Ewa Podgórska: "Diagnosis" opowiada o kondycji współczesnego mieszkańca miasta

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

dobry wieczór przed mikrofonem Marta Perchuć-Burzyńska gośćmi kultury osobistej są dzisiaj reżyserka Ewa Podgórska witam serdecznie dobry wieczór i producentka Małgorzata Jabłońska producentka filmu diagnozy pani Ewa jest reżyserką tego filmu witam serdecznie również chór dzisiaj w kinie Iluzjon w Warszawie o dwudziestej pokaz tego nagradzanego już wielokrotnie dokumentu, który walczy również tegoroczną nagrodę polskiej Akademii filmowej, czyli o statuetkę Orła Rozwiń » przypomnijmy jednak na początku te wcześniejsze nagrody, które diagnoza dostało Moskwa międzynarodowy festiwal filmów dokumentalnych Doker nagroda za najlepszy montaż dla duetu piasek i Wójcik Kraków międzynarodowy festiwal kina niezależnego off Camera nagroda główna krajowej Izby producentów audiowizualnych za najlepszy debiut producencki za ambitną formę i odwagę oraz wielką konsekwencje dla Małgorzaty Jabłońskiej gratulacje Łódź festiwal mediów człowiek w zagrożeniu nagroda cierpliwe oko imienia Kazimierza Karabasza za świadome dojrzałe użycie środków filmowych, które budują autorską hipnotyczną wizję miasta i uwikłanych w nim mieszkańców i Łódź forum kina Europejskiego Cinergia Kryształowe jabłko dla najlepszego debiutu polskiego za czułość kobiecą wrażliwość w stosunku do ludzi i niełatwego seksownego miasta za dyscyplinę i skromność jednocześnie nowatorską formę za magnesy z i mistrzowskie zdjęcia z tych uzasadnienie tych nagród już trochę mogą ci słuchacze, którzy filmu nie widzieli domyślić się co jest tematem dokumentu pada słowo miasto mieszkańcy, ale nie pada w tych uzasadnieniach słowo Łódź, a przecież film dzieje się w Łodzi i to mieszkańcy Łodzi uczestniczą w sesjach na kozetce też bardzo cieszy, że nie pada hasło Łódź dlatego, bo film jest uniwersalny zrealizowany w Łodzi, ale tak naprawdę opowiada o kondycji współczesnego człowieka mieszkańca miasta i każdy kto, choć przez chwilę mieszkał bądź był w mieście może się zidentyfikować bohaterami, ale film rzeczywiście był zrealizowany w Łodzi, o czym też nie mówimy i na naszej poetce pojawili się mieszkańcy tego miasta, a panie są mieszkankami Łodzi ja tak mieszkam w Łodzi ja się urodziłam w Łodzi wychowałam, ale obecnie mieszka w Warszawie, a na pomysł jak nas spadła, która z pań no rzeczywiście można powiedzieć, że zaczęło się ode mnie temat miasta interesował, ale właściwie miasta nie jako pewnego utworu architektonicznego raczej jako pewna energia między ludźmi coś takiego co przyciąga co jest widoczne i to mnie fascynował fascynował mnie tak bardzo zaczęłam robić ser czy i w toku tego sercu znalazłam motyw temat w ogóle psychoanalizy miejskiej wydało mi się to bardzo ciekawym połączeniem, bo to łączyło w sobie coś co mnie fascynuje, czyli temat miasta z czymś co jest bardzo osobiste indywidualne ludzkie i od tego się zaczęło po zaprosiła wtedy we współpracy z Ewą poznałyśmy się jeszcze na studiach szkole filmowej w Łodzi i tak na początku spotykałyśmy się niezobowiązująco opowiadała wie od tych moich inspiracjach i właściwie w sposób naturalny weszła w projekt co bardzo ucieszyło, bo bez takiego indywidualnego podejścia myślę, że ich zaangażowania bardzo emocjonalnego nie powstałby ten Fin właśnie wróćmy do tej psychoanalizy miejskiej, której pani mówiła bo, odpowiadając na pytanie o miasto bohaterowie filmu, czyli m.in. Jacek Jakub Jolanta opowiadają o sobie pytania w ogóle są osią tego filmu pytania zadawane po francusku czy to, dlatego że jak właśnie dowiadujemy się na początku film inspirowany jest Francuzką teorią psychoanalizy miejskiej tak rzeczywiście jest inspirowany Gosia nawiązała kontakt z pierwszym na świecie psychoanalitykiem miast norą Putin początkowo film miał być śledzeniem jego sposobu pracy jego wizyty w Łodzi, ale później zdecydowałam się na inną formę na inną opowieść ale aby trochę uczcić jego pracy to, że rząd wymyślił to hasło wymyślił częściowo te pytania zostawiły śmiech język francuski rzeczywiście takie psychoanalizy miejskie są przeprowadzane rak akurat oni przeprowadzają to głównie we Francji Belgii jego forma samych tych rozmów jest taka, że ludzie wypełniają bowiem kwestionariusz odpowiadają napytania wg kwestionariusza rzeczywiście takowa wspomniała dziś na początku był taki pomysł, żebyśmy w tym kierunku poszli, ale też jak zobaczyłem materiały właściwie 2 się przekonałyśmy, że ludzie pytanie miasto zaczyna mówić o osobie to było tak kuszące i myśli oczywiście to był kierunek żeby, żeby pójść za tym, bo to dawało nam zupełnie inny wymiar tego filmu tego co robimy i w ogóle sensu tego co robimy, czyli terapia miastem taka miasto terapia miasto, które jest punktem wyjścia tak naprawdę do przepracowania własnych strachów własnych lęków tak jak najbardziej chciałam zrobić film o takim uczuciu, jakie ma w mieście, w którym się czasami nikt nie nie mówię, bo często się nie mówi on gdzieś jest i to uczucie jest związane z jakimiś nieprzepracowany sytuacja z dzieciństwa, bo we wczesnej młodości miał takie poczucie, że w Łodzi z tego szczególnie dużo, ale teraz przekonuje się, że ucznia jest szczególna, że to jest problem współczesnego człowieka jest dokument kreowane chciałabym trochę wyjaśnić to pojęcie naszym słuchaczom dokument kreowany, czyli nie jest to zapis autentycznych sesji terapeutycznych znaczy to jest wszystko co pojawia się w filmie wydarzyło się naprawdę sesje nie wiem czy można ich je nazwać autentyczne pod tym względem, że przeprowadzała mija ja nie jestem psychologiem, ale w przeżyciu na pewno był autentycznym przeżyciu bohaterów i moim zaangażowaniu i na pewno było także czegoś razem doświadczyliśmy coś razem udało się pokonać finisz kreacyjny, ponieważ wykorzystuje środki rzadko wykorzystywane w kinie dokumentalnym pochodzące raczej ze świata fabularnego np. duże jest imigracyjnych używamy ślą Motion zdjęć tron nowych montażu skojarzeń owego historie przeplatają się nawzajem także do końca w tym momencie widz może stracić orientację, kto mówi, ale taki był zamysł chcieliśmy odnaleźć wspólny głos, gdyby wspólną historię wspólny los mieszkańców jeszcze do tego do tej kwestii z przyjemnością wrócę, bo to jest niesamowite w tym filmie rzeczywiście w pewnym momencie też była pogubiona w tych relacjach, ale nie było takie nie było takie pogłębienie, które jakiś sposób nie powodowało tylko raczej zaczeka działo bardzo w jaki sposób znalazły panie bohaterów do diagnoz PiS to był bardzo długi proces różnymi kanałami szukaliśmy robili nasi znajomi ja dochodziłem do ludzi na ulicach szuka różnych miejscach kościołach na rynkach szkołach klubach nocnych było ogłoszenie w Gazecie, więc pracy był długi jak brzmiało ogłoszenie już nie pamiętam ją do kosza z tego co pamiętam też chcieli dawałam z tego co pamiętam to brzmiało na tyle dziwnie, że skontaktował się ze mną z biura reklamy z zapytaniem właściwie, o co chodzi przed publikacją tego ogłoszenia ma ono brzmiało coś w stylu, jeżeli czujesz, że przestrzeń, w której mieszkasz oba miasta, w którym mieszkasz w jaki sposób na ciebie wpłynęło wyrazisty to zapraszamy do kontaktu, bo pracujemy nad filmem, więc myślę, że to była tego typu treść natomiast rzeczywiście trochę konsternacji byłoby przyznawanie tego ogłoszenia, bo właściwie było to na tyle enigmatyczne ogłoszenie, że nie wiadomo było do końca właściwie, czego szukamy natomiast rzeczywiście ten proces poszukiwania bohaterów był bardzo długi i o jeszcze trwał w trakcie realizacji zdjęć symultanicznie z 1 strony robiliśmy zdjęcia z drugiej strony cały czas byliśmy otwarci na nowych bohaterów, których różny sposób poznawaliśmy też się odezwała nawet do starych znajomych jeszcze ze szkoły podstawowej liceum po to, żeby jak najszersza była ta grupa, czyli od zupełnie przypadkowych osób w miejscach, które na co dzień nawet nie przebywamy po takich, których listę znaliśmy w przeszłości kluczem było był pewien taki emocjonalny stosunek do miejsca, w którym żyją pewną wrażliwość oczywiście otwartość NATO, żeby poddać się temu procesowi, żeby ryby zaufać, żeby się otworzyć przed kamerą o tym, otwarcie przed kamerą będzie jeszcze rozmawiać kolejnej części kultury osobistej teraz w radiu TOK FM czas na informacje dobry wieczór raz jeszcze przed głównym Marta Perchuć-Burzyńska gośćmi kultury osobistej są dzisiaj reżyserka filmu dokumentalnego diagnozy Ewa Podgórska i producentka filmów witam panie serdecznie raz jeszcze dobry wieczór przypominam słuchaczom, że dzisiaj w kinie Iluzjon w Warszawie o dwudziestej pokaz tego filmu film bierze udział w przeglądzie też dokumentów, które są nominowane do tegorocznych nagród polskiej Akademii filmowej, czyli do Orłów, o czym jest to film dla tych, którzy dopiero teraz włączyli się do naszej audycji to jest film o mieście film o jego mieszkańcach ludzie spotykają się na indywidualnych sesjach terapeutycznych i poprzez opowiadanie o mieście poprzez odpowiadanie na pytania dotyczące miasta tak naprawdę opowiadają o sobie rozmawiałyśmy o tym jak panie szukały bohaterów tego filmu ile osób odpowiedziało na to ogłoszenie na to wezwanie czy sporo osób na początku przystąpiło jak rozumiem do jakiś próbnych zdjęć rozmów czy na ogłoszenie to chyba nikt znaczy to ogłoszenie, które były umieszczone w Gazecie chyba nikt nie odpowiedział, ale jeśli spotkałam ciężko powiedzieć tego nie liczyłam, ale na z kilkuset osobami na samej koloratce było około 50 osób i co sprawiło, że akurat tych kilkunastu bohaterów zostało filmie bardzo dużo osób nie przyszło na zdjęcia, więc to demoralizacja naturalna selekcja mimo fantastycznych historii rozmów i jakiegoś takiego zaprzyjaźnia się ze mną jednak stres był zbyt duży na zdjęciach się nie pojawili natomiast te osoby, z którymi zdecydowałam się nad dalszą zdjęcia po bo film to nie tylko rozmowy na kozetce, ale także fragmenty życia bohaterów to były te osoby, którym czułam, że ja coś mogę dać i i miał takie wrażenie, że oni coś mogą dać, czyli mi, czyli ramy nie spotkaliśmy się przypadkowo jest jakaś jakiś rodzaj magii Międzynami to to było najważniejsze kryterium, ale też oczywiście chciałam, żeby w filmie były osoby w różnym wieku pochodzące z różnych grup społecznych różnej płci więc, żeby był zachowany jakiś przekrój społeczny, czyli to pierwsze spotkanie to właśnie taką ZK apotem, jakby rozumiem rozumiem tej historii polega na tym, że pani podążała, jakby ze swoimi bohaterami tak to jest filmy pokazane czy to było różnie dlatego takiego się wcześniej powiedziane wszystko powstawało w procesie, więc bohaterowie dochodzili w trakcie realizacji, więc tę historię naszych spotkań były różne czasami było także ja spędzam z bohaterem bardzo dużo czasu, zanim odbyły się zdjęcia czasami przychodzi po raz pierwszy na kozetkę czasami wcześniej z nim kręciliśmy zdjęcia na kozetkę na kozetce były później w 1 przypadku było także w ogóle nie znała bohaterki ona przyszła na na nas zdjęcia i okazała się fantastyczną postacią, która została filmie trzeba było bardzo to osoby otwierać większe jednak miała taką własną potrzebę opowiadania swojej historii rozumiem, że wszystkie historie są autentyczne czy z mojej perspektywy to było dosyć łatwo w sensie uzyskania dobrego materiału tak jak mówię ziemią takie poczucie, że my się spotykamy po coś i że ja coś od nich dostaje coś mogę dać, żeby zrealizować zdjęcia nie było trudne ale, żeby później unieść to emocjonalnie to rzeczywiście było dla mnie trudne momentami był osoby, które zrezygnowały już w trakcie zdjęć chyba nie znaczy była taka dziewczyna, ale która, które rzeczywiście później urwała kontakty, ale to nie było związane z filmem na później zniknęła z Facebooka co się w jej życiu wydarzyło, że zniknęła gonienia nie było takiej osoby, która przyszła na zdjęcia później powiedziała, że nie chce brać udziału w tym projekcie raczej wszyscy byli bardzo zadowoleni każdy z bohaterów, odpowiadając na pytanie o miasto np. jakim zwierzęciem byłaby Łódź mogłaby być tak albo, jaką kochanką mogłaby być uczta, gdyby była człowiekiem każdy tak naprawdę, odpowiadając na te pytania opowiada jakiś swoich brakach o porażkach głównie o tym jednak co stracone nieco wygrany, ale jest w tym filmie mimo wszystko aż taka przedziwna nadzieje bohaterowie przychodzą z lękami, ale przychodzą też ze swoimi marzeniami, z których wiele już nigdy się nie spełni, ale oglądając film pani o tym, wspomniała pani Ewo, że macie takie przeciwne wrażenie, że losy bohaterów łączy nie tylko miasto, ale właśnie, że tyle co pewien sposób się przeplatają się uzupełniają jedni mają to, czego nie mogli mieć inni na odwrót taki był mój zamysł, żeby film był rodzajem transu, który porwie przynajmniej mam nadzieję część widzów rodzaj własnej emocjonalnej konfrontacji z z psychiką stronami tak naprawdę jako ludzie jesteśmy absolutnie podobnie i nasza historia są jednakowe, a film jest przede wszystkim dla mnie o tym, czasie, w którym kontaktujemy się z trudnymi emocjami w nich przez przez chwilę jesteśmy dziś pozwalam sobie nie czuć, ale też nie za długo, żeby je poczuć zaakceptować z nich wyskoczy to figura miasta miasta Łodzi akurat pomaga nam czym, żeby jak wizualizacja też jakieś swoje przemyślenia lęki nadzieje miasto, w czym miejsce, w którym mieszkamy w urodziny myślę ogromny wpływ na to kim jesteśmy, ale z drugiej strony też my mamy ogromny wpływ na to jak wygląda miasto to jest Fin podświadomości zbiorowej, więc miasto jest symbolem tej podświadomości dopiero tak 1 z bohaterek mówi ja jestem Łodzią Łódź jest mną tak się zastanawiam, kto bardziej to opowieść zdeterminował czy miasto ludzie ludzie, a ja jestem taka pewna znaczy film jest o ludziach, ale na ciężkie pytanie chyba każdy musi sobie odpowiedzieć każdy z widzów San Łódź ziemia obiecana to określenie przypomniany na początku filmu raczej prawdziwe już nie jest Łódź już w tej chwili nie jawi się jako ziemia obiecana w opowieściach mieszkańców więcej jednak jest chyba jednak ran wstydu jakiś taki szarości i pustki tam padają słowa zresztą w takiej pustce, która jest w Łodzi, która została razem z Polakami, bo kiedyś to było przecież miasto 4 kultur czuć w Łodzi tę pustkę szczególnie, w których miejscach, czyli taką pustkę nie urodziłam się tutaj przyjechał zdolnego Śląska pamiętam, kiedy zamieszkał w Łodzi tętniło życiem to było dla mnie miasto takie drapieżne trochę kolorowe na pewno bardzo bardzo intensywne, jakim zwierzęciem pani opowieści byłaby Łódź w takim czasie, że zada pytanie filmu, a myślę, że dzikim cały czas to znaczy ja ciężko się oderwać od tej wizji tego miasta, który ma głównie sprzed wielu lat i nawet jeżeli teraz widzę to jakiś pewien rodzaj nie wiem czy to jest pustka być może zmiana być może to jest jakiś taki etap pośredni, ale cały czas czuje tę dzikość tego miejsca może, dlatego że cały czas jednak pamiętam, skąd pochodzę z zupełnie innego małego miasta i mimo wszystko zawsze w każdym dużym mieście coś takiego odczuwam jakiś taki rodzaj przedziwnej energii fascynuje mnie to cały czas nie tylko zresztą w Łodzi w jakimkolwiek dużym mieście nie jest więc, więc się, że tato tożsamość pewna taka cecha zostaje się, że coś zmienia myśmy się przekształca pozostaje cały czas w czuję Łódź jest w tych opowieściach takim miejscem wielu sprzeczności chory kameleon ranny Voo termin dziecko tak, ale dziecko bite to są wszystko porównania, których używają bohaterowie filmu, ale równocześnie np. kobieta, która nie zgadza się na cokolwiek, która nie chce byle czego proszę powiedzieć jak na film reagują widzowie zagraniczni, bo podobno nie pada w tłumaczeniu słowo Łódź tylko do City tak rzeczywiście zdecydowaliśmy się nie ujawniać tego, bo na tym etapie prac nad filmem okazywało się, że jeżeli w pierwszym zdaniu mówią, że to jest Łodzi to to pojawiają się pytania to właściwie, dlaczego miałbym oglądać mówi o tym, etapie poszukiwania środków na produkcję filmu i elementu ze wydawaliśmy nie użyjemy tego SW nazwy miasta oczywiście ci, którzy znają miasto poznawali je podczas ogólnej filmu natomiast ciekawe, jeżeli nie mówiliśmy, kiedy miasto zagranicą właściwie nie było to głównym tematem rzeczywiście zagraniczna publiczność przyjęła im bardzo dobrze bardzo emocjonalnie to było wspaniałe spotkanie z publicznością czynu w Polskiej wersji bohaterowie mówią jeśli miasto nazywa tego nie ukrywamy i myślę, że te fantastyczne z 1 strony tutaj na naszym polskim rynku widzowie czują czy relacje pewną wiedzą, jaki to jest miasto natomiast za granicą nie ma to niema znaczenia oczywiście dziś zakończy czasami pada pytanie, kiedy miasta jest bardziej z ciekawości nie, żeby to było głównym w głównym punktem ja mimo jeszcze z tej mojej polskiej perspektywy na nie łodzianki warszawianki muszę panią zadać pytanie pani uczucie, jakie żywią z pewnością dowodzi on się zmieniły po po nakręceniu tego dokumentu moje ogromnie się zmieniły dlatego pojawiał wcześniej bardzo się na bardzo silne emocje w stosunku do Łodzi to były bardzo trudne emocje była taka relacja miłosna nienawistne teraz po nakręceniu tego filmu moje uczucia są letnie są bardzo pozytywne, ale nie tak intensywne to jest bardzo naprawdę miłe uczucie, bo czuje się uwolniona, czyli państw, którzy jakoś terapie poprzez ten film da powiedzieć ogromną to na absolutnie diagnoza proszę państwa film niezwykle dojrzały w treści w formie dopracowane w każdym szczególe wizualnie piękny i równie pięknym, chociaż nie zawsze łatwo rzeczywiście przekazem niezwykły debiut to jest debiut obu pań co warto podkreślić Łódź nadal będzie pewien sposób przez panie filmowo eksplorowanie odkrywana jeśli powiem, że to też jest debiut operatora Marka Kozakiewicza i montażystów Wójcika i Piaska takim wszyscy tutaj zdobywają nagrody rzeczywiście niezwykle niezwykły debiut w Łodzi panie zostają filmowo ja się zastanawiam jak chciała zrobić zdjęcia do następnego filmu w Łodzi, ale to jest zależna od wielu czynników ale, żeby nie chciała używać słowa Łódź, ale rzeczywiście się przywiązany do pewnych plenerów i pewnych osób i chętnie bym zrealizował zdjęcia w podziale nie wiem jak będzie pani Małgorzata Pen mieszka w Łodzi, aczkolwiek jestem rozdarta pomiędzy Łodzią Warszawą, bo część mojego nie tylko mojego śmie rodziny życia związany z Warszawą, ale też chyba nie ma dla mnie to takie oznaczenia to znaczy pamiętam jak zakładam firmę to niektórzy powiedzieli mi, że nie powinno używać wizytówkach miasta Łódź powinna mieć biuro w Warszawie, bo to wygląda lepiej natomiast może wygląda, ale nie czuję, żeby miało znaczenie to znaczy mam takie poczucie, że można pracować z każdego miejsca na świecie i że to trochę od nas zależy, jaką przestrzeń dookoła siebie zbudujemy, jaką będziemy postrzegani, więc myślę, że zostanie na razie bardzo panie dziękuję za dzisiejsze spotkanie w radiu TOK FM Ewa Podgórska kierownik czerwona i Małgorzata Jabłońska producentka filmu diagnozy były gośćmi kultury osobistej przypomnę raz jeszcze, że dzisiaj w kinie Iluzjon o dwudziestej pokaz filmu jak nas zapraszam do usłyszenia czas Zwiń «

Ewa Podgórska: "Diagnosis" opowiada o kondycji współczesnego mieszkańca miasta

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

PODCASTY AUDYCJI: KULTURA OSOBISTA

POSŁUCHAJ RÓWNIEŻ

DOSTĘP PREMIUM

SERWIS INFORMACYJNY

Wydanie z godziny 22:00

Najnowsze Podcasty

Jakie uczucia towarzyszą Ci w rozmowach z bliskimi, którzy zmagają się z poważnymi problemami zdrowotnymi?

Test: DS3 i Suzuki Swace

Stefan Friedmann. Satyryk czy humorzysta?

Czy na targach książki można znaleźć humor?

TOK FM

Polecamy

Popularne

GOŚCIE TOK FM

Gazeta.pl

WYBORCZA.PL