REKLAMA

Sztuka życia Joanny Leśnierowskiej (cz.1 i 2)

Sztuka Życia
Data emisji:
2020-02-02 14:40
Audycja:
Sztuka Życia
Prowadzący:
Hanna Zielińska
W studio:
Joanna Leśnierowska
Czas trwania:
26:35 min.
Udostępnij:

Zaprasza Hanna Zielińska

Sztuka życia Mikołaja Golachowskiego (cz. 3) Sztuka życia Joanny Leśnierowskiej (cz. 3)

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

Transkrypcja podcastu
niedzielny magazyn sztuka życia jesteśmy w Poznaniu przy mikrofonie Hanna Zielińska dzisiaj naszym gościem jest Joanna Leśniewska dzień dobry dzień dobry krytyczka tańca kuratorka dramaturg Anka choreografka opiekunka młodych talentów osoba sama utalentowana na wielu polach będziemy się rozmawiać o pani pracy w przestrzeni osobistego rozwoju i przestrzeni rozwoju całej dziedziny tańca współczesnego tańca nowoczesnego, bo ma pani ogromne zasługi nie tylko dla Poznania, ale w Rozwiń » zasadzie dla polskiej sceny tanecznej no, więc zacznijmy od cytatu, który mnie powalił to są słowa Jadwigi Majewskiej autorki pani sylwetki takiego artykułu biograficznego na portalu Culture PL, która pisze pani tak zbudowała swoje imperium w nie da się inaczej nazwać tego najprężniej działającego ośrodka produkcji i prezentacji tańca w Polsce w stolicy Wielkopolski Poznaniu, czyli najbardziej tanecznym mieście w kraju torze Poznań najbardziej tanecznym miastem w kraju już wiemy jest również najbardziej przyjaznym i awangardowo nastawiony jeśli chodzi o kulturę dzieci dla dzieci miastem, ale mamy wreszcie osoby, która stoi za tym sukcesem są tutaj ani dla Timesa zanim, która także dlatego dla niego ta tutaj Jadwiga Majewska miała na myśli mówiąc o imperium biorąc pod uwagę, że słuchają nas osoby, które właściwie nie wiedzą co to jest za projekt stary browar nowy taniec czy w ogóle pani dorobku nie znają ja nie mam pojęcia jak działa na myśli powinniśmy tak jak w jego pamięta imperium trochę przeraża ona niestety implikuje jakiś takie realistyczna, jakiej sprawie taka jest takie tęsknoty za władzą, a które są akurat dość obce znaczy bardzo obce tak naprawdę w ogóle choreografii taka hierarchiczna struktura jest niezwykle obca wręczy jest przedmiotem permanentnej krytyki dyskusji no co się wydarzyło 15 lat temu powstał program, który jest jak dotąd jedynym całorocznym regularnym programem dedykowanym wyłącznie współczesnej choreografii i to tej awangardowej rzeczywiście formie, a więc nie tyle teatrowi tańca co wszelkim bardzo szerokim praktykom, które często nam na pierwszy rzut oka czy Uchanie kojarzą się w ogóle tańczenie są tak naprawdę bardzo szerokimi ciekawymi praktykami, które w pewnym sensie zwracają naszą uwagę na to, że cały świat tańczy, że wszystko wokół nas pozostaje w ciągłym ruchu i że choreografowie zajmują się tak naprawdę ruchu tego ujawnianiem organizowaniem, a więc zapraszamy do Poznania regularnie za, żeby pokazywać, żeby wspierać artystów, których interesuje poszerzanie definicji choreograf w ogóle eksperymenty twórcze, które są tak naprawdę motorem rozwoju tej formy sztuki no i oczywiście przez 15 lat udało nam się tutaj stworzyć wielopoziomowy programu, który nie tylko oferuje poznańskiej publiczności najciekawsze zjawiska ze światowej tak naprawdę sceny tanecznej choreograficznej, ale przede wszystkim, którego największą misją jest wspieranie rozwoju polskiej choreografii i dzięki temu udało nam się tutaj w Starym Browarze stworzyć blisko setkę oryginalnych spektakli wesprzeć kilkudziesięciu młodych polskich twórców, którzy dziś nadają ton polskiej tanecznej scenie na rzeczywiście być może to miała troszeczkę na myśli Jadwiga, bo rzeczy się też ślady poznańskie czy staro browarowi, choć mniejsze, ponieważ ludzie dałem się w konflikcie prawda nie jest tylko dla Poznania nie na dnie na szczęście nie bardzo z tego cieszymy, bo udało nam się trwale wpisać Poznań Polski taniec z powrotem na mapy taneczne świata mówi z powrotem, dlatego że niewielu z nas wciąż wie, że w okresie międzywojennym Warszawa obok Berlina Wiednia była 1 z głównych europejskich ośrodków tańca ekspresjonistycznego tańca Modern no i wojna niestety przerwała wspaniałą historię my do niej do tej intensywności obecności polskich artystów na światowych scenach wracamy będziemy mówić np. pali irańskiej w kolejnej części naszej rozmowy i nawiązywać do historii polskiego tańca właśnie tej przedwojennej, ale jeszcze tymczasem zostajemy w dzisiejszym Poznaniu w tym co dzieje się w Poznaniu jako ośrodku tańca współczesnego też takim ośrodku sprzyjającym rozwojowi młodych talentów jeśli cofnąć się nieco w czasie do początków pani pracy to w gruncie rzeczy startowała pani w tej przestrzeni kultury, by w przestrzeni wspólnej kultury jako teatru Leszka wykształcenia jest pani teatrolog szkołą najpierw pisała pani o tańcu była pani krytyczka tańca i teraz chciałby się zatrzymać przy tym terminie, który padł pani usta przed chwilą, że taniec wpisał się na trwałe czy trwale wpisał się w świadomość międzynarodową o tym co dzieje się w kulturze ten Polski taniec na trwały zaznaczył taniec jest wydaje się niezwykle trudne do jakiegokolwiek utrwalenia czy zapisze czy świadomości nawet wszelkiego rodzaju zapisy wideo w gruncie rzeczy nie oddają tego co dzieje się na żywo w kontakcie z człowiekiem na czym polega ten wysiłek na czym polega ta praca, żeby osiągnąć to co się pani udało najłatwiej napisać książkę ewentualnie film nakręcić, by jakiegoś ciekawego wykładu, by udzielić pani zajmuje się bardzo ulotna nieuchwytna efemeryczna dziedziną no i dlatego tak piękną dlatego tak ważną, by z nią obcować osobiście dlatego tak ważny jest też, by cierpliwie upierać się przy wspieraniu jej prezentowaniu i ofiarować publiczności doświadczenie tańca bardziej niż dostarczanie informacji tylko z drugiej ręki czym taniec jest albo czym jest choreografia wydaje się, że 1 z najpiękniejszych elementów naszej pracy wieloletnich Starym Browarze jest dialog, jaki nawiązaliśmy z publicznością ja pamiętam jak jeszcze jako właśnie bardzo młody krytyk tańca jeździłam po świecie jeździłam po Polsce oglądam co się dzieje miał świadomość bardzo wielu różnych zjawisk świadomość ich braku na stałe w Polsce, ale często też spotykałam kolegów kuratorów kolegów krytyków, którzy w zetknięciu z niektórymi pracami mówili moja publiczność nie jest na to gotowa i pamiętam, że wtedy o u odbywał się we mnie taki głos ale, ale jak to nie jest gotowa, kto daje komu prawo do orzekania o takiej prawdy o czyjejś niewiedzy przecież jesteśmy jako ludzie wspaniale wykształceni obcujemy ze współczesną kulturą na bardzo różnych poziomach chodzimy do galerii na koncerty jeździmy przez po całym świecie, dlaczego akurat taniec miałby być wolną sztuki, której ktoś nie rozumie albo albo, której ktoś nie ma szansy zrozumieć, bo ktoś inny decyduje za niego, że nie jest na nią gotowy i postanowiłam tak trochę, ponieważ zawsze czuje się przede wszystkim widzę też jako krytyk zawsze byłam tą osobą, która mediacje pomiędzy artystami publicznością, a więc postanowiłam sobie, że właśnie to przede wszystkim chciałabym zmienić i kocham publiczność za to za odwagę do obcowania z czymś, czego nie znają, ale z otwartym sercem otwartą głową umysłem podążają za tym i udało nam się to w Poznaniu właśnie sprawić, aby anulować taką kategorię znam to lubię, bo wiadomo najbardziej ich wysoki taki, że najbardziej się podobają te piosenki, które już najlepiej znamy i zaprosić tak naprawdę widzów do rozmowy do dialogu do obcowania z fenomenem właśnie bardzo ulotnym, ale komunikujący się z nami zupełnie poza naszą świadomością często to jest udowodnione przez naukowców zjawisko kina z decyzji, a więc rodzaj mimowolnego halowej a, ale też takiego neurologicznego neurologicznej Rega daj reakcji naszego mózgu na oglądanie tańca mamy tu płacie czołowym neurony lustrzane, które w momencie, gdy patrzymy na poruszające się ciało powodują, że nasze ciało również mikro na mikro poziomie mimowolnie się porusza, więc tak naprawdę oglądają malinach razem ta nie tańczymy w ciele wcale nie w myślach tak naprawdę nasze ciało porusza się, choć często nie jesteśmy nawet tego świadomi ita ten moc ta magia swego rodzaju naukowo udowodniona magia tańca i moc oddziaływania komunikowania się z nami poza też werbalnie poza językiem jest ogromną siłą poza tym jest z tego rodzaju paradoksem, że ze wszystkich sztuk współczesnych taniec wydaje się operować najbardziej nam bliski materiale, a więc ludzkim ciele, więc ciele, które każdy z nas ma i właściwie wydaje się być absolutnie predestynowany do takiej komunikacji każdego z każdym tak też międzykulturowej między absolutnie no, a tymczasem najbardziej się tej komunikacji tej formy sztuki obawiam i to jest jakby mojej pracy bardzo duża misja, by ośmielić publiczność, by otworzyć publiczność na doświadczenie na spotkanie z nieznanym oczywiście trzeba pewnego rodzaju odwagi trzeba pewnego rodzaju żyłki ryzykant też wiadomo, że w teatrze no, chyba że Polski alternatywnym, ale jednak generalnie niewiele nam grozi na dłuższą metę, ale to spotkanie z artystami też spotkanie z samym sobą w tej tej relacji z naszym ciałem jest niezwykle trans formujących doświadczenie i o tym, tak naprawdę Starym Browarze od 15 lat rozmawiamy jeśli chodzi o to co może przynieść takie doświadczenie tańca dzisiaj, dlaczego ten taniec bywa tak różnie interpretowane to wydaje się, że to jest spuścizna generalnie biorąc różnego rodzaju gorsetów kulturowych nałożony również na taniec ten Węglarz kulturowy po wojnie, które sprawiły, że sztuka znowu została wypędzona do zagrody rozrywki ma być przede wszystkim estetyczna ładna uprzyjemnia mająca umilając ca to co się stało z tańcem w okresie PRL-u, czyli przede wszystkim państwowe zespołu pieśni tańca, które były pewnego rodzaju cepelią teatrum odtwarzane po to, żeby było przyjemniej do rytmu właściwie było zupełnym kontraście do tego co działo się w Polsce przed wojną do tego do tego właśnie upodmiotowienia się tancerki ani odtwarzania czegoś, czego oczekuje publiczność i notable na tej publiczności zasiadający, więc dzisiaj w jakimś sensie odnowa uczymy się co najmniej od kilkunastu lat tego co ten kontakt z tańcem można przynieść, że to nie chodzi tylko o to, żeby było równiutko, żeby kostiumy błyszczały, żeby odtwarzacz jakiegoś rodzaju konwencje, ale że osoba, która tańczy jest osobą, która pokazuje swoją osobowość, która ma coś dopowiedzenia ma coś do przekazania jest taki sam komunikat jak na wszystkich innych polach sztuki pytanie, które może się zrodzić u odbiorców być może już w Poznaniu to co trzeba zrobić albo czego wymaga odbiór rzeczywiście takiego spektaklu tanecznego, kiedy właśnie możemy czuć się nieco zdeprymowani niż mielenie nie przygotował, ale czy zrozumiemy, ale można najpierw coś przeczytać, ale no tak nie nie rozumiem tego no, więc możemy powiedzieć tym słuchaczom, którzy dzisiaj po naszej rozmowie pomyślą dobra to ja teraz idee zobaczyć kawał dobrego tańca współczesnego ja po prostu zawsze zachęcam do otwartości ciekawości do tego, żeby się otworzyć na to, czego po prostu nie znamy i otworzyć też całe swoje ciała nie tylko umysł nie tylko intelekt, ale właśnie zapytać siebie co nam sprawia przyjemność co oddziałuje na nas inaczej niż np. słowo w teatrze dramatycznym i po prostu zanurzyć się w tym jej czerpać przyjemność też z tej przygody, która gwarantuje nam żadnych czy nie podsuwa nam żadnych gotowych odpowiedzi wydaje mi się, że co bardzo ciekawe, ponieważ każdy z nas chciał, bo ma w pewnym sensie wydawałoby się, że jesteśmy w stanie ciałem na poziomach wielu zmysłów rzeczywistość odbierać, ale rzeczywistość, jakiej żyjemy w ciągłym biegu w ciągu pracy odcina nas też zresztą rzeczywistość cyfrowa, której żyjemy od od dekady prawie 2 powoduje, że zapominamy, że ciało mamy, że nasze ciało odczuwa, że nasze ciało jest właśnie taką tkanką też czująca myśląca taniec Mate niesamowitą moc, że jest w stanie oddawać doświadczenie, które często wymyka się naszym słowom wymyka się intelektu owi, a więc dotyka tych obszarów, które są, gdzie czasami głęboko przez nas spychane czy, o których rozmawiamy, bo po prostu nie wiemy do końca jak ubrać w słowa i dzięki temu nawiązuje z nami bardzo ciekawe dialogi bardzo ciekawie opowiada od o naszym doświadczeniu często życia codziennego, ale też egzystencjalnym natomiast też to co jest niezwykle istotne wydaje mi się przez ostatnie lata to też takie walka o o to, żeby zrozumieć taniec jest nie przede wszystkim także intelektualną choreografia jest intelektualną formą uprawiania sztuki, że ciało to nie jest tylko mięso, ale to jest tak naprawdę bardzo skomplikowany narząd organizmu czująca myślące, że nasz mózg to jest równej mierze pewna abstrakcyjna, a forma, ale wszystkim też mięsień, który jak mawiała wspaniała awangardowa rozrywka Yvonne Rainer trzeba trenować na równi z całym innym ciałem i to jest niezwykle ciekawe w praktykach najnowszych choreograficznych, które pełnymi garściami czerpią wszystkich możliwych dyskursów wszystkich możliwych form sztuki dzięki temu także będąc takim kolażem amalgamat TM trans, formując inne dziedziny zupełnie nową jakość znów w pewnym sensie ciekawie opowiadają o tej bardzo skomplikowanej wielopoziomowej rzeczywistości, której żyjemy, który atakowani jesteśmy przez wielu obrazów wiele impulsów bodźców, których często nie wiemy jak którymi często nie wiemy jak sobie poradzić, a tak naprawdę, gdybyśmy być może sami zaczęli także praktykować taniec i zaangażować w ruch być może moglibyśmy się nauczyć z nimi dialogować z nimi po prostu tańczyć ja trochę myślę sobie, że te różne awangardowe sposoby też generowania materiału chociażby bardzo szerokie pole improwizacji, które dziś jest 1 z podstawowych form tworzenia też spektakli tanecznych to jest w pewnym sensie taki taka wspaniała metafora naszej ludzkiej egzystencji, ponieważ chińskiego nie da się reżyserowi nie da się tak naprawdę jedyną rzeczą, jakiej jesteśmy czy możemy być pewni w życiu jest zmiana, a improwizatorzy uczą się właśnie z tą zmianą pracować, czyli reagować na zmianę w konstruktywny sposób w czasie rzeczywistym przekuwać na kolejną rzecz coś innego na jakąś ciekawą odpowiedź komponować na naszych oczach z tego co przychodzi z zewnątrz czy to dźwięku czy przestrzeni czy partnera, z którym się pracuje tam sformować ten materiał od razu w czasie rzeczywistym coś pozytywnego coś twórczego i w ten sposób improwizowany jest jakiś sposób zarządzaniem kryzysem, bo jeśli rozumiemy zmiany jako jakiś mały mini kryzys to, wobec którego musimy się w jaki sposób ustawić no to, trenując umiejętność improwizacji na wiemy, że Polacy są wspaniali improwizacji tak naprawdę uczymy się jak być świecie jak bardziej świadomie w tym świecie uczestniczyć jak więcej widzieć zauważać wokół nas ruchu tańca choreograf właśnie dzisiaj naszym gościem jest Anna Leśniewska zapraszamy państwa informacji Radia TOK FM, a zaraz po nich wracamy do naszej rozmowy sztuka życia przy mikrofonie Hanna Zielińska jesteśmy w Poznaniu naszym gościem jest dzisiaj Joanna Leśniewska krytyczka tańca kuratorka dramatu łóżka choreografka, a w tej części rozmowy także opiekunka innych talentów, bo to jest też niezwykłe pani działalności oprócz tego, że stworzyła pani od podstaw netto to mi to miejsce tę przestrzeń stary browar nowy taniec, które bywa nazywany imperium tanecznym jedynym takim w Polsce to jeszcze pracuje pani na rzecz rozwoju innych osób i to wcale nie jest oczywiste połączenie talentów wszyscy, którzy mamy do czynienia z artystami bezpośrednio wiemy, że bywa z tym różnie tymczasem mam kolejny cytat słowa Agaty Markowskiej, która współpracowała z panią fundacji art Stations Foundation Foundation, która mówi tak Opani działalność pracy na rzecz innych osób Joanna świetnym obserwatorem ma w sobie ogromną wrażliwość wielokrotnie przyglądałam się jak pracuje z młodymi tancerzami ośmiela mobilizuje ratuje zawsze jest gotowa do pomocy podpowiada, ale nie narzuca ma też cudowną zdolność zażegnania kryzysów twórczych nie pozwala wątpić w swoje siły tym osobom, które z racji stawiania pierwszych kroków na tanecznej scenie przeżywają czasami trudne chwile w studio po prostu każdy człowiek marzy marzy taki mentor każdy człowiek marzy o takim dobrym duchu towarzyszu, który pomaga mu się rozwijać teraz słuchają nas osoby, które działają na przestrzeni różnych pól różnych dziedzin aktywności jak możemy skorzystać z tego pani doświadczenia właśnie mobilizowania zażegnania kryzysów twórczych innych osób może przydać każdemu szefowi w gruncie rzeczy no to na pewno tak byłoby wspaniale ja ja może powiem tak jest bardzo wiele różnych stron, jakby tej historii, ale takich jak HR myślę sobie jak miała tak na gorąco złożyć pewnego rodzaju zestaw przekonań, które wydają się pomagają mi wspierać artystów skutecznie, bo to jest dla mnie też bardzo ważna żeby, żeby widzieć rozwój, bo to też coś więcej satysfakcji to przede wszystkim 1 z takich recept jest pozostawanie zawsze empatyczny w stosunku do potrzeb, a to oznacza, że bardziej się wsłuchujemy potrzebę niż udzielamy rad to jest 1 z zasad, których ja w ogóle polecam na życie, bo wydaje mi się w codziennym życiu bardzo dużo mówimy, a bardzo niewiele słuchamy, a zwłaszcza nie słuchamy ze zrozumieniem, czyli sumy po to, by zrozumieć, ale po to, żeby ewentualnie odpowiedzieć wyrazić swoją opinię czy właśnie udzielić komuś rady, a tymczasem w proces twórczy jest tak delikatną przestrzenią i też przestrzenią niewiedzy bardzo długiej i tak nawet niewiedzę pragniemy bardzo długo podtrzymywać, bo z niej tak naprawdę rodzą się organicznie najpiękniejsze najmocniejsze trwalsze koncepty to jest, przez który przede wszystkim trzeba uwrażliwić na słuchanie tego co jest tego co może się za chwilę pojawić po to, by jak najskuteczniej odpowiedzieć artyście na jego własną potrzeba możemy podać przykład takiej sytuacji, kiedy miała pani do czynienia z kryzysem twórczym jakiegoś rodzaju przestojem twórczym umownego tancerza tancerki i właśnie w kontakcie z panią coś udało się przełamać coś udało się ochronić coś udało się kontynuować tak naprawdę najważniejsze, żeby zrozumieć, że najciekawszą formą najbardziej inspirującym doświadczeniem w życiu artysty i to nie tylko młodego jest właśnie tzw. porażka, czyli wydaje mi się, że zaoferowanie artyście w procesie takiej świadomości, że to jest bardzo okay, a nawet czasami pożądane, że coś może nie udać jest często o wiele bardziej twórczym doświadczeniem niż łatwy sukces, a więc sytuacjach kryzysowych zazwyczaj ten kryzys przytulamy do serca mówimy o jak fajnie, że nam się ten kryzys zdarzył, bo ona sprowokuje do refleksji on nam każe się zapytać, ale co się wydarzyło takiego, że coś gdzieś nie zagrał on też nam nas wzbogaca pewne doświadczenie, które otwiera nas na kolejną rzecz daje nam paliwo na próbowanie jeszcze raz Samuel Beckett mówił upadnie upadnie próbuj wstań, a potem próbuj jeszcze raz, czyli upadnie lepiej upadnie kolejnym razem powstań i jeszcze lepiej to jest właśnie, jakby tak naprawdę życie artysty w ogóle wydaje mi się rozpisany na taki etap na etapy poszukiwania, które zawsze, zwłaszcza jeśli się eksperymentuje, a my jak przypomina pracę w dziedzinie tej eksperymentalnej choreografii no to niosło ze sobą pewne ryzyko jakiejś porażki tylko, że ta porażka to jest oczywiście przez wszystkich różnie rozumiana dla nas zawsze była 1 z najciekawszych doświadczeń na moją moje bycie artystami to jest przede wszystkim też stwarzanie im przestrzeni, która jest na tyle stabilna, że czują się w niej bezpiecznie, a więc stwarzania pewnej ramy w ramach, której oni mogą funkcjonować mogą pozwolić sobie właśnie na podjęcie ryzyka, a z drugiej strony dbanie o to by ta rama była na tyle elastyczna, by mogła pomieścić ich kreatywność mogła pozwolić im podążać swoją drogą, a więc nie narzucać żaden sposób sztywnych korytarzy, w których artysta musi się wpisać, ponieważ w sztuce w ogóle, zwłaszcza w choreografii nie ma 1 sposobu tworzenia każdy z nas wypracowuje własny indywidualny język własny sposób podejmowania decyzji to przede wszystkim trzeba wspierać, więc ja z artystami przede wszystkim przebywam przede wszystkim słucham przede wszystkim przychodzą do nich na próbę staram się zrozumieć co chcą powiedzieć i wspólnie poszukujemy środków, które mogą ten przepływ informacji najskuteczniej umożliwić, bo no nie poznać najzabawniejsze w pracy choreografa jest to, że nie jest problemem pomysł wpadł do głowy ale, żeby z niej dobrze wypadł, więc choreografia zajmuje się w pewnym sensie rola akuszerki również własne oczy nie chciałbym tutaj przypisywać sobie zbyt wielu zasług, bo tak, jakby najważniejsza jest, żeby pomóc artyście stworzyć jego najlepszy spektakl, a nie taki spektakl ja uważałem aby, którym sama chciała zrobić to jest doskonała wskazówka dla wsi to jest rodziców nauczyć, kto jak goście byli tak kusi, kiedy widzi pani, że rozwiązanie jest blisko już po prostu pani wie wystarczy tylko powiedzieć w tej dziewczynie temu chłopak nie ma się słuchać teraz zrób to taki jak zobaczy jak to jest rzeczywiście najtrudniejszy moment właśnie też jak pani pani wspomniała też jestem praktykiem mam wiele swoich własnych pomysłów, ale to jest też sztuka no proszę nabywa z doświadczeniem, ale też i poniosła wiele porażek w tych swoich treningu mających rolach, ale też te one mnie wzbogaciły one nie uczą jak co najlepiej działa co trafia, ale też każdy tak powiem przypadek jest inny każdy artysta ma inną wrażliwość inaczej reaguje na informacje zwrotne z 1 się rozmawia o książkach, a drugiemu pokazuje obrazy, bo co innego uruchamia wyobraźnię i to właśnie mam namyśli mówiąc o takim empatyczny w stosunku 1 empatyczny stosunek nie tylko zresztą aplikowany jest bezpośrednio do kontaktów takich międzyludzkich z artystami, ale też całego naszego programu, bo myśmy się w pewnym sensie od 15 lat wsłuchiwali w potrzeby całego środowiska rozumiejąc, żeby wspierać skutecznie rozwój choreografii nie możemy przyklejać gotowych formuł, które wypracowali nasi koledzy na świecie po każdy z nas funkcjonuje winnej rzeczywistości prawnej winnej rzeczywistości społecznej inaczej postrzegana jest sztuka tańca w Brukseli czy Paryżu, a inaczej tutaj w Polsce i za każdym razem musimy nasze naszą wiedzę adaptować do lokalnych warunków, a więc w pewnym sensie wsłuchiwać się potrzeby i odpowiadać nieskutecznej pozostawać zawsze elastycznym ten rodzaj ewaluacji naszej pracy ewaluacji naszych postaw jest niezwykle konieczne, żeby być w stanie skutecznie wpływać na ciągle zmieniającą się rzeczywistość i to zarówno tą ludzką, czyli tą przychody nami też procesu twórczego w ramach, której zawsze jest jakaś Górka i zawsze jakaś Dolina, zanim dzieło spotka się z publicznością, a często proces trwa wiele tygodni wiele miesięcy po premierze, bo choreografia jako sztuka żywa jako sztuka właśnie efemeryczna ona dojrzewa z każdym kolejnym spotkaniem z publicznością i często też wymyka się takiemu zupełnym niezrozumieniu na samych my często dowiadujemy się o spektaklu więcej Perform ująć go potem wielokrotnie niż, projektując dopiero jego odbiór przed spotkaniem z publicznością no też wsłuchujemy się we wszystko to co się wokół nas dzieje z całą rzeczywistość polityczną społeczną i choreografia ma niesamowitą zdolność rzeczywiście portretowania bardzo poetycki sposób, ale jednocześnie, operując chciałem bardzo konkretne, a więc powiedziałem jest taka poezja konkretna bardzo pięknie oddawać tą tą skomplikowaną często wymykają się prostym formuła rzeczywiście czeka nas otacza i dlatego wydaje mi się jest tak dynamicznie ciekawie rozwijającą się formą sztuki obecnie, bo jakiś sposób wpisuje się idealnie ze swoimi narzędziami taką swobodą z nich korzystania z naszą płyną rzeczywistość, która właściwie ciągle wystawia nas na zmianę ciągle oczekuje od nas tanecznej reakcji drodzy państwo Joanna Leśniewska nie tylko jest tancerką nie tylko organizuje struktury sprzyjające innym tancerzom nie tylko 2 ich talenty, ale także dba o pamięć o postaciach historycznych np. m.in. dzięki pracy Jan Leśniewski Leśniowskiej przywróciliśmy pamięć o nieznanej właściwie do niedawna zupełnie tancerce choreografce żyjące Rudzkiej Joanna Leśniewska wytropiła ją gdzieś w południowoamerykańskich zakątkach świata kultury o tym, będziemy rozmawiać w trzeciej części naszej rozmowy polecamy całości do odsłuchania na portalu tokfm PL tymczasem pora na informacj Zwiń «
Transkrypcja podcastu

PODCASTY AUDYCJI: SZTUKA ŻYCIA

Więcej podcastów tej audycji

REKLAMA

POPULARNE

REKLAMA

DOSTĘP PREMIUM

Wszystkie audycje, kiedy chcesz! Teraz TOK FM Premium 30% taniej: podcastowe produkcje oryginalne, Radio TOK FM bez reklam i podcasty z audycji. Nie zwlekaj, słuchaj wygodniej!

KUP TERAZ

SERWIS INFORMACYJNY

REKLAMA

Najnowsze Podcasty

Więcej podcastów

REKLAMA
REKLAMA