Sztuka życia Stacha Szabłowskiego (cz. 3)

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

trzecia część magazynu sztuka życia przy mikrofonie Hanna Zielińska dzisiaj z nami jest Stach Szabłowski historyk krytyk kurator sztuki publicysta dziennikarz na trasy kurator jako pracownik kurator jako osoba, która podlega tym wszystkim zjawiskom na rynku pracy przypominam sobie np. twój udział w proteście wobec ówczesnego dyrektora c 2 Fabio Cavallucci gotową kilka lat temu, kiedy wypowiadały się w mediach, dlaczego proces protestu jeszcze nie odpowiadać jego koncepcji Rozwiń » zarządzania tą instytucją i wtedy występować właściwie jako członek zespołu pracującego w to mogła być każda instytucja kuratora również tak kurator również pracownikiem oczywiście to czas sobie kawały, czego i protest przeciwko niemu to był moment, kiedy ja np. odkryłem siebie jako pracownika tak, dlatego że wcześniej pracując już w poprzednich latach dług jako jako kurator sam już nigdy nie myślałem o sobie w tych kategoriach tak też praca projektowa bardzo niskie zarobki ale, ale z kolei model pracy raczej tak jak w reklamie niż z projektu do profilu klasycznym w zakładzie, czyli tak tak duże wzmożenia wysiłku nocowanie w pracy itd. i tak wyznaczanie dla nich stres apotem ulga rozprężenie i jak ku jak w zamku zamku Ujazdowskim, jeżeli weźmiemy go za przykład takiego artystycznego zakładu pracy, którym kierował Wojciech Wilkowski nigdy nie myślałem o tych wszystkich doświadczeniach takim przepracowaniu przeprojektowania i projektorze w kategoriach praw pracowniczych tak, które w ogóle gdzieś tam zostały dawno podeptane i szkoda było o nich gadać ale, ale godziłem się NATO podobnie niemiecko sobie wszyscy się naszego i tak był jak taki spis wykop i wręcz uważano za normalne ja też to była pierwsza praca, więc uwagę myślę, że tak to po prostu tak to jest jeszcze też też musisz pamiętać, że jakby wchodził w dorosłość w latach dziewięćdziesiątych, więc byłem wystawiony dosyć dosyć ostro na taką no liberalną propagandę, więc się dużo nasłuchałem, zanim zacząłem pracować no tak wygląda życie się 3 starająca się poświęca tak wysoki jak widzisz to fakt się budzi kwestia czy sprawnie pewnego dnia legła w wielkich kołach, kiedy masa krytyczna tych wysiłków i nikt nie do spania nie dojada NRW także kara przekracza, więc oczywiście jest gdzieś nam na poziomie racjonalnym widziałem, że to bus des minister Mikołaj oczami, że ktoś chce chyba kogoś wycisnąć jak cytrynę, ale podświadomie co tam pewnie pewnie zostało jeszcze w takie miejsce instytucja artystyczna wieś ma misję, więc jesteś młody masz takie nie niematerialne wartości, jakie idee Sejm pracuje bardzo trudno w ogóle tam tak wycenić fakt co jest ile fakt taki jest Warta twoja praca bo, bo pieniądze to nie wszystko jak mawia regularnie leżące tak, bo są jeszcze są wyższe wartości i to co, gdzie na początku związek chciałem wziąć w tym obecny udział w jakiś czynny w sztuce to przecież o to też chodzić, żeby brać udział w tych wartościach wyższych, więc kwestią jest gratyfikacją cześć to jest część swojej satysfakcji to jest część zapłaty także częścią częścią tego twój twój przywilej i wszystko działało, dopóki się nie pojawi in dyrektor czy Fabio Cavallucci, który w kruchcie, jakby delikatnie ująć nie był ów tak charyzmatyczny chyba nie był też z musi odpowiedzieć tak inteligentne jak Wojciech Kucharski i wystarczył, jakby podstawić innego lidera na czele tego całego wyścigu nie wiadomo dokąd, żeby nagle dostrzec przede wszystkim bardzo problematyczne, w jakich może to w zachowanie życia osobistego nie widywali się dziećmi tak dalej, że to może może nie ma aż tak wielkiego sensu z kolei w na czele jest osoba, której inteligencji do końca nie ufasz idei decyzję tak może wszyscy egzekucyjnych donikąd i wtedy nagle ja, ale też wiele innych osób zaczął odkrywać jako jako pracowników i odkryliśmy się jako jako związkowców ja wstąpiłem do związków zawodowych potem został wiceprzewodniczącym cha Solidarności, bo taki związek z zamku już już nie było czasu wymyślać niczego niczego innego i bardzo to było ciekawe ciekawe doświadczenie takie upodmiotowienie nagle zmianę dyskursu tak z tej odległości, na jaką właśnie podmiotom narrację tak tak tak tak, ale też, ale też zakwestionowania tego dyskursu tych niematerialnych gratyfikacji tak tej wiecznej obietnic tego inwestowania wypłaty w kapitałach symbolicznych tak na to można się zgodzić się tylko pod pewnymi warunkami bardzo się zostać oszukanym jeśli jest to rana jasnych zasadach także do kas, do których jest obopólna zgoda i dużo i to dało dużymi wzywał do myślenia o tym jak bardzo trudno przełożyć na dysku z praw pracowniczych w takim taki dyskurs socjalny na polu sztuki, gdzie sprawy są bardzo zagmatwany to dotyczy również to dotyczy również artystów, którzy z 1 strony podobnie kuratorzy większość z nas są osoby tak liberalnych albo albo lewicowych poglądach jednocześnie uczestniczących w bardzo kapitalistycznym rynku albo mówiąc panie z turbo kapitalistyczny naprawdę to jest rynek absurdalnie kapnie z zaliczkami momentami zwykły kapitalizm dlatego, że to jest taki rynek, na którym wygrany bierze naprawdę wszystko, a przegrani nie biorą minister nawet nie ma takiego jak Mika skazywania, który mimo wszystko w takim takim rynku może 4 przegrała pamięta jednak jednak istnieje, a prawie nic nie wskakujemy wszyscy znamy z gazet takie bardzo emocjonujące wieści o ocenach pana przyklejona zgodnej z najsławniejszych ad 6000USD tak natomiast ceny prac akcesu, którzy nie są tymi artystami, którzy sprzedają tak droga często wynoszą niemało tylko przez wynoszą 0 decyzyjnym w ogóle nic nie są w stanie sprzedać, więc tutaj kwestia nierówności, które z takim dużym dużym tematem, które odkryliśmy po 30 latach transformacji teraz wszyscy wszyscy się zastanawiamy co co począć w takim planie szerokim społecznym na sieciach, z czym nie wnosi karykaturalne, bo takie wyolbrzymione do projektu absurdalnych rozmiarów, a mimo to wszyscy jak wy brniemy, dlatego że te cechy jak 2 to tak zaznaczył Janusz bardzo dziękuję, że wymagasz jest bardzo trenera, ale nagroda nagroda tam dotrzeć z to nagroda nagroda fatalna i i artyści wiedząc 90% z nich zasili szeregi tzw. ciemnej materii sztuki, czyli czy szeregi artystów aktywistek bez widzialności bez sukcesu bez bezkarnie wiedząc, że prawie na pewno przegrają, bo tekst to w Polsce podpowiada statystyka i doświadczenie mimo wszystko podtrzymującą system tak nie buntują się przeciwko niemu kuratorzy krytycy grają w tym gra o angaż w grę, dlatego że jak odpowiedzieć, gdyż zwyczajnie nie ma nigdzie tak to jest to jest Belgia, która w, które się toczy i może dać albo Stinga albo albo nie grać w takich zająć się w nie przebranżowić się nie życzymy tego zdecydowanie, tym bardziej że jesteś nie tylko kuratorem, ale również historykiem i krytykiem sztuki jest dziennikarzem jest też publicystą piszesz świetny sposób o sztuce teraz chciałem zapytać siebie o to doświadczenie w szczególności od perspektywy już ponad dwudziestoletnią czy sztuka wizualna podlega popularyzacji opowiadaniu szerzeniu kaganka oświaty z nie nie przepadam za myślenie w tych kategoriach, a przynajmniej o swoich praktykach nigdy nie myślałem, o jaką działaniach popularyzował z nich to znaczy staram się staram się pisać tak komunikatywnie jak tylko jak tylko umiem, ale tylko do tych dokumentów do tego czuje, że z komunikatywności ma sens, bo są też kwestie skomplikowane które, których nie da się uprościć tak, bo inaczej mówiąc już tak tak tak natomiast zamiast popularyzacji tej idei napędza raczej postać cara w projekcie, który sobie albo rzeczy, których o, których pisze na postój z faktycznymi podzielić są czekamy na ważne, ale dzielenie no to jest, jakiego rodzaju symboliczne przekraczanie własnych banki i jakimś sensie popularyzacji idei rozmawia z naukowcami bardzo wielu z nich czynami w Polsce wzdraga się przed popularyzacją uważa, że to jest jakiegoś rodzaju właśnie mechanizm urynkowienia sprzedawania to jest niskie się zajmuję poważnymi tematami i zastanawiam się może być coś podobnego świecie narracji o sztuce współczesnej sztukach plastycznych wizualnych nie będziemy tutaj pod strzechy przecież wysyłać Sasnala też, gdy są jest takim taki dyskurs czy taka taka idea, która bardzo często pojawia się w programach publicznych instytucji, które mówią chcemy czy naszym wielkim pragnieniem jest dotrzeć straszą propozycja raczej ludzi już nie interesują się sztuką w ramy ich widzieć w naszej galerii zawsze bardzo mnie dziwi ten pomysł ten dziwaczny koncept, dlaczego zawracać sztuką głowy osobom, które sinice, które ograniczyły sztukę to kontrole nie nasza publiczność, bo to jest sukces i po pierwsze jest coś coś normalnego i opresyjnego żeby, żeby męczyć sztukę osoby, które nie chcą się nią interesować może to jest trochę mnie nieuprzejmy, ale tak jak nie wiem czy jesteś czy jesteś fanką futbolu ligowego niespecjalnie też niespecjalnie lubię ktoś mnie namawia do jedzenia mięsa albo do tego, żeby została tenisistką no też czynności bywa mam wolne trochę męczące już tych rozmów trochę byłam wyobrażam sobie, że są np. takie kościoły, które wyobrażają sobie, które chciałyby mieć przede wszystkim osoby, które przekraczają własne własny światopogląd normalnie nie nie wejdę tam noc albo albo gdyby ktoś zaczął pierwszy chce strasznie się wciągnąć życie polskiej ligi futbolowej, żeby zaczęła chodzić na mecze ten stan tak tymczasem jest jest publiczność się interesuje sztuka niż zawsze wydawało, że ja mu przede wszystkim do niej też dosyć oczywisty fakt to ona chce czytać moje teksty i teksty innych krytyków i to ona przede wszystkim chodzi chodzi na wystawę przyrządza się poszerza w Polsce znaczenie myślę widzę to to widać to widać w galeriach w tym jest publiczność tak to też nie są propozycję skrojone mam na skale na skalę masową wielkich wielkich liczbach i nie dajmy się było potrzebne, żeby każdy każdy obywatel każda obywatelka koniecznie widziała każdą każdą wystawę tak myślę, że lepiej to bardziej organicznie organicznie traktować krytyka jest ważna oczywiście, dlatego że wszyscy potrzebujemy jakiegoś jakieś punkty odniesienia partnera do dyskusji, więc w tym sensie pewnie publikowanie tekstów krytycznych generalnie przyczynia do tego co nazywasz popularyzację, dlatego że jak się to jakaś dyskusja łatwo się nią wciągnąć tak jak czyni to o czym by odniósł się tak, w jakich ocen oczywiście prace z natomiast patrząc na Polski świat sztuki ostatnich 20 lat widzę, że największa popularyzacja dokonała się przez wzrost liczby instytucji i organizację robią sztukę po prostu podaż wydarzeń artystycznych buduje buduje publiczność do infrastruktura w sensie dosłownym tak instytucję miejsca wystawy tak też wejście jest banalnie prosta, że po prostu jeżeli, jeżeli dużo wydarzeń artystycznych różnorodnych co publiczność rośnie, a czy jakość tych wydarzeń bata wysoko nie znikł niekoniecznie to na pewno nie jest to na pewno nie jest przypadek rozwój polskiej sceny artystycznej ostatnich 20 latach oczywiście jest rozwój bardzo niskiego punktu tak w latach dziewięćdziesiątych, kiedy zaczyna się interesować sztuką były ciągłe narzekania, że w ogóle nie ma publiczności nikt niczego nie rozumie nikt nie chce tego oglądać natomiast była druga strona medalu, że w tym czasie taką sztukę, by awangardową w Warszawie robił zamek Ujazdowski galeria Foksal, która miała 30m² i od czasu do czasu zachęta tak IT 33 rozproszone placówki nie był w stanie stworzyć taki gość wydarzeń jak takiego dyskursu żeby, żeby ludzie naprawdę byli w stanie w nim być czy, jeżeli gaz raz na rok trafisz przypadkowo na taką wystawę ona bardzo odbiega swoim językiem od tego czy jesteś przyzwyczajona to jest to jakiś wypadek przy pracy tak jeśli widzi, że tych zdarzeń jest dużo zaczyna się porównywać ze sobą widzieć, jakimi językami przeznaczenie faktycznie zaczyna się w to wciągać pozostaje też publicznością, jakby tego się nie zgodzić z 2 galeriami dwumilionowym mieście trasy bardzo dużo trasy więcej instytucji i proszę bardzo jest jest publiczność to taka kompetentna publiczność, która jak wie co z tym porównać, które wciągnięta i skąd się tłumy na wernisaż wiarą drodzy państwo, by zachęcamy zapraszamy do dołączenia do tych tłumów, chociaż nie na moralnie i delikatnie zachęcamy tych państwa, którzy mają na to ochotę może nabrali ciekawości poznawczej po wysłuchaniu Stacha Szabłowskiego to Stach Szabłowski był dzisiaj naszym gościem historyk krytyk kurator sztuki publicysta dziennikarz historyk sztuki rzecz jasna dziękuję bardzo rozmowę jeszcze w swych funkcji, które zmieniło aż właśnie niepracujący rodzic, bo teraz pomyślę, że nasze rozmowy tak to jest bardzo, że tu nie wiadomo jak Rosja liże jak represjonowany przez cały czas jakich instytucji czy w często znajdują właśnie los kuratora 0 kontroli nad przebiegiem swej pracy zawodowej od projektu do projektu dyrektora do dyrektora artysty artysty no i tak może planować ten krytyk swoją przyszłość tak tak tak jest praktycznie są bezrobotne tak formalnie biorąc uwierzyli państwo to jest bardzo dobrze dodała z tym błędem na koniec także widzą państwo co należy robić Stach Szabłowski dostępne na Facebooku w innych miejscach jeśli ta infrastruktura sztuki współczesnej w Polsce rzeczywiście jest dobrze rozbudowana to natychmiast ta sytuacja ulegnie zmianie sytuacja Stach dziękuję bardzo za rozmowę naszym gościem był Stach Szabłowski Zwiń «

Sztuka życia Stacha Szabłowskiego (cz. 3)

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

PODCASTY AUDYCJI: SZTUKA ŻYCIA

POSŁUCHAJ RÓWNIEŻ

DOSTĘP PREMIUM

SERWIS INFORMACYJNY

Wydanie z godziny 03:00

Najnowsze Podcasty

"Samotne oceany. Historia Krystyny Chojnowskiej-Liskiewicz, pierwszej kobiety, która opłynęła świat solo"

Reguła Łuczaja - kosić trawę wtedy, kiedy jest po kolana

Ile dzikiej zieleni w mieście a ile uregulowanej "za miliony"? Spór o Psią Górkę w Warszawie

Wojtek Mazolewski. Jego deklaracja "Jestem"

TOK FM

Polecamy

Popularne

GOŚCIE TOK FM

Gazeta.pl

WYBORCZA.PL