polsce jest ogrom''

''Wera wie, że świat potrafi zranić'. Zyta Rudzka z Literacką Nagrodą Nike 23'

"Komedie Arystofanesa dobrze pokazują, o co chodziło starożytnym greckim prawnikom. Rozprawa była wtedy rodzajem teatru"

TOK FM

Polecamy

Popularne

GOŚCIE TOK FM

Gazeta.pl

WYBORCZA.PL