W Polsce są tysiące młodych osób trans i niebinarnych, posłuchajmy, co mają do powiedzenia

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

Rozwiń » Kilka tygodni temu swoją taką internetową premierem miał film Fanfik Marty Karwowskiej, opowiadałam państwu o nim również w magazynie filmowym. Do zobaczenia, mówiłam wtedy m.in. z Martą opowiadałyśmy o tym, że główną rolę w rolę Tośka wciera się osoba niebinarna alin Szewczyk osoba obdarzona niezwykłą charyzmą i niezwykłym E talentem. No, a w każdym razie na casing do tego filmu zgłosiło się 300 młodych osób niebinarnych i trans 300. Proszę sobie to wyobrazić, no i niektóre z tych osób w doskonałym dokumencie jesteśmy idealnie portretował Marek Kozakiewicz, który jest teraz z nami cześć Marku, dzień dobry.
Dzień dobry, cześć wszystkim i tobie.
Dodam jeszcze dla porządku, że film jesteśmy idealnie, możecie państwo już znaleźć w Netflix. Polska jeśli ktoś jeszcze nie widział, to mam nadzieję, że po naszej rozmowie wszyscy wszyscy film zobaczymy, muszę państwo się przyznać, że do tej pory jestem pod ogromnym wrażeniem tego filmu, no i tych młodych ludzi do odpowiedzi jakich udzielają na temat swojej tożsamości. To w jaki sposób o sobie mówią, to jak tłumaczą wiele trudnych kwestii i sobie i swoim bliskim no i nam przy okazji widzą mi widckom. To jest bardzo bardzo ważne, bo mam wrażenie, że wielu z nas w ogóle boi się zadawania pytań, nie rozumie nie wie, o co w ogóle chodzi tam z tymi zajmkami, a tu proszę pytajcie, mówią młodzi ludzie odpowiemy ta otwartość ta dojrzałość, przede wszystkim była ogromna, więc Marku, gdybyśmy mogli zacząć właśnie opowiadać, jak tobie ten film się robiło czy ciebie czy ciebie ta dojrzałość tych młodych ludzi i otwartość zaskoczyła. Czy to było prostsze niż myślałeś jeszcze trudniejsze niż myślałeś?
No tak to jest to jest nowe pokolenie Polaków, którzy już podejście do tożsamości płciowej mają inne niż. No moje jeszcze pokolenie.
A mówi to mężczyzna urodzony chyba w osiemdziesiątym piątym roku. Prawda, więc.
Osiemdziesiątym szóstym roku tak no, więc jak ja byłem jak ja byłem nastolatkiem, to ci z chłopakiem, do czego muszę się przyznać, to najgorsza obelka, jaką mogłem usłyszeć, to było przepraszam za te słowa typę dale ty ciotą i robiliśmy wszystko. Każdy chłopak robił wszystko, żeby tylko nikt go tak nie nazwał. No i przyjmowaliśmy różne takie modele męstwa, które często były bardzo odległe od od naszego wnętrza, od tego jacy jesteśmy, a tutaj mamy nowe pokolenie młodych osób, które nie czują nie utożsamiają się z płcią nadaną przy przy urodzeniu, nie każdy z nich też czuje się, jakby przynależność. Do tej drugiej płci i szukają jakiejś swojej drogi. W tym wszystkim i próbują się w tym odnaleźć nie przy pełnej takiej dojrzałości, otwartości chęci rozmowy i podzielenia się z tym i to było jakieś nieprawdopodobne doświadczenie dla mnie w takie rozluźniające. W takim sensie, że ja nie muszę już nasze teraz mówię o swoim.
Doświadczeniu czy tak może.
Jako twórcy, które, które może jest w tym wszystkim najmniejwa istotne, ale, ale Fakt właśnie, że mogę być kobiety, że nie muszę być męski, jeśli, choć to tak naprawdę też przestaje mieć znaczenie, bo ta dychotomia i w ogóle te określenia troszkę przestają mieć znaczenie, bo tak naprawdę jesteśmy osobami. Jesteśmy ludźmi, płeć nie musi nas zdefiniować, nie musi być tak jakby nie musimy żyć w świecie, który nam narzuca, to jaki musi być idealny mężczyzna, jaka musi być idealna kobieta. Nie musimy tego odtwarzać i powielać tych schematów, jakby możemy możemy, jakby popatrzeć w głąb siebie i znaleźć prawdziwego siebie w tym wszystkim.
W poprzedniej rozmowie dzisiaj w magazynie Radia tokfm, kiedy rozmawialiśmy też o dokumencie na go głośno dumnie. Ja mówiłam coś takiego, że po prostu po obejrzeniu tamtego dokumentu, a po jesteśmy idealni. Mam również tak samo czujemy się jacyś mocniejsi mocniejsze, ale jest jednak również źle, znaczy ta droga nie jest jednak usłana różami. Ty właśnie pokazujesz życie w Polsce osób niebinarnych osób trans przy fankfiku przy filmie fabularnym pojawiały się takie zarzuty, z którymi ja się akurat nie zgadzam. No ale jednak pojawia się takie zarzuty, że ten świat był przekoloryzowany, ale to jest los Story, to jest film, to jest historia, która opowiada pewną historię miłosną. Ty sięgasz po narzędzie dokumentu. No i właśnie pokazujesz tę inną stronę pokazujesz pokazujesz po prostu życie życie w Polsce bez publicystyki, ale jednak no z realiami życia w Polsce.
No tak jest, no to jest świat, w jakim żyjemy u nas też jest historia miłosna jednymi z osób bohaterskich jest Gosia i werka, które we 2 próbują jakoś też właśnie odnaleźć swoją akceptację ciał. No tak, a żyjemy w kraju, który mówiąc delikatnie jest nieufny wobec właśnie osób niebinarnych i trans. To mówiąc bardzo delikatnie, któremu często brakuje, no takiej otwartości ciekawości, żeby nam poważnie potraktować ten temat, żeby spróbować go zrozumieć, żeby taki empatii, która umożliwi zobaczenie siebie nawzajem. Takie prawdziwe zobaczenia, a nie szufladkowanie bardzo nam zależało, żeby zrobić taki film, który pokaże prawdziwe osoby prawdziwych ludzi, ich jakby takimi problemami, ale też z ich poczuciem humoru, bo to, bo tam jest w tym filmie też śmiech tam jest w ich życiach też jest śmiech. To nie jest tylko dramat. No jasne zależało nam, żeby pokazać to w sposób taki czuły delikatny i przede wszystkim prawdziwy, co by to nie znaczyło i szczery i na tej szczerości nam zależało i też i też takich bohaterów właśnie na castingu szukaliśmy o pewnej wrażliwości i otwartości, którzy, którzy będą w stanie się otworzyć i odsłonić przed nami. No i przed widzami i no i to to chyba udało fantastyczną piątkę bohaterów głównych znaleźliśmy, wybraliśmy to są cudowni ludzie to jest WIG go siaerka. Kajetan oczywiście jalin, który wygrał casting, no i przeszliśmy wspólnie też piękną i długą drogę zwieńczoną w tym momencie tym filmem, a ich życie płynie dalej lecą dalej świat. I ale też mam jakąś taką pewność i spokój, że mają taką dojrzałość w sobie i siłę, że, gdyby nie żyli jak nie byłby to kraj, w którym żyją to sobie poradzą, choć miejmy nadzieję, że ten kraj też się będzie zmieniał i że się zmienia.
Tak oni sobie poradzą, ale też mam wrażenie, że będą zmieniać to otoczenie wokół siebie i to jest no nie i to jest wspaniałe. No tak jak powiedziałeś, twoi bohaterowie pozwolili ci wejść bardzo bardzo blisko towarzyszysz kajetanowi podczas decyzji i zabiegu usunięcia gruczołów piersiowych towarzyszysz też WiK przy kaming aucie przed rodzicami. To naprawdę jestem pełna podziwu, że oni się na to zdecydowali. Rozumiem, jak o tym rozmawialiście, jakich przekonywałeś, czy w ogóle musiałeśść ich przekonywać do tego?
Przekonywać tak naprawdę nie trzeba było, to trzeba było to zbudować relacje i zaufanie, a i o i otworzyć taki proces, w którym w którym, jakby komunikowaliśmy każdej osobie, że chcemy zrobić coś, co zrobić coś dobrego waszym życiu i nagrać, jakby coś, co dla was jest ważne i czego wy chcecie i co wy chcecie pokazać i no, jeżeli w ten sposób okazało się, że ich sam nas o to poprosiło nas o to, żebyśmy pomogli mu zrobić kaming gałdu, bo to są jego słowa, że bez bata nad głową. Ja tego nigdy nie zrobię mówiło no i tą odpowiedzialność wzięliśmy na siebie i wspólnie krok po kroku udało nam się stworzyć taką przestrzeń, w której to się udało i udało się to również z obecnością kamery, która może nawet pomogła. No ale to nie będziemy nic zdradzać, ale ani spolerować u Kajtka była taka sytuacja Kajtek to jest w ogóle niesamowita postać i osoba Kajtek to w ogóle nie miał żadnych oporów. On jest jak żołnierz i bohaterów i nie i w ogóle dla niego było oczywistym, że możemy to wszystko nagrywać i ucieszył się, że nie będzie w tym sama, że będziemy my poza jego mamą, oczywiście, którego totalnie wspiera i pomaga na każdym kroku i też nie zawsze to rozumiejąc. I też czasami się w tym, gubiąc.
Tak, to jest bardzo ważny film dla rodziców.
Taką mam nadzieję.
Każdy rodzic powinien ten film zobaczyć.
Tak, taką mam nadzieję i to rodzic nie tylko dzieci LGBT, tylko tylko w ogóle każdy rodzic, no bardzo zależało nam na tym, żeby pokazać perspektywę właśnie nie tylko dziecka, ale również rodzica i żeby ta perspektywa była właśnie bez luk ruszczera. I taka no ukazująca też też trud tego wszystkiego, bo, bo to jest bardzo trudne. No dla dla rodziców, którzy też byli wychowywani w zupełnie innym świecie z innymi często wartościami i światopoglądem i odnaleźć się w tym jest to jest bardzo trudne, no najczęściej rodzice reagują jeszcze większym lękiem i strachem o dzieci i nie są w stanie ich wesprzeć i pomóc. To jest niestety smutna rzeczywistość, ale są też przypadki, w którym w, którym rodzice bardzo szybko przechodzą pewien proces afirmacji akceptacji wspierają swoje dzieci. I myślę, że ten film też może w tym pomóc w pomóc w takim zrozumieniu, ale nie tylko w zrozumieniu, bo to nie chodzi tylko o zrozumienie, bo zrozumienie to jest 1 rzecz, a to trzeba poczuć. To i wydaje mi się, że to też jakoś było dla nas bardzo ważne, żeby stworzyć film, który, który pozwoli widzowi, jakby poczuć, czym jest niebinarność, czym jest transpłciowość i poznać te osoby i też poczuć te osoby. I to mam nadzieję, że się udało.
No udało się jak najbardziej bardzo gorąco państwu polecam, polecamy razem na pewno jesteśmy idealni na Platformie Netflix w tym dokumentalny już możecie znaleźć. No i cóż zapraszamy państwa, również myślę na parady równości zaczęłam od dzisiejszą audycję od tego, że czerwiec to jest ten miesiąc dumy parady równości od odbywały się już czy w Łodzi w Krakowie czy w Gdańsku za tydzień w Warszawie. Dwudziesta druga parada równości, ale później też Jelenia Góra, Poznań Opole, Szczecin, Rzeszów itd. itd. mniejsze większe ośrodki. To cóż zapraszamy na paradę, ale zapraszamy do dyskusji, chciałbym państwa zostawić z taką myślą, żeby się nie bać, żeby rozmawiać, żeby zadawać pytania pytania, może też, których się nie wiem boimy albo, które nie wiem, jeśli czegoś nie nie rozumiem, a wydaje nam się, że się wstydzimy zapytać albo coś wyjaśnić nie no po prostu rozmawiajmy, bo z tych rozmów mogą wyjść niesamowite rzeczy, które, które mogą nas mocno zaskoczyć. Nieraz.
Tak jest rozmawiajmy i nie trywializujmy nie ironizujmy, tylko tylko jakby rozmawiajmy tak.
Jest tak, bądźmy w kontakcie rozmawiajmy i i szczerze bardzo bardzo dziękuję. Marek Kozakiewicz, reżyser filmu, jesteśmy idealni był z nami bardzo ci. Dziękuję.
Dziękuję, ja śliskam was bardzo mocno wszystkich.
A ja dziękuję również za cały dzisiejszy magazyn filmowy i zapraszam za tydzień w sobotę po godzinie dziesiątej Patrycja Wanat do usłyszenia. Zwiń «

W Polsce są tysiące młodych osób trans i niebinarnych, posłuchajmy, co mają do powiedzenia

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

PODCASTY AUDYCJI: MAGAZYN FILMOWY „DO ZOBACZENIA”

POSŁUCHAJ RÓWNIEŻ

DOSTĘP PREMIUM

SERWIS INFORMACYJNY

Wydanie z godziny 21:00

Najnowsze Podcasty

Zetki na rynku pracy

Wyboje Trzeciej Drogi

Test: Cupra - Formentor oraz Leon

Populizm

TOK FM

Polecamy

Popularne

GOŚCIE TOK FM

Gazeta.pl

WYBORCZA.PL