Chopinowskie igrzysko

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

Cezary łasiczka program off czarek dzień dobry witam państwa bardzo serdecznie i zapraszam na dzisiejsze spotkanie państwa i moim gościem jest dr Ada Arendt kulturoznawczyni i historyczka kultury Instytutu kultury polskiej Uniwersytetu Warszawskiego dzień dobry witam serdecznie pani doktor dzień dobry jakiś czas temu już rozmawialiśmy o książce tak bardzo bardzo bardzo bardzo przedpremierowo tymczasem wczoraj książka miała swoją oficjalną premierę myślę, że warto książkę Rozwiń » przypomnieć dr Ada Arendt jest współautorką tej książki warto przypomnieć nie tylko, dlatego że wczoraj miała oficjalną premierę, ale także, że opowiada o wydarzeniu no bardzo ważnym wydarzeniu ze świata kultury, ale także z różnych innych przestrzeni, które właściwie też miało się teraz już powoli rozkręcać, ale zostało na razie przesunięte na jesień mowa o międzynarodowym konkursie Pianistycznym imienia Fryderyka Chopina, a książka, o której mówimy na między czasie zmieniła tytuł teraz nazywa się szopenowskie igrzysko historia Międzynarodowego konkursu Pianistycznego imienia Fryderyka Chopina 19272015 no 2 edycji 2020 jeszcze nie ma w tej książce z oczywistych powodów to jest praca zbiorowa dr Ada Arendt jest współautorką i książka ukazała się wczoraj była oficjalna premiera nakładem wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego to tyle tytułem wstępu wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego mam nadzieję, że tym razem w trochę większym nakładzie drukuje książkę, bo chyba słynie z bardzo takich małych krótkich nakładów mam nadzieję, że w tym przypadku będzie trochę inaczej, bo książkę fascynująca i chyba warto przypomnieć warto powiedzieć pani doktor czy ta książka nie jest świadczona jest o tym, mam nadzieję dzisiaj rozmawiamy, ale warto na początku chodzi trzymana nie jest bo, bo to nie jest jedyna pierwsza książka traktująca historii Międzynarodowego konkursu Pianistycznego imienia medyka Fryderyka Chopina, ale ona traktuje go w sposób szczególny tak książek o konkursie Chopinowskim jest już rzeczywiście trochę one w większości są albo takie stricte fakt graficzne to znaczy przedstawiają statystyki konkursu albo wspomnieniowe skupiają się wtedy bardziej na netto kach o tym jak uczestnicy konkursu zapamiętali jak przeżyli no oczywiście są jakieś analizy muzykologiczne my podeszliśmy do konkursu zupełnie innej pozycji my napisaliśmy przede wszystkim jako antropolodzy kultury historycy kultury i próbowaliśmy usytuować konkurs w takim trochę szerszym horyzoncie w szerszym planie to znaczy uchwycić go jako fenomen kulturowy w ogóle sam pomysł na książkę zrodził się przy okazji poprzedniego konkursu mieliśmy taką rozmowę stwierdziliśmy, że konkursy swego rodzaju serialem tylko takim, który w, którego sezony jeśli można się tak wyrazić pojawiają się co 5 lat on ma swój scenariusz często bardzo powtarzalny ma też takie bardzo stylizowane rolę to jest także co 5 lat podstawiane pod test awizowany rolę nowych aktorów, więc są wątki, które postarzają przez lata całe, ale jednocześnie też konkurs jak soczewka skupia w sobie rozmaite wątki właśnie społeczne kulturowe polityczne, więc nasza opowieść o konkursie to jest opowieść o przemianach medialnych o tym, różnych naciskach politycznych o napięciach społecznych, która konkurs właśnie ogniskuje jakoś pozwala zobaczyć szczególnie wyraźnie w takiej sekwencji pięcioletniej przy naszym poprzednim spotkaniu rozmawialiśmy o tych późniejszych rozpoczęliśmy od powojennych edycji konkursu, bo też pani autorką rozdziałów dotyczących tego tej części, ale chciałbym sięgnąć do samych początków skoro jest to serial to do to jest bardzo interesujące porównanie bardzo interesujący klucz to warto sięgnąć do genezy tego serialu to znaczy zastanowić się co autorzy tego serialu czy co pomysłodawcy konkursu chcieli osiągnąć, bo chyba to jest ważne to jest pewien wątek, który właściwie dyskusja czy ten konkurs ma być ona od drzewa co 5 lat, bo po pierwsze mamy do czynienia z takim pomysłem mamy pewnego rodzaju igrzyska tak jak sugeruje tytuł książki, czyli spotkanie osób, które to ma zostać ocenione przez żyli i mamy z nich wyłonić tych, którzy naj nie najlepiej naj cokolwiek miałoby znaczyć wykonują muzykę Chopina no i teraz to jest, gdyby 1 wątek, dlaczego właściwie miałaby powstać taka koncepcja, że oto mamy pewnego rodzaju zawody zawody sportowe igrzyska, w których to mamy ocenić coś co jest materią bardzo trudną do oceny i drugi wątek, który tutaj się pojawia to jest pytanie czym miałby ten konkurs Chopinowski być w tej książce pojawia się 2 takie wątki mówi to są wątki, które po powracają co 5 lat czy konkurs Chopinowski ma być ma być taką oazą, do której miłośnicy muzyki Chopina przyjeżdżają, aby usłyszeć właściwie nauczyć się jak prawidłowo cokolwiek to miało znaczyć wykonywać muzykę Chopina bo gdzie jak nie w Polsce, gdzie jak nie w Warszawie, gdzie jak nie różnych miejscach, w których dobrze Chopina już dużo nie było, ale powiedzmy teoretycznie był Chopin można się nauczyć jedynej prawdziwej prawidłowej właściwej właściwego sposobu wykonywania tej muzyki ewentualnie właśnie czym ma być ono być takim spotkaniem osób, które łączy miłość do Chopina czy do jego muzyki czy osób, które łączy jakaś pasja i wymiana pewnych myśli może strasznie dużo pytań już po jedno koszt rozpisać rozłożyć, ale odbija piłeczkę do pani trochę pan redaktor sam odpowiedział od razu na to pytanie do konkursu ponownie konkurs był tym wszystkim po trochu one powstał jako projekt no właśnie taki jeszcze wynikający z bardzo nabożnego stosunku do Chopina jako takiego symbolu Narodowego i potem też jako taki symbol był instrumentalizacji politycznie w na wiele wiele sposobów, toteż konkurs pokazuje właśnie taką podatność Chopina na różne ideologizacji je, ale przede wszystkim myślę, że konkurs powstał po to, żeby jakoś scalić środowisko pianistyczne, ale też wynika z takiego założenia, że Chopin jest naszym takim flagowym produktem eksportowym i wobec tego musimy wziąć odpowiedzialność za to jak on powinien być grany albo inaczej właśnie nie wypuścić go z rąk, jakby zabezpieczyć te wykładnie jedyną słuszną właśnie prawda polską wykładnię grania Chopina tutaj wchodzi w grę taka bardzo ciekawe dzięki bardzo ciekawy konstrukt jak Polska szkoła pianistyczna czy nawet szerzej takie założenie, że istnieją narodowe szkoły pianistyczne przez wiele wiele lat opisywaną konkurs jako właśnie takie starcie tych narodowych szkół pianistycznych i też jakąś walkę o wykrystalizował się tej naszej polskiej szkoły pianistycznej około 1965 roku już dochodzi się do, czyli w podczas czwartego konkursu powojennego dochodzi już do takiego jasno artykułowanych w prasie przekonania, że Polska szkoła pianistyczna nie istnieje istniejąca najwyżej jakieś lokalne szkoły związane z profesorami którzy, których wychowankowie biorą udział licznie w konkursie co najwyżej tyle, ale tutaj bardzo wyraźny jest ten aspekt Narodowy, żeby nie powiedzieć nacjonalistyczne tak powiedzmy nacjonalistyczny, dlatego że ten wątek nacjonalistyczną się pojawia delikatnie już przy pierwszej edycji silniej przy drugiej potem jeszcze powraca w edycjach powojennych, ale do tego wątku, ale też do innych powrócimy po informacjach Radia TOK FM informację o godzinie dziesiątej 20 już za kilka minut państwa i moim gościem jest dr Ada Arendt kulturoznawczyni historyczka kultury historyczka chyba zjadł pół tego słowa Instytut kultury polskiej Uniwersytetu Warszawskiego strasznie siedział na Instytut kultury polskiej Uniwersytetu Warszawskiego chopinowskich zysk historia Międzynarodowego konkursu Pianistycznego imienia Fryderyka Chopina książkami premier wczoraj wydana przez warszawskie przez wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego dobre, bo jakieś Adamka sobie piękne w międzyczasie informacja dziesiątej 20 po informacjach wracamy do programu off czarek czarek państwa i moim gościem jest dr Ada Arendt kulturoznawczyni historyczka kultury Instytutu kultury polskiej Uniwersytetu Warszawskiego rozmawia o książce chopinowskie igrzysko historia Międzynarodowego konkursu Pianistycznego imienia Fryderyka Chopina 19272015 książka wydana przez wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego tytuł nazywa to Chopinowskim i zyskiem ani igrzyskami ja na stronie związanej z prawidłową wymową znalazłem informację, że igrzyska to nazwa wydarzenia sportowego dziś występuje wyłącznie w liczbie mnogiej natomiast w tych rzadkich przypadkach, kiedy występuje w liczbie pojedynczej jak igrzyska oznacza dzisiaj widowisko zmienne koleje losu lub i zastanawiam się czy może to jest klucz pośmiewisko konkurs jest imprezą sportową w jakimś sensie i to wtedy w liczbie mnogiej, a w pojedynczej chodzi o pośmiewisko na środowisko czy niewątpliwe widowisko to przede wszystkim pośmiewiskiem nowym bywał też konkurs był bardzo chętnie ogrywany zawsze w trasie satyrycznej to od samego początku swojego istnienia, więc myślę, że każde zjawisko społeczne jak każdy fenomen kulturowy to jest właśnie i widowisko i pośmiewisko no to jesteś bardzo ciekawe z czego śmiejemy z jakich aspektów konkursu tak historycznie, ale zmienne koleje losu też wyda, ponieważ historia konkursu to jest poniekąd np. historia problemów organizacyjnych jakich no właśnie 0101. zdaje się był chyba ale, chociaż nie tylko pierwszy już dwoje dzisiaj bez kozery sięgnąłem do do pierwszej do pierwszej edycji dlatego, że to fascynujące jak pewne myśli pomysły rodzą się potem się z nim dzieje pomysł zorganizowania konkursu, czyli takiej imprezy, która właśnie nie wiem czy miała być czymś czym dzisiaj jest, ale Jerzy Żuraw lew wpadł na ten pomysł w 1925 roku to było niedaleko wzrok może oddamy głos myśl o zorganizowanie konkursu Chopinowskiego powstał w roku 10002005. w tym czasie niezbyt odległą od zakończenia pierwszej wojny młodzież pasjonować ogromnie sportem sposób myślenia podejście do życia był na wskroś realistyczny często spotyka się z poglądem, że Chopin zbyt romantyczny troskliwie duszy rozbraja psychicznie niektórzy uważali nawet z tych względów nie należy umieszczać utworów Chopina w programach szkół muzycznych wszystkie te przejaw absolutnego niezrozumienia z pana były dla mnie bardzo bolesne postanowił przeciwdziałać, ale należy pamiętać też w roku 1926 myślę tutaj o historii Polski o tym co się działo w Polsce, ale też o tym co się działo w Warszawie tak mamy nową rzeczywistość mamy dobrą zmianę mamy Polskę podzieloną mamy brutalne tłumienie opozycyjnych sposobów myślenia tak też no mamy Polskę autorytarną i oto w tym kontekście powstaje impreza, która ma być imprezą międzynarodową pani wspomniała o takim duchu Narodowym nacjonalistycznym nawet i te wątki chyba on się przewijają właśnie od pierwszej edycji, że bardzo słabo, aczkolwiek zauważalnie przy pierwszej edycji i dużo bardziej widoczne są przy drugiej edycji tak przy okazji drugiej edycji to widać przede wszystkim w prasie endeckiej takie rozmaite protesty, że właśnie oto Chopin nam się wymyka z rąk, bo pianiści żydowscy zostali 8 nagród tak to Antoni Słonimski właśnie, używając znów metafory sportowej tylko jeszcze przedwojenny, bo porównuje konkury do wyścigów konnych po wojnie konkurs będzie porównywany do wyścigu pokoju, ale Słonimski pisze przy okazji drugiego konkursu 31932 roku, że były to wyścigi nie tyle konne starozakonnych potem ten wątek antysemicki on jeszcze się odradzać się tak wybija na chwilę przy okazji konkursu w 1965 roku natomiast potem co ciekawe te takie nastroje nacjonalistyczne one najczęściej wychodzą w konfrontacji z pianistami z Azji i to na nich skupia uwagę wszelkiej maści nacjonalistów natomiast myślę sobie, że konkurs jest właśnie taki pomysł na to jak skonstruować naszą tożsamość narodową w kontrze do inności i teraz, bo pod tę inność siebie podstawiamy różne grupy różne kultury natomiast spółki, ale wspomniała pani proszę greckiej i rozumie, że trochę odpraw Sendecki oczekujemy, że będzie grała tą kartą tak, ale przecież mamy Marię Dąbrowską, która słucha w drugiej edycji tak mówi o jak tak to jakaś wódeczka pięknie grała więc, gdy mamy nawet wśród inteligencji zarysowany podział społeczny tak na Polaków nie Polaków na swoich obcych trochę jasne to właśnie to dlatego postawiłam ta koncesja na samym początku w konkursach jak soczewka skupia rozmaite nastroje społeczne żonę jakoś bardziej wyraźnie wybrzmiewają w trakcie trwania konkursu jakoś się intensyfikują czy wyostrzają na to są właśnie podziały klasowe na rozmaite to jest też pytania do kogo ta, bo wspomniał pan inteligencji to jest ciekawe tylko taka impreza adresowana ta no bo to jest pomysł też niszowy usiądźmy i posłuchajmy 26× tego samego, który dla kogo to jest ja sama lubię porównywać wykonaniach jakiś moich dla masochistów no to wiadomo, że dla masochistów no tak to dlatego właśnie konkurs jest spadkobiercą tego naszego polskiego paradygmatu romantycznego ten właśnie ma historyczne jest kilka to my się po prostu Ratujmy, ale narodową tak no właśnie, bo też chciałem o tym, powiedzieć wcześniej że dopóki jesteśmy sami swoi w swoim gronie zamknięcie to niewiele wiemy o sobie dopiero w konfrontacji z innością wspólnot te potrafią się przeformułowanie czy w ogóle skonstruować swoją tożsamość i myślę, że konkurs jest takim pomysłem wpuszczamy trochę tej inności wpuścimy te inne szkoły pianistyczne, żeby wykrystalizować naszą polską właśnie w kontrze może po prostu w odniesieniu, ale jak pokazuje historia konkursu często w kontrze na to będzie właśnie przed wojną w kontrze m.in. pianistów żydowskich oczywiście często też w kontrze do pianistów sowieckich, ale nierzadko widać, że znacznie mniej boli zwycięstwo Rosjanina czy Rosjanki niż pianisty czy pianistki pochodzenia żydowskiego potem problem zaczyna się, kiedy mamy do czynienia z pianistą sowieckim, który jest Żydem tak potem będziemy się konfrontować z pianistami azjatyckimi, którzy też budzą ogromny lęk, bo po no oczywiście też są tak silnie ster z euro te realizowane postacie nowo przypisuje się te wszystkie stereotypowe cechy te wszystkie konotacje nie wiem mówi się pianista azjatyckich, że są roboty liczni w darze grają mechanicznie no, więc konkurs swoją drogą tak swoją drogą te relacje konkurs Chopinowski i Azja on już się pojawiły bardzo dyskretnie przy okazji pierwszej edycji konkursu Juliusz Ka den Bandrowski pisze w ostatnich dniach zgłosił się do komitetu Warszawskiego z Japonii potomek wielkiego rodu szczegółów japońskich markiz to gałę z zapytaniem czy komitet konkursowy przyjąłby do liczby nagród jeszcze 1 nagrodę ufundowaną przez ród markiza to udało tutaj do tego nie doszło zdaje się, że było zbyt późno natomiast 1 znak już wtedy został ufundowany przez Towarzystwo przyjaźni polsko polskiej, a już przy drugiej edycji konkursu 5 lat później nastąpiło można powiedzieć wejście w Azji do konkursu taka fascynacja też tak pewnie tak, ale to są takie wizje rodem z Witkacego prawda tych przedwojennych konkursach jakiś taki lęk, że zalewa nas jakaś straszna fala to jeszcze można, by rozpatrywać w świetle takich starych teorii nie wiem zderzenia kultur w aktach taka wojna światowa Kazacha, a wręcz fascynujące, dlatego że czytając tę książkę właśnie szczególnie te pierwsze 2 konkursy pierwszy i drugi 1927 roki potem 5 lat później mamy do czynienia z sytuacją, w której właściwie mówimy tak wiadomo dzisiaj gra najlepiej Chopina wiadomo gdyby kto tutaj rozdaje karty no tylko Polacy, bo tylko my możemy zrozumieć na czym polega, że z kont Chopin wyssał każdą nutę z tych wierzb i brzóz i Bóg wie jeszcze czego i nagle okazuje się, że pomoże pierwsza edycja jest dość ułomne zorganizowana pełna gaf druga znacznie lepiej to nagle okazuje się, że bez względu na to mamy całkowicie polskie żyli jak w przypadku pierwszej edycji czy, jeżeli z elementami, żebym nie polskich ekspertów to okazuje się, że wcale jesteśmy najlepsi i przy każdej edycji wychodzą braki mówimy po, ale jak to działa no to ktoś próbuje odpowiedzieć no tak, bo ci Sowieci to oni mają sposób taki, że oni po prostu tych młodych sadzają ćwiczą albo mamy wspomnienia tych młodych 1 pisze do ja właściwie się o konkursie dowiedziałem 2 tygodnie o tym, że będę występował właśnie 2 tygodnie przed przed całą rzecz, więc właściwie tylko 2 tygodnie klub okazuje się, że tradycyjnie tak po polsku mówimy jesteśmy najlepsi jesteśmy najlepiej przygotowani do konkursu do walki skoro wirusem, a potem okazuje się, że to wszystko jest kamieni kupa te wzory radzieckie to one potem po wojnie były bardzo ważnym punktem odniesienia, ponieważ ZSRR potem w tym począwszy od czwartego konkursu to rzeczywiście bardzo tak ćwiczyła tych swoich pianistów i tu znowu ich wspomnienia wychodzi, że oni się straszliwie przepracowali byli poddawani ogromnej presji traktowani właśnie jak są traktowani sportowcy, którzy należą do reprezentacji narodowej i przy okazji konkursu w 1955 roku Polacy już wzorowali się bardzo mocno na tych wzorcach radzieckich właśnie w zaczęli tworzyć takie zgrupowania dla tych pianistów przyznali stypendium na rok, żeby mogli skupić tylko na konkursie tylko, że właśnie i to znowu nie do końca przynosi takie rezultaty jakich się spodziewaliśmy no przypomnijmy, że 4× w historii konkursu byliśmy najlepsi tak konkursów do tej pory odbyło się 17 i umówimy się co 5 lat jak to możliwe też przy okazji Tsonga chyba, który dostał nagrodę za najlepsze mazurki baby mazurki to jest przecież taki ostatni bastion tego takiego z jakich nie może się tutaj nie poddaliśmy mówi, ale mazurki, ale Mazur tutaj, ale przynajmniej mazurki na wojsko sadzonkami w, kiedy chwycą dostaje Chińczyk pewna dostaje nagrody za mazurki to dopiero się rozkręca debata w prasie jak to możliwe, skąd Chińczyk wie jak grać mazurki może jakiś cukierni podpatrzył wrócimy do naszej rozmowy po informacjach Radia TOK FM informacja o godzinie dziesiątej 40 rozmawiamy dzisiaj o książce chopinowskie igrzysko historia Międzynarodowego konkursu Pianistycznego imienia Fryderyka Chopina 192720151 z autorów autorek jest dr Ada Arendt dzisiejsi goście kulturoznawczyni i historyczka kultury Instytut kultury polskiej Uniwersytetu Warszawskiego wracamy po informacjach Radia TOK FM wczoraj państwa i moim gościem jest dr Ada Arendt kulturoznawczyni historyczka kultury Instytut kultury polskiej Uniwersytetu Warszawskiego rozmawiamy o książce chopinowskie igrzysko historia Międzynarodowego konkursu Pianistycznego imienia Fryderyka Chopina 19272015 książka praca zbiorowa wydana przez wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego wczoraj oficjalna premiera tej książki mam wrażenie, że tutaj bardzo ciekawych kierunkach zmierzamy pani doktor, ale to to trochę jest też mam wrażenie książka właśnie o obyciu Polakiem tak o tym jak Polak Polakiem postanowili zrobić konkurs i właściwie okazało się, że tutaj więcej jest o tym kto ma rację albo jak to co to znaczy być prawdziwym Polakiem cokolwiek to miało znaczyć, że kontekstach niż to, żeby no właśnie słuchać muzyki czy też w jaki sposób promować muzykę, bo sam początek jesteśmy tutaj w momencie, kiedy nie mamy głównego bohatera nie mamy Fryderyka Chopina rozumie też, że mamy teraz osoby ze, jeżeli chodzi o ten, gdy pierwsza edycja, toteż nie nie mam żadnych nagrań tak nie wiemy w ogóle, kto gra, dlaczego czy dobrze źle polegamy trochę na relacjach w prasie relacjach dziennikarz Dziennika pamiętnika no i pojawia się pytanie no dobrze, ale jak kto, które nagranie właściwe, które wykonanie właściwe czy ktoś słyszał jak grał Chopin, jeżeli tak to można powiedzieć zdaje się, że w momencie, kiedy mamy do czynienia z pierwszą edycją nie ma już żadnych żyjących uczniów Chopina, a więc nie ma chyba nikogo, kto mu powiedzieć tak byłem słyszałem i to to brzmiało, tak więc tutaj już jesteśmy w takiej naszej polskiej walce ogień, kto ma monopol tak to ma monopol na spuściznę, kto powie nam jak grać Chopina czy będzie to profesor państwo jest w stanie dobrze nieważne pomyliłem epoki no ale ale też też pojawia się co ciekawe już w pierwszej drugiej edycji motyw tzw. wykonawstwa historycznego nieprędko, bo przy pierwszym takim konkursie już pojawia się wykonanie chyba na fortepianie Chopina nawet tak tutaj pojawia się wątek typu świętokradztwo jak można w ogóle przy okazji konkursu nawet dotykać Świętego instrumentu przecież to nie po dniu po to, został stworzony ten wątek czy maty świętokradztwa tony zresztą wybija tu i ówdzie na przestrzeni lat no i te to jesteś bardzo ciekawe prawda no to znaczy, że Chopin świętością to nie jest jakoś myślę zbyt zbyt grubą nakreślona kazano, bo przecież przecież bazylika Świętego krzyża jest swego rodzaju mauzoleum w dal Chopina Aksamu wtedy sam konkurs będzie taką imprezę na romantyczną to są takie Dziady właściwie też nie bez powodu przecież żaden dziadostwo, dlaczego dziadostwo dobrami pierwszej edycji to takie jest ona aż do organizacji pragną też wątek dziadowski te rzeczywiście no to co same problemy z instrumentami, które trwały co najmniej do siódmego konkursu pewniejsze dłużej to ono też, jaki wątek dziadowski Łaźnia, a propos wykonawstwa historycznego, bo tak trudno o instrumenty co najmniej tak jak powiedziałem do sześćdziesiątego piątego roku, że wykonawcy uczestnicy konkursu, którzy przyjeżdżają do Warszawy nie wiedzą jak instrument zastaną, jaki dostaną przydziału niektórzy zostają historyczne niektórzy dostają Steinwaya wysokiej klasy to jest wszystko jeszcze bardzo takie coraz bardziej się oczywiście ta impreza profesjonalizm jest biegiem lat, ale dużo jest takie partyzantki organizacyjnej nie zna chyba druga druga edycja fortepian Chopina Pleyel czterdziestych lat ubiegłego stulecia z czcigodnym antykiem audycja radiowa na tym fortepianie grali niski i ulga wołała kwestii do godności grania dzisiejszy pianistów na fortepianie Chopina precedens Paderewskiego, który przed laty powiedział, że nie czuje się godnym grania na instrumencie Chopina staną się tu już podkreślić dla uzasadnienia świętokradztwa inna rzecz audycja taka sama myśl o tym czy Chopin znał fortepian, czego raczej tylko przeczuwał gra Chopina przez musiał ewolucję pianiści stanęli przed nowym zadaniem skoro dźwięk fortepianu czasów Chopina wzrósł mechanizm usprawnił się znacznie pojawił się nowy problem i uświadomienie, że sztuka Chopina nie leży vide, ale i tu Zofii znaczeniu zwykłej praktyką koncertowej ducha Chopinowskiego nie za niższe ani przesadnej swobodzie interpretacji ani przewagą sentymentu czy znaczeń pozamuzycznych, ale zrozumienie ogólnym no właśnie ogłosił konkursu Chopinowskiego w 15003002. roku się pojawi to artykuł no i właśnie nie chodzi o to kto kto jak kraj moim zdaniem bardzo często właśnie ducha i ten duch Chopina się unosi nad konkursem czy przejawia się na wiele wiele sposobów nowo konkurs, a to, że rozpoczyna w dniu urodzin Chopina 22lutego albo kończyć się tymi koncertami laureatów w rocznicę śmierci w październiku wystać symboli, ale też jakieś takie wymogi duchowe, które stawia się przed tymi młodymi adeptami, którzy mają być wyświęcenie na Wda polskiego Chopin liste to jest niesamowicie wyśrubowane standardy pod każdym względem także duchowym często wychodzi właśnie w relacjach prasowych no właśnie myślę, że bardzo często nie tyle chodzi o muzykę co ten taki konstrukt czystej czystej gry i teraz musi nagle Glen kult to przywołane w tej książce zapytany, dlaczego nikt nie wykonują utwory Chopina powiedział, że nie lubi belcanta na fortepianie, a i i to chyba właśnie też trochę jak gdyby nawiązanie do tego właśnie wykonawstwa historycznego, który pojawia się przy okazji czy jakiś taki szczątkowej wersji pojawia się przy okazji drugiego konkursu Chopinowskiego właśnie znowu pytanie o to co celebrujemy celebrujemy celebrację tak czy jesteśmy na poziomie meta meta meta do sześcianu właściwie czy jesteśmy strażnikami pieczęci strażnikami ducha Narodowego Chopinowskiego itd. tak dalej właściwie mówimy o tym, że mamy jakiś tekst muzyczny mamy też interpretatorów i interpretatorzy, że w pewnym sensie są wolni tak, tym bardziej mamy do czynienia z tekstem muzeum, które nie jest precyzyjny tak również zapisy kompozytora nie są na tyle precyzyjne, że mamy jedno 1 właściwy sposób wykonania tylko mamy dużo przestrzeni interpretacji teraz czy to ma być interpretacja czy to ma być znowu takie nasze polskie stanie na wiecznej straży czegoś to się zmienia myślę, że jak listek, ale taka przestrzeń wolności się coraz bardziej otwiera pewnie począwszy od lat osiemdziesiątych pewnie też przez Eco ewoluuje przeformułowanie się nieustannie ten ta wykładnia Chopina i w ogóle wykonawstwa muzycznego myślę, że to jest bardzo złożony temat i jest wiele opinii natomiast na przykładzie w tym małym wycinku tych 16 lat, które jak opisywał w książce to ja tutaj widzę celebrację nawet nie tyle samego Chopina Chopin tutaj bardziej takim licz many wydziałem co celebrację polskiej wspólnoty narodowej, które się auto stylizuje w oczach świata Andrzeja w ogóle taki, który Polska wspólnota narodowa one za takim konstruktem, który właśnie ma powstać poprzez ten konkurs np. no ma powstać powstaje to jest taki akt performance pewne właśnie oczywiście my, robiąc kwerendy do tej książki słuchaliśmy wykonań jako jakiegoś rodzaju źródeł, ale szczerze mówiąc nie wiadomo co z takimi tytułami robić z takimi zapisami archiwalnymi natomiast to czego no chociażby, dlatego że jakość tych nagrań jest bardzo różna przez to bardzo trudno porównywać to świetnie widać na tym wycinku między 1949, a sześćdziesiątym piątym rokiem to czas ogromnych przemian medialnych też w technologii rejestracji dźwięku i np. pojawia się taki pomysł, że najlepiej do konkursu się słucha w tych salach Radiofonii zwanych, gdy nie widzi się wykonawców, bo obraz i w ogóle zmysł wzroku przeszkadza w odbiorze natomiast taka bardzo profesjonalnie Radiofonii Giovanni sala jak sala kameralna Filharmonii narodowej stwarza idealne warunki do odsłuchu konkursu więc myślę, że i pani sobie też musiał aplikować wiele wiele godzin tego samego utworu czy taka rozumiemy masa histeryczna, ale tutaj w celach naukowych podstawach tak, ale to no właśnie się wszystko zlewa traci się zupełnie orientację im więcej się tego wysłucha no poza tym ja też nie jestem muzykologiem i do czego zmierzam, a propos tej per forma aktywności tych wspólnot w tym wspólnot narodowych no właśnie dlatego my przede wszystkim czytaliśmy trasach zrobiliśmy ogromną kwerendę prasową, żeby zbadać co się o konkursie pisze coś się o konkursie mówi się o konkursie myśli tym jest właśnie rzeczywistość społeczna prawda o tym co się mówi się myśli co się pisze i to właśnie badaliśmy to wracając do tego od czego zaczęliśmy tak tym nasza książka właśnie jest tym różni od pozostałych tak tak, czyli tym czym konkurs w tej przestrzeni społecznej jest albo czym osoby, które mają narzędzia, żeby wpływać na to chciałyby, żeby był traktu są różni aktorzy prawda społeczni zaangażowani w to różne autorytety no bo tutaj mamy takie starcie różnych etosu i różnych takich usytuowanie społecznych, z których aktorzy się wypowiadają nowo mamy krytyków muzycznych zawodowych mamy dziennikarzy, którzy właśnie próbują ogrywać konkurs jako ten wyścig pokoju na fortepianach czy też skok Chopin nie dużo jest takich wyrażeń w prasie mamy pedagogów no i mamy takie głosy powiedzmy ludowe to też jest np. tygodnik powszechny chyba 1960 roku przeprowadza sondaż warszawskich tramwajach i pyta przypadkowych pasażerów co sądzą o konkursie i tam też wychodzą ciekawe rzeczy, więc to jest starcie rozmaitych głosów wypowiadanych z różnych pozycji różnych usytuowanie społecznych klasowych no i fajnie jest obserwować różne raz dźwięki te różne takie przekonania, że niektórzy słuchacze czują się po prostu niegotowe zupełnie, żeby odbierać konkurs inni natomiast czują się zbyt kompetentni tak tak no co, czyli mamy znowu miliony ekspertów od Chopina także nie tylko od wirusa czy lotnictwa, ale także Chopina tak cyklicznie wszyscy jesteśmy Chopina nogami w pewnym sensie tak w tym roku chyba szczególnie będziemy, dlaczego konkurs Chopinowski, a tak w tym roku szczególnie jak co 5 lat oczywiście w takim razie bardzo pani doktor dziękuje i państwa, którzy są zainteresowani nie tylko historia konkursu, ale właśnie bardziej tym co ten konkurs ona mówi to jest fascynujące to proponuję lekturę książki chopinowskich wszystko historia Międzynarodowego konkursu Pianistycznego imienia Fryderyka Chopina 19272015 książkami swoją premierę wczoraj została wydana przez wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego państwa i moim gościem była dr Adam Arent 1 współ autorek tej pracy kulturoznawczyni historyczka kultury Instytutu kultury polskiej Uniwersytetu Warszawskiego informacji już za kilka minut o godzinie jedenastej po informacjach wracamy do programu off czarek Zwiń «

Chopinowskie igrzysko

AUTOMATYCZNA TRANSKRYPCJA PODCASTU

PODCASTY AUDYCJI: OFF CZAREK

POSŁUCHAJ RÓWNIEŻ

DOSTĘP PREMIUM

SERWIS INFORMACYJNY

Wydanie z godziny 16:00

Najnowsze Podcasty

"Słychać wrzenie świata w naszej małej Bończy"

Tematy kampanii w mniejszych miejscowościach. "Nie transfery polityczne tylko to czy będzie węgiel i za ile?"

Mistrzyni gotyckiego horroru - Daphne du Maurier

"Dwadzieścia lat temu straszyli nas Unią, a to projekt dla nas korzystny"

TOK FM

Polecamy

Popularne

GOŚCIE TOK FM

Gazeta.pl

WYBORCZA.PL