Filmowe wzloty i upadki w Berlinie

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

kultura osobista Patrycja Wanat dobry wieczór w ciąży z Berlina sześćdziesiątego ósmego festiwalu filmowego Krzysztof Kwiatkowski teraz moim gościem krytyk filmowy dobry wieczór dobry wieczór będziemy wre podsumowywać już się inny festiwal, bo to ostatni wieczór w Berlinale nie będziemy jednak rozmawiać o twarzy Małgorzaty Szumowskiej nikt nie wracamy na razie do tej dyskusji więcej na ten temat jutro w magazynie filmowym do złożenia po godzinie osiemnastej my spróbujemy Rozwiń » za to, że podsumować to coś co widzieliśmy jak tutaj podczas festiwalu chciałbym za dużo nietypowo, bo chciałbym zacząć od najlepszych filmów tylko od najgorszych filmów, ponieważ i tak tutaj się pojawiły, zwłaszcza w konkursie głównym muszę przyznać że, jaki teraz złapać zawodowej zastanawiam się, kto wygrał, w których selekcjoner wybrał taki film wideo do konkursu głównego jest to co najmniej zaskakujące fakty elity znad swojej liście nr. 1 wśród tych najgorszych filmów festiwalu no i w ogóle od wielu lat na różnych festiwalach w zawsze w tej kategorii najgorszy film niestety znajduje obrazy z 2 kinematografii, które mają gigantyczną karty historii, ale jakoś tak ostatnio często zdarza jej zdarzają się tam potknięcia, czyli włoski francuski Ewa menu rzadko, który właściwie jest, że niemal parodią wszystkiego co niezamierzoną parodię niestety wszystkiego co często drażni w tym mieszczańskim kinie francuskim, kto w tych opowieściach o pożądaniu i dramatach są bardzo szanuję, bo bardzo szanuję ludzkie uczucia ale, ale to kolejna mieszczańska opowieść, w której właściwie musimy uwierzyć że, że gdzieś wybucha namiętność reszcie musimy uwierzyć, że jego pożądania w gruncie rzeczy to jest coś co może jak arogancko ale, ale internet określił jako problemy pierwszego świata mamy wrażenie, że podobnie jest w filii mija moja córka w filmie włoskim znów taki trochę telenoweli trojga w opowieści bardzo sztucznej oddalonej o grze świata, który wdziera się na Berlinale bardzo mocno, bo przecież są tu filmy o kryzysie uchodźczym są do opowieści o zamachach terrorystów są to opowieści o miejscu kobiet społeczeństwo, czyli tym wszystkim ona zajmuje na co dzień, kiedy nagle przenosimy się do takiego fikcyjnego zamkniętego świata właśnie Ewy Benoît rzadko gdzie Izabeli PRL i gaz haruje w i nagle próbują rozwiązać rozwiązać się w swoje erotyczne erotyczną zagadkę łączy się po prostu, jakby ktoś mnie oszukiwał dla mnie VAT-R z absolutnie na pierwszym miejscu najgorszych filmów, które tutaj widziałam nawet Izabeli Pelc, którą uwielbiam no nie mnie nie pokazała tutaj mówiąc delikatnie niczego co można nawet mnie nikt nie chodzi, więc akceptować, ale to jest chyba widzisz problem taki jest Kinematograf na jej płytę z francuską włoską oni produkują bardzo dużo filmów mnóstwo w porównaniu do polskiej kinematografii na dotyk z faktycznie ogromny gigantyczny biznes i wśród tych zalewu tych tych nie można tam pojawia się dużo niestety procentowo takich filmów, które notebook, który zwykle przyszli byśmy dość, że obojętnie, więc co pewnie tak jest jak produkuje się 100 filmów rocznie na dostanie może być dobry tylko taki sam procent tego są w drużynę nie wiem nawet pismo, że mógł ścigać są arcydzieła w kilka jest dobrych reszta przeciętnych my też zdarzają się po prostu takie filmy strasznie do tego dołącza w mieście lepiej wie co jest z kolei zupełnie absurdalna irańska slapstick owa komedia kryminalna też zastanawiać, o co chodzi czy to jest także Field irańskiej musi pojawić się o konkursie bardzo lubię irańskiego kina nalewać z niej jeśli dostajemy nie my coś odkrywczego w może być nawet śmieszne idealny moment reggae i przyjmującego, a jedynie w coś na poziomie no po prostu serialu komediowego no co to to już gdzieś tam zauważam problem to prawda, ale to co mówią też Francji w Instytucie kwestia ilości zaledwie 3 pełnego otwarcia okna na świat to znaczy te filmy, które filmy twórców, którzy dziś otrzymaliśmy na dawnym właśnie francuskim kinie dziś próbują powtarzać takie czy nowofalowy, ale też, ale też jak takie wzorce nie wiem czy uda się Brolla i tak w świecie, który się zmienił, który już, że jest mniej beztroski, który jest bardzo obolały dokonywać przegrywają, bo ci, którzy otwierają okno na świat, odnosząc gigantyczne sukcesy jak Sevilla gra z fantastycznym debiutem przemocy domowej w zeszłym roku w jak wcześniej no to już lata temu, ale Alek na salę i rentach z MTP, który po raz pierwszy pokazał po raz pierwszy mąż za dużo powiedziane, ale który bardzo mocno pokazał to społeczeństwo, które się zmienia adres multi kulturalny, który ma swoje nowe problemy do dzisiaj lament tamte trudne, bo odnosi duże sukcesy podobnie jak Robin Campillo jego scenarzysta, który zrobił teraz własny film o 20 l / min w 2 Andrzej sercem te genialny film, ale właśnie dlatego, że to jest film szorstki drapieżny bardzo mocno zakorzeniony w świecie, który codziennie widzimy na ulicach dodał, że to my już tutaj pomyliliśmy się nad tymi najgorszymi tytułami, ale oczywiście nie wszystko co widzieliśmy w Berlinie to było takie, że zgrzytali zębami na widowni pojawiło się, z czym ja uważam, że pojawiło się kilka wysta w najciekawszych ciekawszych rzeczy, kto twoim zdaniem zasługuje na złotą palmę i nic przypominam, że nie nie rozmawiamy tutaj siatkarze na razie Małgorzaty Szumowskiej na złotą palmę złotego niedźwiedzia ja myślę, że tak myślę, że w ogóle to był taki festiwal, który w poziom konkursu już nie był bardzo bardzo wysoki natomiast wydaje się ciekawy tamten czas albo obu festiwali świata, który zgubił tożsamość to był festiwal świat tak jest obolały i to w tym ból czuć bardzo filmach i zagubiony i który na siłę bardzo próbuje znaleźć na siebie nowy sposób było bardzo dużo filmów artysta był film trzydniówki grał on o Romy Schneider była opowieść o rysowniku Callahan Gusa van Santa do twoich rąk stan wód w 2 wreszcie był wstrząsający film i wstrząsający też, dlatego że tak kojarzy się współczesne współczesnością do blatów do władz to właściwie mówiliśmy po polsku powiedzieć Aleksieja Germana juniora opowie się artyści wobec systemu, ale też dla mnie filmem tego festiwalu była opowieść no właśnie 1 z tych stron, które musi, który musieliśmy stawić czoła cały czas musimy stawić czoła takim Ukleja 2 2 lipca w ulicę, bo Erika Poppe film zrobiony film oczywiście zamach w 20 12 w zamachu Andersa Breivika zaczyna się w Oslo, gdzie wybucha ciężarówka o tym, że akcja przenosi się na wyspie Utoya, gdzie reżyser śledzi na 1 dziewczynę dziewiętnastolatka, której swoje obozy w partii pracy od momentu, kiedy jeszcze, zanim padną strzały od momentu, kiedy przechadza się po obozie, kiedy rozmawia ze znajomymi dyskutują politycy, ale już wie o zamachu w Oslo i próbuje się dowiedzieć się naprawdę wydarzyło od tego czasu film rozgrywa się w czasie rzeczywistym i w 1 ujęciu w, kiedy padają pierwsze strzały obserwujemy to nie tylko przeżycie, bo to nie jest tak naprawdę komentarz publicystyczny do rzeczywistości zamachów to jest to, że film trochę czasu Paula Greengrassa lot 9 3 w opowiadane z perspektywy ofiary filmu strachu w panice, ale w naszym społeczeństwie, które znajduje wyłącznie tych realne sposoby radzenia sobie z trudną sytuacją z tragedią traumą samotności w obliczu obliczył, iż na dzikiego niewyobrażalnego zagrożenia, więc w bardzo rozliczają z uwagą dyskusję, która tutaj również w Berlinie z odgrywała ona w zasadzie zaczęła się już wtedy, kiedy ogłoszono, że wahnięcie w konkursie pojawiło się takie pytania no dobrze, ale po co robić takie filmy, bo są wracać do tej tragicznej w Wilnie też ruch bardzo się ten film podobał mi bardzo bardzo mną wstrząsnąć i zdałam sobie sprawę również później słać konferencji Erika Poppe, że Dudu trudno mówić ma prawo uczyć nie ma prawa Wisty powinno oczywiście, że rzeź ma prawo z aleje, jako że siłą tego filmu o mocy spodnie Troll truizmem, ale jednak z sennego przez to tak mocno zebrałam, że członek Gowin jest pokazanie losy tej sytuacji w jednostkowej z winy strony także ze strony ofiar tego ataku wtedy, gdy przestajemy faktycznie mówić, że 6 9 osób zginęło ich z sądu to numery bezimienni bez nazwisk tylko o bardzo mocno faktycznie identyfikujemy z częstymi postaciami, a po drugie, ten film zrobiony niezwykle szczerze znaczy ten strach na ekranie nic tak przejmująco z bardzo, o ile w tym pozwala naprawdę wejść skóra tylko elity bohaterów nawet jeśli tylko po prostu nie chcemy w wydanym w stratach szczerości w tym realizm tutaj dziś bardzo bardzo mocno poruszony tak strach jest dziki, ale też, że masz rację, że ten film wywoływał wywoływał kontrowersje może zrobić, ale rodzi pytania od początku jeszcze zanim rano na pokaz dziewiątej rano wszedłem po drodze zatrzyma mnie norweska telewizja pytające co 1000 zł miał być dopiero zaraz zobaczymy nigdzie się niewidzialna, jakie są w oczekiwaniu widać, że to był film, na którym bardzo czekam oczywiście, zwłaszcza nowotworowego w ale jest jeszcze 1 rzecz w tym filmie, który myślę też sprawia, że jestem bardzo przeżywający to jest to, że nie widać w ogóle Andersia to ważny jest ważnym pojawia się gdzieś tam w 1 momencie z oddali tylko natomiast jest to dużo gorszego w tym w rytm tego filmu wyznaczają strzały w meczu odgłosy wystrzałów odgłosy nieregularne miasto jest 1 z Romy jakiś czas jest cała seria czasem po nich następują krzyki potem kolejny strzał Villi jest zarówno bohaterkę kibic wie dobrze co to znaczy i co oznacza każdy z tych hubów, ale jest coś więcej, że to nie są tylko strzały wymierzone w młodzież dzieciaki na obozie no to idiotyzm strzały, które uderzają w cały nasz poczucie bezpieczeństwa w poczucie, że żyjemy w cywilizowanym nowoczesnym społeczeństwie mówi norweski z perspektywy bohaterki, ale w ogóle europejskim społeczeństwie czują się bezpiecznie i inni ludzie nie wyobrażam sobie sytuacji, które ktoś wymierzył nas broni i właśnie ten film to jak pokazuje, że gigantyczne zawód zawód współczesnej cywilizacji tym proszę państwa czekamy na to rozdanie nagród już jutro wieczorem chętnych będzie wróćmy do tych podsumowania oczywiście festiwalu w Berlinie jutro o godzinie osiemnasty w magazynie filmowym do zobaczenia tam również wywiady z Małgorzatą Szumowska komiks wrócimy do tej rozmowy o filmie twarz, a ja bardzo dziękuję za 1 0 Krzysztof Kwiatkowski krytyk filmowy tygodnik wprost tygodnik wysokie obcasy między nimi tam można znaleźć w swoje teksty bardzo dziękuję bardzo dziękuję kultura osobista Zwiń «

Filmowe wzloty i upadki w Berlinie

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

PODCASTY AUDYCJI: KULTURA OSOBISTA

POPULARNE

DOSTĘP PREMIUM

SERWIS INFORMACYJNY

Wydanie z godziny 22:00

Najnowsze Podcasty

Czy Twoim zdaniem nasz stosunek do pracy fizycznej zmienił się w ostatnich latach?

Test: Volvo S90

Rozmowa z Malcolmem XD

Od wojny domowej do emigracji

TOK FM

Polecamy

Popularne

GOŚCIE TOK FM

Gazeta.pl

WYBORCZA.PL